Amper twee weken na de zware 4-0 overwinning in Nou Camp, reisde FC Barcelona gisteren af naar Manchester City. Pep Guardiola vs Barcelona, het beloofde naar jaarlijkse gewoonte reclame voor het voetbal te worden. En zo geschiedde…

Pep Guardiola bracht Aguero opnieuw aan de aftrap en koos voor een 4-3-3 met volgende namen: Caballero, Kolarov, Stones, Otamendi, Zabaleta, Fernandinho, Gundogan, Silva, De Bruyne, Sterling en Aguero. Behalve de geschorste Bravo kon Pep met andere woorden op z’n gekende basiself rekenen.

Luis Enrique had iets meer zorgen: Jordi Alba, Pique, Iniesta en Mathieu vertoefden allemaal in de lappenmand. Barça trad ook aan in 4-3-3 met een aanvallende driehoek met deze elf: Ter Stegen, Digne, Umtiti, Mascherano, Roberto, Busquets, Rakitic, Gomes, Neymar, Messi en Suarez.

Ruimte bij Busquets
Net als twee weken terug koos City voor een aanpak met veel lef en bijhorende hoge pressing. Van zodra Barçadoelman Ter Stegen de bal in het spel wilde brengen, probeerden de Engelsen het hoog vast te zetten. Aanvallende middenvelder Silva kwam naast Aguero voetballen in balverlies en zij moesten de centrale verdedigers (Umtiti en Mascherano), doelman (Ter Stegen) en verdedigende middenvelders (Busquets) van de bezoekers het voetballen proberen beletten. Na tien minuten bleek dat al schier onmogelijk dankzij de technische superioriteit van de Catalanen en het uitstekende vrijlopen van Busquets. Barça was dan ook heer en meester van in de beginfase en eiste al het balbezit op.

Masterclass uitvoetballen

Guardiola kwam snel met een tegenzet die nog risicovoller was: nu schoof ook Gundogan door om Busquets nog minder ademruimte te geven. De ruimte bij het uitvoetballen lag nu dus niet meer bij Busquets die kort werd gedekt maar de troepen van Luis Enrique vonden ondanks de hoge pressing en beperkte tijd bij momenten met gemak de vrijkomende centrale middenvelder Rakitic of Gomes. Beiden werden ofwel gedekt door Fernandinho of een centrale verdediger, maar eens ze diep inzakten om de bal te halen (linkse zwarte pijl) zou het doordekken van Stones of Otamendi te gevaarlijk zijn waardoor ze daar dus vrij konden komen. Een tweede mogelijkheid was de middenvelder bereiken via een halflange pass op Digne die de bal snel centraal kon doorspelen. Als City dan toch overal zou doordekken, lag de ruimte bij de drie pijlsnelle aanvallers van Barça maar dat was slechts plan C en bleef in de kast.

Want na ongeveer 30’ spelen herkende Guardiola het zinloze van de onderneming en trok City iets gegroepeerder terug om vanuit een medium blok druk te zetten. Zo onder de indruk van de masterclass uitvoetballen was het van de bezoekers.

Intussen keken The Citizens ook al tegen een 0-1 achterstand aan nadat Barcelona een counter genadeloos afmaakte. City kreeg dan wel de vrije trap maar verwaarloosde de restverdediging wat Neymar en Messi meteen afstraften.

Roberto de weakest link
De bezoekers eisten dus het balbezit op en waren de gevaarlijkste ploeg. Kans na kans creëren zat er echter niet in maar de meeste dreiging ging wel uit van Barça. Vooral de samenwerking op de linkerkant zorgde voor problemen bij de thuisploeg. Zeker de situaties waarbij:
1) Neymar aan de binnenkant speelde en Digne ruimte kreeg voor de overlapping
2) Maar meer nog wanneer Neymar het veld erg breed hield (om ruimte te creëren voor de actie 1v1) en middenvelder Gomes centraal kon infiltreren in de rug van Zabaleta

Op rechts bleef het gevaar relatief beperkt. Enkel wanneer Messi centraal speelde (wat hij meer en meer deed na verloop van tijd) kwam er wat dreiging uit. Het besef bij de Catalanen dat hun opkomende rechtsback Roberto het zwakke broertje van de ploeg was, speelde echter te veel mee want ondanks de vele ruimte kreeg hij amper een bal wanneer hij infiltreerde.

Kort voor rust was diezelfde Roberto namelijk de aanleiding nadat hij erg matig inspeelde tijdens de opbouw. City profiteerde optimaal met een uitstekende afwerking Aguero – Sterling – Gundogan. 1-1 aan de rust, een uitslag waar vooral de thuisploeg erg tevreden mee was.

Andere rol voor De Bruyne & Fernandinho
In de tweede helft herschikte Guardiola de pionnen. De tengere Silva kon de hoge pressing centraal niet altijd belopen en werd naar de linkerkant verbannen, De Bruyne kreeg de belangrijke centrale positie toegewezen in steun van Aguero. Nu kreeg ook de stevige Fernandinho, en niet langer Gundogan, de taak om door te dekken op Busquets; allemaal met als doel wat meer duelkracht te krijgen voorin. Het loonde bijna meteen wanneer diezelfde Fernandinho de bal verovert op Busquets en De Bruyne de lopende Sterling vindt, die maar net mist.

Niet veel later kreeg de Barçagoal uit de eerste helft echter een kopie. Nu Barcelona met de vrije trap die wordt weggewerkt en een vlijmscherpe counter van de thuisploeg. Niet meteen een goal maar wel een overtreding op Silva en de vrije trap van De Bruyne die de 2-1 inluidt.

Direct spel & counteren

Na de 2-1 probeerden de Citizens de countertactiek nog meer toe te passen. Met De Bruyne naast Aguero vormde City een relatief laag blok in 4-4-2 en maakte het er een erezaak van het centrum af te sluiten. Dat lukte goed dankzij de beperkte ruimte tussen de linies: de bezoekers kregen vooral ruimte op de rechterkant maar de centrale rol van Messi bleek in dat geval net de achilleshiel te zijn. Want het was Roberto die een zee aan ruimte kreeg op rechts maar daar onvoldoende gebruik van maakte. Een gebrek aan kwaliteit maar ook van vertrouwen van z’n ploegmaats. Met Messi of Neymar breed op de rechterkant had Barcelona de thuisploeg echter nog een pak meer in de problemen kunnen brengen.

In balbezit wilde City vooral geen cadeaus meer weggeven in het uitvoetballen waardoor erg snel voor het directe spel naar voor werd gekozen. De eerste vier, vijf drukzettende spelers van Barça werden zo overgeslagen en daar hadden de verdedigers het dan weer knap lastig mee. Uiteindelijk counterde City zich nog naar een knappe 3-1, de kers op een wondermooie voetbaltaart.

Het sierde Guardiola dat hij na de match eerlijk toegaf 38 minuten achter de bal gehold te hebben, voetbal is nu eenmaal een spel waarbij je af en toe eens wat geluk moet hebben. En over het directe spel in de tweede helft zei hij het volgende: “topclubs zoals FC Barcelona ontwikkelen hun opbouwende speelstijl al 25 jaar, wij nog maar 4 maanden. We zijn dan ook nog niet klaar om op de mat brengen wat zij doen.” Realistische woorden waaraan we maar eens moeten terugdenken als we ons straks weer focussen op de Jupiler Pro League.

Volledige persconferentie Pep Guardiola

Meer buitenlands voetbal