Tagarchief: Guardiola

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

2 november 2016

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Manchester City – FC Barcelona (3-1): masterclass voetbal

Amper twee weken na de zware 4-0 overwinning in Nou Camp, reisde FC Barcelona gisteren af naar Manchester City. Pep Guardiola vs Barcelona, het beloofde naar jaarlijkse gewoonte reclame voor het voetbal te worden. En zo geschiedde…

tactiek barcelona city

                      Opstellingen Manchester City & FC Barcelona

Pep Guardiola bracht Aguero opnieuw aan de aftrap en koos voor een 4-3-3 met volgende namen: Caballero, Kolarov, Stones, Otamendi, Zabaleta, Fernandinho, Gundogan, Silva, De Bruyne, Sterling en Aguero. Behalve de geschorste Bravo kon Pep met andere woorden op z’n gekende basiself rekenen.

Luis Enrique had iets meer zorgen: Jordi Alba, Pique, Iniesta en Mathieu vertoefden allemaal in de lappenmand. Barça trad ook aan in 4-3-3 met een aanvallende driehoek met deze elf: Ter Stegen, Digne, Umtiti, Mascherano, Roberto, Busquets, Rakitic, Gomes, Neymar, Messi en Suarez.

Ruimte bij Busquets
Net als twee weken terug koos City voor een aanpak met veel lef en bijhorende hoge pressing. Van zodra Barçadoelman Ter Stegen de bal in het spel wilde brengen, probeerden de Engelsen het hoog vast te zetten. Aanvallende middenvelder Silva kwam naast Aguero voetballen in balverlies en zij moesten de centrale verdedigers (Umtiti en Mascherano), doelman (Ter Stegen) en verdedigende middenvelders (Busquets) van de bezoekers het voetballen proberen beletten. Na tien minuten bleek dat al schier onmogelijk dankzij de technische superioriteit van de Catalanen en het uitstekende vrijlopen van Busquets. Barça was dan ook heer en meester van in de beginfase en eiste al het balbezit op.

Masterclass uitvoetballen

opbouw barcelona

Na 10′ schoof ook Gundogan door om mee druk te zetten op Busquets. Barcelona en doelman Ter Stegen (in balbezit) vonden echter oplossingen (= zwarte pijlen)

Guardiola kwam snel met een tegenzet die nog risicovoller was: nu schoof ook Gundogan door om Busquets nog minder ademruimte te geven. De ruimte bij het uitvoetballen lag nu dus niet meer bij Busquets die kort werd gedekt maar de troepen van Luis Enrique vonden ondanks de hoge pressing en beperkte tijd bij momenten met gemak de vrijkomende centrale middenvelder Rakitic of Gomes. Beiden werden ofwel gedekt door Fernandinho of een centrale verdediger, maar eens ze diep inzakten om de bal te halen (linkse zwarte pijl) zou het doordekken van Stones of Otamendi te gevaarlijk zijn waardoor ze daar dus vrij konden komen. Een tweede mogelijkheid was de middenvelder bereiken via een halflange pass op Digne die de bal snel centraal kon doorspelen. Als City dan toch overal zou doordekken, lag de ruimte bij de drie pijlsnelle aanvallers van Barça maar dat was slechts plan C en bleef in de kast.

Want na ongeveer 30’ spelen herkende Guardiola het zinloze van de onderneming en trok City iets gegroepeerder terug om vanuit een medium blok druk te zetten. Zo onder de indruk van de masterclass uitvoetballen was het van de bezoekers.

Slechte restverdediging bij City wat meteen wordt afgestraft, 0-1.

Slechte restverdediging bij City wat meteen wordt afgestraft, 0-1.

Intussen keken The Citizens ook al tegen een 0-1 achterstand aan nadat Barcelona een counter genadeloos afmaakte. City kreeg dan wel de vrije trap maar verwaarloosde de restverdediging wat Neymar en Messi meteen afstraften.

Roberto de weakest link
De bezoekers eisten dus het balbezit op en waren de gevaarlijkste ploeg. Kans na kans creëren zat er echter niet in maar de meeste dreiging ging wel uit van Barça. Vooral de samenwerking op de linkerkant zorgde voor problemen bij de thuisploeg. Zeker de situaties waarbij:
1) Neymar aan de binnenkant speelde en Digne ruimte kreeg voor de overlapping
2) Maar meer nog wanneer Neymar het veld erg breed hield (om ruimte te creëren voor de actie 1v1) en middenvelder Gomes centraal kon infiltreren in de rug van Zabaleta

Op rechts bleef het gevaar relatief beperkt. Enkel wanneer Messi centraal speelde (wat hij meer en meer deed na verloop van tijd) kwam er wat dreiging uit. Het besef bij de Catalanen dat hun opkomende rechtsback Roberto het zwakke broertje van de ploeg was, speelde echter te veel mee want ondanks de vele ruimte kreeg hij amper een bal wanneer hij infiltreerde.

Kort voor rust was diezelfde Roberto namelijk de aanleiding nadat hij erg matig inspeelde tijdens de opbouw. City profiteerde optimaal met een uitstekende afwerking Aguero – Sterling – Gundogan. 1-1 aan de rust, een uitslag waar vooral de thuisploeg erg tevreden mee was.

Andere rol voor De Bruyne & Fernandinho
In de tweede helft herschikte Guardiola de pionnen. De tengere Silva kon de hoge pressing centraal niet altijd belopen en werd naar de linkerkant verbannen, De Bruyne kreeg de belangrijke centrale positie toegewezen in steun van Aguero. Nu kreeg ook de stevige Fernandinho, en niet langer Gundogan, de taak om door te dekken op Busquets; allemaal met als doel wat meer duelkracht te krijgen voorin. Het loonde bijna meteen wanneer diezelfde Fernandinho de bal verovert op Busquets en De Bruyne de lopende Sterling vindt, die maar net mist.

Niet veel later kreeg de Barçagoal uit de eerste helft echter een kopie. Nu Barcelona met de vrije trap die wordt weggewerkt en een vlijmscherpe counter van de thuisploeg. Niet meteen een goal maar wel een overtreding op Silva en de vrije trap van De Bruyne die de 2-1 inluidt.

Direct spel & counteren

4-4-2 plat

City in een medium blok waarbij het centrum wordt vastgezet. Barcelona gebruikt de boulevard op rechts onvoldoende

Na de 2-1 probeerden de Citizens de countertactiek nog meer toe te passen. Met De Bruyne naast Aguero vormde City een relatief laag blok in 4-4-2 en maakte het er een erezaak van het centrum af te sluiten. Dat lukte goed dankzij de beperkte ruimte tussen de linies: de bezoekers kregen vooral ruimte op de rechterkant maar de centrale rol van Messi bleek in dat geval net de achilleshiel te zijn. Want het was Roberto die een zee aan ruimte kreeg op rechts maar daar onvoldoende gebruik van maakte. Een gebrek aan kwaliteit maar ook van vertrouwen van z’n ploegmaats. Met Messi of Neymar breed op de rechterkant had Barcelona de thuisploeg echter nog een pak meer in de problemen kunnen brengen.

In balbezit wilde City vooral geen cadeaus meer weggeven in het uitvoetballen waardoor erg snel voor het directe spel naar voor werd gekozen. De eerste vier, vijf drukzettende spelers van Barça werden zo overgeslagen en daar hadden de verdedigers het dan weer knap lastig mee. Uiteindelijk counterde City zich nog naar een knappe 3-1, de kers op een wondermooie voetbaltaart.

Het sierde Guardiola dat hij na de match eerlijk toegaf 38 minuten achter de bal gehold te hebben, voetbal is nu eenmaal een spel waarbij je af en toe eens wat geluk moet hebben. En over het directe spel in de tweede helft zei hij het volgende: “topclubs zoals FC Barcelona ontwikkelen hun opbouwende speelstijl al 25 jaar, wij nog maar 4 maanden. We zijn dan ook nog niet klaar om op de mat brengen wat zij doen.” Realistische woorden waaraan we maar eens moeten terugdenken als we ons straks weer focussen op de Jupiler Pro League.

Volledige persconferentie Pep Guardiola

Meer buitenlands voetbal

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

5 december 2015

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

B. Mönchengladbach – B. München (3-1): veel lef & hoge pressing!

Mönchengladbach Bayern München

Basisploegen Mönchengladbach & Bayern München

Bayern raast als een machine door de Bundesliga en verloor als leider nog maar eenmaal punten met een 0-0 in Frankfurt. Mönchengladbach nam een valse start met 0 op 15. Na het vertrek van coach Lucien Favre pakten Die Fohlen plots 23 op 27 met aanvallender voetbal, minder dan voorheen loerend op de counter.

Schubert koos bij Gladbach voor een 4-4-2 met volgende namen: Sommer; Christensen, Nordtveit, Wendt, Elvedi; Xhaka, Dahoud, Johnson, Korb; Stindl, Raffael.

Guardiola miste met Robben, Douglas Costa, Thiago, Alaba, Bernat, Götze een pak basisspelers. Uiteraard hield hij gewoon vast aan zijn 4-3-3 met Neuer; Boateng, Benatia, Rafinha, Lahm; Vidal, Xabi Alonso, Javi Martinez; Müller, Coman, Lewandowski.

Verzorgd opbouwen van achteruit
Het openingskwartier was voor Bayern met enkele knappe combinaties die tot een drietal grote kansen leidden. De bezoekers misten echter de efficiëntie waarna de wedstrijd wat vaart minderde. In die periode werden de intenties van Gladbach een pak duidelijker: zelf verzorgd opbouwen van achteruit als het kan en voorin met een hoge pressing de opbouw van de kampioen verstoren.

Mönchengladbach toonde veel lef en probeerde ‘op z’n Bayerns’ op te bouwen. Bij een doeltrap met de twee centrale verdedigers uit elkaar, de backs hoog, Xhaka die zich centraal voor de defensie goed aanspeelbaar maakte, en van daaruit proberen uitvoetballen. De thuisploeg kwam er een aantal keer mooi uit, maar verslikte zich toch te veel waardoor het Bayern de openingsfase liet domineren met verschillende kansen.

De troepen van Guardiola lieten doelman Sommer de eerste bal inspelen op zijn centrale verdedigers om van daaruit agressief druk te zetten. Bayern wisselde twee manieren van drukzetten af:
1) druk op de centrale verdedigers die de bal kregen door Lewandowski & middenvelder Vidal
2) druk op de centrale verdedigers door Lewandowski & een flankaanvaller (meestal op rechts met Müller). Het leverde minstens vijf maal gevaarlijk balbezit op in de eerste helft met een aantal gevaarlijke kansen die niet efficiënt genoeg werden afgewerkt.

Hoge pressing Gladbach
De aanpak van Mönchengladbach was gelijkaardig, met hoge druk als credo. Het grote verschil met de pressing van Bayern was dat Gladbach de eerste bal van bij de doelman al wilde vastzetten. De doeltrap is in het voetbal vaak de moeilijkste bal om tot uitvoetballen te komen, omdat je in het veld met een minderheidssituatie zit. Eens de bal in het spel is, en je gebruikt een voetballende keeper als Neuer goed, verschuift dat uiteraard naar een belangrijk voordeel.

Pressing

Hoge pressing Gladbach bij balbezit Manuel Neuer

Schubert had z’n huiswerk gemaakt en wilde een makkelijke eerste bal van Neuer voorkomen en zo de opbouw van Bayern onmogelijk maken. Aanvallers Raffael & Stindl kozen daarom al positie dicht bij Benatia & Boateng om Neuer af te raden de eerste bal kort naast zich te spelen. De flankmiddenvelders Johnson & Korb stonden klaar om meteen druk te geven op Lahm & Rafinha, waardoor ook deze halfhoge bal niet evident was voor de Duitse goalie.

Ook op het middenveld kregen de meest technische spelers van Bayern geen centimeter ruimte. Zowel Xhaka als Dahoud dekten door op Vidal & Xabi Alonso als ze inzakten om de bal te komen vragen. Het zorgde ervoor dat er in de rug van de middenvelders van Gladbach veel ruimte lag die Neuer door middel van een lange bal dan ook vaak probeerde te gebruiken. Vooral, de volledig vrijgelaten Javi Martinez, en de kopbalsterke Lewandowski werden voortdurend gezocht.

Veel succes leverde dat echter niet op. De aanpak van Gladbach kon enkel werken als achterin de 1v1 duels constant werden gewonnen, en dat werden ze nagenoeg de hele wedstrijd. De vele lange ballen van achteruit werden steeds onderschept rond de middenlijn want Lewandowsi (0/4) & Müller (4/10) wonnen amper kopduels. Dat uiteraard in tegenstelling tot de centrale verdedigers van Mönchengladbach: Nordtveit (3/4), Christensen (7/10). Het zorgde ervoor dat Bayern weinig aan voetballen toekwam en Gladbach er een fysieke strijd van maakte.

Laag blok
De momenten dat Bayern niet moest opbouwen van bij Neuer, had het wel vaak balbezit. Dan trokken Die Fohlen zich terug in een laag blok. Flankmiddenvelders Johnson & Korb legden heel wat kilometers af om hun flankverdedigers voortdurend bij te staan, daardoor konden zowel Müller als Coman amper dreigen met individuele acties. Het weinige gevaar van München moest er voornamelijk komen via een infiltrerende Vidal.

Gladbach creëerde in de eerste helft amper een kans. Door de hoge pressing kon het veel ballen recupereren rond de middenlijn, maar te weinig spelers infiltreerden om effectief tot kansen te komen. Dat leidde voornamelijk tot ongevaarlijke afstandsschoten.

In de tweede helft toonde Gladbach een ander gelaat met nu ook in balbezit veel meer lef. Linksback Wendt infiltreerde voortdurend, en ook centrale middenvelder Dahoud zorgde voor veel dreiging in combinatie met de technische Raffael. Het eerste doelpunt was niet toevallig een knappe combinatie met Wendt & Raffael. De tweede goal kwam er na een vrije trap van Raffael die werd weggewerkt & opnieuw in het pak werd gegooid, Stindl zorgde voor 2-0.

Consolideren
Vanaf de tweede goal was het voor Gladbach consolideren geblazen. De opbouw van achteruit werd ingeruild voor lange ballen, de hoge pressing voor een laag blok. De thuisploeg kon naar hartenlust counteren en deed dat de eerste keer al meteen succesvol met Johnson die de 3-0 maakte. De ingevallen Ribéry bracht opnieuw leven in de match met de 3-1, maar voor een kentering zorgde dat niet.

Monchengladbach toonde veel lef en probeerde verzorgd uit te voetballen van achteruit. Het zorgde ervoor dat Bayern in de openingsfase verschillende grote kansen bij elkaar voetbalde door hoog druk te zetten. Naarmate de wedstrijd vorderde, nam de pressing van Gladbach de overhand samen met de vele infiltraties van achteruit. Een knappe overwinning, een nieuwe ode aan het lef!

Meer buitenlands voetbal

Of analyses uit de Belgische eerste klasse?

 

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

6 mei 2015

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Finale avant la lettre: FC Barcelona – Bayern München 3-0

Guardiola legde de basis voor de succesjaren in Barcelona en de Catalanen kennen de trainer van Bayern als geen ander: een vooruitgeschoven finale, ook op tactisch vlak!

Startopstellingen Barcelona & Bayern München

Startopstellingen Barcelona & Bayern München

Luis Enrique miste Mathieu in de verdediging, maar beschikte voor de rest over zijn beste elftal. De coach zette een logische 4-3-3 opstelling neer met ter Stegen; Alba, Mascherano, Pique, Dani Alves; Busquets, Iniesta, Rakitic; Neymar, Luis Suarez, Messi.

Guardiola kende een waslijst geblesseerden en moest het zonder oa. Robben, Ribéry, Alaba en Badstuber rooien. Pep wilde Barça verrassen en probeerde dit met een 3-5-2: Neuer; Rafinha, Boateng, Benatia; Bernat, Xabi Alonso, Lahm, Tiago, Schweinsteiger; Lewandowski, Müller.

Tegen het Barcelonese spel zijn meestal twee volledig verschillende strategieën: extreem hoog druk zetten of heel diep terugzakken en speculeren op de tegenaanval. Bayern startte met lef en koos voor het eerste.

Barça had echter het meeste balbezit in de beginfase en oefende een pak druk op de driemansdefensie van Bayern. De  Duitse aanval en het middenveld zorgden voor onvoldoende pressing, waardoor de bal erg vaak ingespeeld kon worden bij het koningstrio Neymar, Messi en Suarez. Vooral op de zijde van Neymar werd voor heel wat gevaar gezorgd: de Braziliaan kwam vaak de bal in de voet halen om van daaruit de dribbel op te zetten. Benatia werd in de openingsfase dolgedraaid. Ook Messi kon een aantal gevaarlijke acties opzetten, maar Barça miste de kansen.

Over een andere boeg
De keuze voor twee spitsen en drie centrale middenvelders van Guardiola viel te begrijpen. Het was namelijk de intentie van Bayern om Barcelona meteen onder druk te zetten, en dit van zodra doelman Ter Stegen de bal had. Met de 3-5-2 veldbezetting konden de twee centrale verdedigers en drie centrale middenvelders van Barça het opbouwen goed belet worden. Dit leverde regelmatig balbezit op maar bracht te veel gevaarlijke situaties in de rug van de Bayerse defensie met zich mee. Toen Suarez na 15’ bij één van deze situaties alleen op Neuer kon afgaan (en miste), besloot Guardioloa het roer om te gooien.

München schakelde over op een 4-4-2 met een ruit op het middenveld. Rafinha werd rechtsback, Tiago linkermiddenvelder en Benatia werd verlost  van de flank. Het verhaal van de wedstrijd veranderde bitter weinig, Bayern probeerde druk te zetten en goed mee te voetballen maar Barça domineerde.

Het gemis van Ribéry & Robben (individuele klasse) probeerde Bayern collectief op te vangen met die 4-4-2 in ruit. Laat dat nu net hét spelsysteem zijn dat enkel rendeert met veel infiltrerende spelers, de strategie die dus een pak aanvallende & verdedigende inspanningen vraagt van het hele elftal. Maar het tempo lag te hoog voor de bezoekers, er kwamen dan ook te weinig lopende Duitsers mee om de ruimte in de rug van Barcelona te bespelen. Lahm, Tiago en Schweinsteiger hadden te veel moeite met druk zetten waardoor ze zelf amper voor aanvallende impulsen, met én zonder bal, konden zorgen.

Na 15' schakelde Bayern over naar een 4-4-2 in ruit

Na 15′ schakelde Bayern over naar een 4-4-2 in ruit

Xabi Alonso (als vrije man op het middenveld) deed het behoorlijk, maar had onvoldoende aanspeelpunten voorin. Want ook Bernat & Rafinha speelden in het nieuwe systeem behoorlijk defensief. Daardoor miste Bayern wel erg veel in balbezit: het veld dat breed gehouden werd, lopende mensen (Müller op 10 en Schweinsteiger een rij achteruit had in dat opzicht een betere keuze kunnen zijn) en individuele kwaliteit voor de laatste pass.
Blufpoker = spektakel
Barcelona speelde op zijn beurt nagenoeg de perfecte wedstrijd. In verdedigend opzicht was het superieur, het maakte de ruimtes erg klein, presste net als Bayern erg hoog. Het beheerste de omschakeling naar balverlies perfect met de bedoeling de bal binnen de 6” terug te heroveren. Eens in balbezit probeerde het rustig naar de opening te zoeken die voornamelijk gevonden werden via Messi & Neymar op de flank. Zij werden steeds goed ondersteund door de backs (Alves & Alba) of een uitstekend infiltrerende Rakitic om een 2 tegen 1 te creëren.

Uiteindelijk maakte Barcelona het verschil in de omschakeling naar balbezit, zeg maar op de counter. Het eerste doelpunt kwam er na dom balverlies van een dribbelende Bernat. De tweede en derde goal vonden hun oorsprong bij Duits balverlies op de helft van Barça waarna de Catalanen razendsnel counterden. De ruimte in de rug van de defensie, hét zwakke punt van het oppermachtige Barça onder Guardiola, werd nu dus genadeloos uitgebuit door datzelfde Barcelona.

Bayern verzorgde een spelletje blufpoker dat spektakel opleverde maar waarin het finaal werd afgestraft. Het probeerde 90’ hoge pressing te spelen, maar het tempo van deze match viel in geen enkel opzicht te vergelijken met een wedstrijd in de Bundesliga. Het getuigt van veel lef maar misschien ook wel enige naïviteit in Beieren, denkend dat ze dit Barcelona 90’ konden domineren. De neutrale toeschouwer kon alleszins genieten van een schouwspel dat zich hopelijk volgende week herhaalt!