Amper 7 thuiszeges tekende Malinwa vorig jaar op. Toen de strijd tegen de degradatie gewonnen was, kreeg coach Jankovic zijn kans om de ploeg al voor te bereiden op de huidige jaargang. Hij mocht redelijk wat nieuwkomers verwelkomen om een nieuw, woelig seizoen te vermijden.

Mogelijke basiself Malinwa

Jankovic zweert bij Mechelen aan een 4-3-3. In doel heeft Biebauw de strijd gewonnen van Pacovski. De West-Vlaming ontgoochelde niet in de voorbereiding en kende een goede competitiestart.

In de defensie wordt centraal gekozen voor het duo Kosanovic-Bateau. De linksvoetige Kosanovic is voetballend goed maar werd al een aantal keer gemakkelijk weggezet in de duels. Bateau compenseert dat met veel power. Biset lijkt aan de kant geschoven te worden, al zijn er zonder hem weinig alternatieven. Op links is Obradovic aanvallend ingesteld, zijn positiespel in balverlies en balbezit is degelijk. Op zijn concurrent van vorig jaar, Ghomsi, wordt niet meer gerekend. De rechtsachter van dienst is Paulussen, zijn profiel stemt goed overeen met dat van Obradovic. Vandam is de doublure van Paulussen.

De buffer voor de verdediging wordt gevormd door Cisse en De Petter. De eerste, geleend van Standard, gaf al een uitstekende indruk. Hij recupereert veel en zijn passing is goed, zeker voor de stempel ‘breker’ die hij al opgeplakt kreeg. Naast hem staat De Petter ook in de eerste plaats in voor de organisatie, het evenwicht in de ploeg. Hanni is voor dat duo geposteerd, hij voldoet nog aan de definitie van een ouderwetse nummer 10: goede vista & passing maar een beperkt actieradius en bij momenten nutteloos in balverlies. Zijn rendement zal bepalen of hij in de ploeg blijft. Met De Witte, Van Damme, Van Tricht en Rits zitten wel wat opties op de bank. Op de flanken heeft Jankovic drie mogelijkheden met Matthys, Cordaro en Claes. De jonge Claes toonde al het meeste: de 20-jarige linkervoet heeft flair, vista en een goede traptechniek maar moet dat koppelen aan de nodige efficiëntie. Want uiteindelijk beslissen goals en assists over wedstrijden, niet de schoonheid van een actie. Tegen Club Brugge zette hij in dat opzicht al een belangrijke stap. Cordaro en Matthys zijn twee gelijkaardige types: groot actieradius met een goede voorzet, al spelen ze meestal tegen hun goede rechtervoet.

In de spits is het behelpen voor Malinwa. Adesanya kreeg het vertrouwen bij de seizoensstart maar bedankte niett, hij lijkt nog te groen achter de oren. Met Veselinovic is er kopkracht voorin, voetballend vermogen is een andere zaak. Mokulu speelde vorig jaar sterk maar werd gisteren nog van de hand gedaan.

KV Mechelen toonde zich tegelijk veelbelovend en wisselvallig dit seizoen. In de Ghelamco Arena speelde het met mooi combinatievoetbal een sterke eerste 60′ tegen KAA Gent, tegen Club Brugge wierp de powerplay zijn vruchten af. Het speelde echter ook al erg makke wedstrijden tegen KV Oostende en KV Kortrijk.

Het wordt afwachten hoe Mechelen zich de komende weken presenteert. Combinerend, counterend of powerplay? Als het de goede organisatie (met veel gevaar op spelhervattingen!) kan koppelen aan ‘het mes tussen de tanden’ en efficiëntie is een rustig seizoen, met af en toe een stunt (tegen Genk & Club Brugge lukte dat laatste alvast) haalbaar. En dat is ook de doelstelling voor Jankovic en co: Achter de Kazerne opnieuw doen kolken. Malinwa heeft echter geen luxe (zeker voorin niet) om het even rustiger aan te doen, anders kan het een zwaar jaar worden.

De Vraag: is er genoeg kwaliteit voorin?
Prognose: 14e plaats