Schalke 04 plaatste zich deze week voor de groepsfase van de Champions League. Daarin ontmoeten de Duitsers Chelsea, Basel en Steaua Boekarest. Maar in de eigen competitie loopt het voor geen meter, Schalke pakte nog maar 1 op 9. Vandaag wachtte de thuiswedstrijd, en topper, tegen Bayer Leverkusen. Hoe sterk zijn Die Königsblauen echt?
Coach Jens Keller koos voor de volgende elf namen: Timo Hildebrand; Atsuto Uchida, Felipe Santana, Joël Matip, Dennis Aogo; Roman Neustädter, Marco Höger, Jefferson Farfán, Kevin-Prince Boateng, Julian Draxler; Ádám Szalai.

De wedstrijd startte aan een erg laag tempo: beide ploegen trokken zich terug en zetten pas druk vanaf de middenlijn. De balcirculatie was zowel bij Schalke als bij Leverkusen veel te traag. De gebruikelijke studieronde nam spijtig genoeg de volledige eerste 45’ in beslag.

De centrale verdedigers van Die Königsblauen kozen voor een te stereotiepe, trage, opbouw van achteruit. Ze kregen amper steun van de passieve vleugelverdedigers en centrale middenvelder Neustädter speelde vooral verstoppertje. Enkel Höger durfde ballen opeisen,  initiatief nemen, wegdraaien met een tegenstander in de rug en vooruit spelen. Zonder hem was Schalke nooit over de middenlijn geraakt.

De trage opbouw was een pijnpunt, maar ook wanneer Schalke eens in balbezit kwam bij het doel van de bezoekers creëerde het amper gevaar. Dat was vooral te wijten aan de backs die amper mee oprukten, de twee centrale middenvelders die duidelijk de opdracht kregen niet te infiltreren (maar vooral het slot op de deur te zijn voor de defensie), en het gebrek aan diepgang in het aanvallende compartiment.

Die Knappen konden zich enkel optrekken aan het hechte verdedigende blok dat ze toch wisten neer te zetten. Schalke kon dit seizoen namelijk, op één wedstrijd in de DFB Pokal na, nog in geen enkele officiële wedstrijd de 0 houden. Maar coach Keller was vastberaden vandaag geen goal te slikken. En dat leken ook z’n verdedigers. Zoals eerder aangehaald zorgde een verdedigend blok van zes spelers (4 verdedigers & 2 verdedigende middenvelders) voortdurend voor een blauwe muur waar tegen de (beperkte) aanvalsgolfen van Leverkusen zich steeds vastliepen.

Daarnaast was Schalke ook gevaarlijk op spelhervattingen. De schitterende indraaiende vrije trappen van Farfán, in combinatie met de kopkracht van Santana, Matip, Boateng en Höger, zorgde voor het weinige gevaar in de eerste helft. Maar die laatste verlengde na 30’ wel een vrije trap van Farfán in doel, 1-0 aan de rust.

Na de rust pakte Schalke het anders aan: het koos bij momenten vol voor de aanval. Vleugelverdediger Ushida overschreed voor de eerste keer de middenlijn en hielp om de bezoekers onder druk te zetten. Ook vleugelaanvallers Draxler & Farfán zorgden voor veel meer diepgang, wat lukte door Leverkusen dat meer druk ging zetten en ruimte weggaf in de rug van de verdediging, maar evenzeer door enkele goed getimede loopacties van Schalkespelers.

Een opvallende rol was er ook voor nieuwkomer Boateng die, als 10, pas in de tweede helft prominent aanwezig was. Hij gaf meer steun aan spits Szalai, die in de eerste periode vaak met de verrekijker op zoek was naar de dichtstbijzijnde ploegmaat, en het talrijke gevaar startte ook veelal bij Boateng.

Doordat het zelf voor de aanval koos, gaf Schalke zelf ook meer ruimte weg aan Leverkusen.  (gevolg: genietbare tweede helft voor de fans, minder voor de coaches) Daardoor kwamen de bezoekers enkele keren dicht bij de gelijkmaker. Maar het geluk stond aan de kant van de blauw-witten, want één van de talrijke aanvalsgolven leverde een penalty op nadat de aalvlugge Farfán werd neergehaald. De Peruviaan zette van op de stip de eindstand op het bord, 2-0.

Conclusie? Schalke kon zeker niet bekoren. Van duidelijke aanvalspatronen was amper sprake, het gebrek aan aanvallende impulsen van het verdedigende blok van zes spelers in de eerste 45’ was onrustwekkend. Anderzijds valt de defensieve aanpak van Keller ook te verdedigen met de magere puntenoogst en vele tegendoelpunten in het achterhoofd.
Maar met Boateng, Draxler en Farfán heeft het ook veel aanvallende, individuele kwaliteit in huis. Enkel daar op rekenen is erg gevaarlijk, en dat lijkt Schalke nu nog te veel te doen. Want creatieve spelers zijn wispelturig en bij vormverlies moeten die Knappen kunnen terugvallen op automatismen.

+ Hecht verdedigend blok met (kopbal)sterke Santana als exponent
+ Schalke heeft nog kwaliteit achter de hand: sterkhouders Höwedes, Papadopoulos en Huntelaar waren er niet bij
+ Creativiteit & snelheid voorin met Boateng, Farfán en Draxler.
+ Gevaarlijk op spelhervattingen

– Wispelturigheid & afhankelijkheid van Boateng, Farfán en Draxler
– Nog maar weinig duidelijke aanvalspatronen te ontwaren in het spel van Schalke. Enkel op de counter gevaarlijk. Wat als het op achterstand komt?
– Leemte centraal op het middenveld naast Höger, rampzalige prestatie van Neustädter

Onze gok? Meer dan een schaduwrol in de titelstrijd kan Schalke niet worden toegeschreven. Anderzijds wacht het team nog op de terugkeer van de geblesseerde Klaas-Jan Huntelaar (nog weken out), de geschorste Benedikt Höwedes en Kyriakos Papadopoulos (tenzij die laatste nog verkast naar Liverpool). Als Schalke voor het sluiten van de transfermarkt nog een goede verdedigende middenvelder kan halen en een complete spits, is top-3 mogelijk. In het andere geval moeten de ambities worden bijgesteld naar top-5.