Na de Europese uitschakeling en een dramatische competitiestart (1 op 12) werd voor het eerst echt aan de goddelijke status van Gent-coach Hein Vanhaezebrouck getornd. Anderlecht-coach Weiler kreeg na de countertitel van vorig seizoen een klein beetje respijt maar ook het gebrek aan punten bij de Brusselse topclub (4 op 12) zorgt voor druk rondom het Astridpark. Twee elftallen op zoek naar rehabilitatie.

Basisteams van KAA Gent & RSC Anderlecht

KAA Gent moest het doen zonder doelman Kalinic en middenvelder Neto die al een tijd buiten strijd is. Vanhaezebrouck greep terug naar z’n bekende 3-4-3, al loopt deze een pak minder sinds de driemansdefensie uitgroeide tot een hype. Zijn elf namen: Thoelen, Gigot, Mitrovic, Asare, Dejaegere, Esiti, Marcq, Machado, Milicevic, Simon, Sylla.

Anderlecht zag Tielemans deze zomer vertrekken en Weiler hield verrassend genoeg ook Dendoncker, midden in transferbeslommeringen, op de bank. Desondanks geen plaats in de basiself voor Trebel en Stanciu, Gerkens kreeg zijn kans. Het basisteam van de bezoekers: Sels, Appiah, Kara, Spajic, Obradovic, Kums, Gerkens, Hanni, Chipciu, Onyekuru en Teodorczyk.

Middenveldpressing Anderlecht

Anderlecht koos exact voor dezelfde aanpak om de Gentse 3-4-3 te bestrijden als een paar maanden terug in PO I, ook deze match analyseerden we eerder. Het koos voor een reactieve aanpak en pressing vanaf de middenlijn. Daarbij zette Teodorczyk druk op de meest centrale verdediger Mitrovic en werd hij geruggesteund door heel wat loopwerk van driehoek op het middenveld van paars-wit.

Gerkens had drukzetten op Asare maar Gent kan via Mitrovic wisselen van kant. Hanni moet hoog druk gaan zetten en ook Kums verlaat positie centraal. Heel veel ruimte tussen de linies waarvan Sylla profiteert, Spajic pakt een geel in het 1v1 duel

Concreet duwde Anderlecht de opbouw via de Poolse spits richting Asare of Gigot. Op dat moment kwam één van de twee aanvallende middenvelders, Hanni of Gerkens, in beweging om druk vooruit te zetten. De twee centrale middenvelders van Gent werden in die situatie meteen opgepikt door de andere aanvallende middenvelder en Kums die z’n positie voor de verdediging moest verlaten. In de beginfase maakte Gent echter het veld goed groot, zakten de drie centrale verdedigers ver in, waardoor de afstanden voor de bezoekers eigenlijk niet te belopen waren.

Te weinig snelle flankwissels bij Gent

Vanwege die grote afstanden had Gent de eerste helft constant de bal en konden ze via Mitrovic of de middenvelders voortdurend de bal van flank wisselden. De snelheid in de balcirculatie lag bij de thuisploeg echter vaak te laag waardoor het weinig openingen kon creëeren. Ook de crosspasses van Neto worden al een tijd gemist, zowel Esiti als Marcq trapten de flankwissels veel te weinig op de lopende Machado en Dejaegere op de flanken wat uiteraard de sterkte moet vormen binnen de Gentse 3-4-3.

Het moet ook gezegd worden dat deze twee Gentse flanken werden geschaduwd door de flankaanvallers van Anderlecht. Weiler koos dus opnieuw om druk vooruit te proberen zetten maar maakte daarbij geen gebruik van Onyekuru en Chipciu. Beiden werden belast met -wel heel- defensieve taken om constant laag terug te zakken. Mede daardoor waren Dejaegere en Machado weinig gevaarlijk. Die laatste vervulde overigens een stuk de rol die Foket in het verleden op rechts invulde, in balbezit nam hij de hele linkerflank voor z’n rekening in een 3-4-3. In balverlies zakte hij terug tot in de 4-3-3 van waaruit Gent drukzet.

Anderlecht compleet ongevaarlijk

Deze positionele structuur zette Anderlecht wel voor twee grote problemen:
Verdedigend zorgde het er eerst en vooral voor dat er centraal opnieuw een zee aan ruimte was voor onder andere de afhakende Sylla. Deze werd meermaals vrijgespeeld in de voet door Gigot en Asare met een hijgende Spajic in de nek. Een centrale verdediger die in grote ruimtes moet verdedigen, is vaak een gevaar en dat bleek ook snel. Binnen het halfuur kon Spajic er al uitgaan met twee gele kaarten in diverse situaties met Sylla en Milicevic die tussen de linies speelde.

Het tweede probleem van Anderlecht was het gebrek aan gevaar in de omschakeling naar balbezit en laat die counters nu net de grote sterkte zijn van paars-wit, zoals het vorig seizoen ook al bewees. Omdat Onyekuru en Chipciu heel diep moesten verdedigen, waren ze zeker in het begin amper gevaarlijk vanwege de te grote afstand om te overbruggen. Als Kums, Hanni, Gerkensen de bal al eens veroverden maakten ze vaak de foute keuze bij het inspelen, meestal bij gebrek aan snelle aanspeelopties op de buitenkanten. Wanneer er al eens gevaar kon komen, maakten de Gentse spelers op het juiste moment ook de professionele overtreding.

Geen poging tot korte opbouw bij Anderlecht. De vrijstaande Appiah werd amper benut, lange bal richting Teodorczyk en Chipciu.

De korte opbouw is bij Anderlecht al een aantal jaar gebannen en ook vandaag waren er weinig woorden aan vuil te maken. Gent zette met Sylla en Moses druk op het Anderlecht centrale duo Kara-Spajic wat voor veel vrijheid bij Appiah zorgde. Deze werd echter nooit benut, Sels speelde keer op keer de lange bal richting Teodorczyk.

Inbreng Trebel

Het zorgde voor een dominant Gent in de eerste helft dat wel moeilijk tot kansen kwam, enkel op spelhervattingen was het een aantal keer erg dreigend via Milicevic. Een ‘topper’ die op slot zit opengooien, kan ook met een rode kaart moet Vanhaezebrouck gedacht hebben. In de tweede helft wisselden Dejaegere en Milicevic regelmatig van positie: Dejaegere bewoog meer tussen de linies, ongetwijfeld met de bedoeling om in de zone van Spajic tot een tweede gele kaart te komen. Milicevic vulde op zijn beurt de rechterflank in met iets meer voorzetten al leverde dat weinig gevaar op. Ook Dejaegere, die erg goed en snel kan wegdraaien op de korte ruimte, werd eigenlijk nooit gevonden in een 1v1 situatie met Spajic.

Enkel de inbreng van Trebel veranderde uiteindelijk iets aan het wedstrijdbeeld. Anderlecht ging iets agressiever drukzetten en veroverde vaker de bal waardoor het kon counteren. Dat deed het ook driemaal erg gevaarlijk met Onyekuru, Hanni en Bruno in de hoofdrol.

De bizarre tactische keuzes bij Anderlecht zorgden opnieuw voor een gesloten match waarin de duels primeerden. Zelf neutraliseerde Weiler voor een groot stuk het gevaar van zijn eigen team door de positionele structuur. Gent op zijn beurt wilde wel voetballen maar kon onvoldoende tempo maken en mist vooral centraal op het middenveld voetballend vermogen en snelheid van uitvoering. Het maakte ook onvoldoende gebruik van de vele ruimte tussen de linies bij de bezoekers.

Ondanks de puntendeling lijkt Gent de morele winnaar vandaag. Het boette aan individuele kwaliteit in de afgelopen jaren maar het tactische concept blijft overeind en moet de Buffalo’s richting PO I helpen. Anderlecht daarentegen heeft kwaliteit in overvloed maar de spelers lijken gevangen te zitten in het weinig dominante concept waarvoor wordt gekozen. Benieuwd hoe lang dit nog wordt gepikt door spelers, fans en bestuur.