Met Gent, Genk, Oostende, Club Brugge, Lokeren en Moeskroen kreeg ‘De Vereniging’ een erg lastige seizoensstart voorgeschoteld. Gecompenseerd met de beperkte kwaliteit in de groep, heeft het een heel moeilijk jaar voor de boeg.

Basisploeg Cercle

Lorenzo Staelens kiest bij Cercle voor een 4-5-1 met twee buffers voor de verdediging. Groen-zwart gaat uit van een uitstekende organisatie, vechtlust en duelkracht. In doel vertrok de uitstekend keepende Delle naar OG Nice, hij werd vervangen door Werner. Ook een goede doelman, maar wel al tweemaal gedegradeerd uit eerste klasse (zowel met Eupen als met Bergen). Hopelijk geen voorteken.. Vandamme en De Bie zijn z’n onervaren vervangers.

Ook de verdediging onderging een facelift. Centraal vormt Wils een duo met de nieuwe Dusenne. Die laatste kwam net als Werner over van Bergen, waar hij een goede indruk achter liet: sterk in duel, degelijk meevoetballend, sterk met de kop op spelhervattingen en een goede crosspass in de voeten. Wils mist wendbaarheid en maakte ook in een recent verleden nog te veel wedstrijdbepalende foutjes. Op rechts zorgt Cornelis voor continuïteit, al is hij momenteel out met een blessure. De jonge De Kegel liet als doublure al mooie dingen zien. Op links is er met Bourdin, jeugdproduct van PSG, een goede aanvallend ingestelde linksback.

Centraal op het middenveld koos Staelens vooral voor het duo Van Acker & N’Diaye. Die eerste kon nooit echt overtuigen in eerste klasse. Hij leek beloftevol in zijn periode bij Club Brugge maar boekte sindsdien weinig vooruitgang. N’Diaye heeft kracht te over, maar teert enkel en alleen op de power en mist voetballend vermogen. Cercle lijkt alvast de bedenkelijke eer te hebben van zwakste centrale middenveld in de eerste klasse. Van Roose en Smolders zijn de overige alternatieven. Op de 10 krijgt Bacelic-Grgic het vertrouwen: hij oogt weinig dynamisch maar heeft wel een uitstekende traptechniek.

Op de flanken werd al redelijk wat geëxperimenteerd: zowel Godee, D’Haene, Kabananga en Valcke kregen al hun kans. Kabananga, ook uit te spelen als diepe spits, zorgt voor diepgang en (werk)kracht. Hij mist flair en is wisselvallig, maar kan toch een bepalende factor worden voor Cercle met zijn loopvermogen en doelpunten. Valcke liet een uitstekende indruk na tegen Lokeren op de rechterkant, (balvast, goed het overzicht behoudend,…) afwachten of de eersteklassedebutant kan bevestigen. Godee, terug na uitleenbeurt aan Go Ahead Eagles, liet geen goede indruk na. Diep in de spits heeft Sukuta-Pasu een basisstek.

Cercle profileerde zich momenteel niet als dé voetballende ploeg. Staelens kiest voor een stevige organisatie met een blok dat vaak dicht bij de eigen zestien verdedigt. Logisch ook, want het elftal is erg kwetsbaar wanneer er veel ruimte in de rug van de defensie ligt. De Vereniging heeft geen individuele toppers die hen met klasseflitsen in de hoogste klasse zullen houden. Knokken, een stevige organisatie neerzetten en thuis voldoende punten pakken: dat wordt het strijdplan van Staelens en co. Een erg moeilijk seizoen wordt het sowieso, de verdoemenis van PO III zal nooit ver weg zijn.

De Vraag: hoeveel punten pakt Cercle tegen andere degradatiekandidaten?
Prognose: 16e plaats