Na het nieuwe puntenverlies van Club Brugge, stond de topper tussen Anderlecht & Gent in het teken van de spanning in PO I. Zou de thuisploeg de titel nu al half naar zich toetrekken met een thuiszege of konden de Buffalo’s alles opengooien met een verrassende uitoverwinning? Uiteindelijk werd het een scoreloze draw, een analyse!

Met enkel rechtsback Najar geblesseerd hield Anderlecht coach Weiler vast aan zijn gekende 4-3-3 met aanvallende driehoek op het middenveld. Geen plaats in de basis voor Acheampong en Trebel, wel voor volgende elf namen: Boeckx, Appiah, Kara, Spajic, Obradovic, Dendoncker, Tielemans, Stanciu, Chipciu, Hanni en Teodorczyk.

Bij Gent geen Neto of Saief, beiden in de lappenmand. Trainer Vanhaezebrouck blijft bij z’n 3-4-3 waaraan volgende spelers een invulling moesten geven in het Astridpark: Kalinic, Mitrovic, Gershon, Gigot, Milicevic, Esiti, Asare, Foket, Kubo, Perbet, Simon.

“Als je de bal hebt, is de kans kleiner dat je een doelpunt incasseert. Maar soms is het opportuun om de bal aan de tegenstander te laten”, deze quote illustreert de tegenstelling tussen de pragmatische Weiler en het Anderlechtpubliek dat de voorkeur heeft voor avontuurlijk combinatievoetbal perfect.

Hoge druk Anderlecht
De Gentse bezoekers kregen de bal dan ook vaak cadeau van Anderlecht. Dat de patronen van het vloeiende combinatiespel van KAA Gent dit seizoen niet verdwenen zijn, is al een tijd duidelijk. De technische uitvoering daarentegen laat wel af en toe de wensen over sinds het vertrek van Kums en Depoitre, vooral tegen teams die hoog druk durven zetten tegen het elftal van Vanhaezebrouck. En ook Weiler had een duidelijk plan in balverlies, deze keer niet vanuit een 4-4-2 bij balbezit van de tegenpartij:

De Gentse verdedigers mochten de bal vrij ontvangen van Anderlecht, maar dan koos de thuisploeg steevast voor een hoge pressing. Spits Teodorczyk ontfermde zich over centrale verdediger Mitrovic en wanneer die de bal naar Gershon of Gigot speelde, zette de paars-witte machine zich in gang. Of dat probeerde het toch:

Het drukzetten van de thuisploeg startte vanuit de as. Daar zette de aanvallende middenvelder aan de kant van de bal druk op de linker of rechter centrale verdediger van Gent. In dit voorbeeld (zie tekening hiernaast) is het Stanciu die uitstapt naar Gershon. De andere aanvallende middenvelder moest de Gentse centrale middenvelder het verst van de bal onder druk zetten. Dit hield echter in dat één centrale middenvelder vrij kwam van zodra Gershon de bal ontving, dit was de Gentse middenvelder het dichtst bij de bal. Hierbij kreeg Dendoncker duidelijk de taak om zijn positie voor de verdediging te verlaten om hoog druk te zetten op die speler, in dit geval Milicevic. De paars-witte flankaanvallers kregen een passievere rol toebedeeld in het drukzetten, zij moesten vooral ver teruglopen om het gevaar Asare en Foket zo onschadelijk te maken.

Perbet tussen de linies
Ondanks de pro-actieve manier van spelen in balverlies van Anderlecht, zorgde dit er toch voor dat elders op het veld grote ruimtes kwamen. En daar maakte Gent zeker in de beginfase gebruik van:

Vooral het wegtrekken van Dendoncker voor de defensie zorgde voor zeeën van ruimte op het middenveld, vaak lag er 10 tot 20 meter tussen de doordekkende Dendoncker en zijn twee centrale verdedigers. Daar maakte Perbet in het openingskwartier een aantal keer uitstekend gebruik van. Als valse 9, of meevoetballende targetman, ontving hij de directe bal van achteruit om die dan meteen te deviëren in de rug van de Anderlecht-defensie op Kubo of Moses Simon die in de diepte konden duiken, een perfect voorbeeld van het Gentse positiespel.

Wanneer Perbet niet tussen de linies kwam afhaken, bleef één van de ‘flankaanvallers’ Simon of Kubo centraal tussen de linies aanspeelbaar om daar te proberen combineren met een inschuivende Foket of Asare. Deze laatste optie liep uiteraard minder vlot, simpelweg omdat de twee flanken werden geschaduwd door Hanni en Chipciu. Enkel wanneer de twee Anderlechtvleugels hun tegenstander niet van kortbij achtervolgden, kon Gent op die manier tot kansen komen.

Verhaal van technische fouten
Waar Gent het begin van de match makkelijk domineerde, slopen er naderhand te veel technische fouten in het spel. Soms in de opbouwfase, waardoor Gershon en co de bal niet meer voorin kregen. Andere momenten maakten Kubo of Simon voorin de verkeerde keuzes aan de bal.

Met Perbet tussen de linies creëerde Gent het gros van het gevaar, een andere manier (via Simon) lukte helemaal niet. Zijn startpositie, relatief centraal, verliet de Nigeriaan regelmatig wanneer de rechtsback van Anderlecht, Appiah, uit positie liep. Daardoor kon Moses breed de bal ontvangen en de dribbel aangaan in een 1v1 situatie met Kara. Daar kwam de kwieke flankaanvaller echter bitter weinig als winnaar uit, vandaar ook de position switch met Kubo in de tweede helft.

Anderlecht van zijn kant kon de eerste helft amper gevaar creëren. Uiteraard had de lage positie van de flankaanvallers hier iets mee te maken, zeker omdat zij niet de topsnelheid hebben om van achteruit voor gevaar te zorgen in de diepte. In dat opzicht had Acheampong een logischere keuze kunnen zijn op links. Het enige gevaar dat de thuisploeg bij elkaar kon voetballen, kwam wel over diezelfde flank dankzij de overlappende Obradovic. Die zorgde met verschillende infiltraties voor wat gevaar in combinatie met Hanni die in de rug dook van de Gentse middenvelders centraal. Maar uiteindelijk was 0-0, gezien het beperkt aantal kansen, een logische ruststand.

Milicevic als spelmaker
De tweede helft startte zoals de eerste, met Gent dat uitstekend tussen de linies voetbalde dankzij Perbet. Een knappe combinatie via de Franse spits van waaruit Simon op rechts een indraaiende voorzet trapte op Kubo die zijn schot miste. Het tekende de match van de Japanner die mits een goede dag voldoende ruimte kreeg om de match in een beslissende plooi te leggen.

Anderlecht reageerde heel snel. Drukzetten van aanvallende middenvelder Stanciu op Gershon, die opnieuw de lange bal naar voor trapt, Appiah intercepteert en lanceert de perfecte tegenaanval van die thuisploeg die eindigt met een knal van Tielemans op de lat.

Tussen minuut 50 & 65 was Gent heer en meester in het tussen de linies spelen maar iedere aanval eindigde in of rond het zestienmetergebied met een foute keuze of slechte technische uitvoering van een pass of voorzet. Nochtans ontpopte Milicevic zich bij momenten tot de perfecte spelmaker van achteruit.

Na de vele wissels trok Anderlecht in het laatste kwart het laken naar zich toe: het domineerde eindelijk het middenveld dankzij de man-meersituatie daar en creëerde via verschillende flankwissels een aantal kansjes. Ook hier smoorde de kwaliteit van de passing en voorzetten echter heel wat wenkende kansen in de kiem.

Een tactisch uiterst interessante confrontatie tussen twee coaches met een plan. Spijtig genoeg zorgde de bij momenten dramatische technische uitvoering van een aantal spelers voor minder spektakel dan mogelijk had geweest. Het feit dat slechts 3 Belgische veldspelers de basis haalden in deze topper mag een extra ontgoocheling heten.

 

Meer Belgisch voetbal

Of buitenlands voetbal