Enorme druk op de schouders van PSG-coach Unai Emery want de Parijzenaars toonden hun ambities op de transfermarkt: de Champions League winnen is hét doel dit seizoen. De Fransen openden het tornooi alvast met een 0-5 zege in Celtic Park en keken gisteren in de ogen van de Duitse recordkampioen Bayern München. De troepen van Ancelotti wonnen hun openingswedstrijd dan weer met 3-0 tegen Anderlecht. Analyse van dit topduel!

PSG startte in z’n gekende 4-3-3 met volgende 11: Areola, Alves, Marquinhos, Silva, Kurzawa, Motta, Rabiot, Verratti, Mbappé, Cavani, Neymar. Emery had luxe op de bank met onder meer Di Maria, Lucas Moura, Meunier, Draxler en Lo Celso.

Zijn Italiaanse collega Ancelotti liet verrassend genoeg Hummels, Robben, Coman en Ribery op de bank. Bayern moet het bovendien een tijd doen zonder doelman Neuer wat recent al puntenverlies opleverde in de Bundesliga. Ulreich is zijn vervanger tussen de palen, de andere 10 namen zijn Sule, Martinez, Kimmich, Alaba, Tiago, Tolisso, Vidal, Lewandowski, Müller, James. Ook Bayern koos weinig verrassend voor 4-3-3.

 

Beierse defensie afgestraft
PSG startte het best met balbezit en Bayern werd snel in het defensief gedwongen. De Duitsers kozen bij balverlies in het gewone veldspel voor een soort 4-4-2 waarbij James Rodriguez werd teruggedrongen in een rol als linkermiddenvelder, en dus veel afstand moest afleggen vanuit zijn positie als linkerflankaanvaller. Terwijl loopwonder Müller dichter bij spits Lewandowski aanleunde, toch een verrassende keuze in functie van fysieke kwaliteiten.

Vidal kwam in balverlies als linkercentrale middenvelder te spelen met naast zich Tiago. Tolisso nam dan de rechterflank, en de oprukkende back Kurzawa, voor zijn rekening en dus niet kapitein Müller. Na nog geen twee minuten werd die keuze al afgestraft door de enthousiaste thuisploeg. Aanval op links waar Neymar een drietal bezoekers naar zich toe trekt om de bal dan knap vrij te spelen op de infiltrerende Dani Alves, 1-0. Geen James in velden of wegen te bespeuren en een vrije baan dus voor de oprukkende Braziliaanse back.

Wanneer PSG de opbouw trachtte op te starten bij doelman Areola, koos Bayern wel voor een agressieve voorwaartse pressing: met rechteraanvaller Muller duwde het door op Tiago Silva, met linkeraanvaller James op de andere centrale verdediger Marquinhos. Centraal ving Lewandowski de inzakkende Motta op. Wanneer ook Verratti zich laag aandiende werd die gevolgd door Tiago waardoor Bayern met vier mensen op en rond de baklijn van de Fransen positie nam. De overgebleven middenvelders van de Duitsers kozen iets breder positie om de halflange pass op Alves of Kurzawa te verdedigen waardoor het volledige centrum openlag. Verrassend genoeg maakten de Fransen daar in de eerste helft onvoldoende gebruik van met een gerichte lange bal op de technisch sterke Neymar of Mbappé waardoor Bayern vaak de lange bal kon onderscheppen.

 

Hoge pressing bij doeltrap
Wanneer PSG toch aan deze druk kon ontsnappen werden de ruimtes uiteraard meteen erg groot en konden Neymar, Mbappé en Cavani ravage proberen aanrichten met hun snelheid.

Naarmate de wedstrijd vorderde probeerde Bayern de wedstrijd en het balbezit naar zich toe te trekken mede omdat PSG dat op gerichte momenten ook toeliet. Bij een doeltrap van de bezoekers koos ook de thuisploeg in eerste instantie voor hoge pressing, zij vanuit een W-pressing met de flankaanvallers tussen de centrale verdediger en flankverdediger van de Duitsers. Van zodra één van hen onder druk kwam en moest terugspelen op de doelman, werd deze meteen onder druk gezet door spits Cavani. Gezien de voetballend erg beperkte kwaliteiten van Neuers vervanger Ulreich resulteerde ook dit hier in heel wat wilde halen naar voor.

Voor het overige liet PSG de bezoekers de bal wat zich ook in de cijfers vertaalt. Van het totaal aantal balrecuperaties vond slechts 10% hoog op het veld plaats, terwijl het 53% van de ballen veroverde in de laatste 30 meter van het veld. Een bewuste strategie dus. FC Bayern daarentegen haalde een percentage van 32% balrecuperaties in de hoge pressing.

Stereotiep in 2-3-5 aanvalsspel

Eens de Duitsers in balbezit kwamen in het veldspel, en dus wanneer Ulreicht het spel niet moest opstarten vanuit een doeltrap, zakte PSG iets meer in en liet het de bal aan de Duitsers. Het zette afwisselend druk vanuit een soort 4-5-1/4-1-4-1 en een 4-4-2 waarbij vooral Verratti in steun kwam van spits Cavani om op het juiste moment door te duwen op één van de centrale verdedigers van Bayern. Tot hoge balrecuperaties kwam PSG niet erg vaak waardoor de Duitsers hun positionele structuur en hun wil konden proberen opleggen.

Dat probeerde Bayern in een soort, erg aanvallende, 2-3-5 formatie. Daarin probeerde het net zoals Real Madrid de as te controleren met de twee centrale verdedigers en drie centrale middenvelders die vooral positie hielden voor de verdediging en iets breder & hoger dan beide centrale verdedigers.

In dit geval zorgden Süle en Martinez centraal voor de defensieve controle en de start van de aanval terwijl Tiago voor hen aanspeelbaar bleef. Tolisso zakte meer uit naar de rechterhalfspace terwijl Vidal dat ook durfde doen aan de linkerzijde, al infiltreerde hij iets vaker hoger op het veld. Het zorgt ervoor dat beide backs erg hoog kunnen gaan spelen omdat er theoretisch gezien voldoende controle achter hen achterblijft: zowel Kimmich als Alaba kozen dus ook een erg hoge positie aan de buitenkant van het veld.

Op links en rechts was de animatie echter wat verschillend: Müller speelde meer centraal en minder vaak in steun van Kimmich waardoor er op rechts vaak onvoldoende steun was om tot gevaar te komen. Op links daarentegen zorgde Alaba constant voor overlappingen of infiltraties aan de binnenkant van James waardoor de Colombiaan ook vaak zelf een actie kon maken met bal aan de voet. Verrassend genoeg koos hij erg stereotiep voor de hoge voorzet richting Lewandowski en Müller die vanop rechts naar binnen kwam. Met slechts twee, weliswaar kopbalsterke, spelers in de box konden de Duitsers amper dreigen. Bizar dat Bayern na grote successen via combinatiespel en gegenpressing, lijkt terug te grijpen naar de minst succesvolle aanvalstactiek: de hoge voorzet. Bayern poogde maar liefst 42 (!) maal de bal in de box te gooien vanaf de buitenkant.

 

Dodelijke countermomenten
Ook de idee van totale controle van de counters tegen de aalvlugge PSG-aanval bleek al snel niet meer dan een illusie. Bayern had dan wel numeriek overwicht in de as met 2 centrale verdedigers en 3 middenvelders toch kon het de gegenpressing niet in uitvoering brengen, simpelweg omdat PSG ofwel het middenveld oversloeg. Daar was dan ook de ruimte toe aan de zijkanten waar zowel Alaba als Kimmich weg waren. Mbappé en Neymar bleven vaak iets hoger en breder dan de inzakkende Cavani. Ze voelden zich daar logischerwijs ook als een vis in het water om de vrijgekomen ruimte optimaal te benutten met vooral slimme runs zonder bal van Mbappé in de zone van de minder wendbare Süle.

Aan de rust gooide Ancelotti twee wissels in de strijd. Rudy kwam erin als centrale middenvelder, Tiago verhuisde wat meer naar rechts en Tolisso verdween uit de ploeg. Coman nam dan weer de plaats in van de ongelukkige James op links. Aan het spelbeeld veranderde echter niet veel.

Bayern kreeg het balbezit cadeau vanaf minuut 25 en dat veranderde niet meer: het had dan wel 62% balbezit over de hele wedstrijd bekeken, PSG had eigenlijk de controle zowel met als zonder bal. In de tweede periode probeerde FC Hollywood wel nog voor meer aanwezigheid in de box te zorgen. Alaba deed nog meer overlappingen dan in de eerste helft en er sloot nu ook altijd minstens 1 middenvelder bij de zestienmeter bij de talrijke voorzetten vanaf de linkerflank. Dat speelde natuurlijk in de kaart van PSG dat wat inzakte en loerde op de counteraanval. Het zag zijn kans schoon tegen een fel verzwakte restverdediging van Bayern, uiteindelijke leidde een snelle omschakeling ook de 3-0 eindstand in.

Het moge duidelijk zijn dat Die Bayern wat van zijn pluimen verloor na het vertrek van Guardiola, de scherpe gegenpressing en de snelle combinaties afgewisseld met flitsende dribbels van op de buitenkant lijken verdwenen. Het kan alleen maar een goede zaak zijn in de anders zo voorspelbare Duitse titelstrijd. PSG daarentegen moet met dit team oppermachtig zijn in de Ligue 1 en lijkt ook in Europa eindelijk een echte kanshebber in de Champions League. In Anderlecht houden ze de adem al in.

 

Must sees komend weekend:

Zat 30/9  om 18.30    Chelsea vs Man. City

Zon 1/10 om 18.00    AC Milan vs AS Roma

Meer buitenlands voetbal

Belgisch voetbal