Sint-Truiden: flitsende flankaanvallers

De kampioen uit de tweede klasse toonde zich afgelopen zomer erg actief op de transfermarkt. Van de basisploeg van vorig jaar blijft erg weinig over, terecht zo bleek de afgelopen weken. Het enthousiasme op Stayen bereikte intussen al ongekende hoogtepunten.

Basisopstelling Sint-Truiden

                                        Basisopstelling Sint-Truiden

Ferrera kiest voor een 4-2-3-1 opstelling. In doel verraste de Fransman Dutoit in positieve zin. Hij toonde zijn uitstekende reflexen en uitvoetballend vermogen al meermaals en verdient de voorkeur op Yves De Winter.

Aanvallende impulsen
Achterin gaat de coach voor het centrale duo Rúben Fernandes en Yvan Erichot. De eerste zorgt voor ervaring en is positioneel sterk, de tweede brengt Franse power mee op het veld. Erichot durft al eens te driest in duel gaan of de buitenspelval onnodig open te zetten, maar dat strafte tot op heden nog geen enkel team af. Zijn kopbalsterkte is een extra wapen op spelhervattingen. Op de flank heeft Bagayoko op rechts een basisplaats. Hij voegt duelkracht, enthousiasme, en aanvallende impulsen (met iedere wedstrijd wel minstens 1 uitstekende voorzet) toe aan het Truiense elftal. Op links zijn er met Rherras en Artabe twee opties. Door de vele schorsingen speelden bijna alle verdedigers overigens al eens op een andere positie, wat opvallend goed meeviel.

Schoofs, Angban en Ono bevolken het driemansmiddenveld. De eerste twee spelen controlerend, Ono zorgt voor infiltraties en creativiteit van op de positie 10, al is hij nog wat zoekende. Kapitein Schoofs zorgt voor rust in de ploeg en verzorgt de opbouw van achteruit. Angban, geleend van Chelsea, neemt de druk vooruit en het winnen van heel wat duels voor zijn rekening, hij beschikt ook over een uitstekende wisselpass. Heel veel kwalitatieve alternatieven zijn er op het middenveld echter niet.

Snelle dribbels
De kracht van STVV ligt voorin. De centrale spits is Boli, overgekomen van Verviers. Hij is heel sterk met zijn rug naar doel, snel, erg balvast, en weet het doel staan als geen ander. Rechterflank Dompé is misschien de meest uitgesproken figuur van de ploeg. Zonder eerste klasse ervaring raast de 20-jarige Franse flankaanvaller over het (kunstgras)veld. Met explosieve versnellingen, flitsende dribbels en keiharde pegels op doel vanuit alle hoeken van het veld is hij de revelatie van de eerste speeldagen.  Op links is er met Edmilson een gelijkaardig type dat steeds voor dreiging zorgt met individuele acties. Met Mbombo zit er nog een spits met veel potentieel en snelheid op de bank.

Ferrera zorgde ervoor dat er achterin een sterk blok staat bij STVV. Individueel heeft hij niet de grootste namen, maar hij creëerde wel een complementair geheel. De Kanaries zijn op hun sterkst in thuiswedstrijden wanneer zo hoog kunnen pressen en de verdedigers van de tegenstanders in de opbouw in de fout kunnen dwingen. In uitwedstrijden valt die hoge druk meer weg al schakelt STVV ook een tandje hoger wanneer het op achterstand komt.

In balbezit is de tactiek relatief eenvoudig. Durven opbouwen van achteruit en via de flank probeert STVV steeds zijn gevaarlijke vleugelaanvallers in 1-tegen-1-situaties (Dompé en Edmilson) te krijgen tegen de flankverdedigers van de oppositie. Dit lukt vaak via snelle wisselpasses van Schoofs of Angban en via een hoog opkomende back, vooral op rechts via Bagayoko. Edmilson en Dompé toonden al dat ze iedere flankverdediger in de Pro League enorm pijn kunnen doen met hun snelheid als ze de bal aan de voet hebben.

STVV heeft met Ferrera de juiste keuze gemaakt: hij kent het huis en kon zijn kern grotendeels zelf samenstellen en kneden. Daardoor brengen de Truienaars aanvallend voetbal volgens de stijl van het huis: vol enthousiasme druk vooruit zetten, lef tonen en zo de trouwe achterban achter zich krijgen. Ferrera heeft zijn huiswerk goed voor elkaar, al blijft hij in dit systeem wel heel afhankelijk van de vormcurve van zijn snelle aanvallers.

Sterkte: enthousiaste pressing & kwaliteit flankaanvallers
Zwakte: beperkte wisselmogelijkheden 
Prognose na 30 matchen: 8e
De Vraag: hoe lang duurt de positieve flow op Stayen?


Yannick Ferrera

Yannick Ferrera, coach van STVV. Copywright La Nouvelle Gazette

Yannick Ferrera, coach van STVV. Copywright La Nouvelle Gazette

De 34-jarige Ferrera begon zijn trainerscarrière tien jaar geleden bij de jeugd van RSC Anderlecht. Als speler scheerde hij geen hoge toppen, als coach had hij duidelijk een veel grotere toekomst. Nadat hij zes jaar de Brusselse jeugd trainde, verhuisde Ferrera naar KAA Gent waar hij video-analist werd van Michel Preud’homme. Nadien reisde hij mee met zijn hoofdtrainer naar Saoudi-Arabië. In 2012 kwam de piepjonge coach aan het roer bij Charleroi waar hij meteen indruk maakte dankzij zijn aanvallende speelstijl en uitstekende communicatie met zijn spelers. Het publiek van de Zebra’s sloot hem meteen in de armen. Hij zorgde voor het behoud maar nam desondanks al vroeg ontslag omdat hij een gebrek aan respect voelde vanuit het bestuur. In 2013 nam Ferrera de fakkel over bij Sint-Truiden. In het tweede volledige seizoen dat hij de leiding had in Haspengouw leidde hij de Kanaries opnieuw naar de hoogste klasse. En daar verovert hij momenteel opnieuw het neutrale publiek met een erg enthousiaste en aanvallende speelwijze.

Kijk hier voor de analyses van de andere Belgische teams!

Advertentie

Competitiespecial – vanaf 27 augustus online !

Naar jaarlijkse gewoonte komt Lange Bal opnieuw met een competitiespecial. Vanaf 27 augustus krijgt ieder team uit de Belgische eerste klasse uitgebreid de aandacht. Geen betekenisloze statistiekjes of voorspellingen in het wilde weg, neen. Wel gefundeerde analyses van iedere ploeg: een toelichting van het spelsysteem, de sterktes & zwaktes van ieder elftal en een extra woordje uitleg over de coach.

Voor de supporter die niks wil missen van zijn of haar favoriete ploeg, like de Facebookpagina of schrijf je in via de website! Op die manier springt een nieuwe analyse meteen in de aandacht.

Veel leesplezier!

Competitiespecial eerste klasse tactiek

Extreme makeover?

Over exact een jaar wordt het EK 2016 afgetrapt. Aangezien daar voor het eerst 24 landen aan deelnemen, kunnen de nationale ploegen zich al een foutje meer permitteren in de kwalificatierondes. Die verminderde druk zorgt voor wat extra gegoochel in (zelfs) de officiële wedstrijden. Hoe zijn de voornaamste titelkandidaten voor het EK nu echt geëvolueerd in vergelijking met het afgelopen WK?

Voorlopige Spaanse basisploeg

Voorlopige Spaanse basisploeg


Spanje

Experimenteren, dat is het codewoord tijdens deze kwalificaties. Als een volleerd chemieleerkracht goochelt Vincente Del Bosque met de elementen in zijn elftal. Tijdens de 5 kwalificatiewedstrijden kregen maar liefst 20 verschillende spelers al een basisplaats. Ondanks de vernedering op het WK 2014 (Spanje sneuvelde al in de poulefase), wordt de verjonging erg geleidelijk doorgevoerd door de bondscoach. Voor Xavi, David Villa, Fernando Torres, Xabi Alonso en Mata is dan wel geen plaats meer, in doel behoudt Casillas de voorkeur op De Gea. Juanfran (30 jaar) en Koke (23) zijn de enige ‘jonge’ nieuwkomers die al een basisstek konden veroveren. Voor de positie 9 liggen pocketspits Paco Alcácer (21, Valencia) en werkpaard Diego Costa in balans. Een heel fluwelen revolutie dus… Daardoor blijft het wel een elftal met heel wat ronkende namen, een mogelijk ideale balans tussen jong & oud. Spanje staat in zijn groep tweede op 3 punten van Slowakije.


Duitsland

Na een desastreus EK 2000 gooide Duitsland het roer om, een vernieuwde jeugd- en trainersopleiding was het resultaat. Vorig jaar plukte het de vruchten met een schitterende wereldtitel in Brazilië. Het zorgde er echter voor dat belangrijke pionnen zoals Lahm, Klose en Mertesacker hun internationale ambities (vervroegd?) vaarwel zeiden. Een jaar na het succes zit bondscoach Joachim Low met de handen in het haar. Vooral in de spits en op de positie van de backs, lijkt hij nog steeds geen oplossing te hebben gevonden. Low experimenteerde al met 4-3-3, 3-4-3, 3-5-2 maar de resultaten zijn wisselvallig.  Het wordt tijd dat ‘die Mannschaft’ naar een vast spelsysteem met een duidelijke basiself evolueert of een nieuwe titel wordt moeilijk…  Ook Duitsland staat tweede in de poule op 1 punt van leider Polen.


België

Veel commotie rond bondscoach Wilmots, maar de Belgische kern zelf lijkt een oase van rust. De basiself van de Rode Duivels is zo goed als identiek aan degene die de kwartfinale haalde op het WK 2014. Enkel Van Buyten hing zijn schoenen aan de haak en krijgt Vermaelen (als die fit raakt), Lombaerts of Denayer als vervanger. Centraal op het middenveld mag Witsel zich aanvallend iets meer uitleven dan voorheen. Naingolan brengt extra werkkracht en power in de ploeg, dit waarschijnlijk ten koste van Defour. Voor de rest bleef het team intact, een halve finale lijkt het minimum voor deze ploeg. België staat samen met Wales aan de leiding in de kwalificatieronde.

Frankrijk
Lloris, Trémoulinas, Koscielny, Varane, Sagna, Matuidi, Cabaye, Valbuena, Pogba, Griezmann en Benzema. Aan kwaliteit geen gebrek bij Les Bleus… Er wordt verder gebouwd op het 4-3-3 systeem van voorheen, bondscoach Didier Deschamps kent zijn ploeg ondertussen door en door. Het WK liet met een kwartfinale (en nipte uitschakeling tegen wereldkampioen Duitsland) al het beste verhopen voor de jonge kern die het laatste jaar rustig kon verder groeien. De druk om de Europese titel te pakken in eigen land is natuurlijk immens groot. Een druk waaronder al heel wat landen in het verleden gebukt gingen. Maar laat Frankrijk nu net het land zijn dat er de laatste tweemaal in slaagde een groot tornooi voor eigen volk te winnen…. Als organisator is Frankrijk vanzelfsprekend rechtstreeks geplaatst voor het hoofdtornooi.

Halverwege de kwalificatieronde spelen volgende landen virtueel het EK: Frankrijk, Tsjechië, IJsland, België, Wales, Spanje, Slovakije, Duitsland, Polen, Engeland, Slovenie, Roemenië, Noord-Ierland, Oostenrijk, Zweden, Italië, Kroatië, Portugal, Denemarken, Rusland + nog 4 landen die de barrages winnen.

Interessantste confrontaties komend weekend:
Kroatië – Italië, vrijdag 20.45
Wales – België, vrijdag 20.45
Ierland – Schotland, zaterdag 18.00

Finale avant la lettre: FC Barcelona – Bayern München 3-0

Guardiola legde de basis voor de succesjaren in Barcelona en de Catalanen kennen de trainer van Bayern als geen ander: een vooruitgeschoven finale, ook op tactisch vlak!

Startopstellingen Barcelona & Bayern München

Startopstellingen Barcelona & Bayern München

Luis Enrique miste Mathieu in de verdediging, maar beschikte voor de rest over zijn beste elftal. De coach zette een logische 4-3-3 opstelling neer met ter Stegen; Alba, Mascherano, Pique, Dani Alves; Busquets, Iniesta, Rakitic; Neymar, Luis Suarez, Messi.

Guardiola kende een waslijst geblesseerden en moest het zonder oa. Robben, Ribéry, Alaba en Badstuber rooien. Pep wilde Barça verrassen en probeerde dit met een 3-5-2: Neuer; Rafinha, Boateng, Benatia; Bernat, Xabi Alonso, Lahm, Tiago, Schweinsteiger; Lewandowski, Müller.

Tegen het Barcelonese spel zijn meestal twee volledig verschillende strategieën: extreem hoog druk zetten of heel diep terugzakken en speculeren op de tegenaanval. Bayern startte met lef en koos voor het eerste.

Barça had echter het meeste balbezit in de beginfase en oefende een pak druk op de driemansdefensie van Bayern. De  Duitse aanval en het middenveld zorgden voor onvoldoende pressing, waardoor de bal erg vaak ingespeeld kon worden bij het koningstrio Neymar, Messi en Suarez. Vooral op de zijde van Neymar werd voor heel wat gevaar gezorgd: de Braziliaan kwam vaak de bal in de voet halen om van daaruit de dribbel op te zetten. Benatia werd in de openingsfase dolgedraaid. Ook Messi kon een aantal gevaarlijke acties opzetten, maar Barça miste de kansen.

Over een andere boeg
De keuze voor twee spitsen en drie centrale middenvelders van Guardiola viel te begrijpen. Het was namelijk de intentie van Bayern om Barcelona meteen onder druk te zetten, en dit van zodra doelman Ter Stegen de bal had. Met de 3-5-2 veldbezetting konden de twee centrale verdedigers en drie centrale middenvelders van Barça het opbouwen goed belet worden. Dit leverde regelmatig balbezit op maar bracht te veel gevaarlijke situaties in de rug van de Bayerse defensie met zich mee. Toen Suarez na 15’ bij één van deze situaties alleen op Neuer kon afgaan (en miste), besloot Guardioloa het roer om te gooien.

München schakelde over op een 4-4-2 met een ruit op het middenveld. Rafinha werd rechtsback, Tiago linkermiddenvelder en Benatia werd verlost  van de flank. Het verhaal van de wedstrijd veranderde bitter weinig, Bayern probeerde druk te zetten en goed mee te voetballen maar Barça domineerde.

Het gemis van Ribéry & Robben (individuele klasse) probeerde Bayern collectief op te vangen met die 4-4-2 in ruit. Laat dat nu net hét spelsysteem zijn dat enkel rendeert met veel infiltrerende spelers, de strategie die dus een pak aanvallende & verdedigende inspanningen vraagt van het hele elftal. Maar het tempo lag te hoog voor de bezoekers, er kwamen dan ook te weinig lopende Duitsers mee om de ruimte in de rug van Barcelona te bespelen. Lahm, Tiago en Schweinsteiger hadden te veel moeite met druk zetten waardoor ze zelf amper voor aanvallende impulsen, met én zonder bal, konden zorgen.

Na 15' schakelde Bayern over naar een 4-4-2 in ruit

Na 15′ schakelde Bayern over naar een 4-4-2 in ruit

Xabi Alonso (als vrije man op het middenveld) deed het behoorlijk, maar had onvoldoende aanspeelpunten voorin. Want ook Bernat & Rafinha speelden in het nieuwe systeem behoorlijk defensief. Daardoor miste Bayern wel erg veel in balbezit: het veld dat breed gehouden werd, lopende mensen (Müller op 10 en Schweinsteiger een rij achteruit had in dat opzicht een betere keuze kunnen zijn) en individuele kwaliteit voor de laatste pass.
Blufpoker = spektakel
Barcelona speelde op zijn beurt nagenoeg de perfecte wedstrijd. In verdedigend opzicht was het superieur, het maakte de ruimtes erg klein, presste net als Bayern erg hoog. Het beheerste de omschakeling naar balverlies perfect met de bedoeling de bal binnen de 6” terug te heroveren. Eens in balbezit probeerde het rustig naar de opening te zoeken die voornamelijk gevonden werden via Messi & Neymar op de flank. Zij werden steeds goed ondersteund door de backs (Alves & Alba) of een uitstekend infiltrerende Rakitic om een 2 tegen 1 te creëren.

Uiteindelijk maakte Barcelona het verschil in de omschakeling naar balbezit, zeg maar op de counter. Het eerste doelpunt kwam er na dom balverlies van een dribbelende Bernat. De tweede en derde goal vonden hun oorsprong bij Duits balverlies op de helft van Barça waarna de Catalanen razendsnel counterden. De ruimte in de rug van de defensie, hét zwakke punt van het oppermachtige Barça onder Guardiola, werd nu dus genadeloos uitgebuit door datzelfde Barcelona.

Bayern verzorgde een spelletje blufpoker dat spektakel opleverde maar waarin het finaal werd afgestraft. Het probeerde 90’ hoge pressing te spelen, maar het tempo van deze match viel in geen enkel opzicht te vergelijken met een wedstrijd in de Bundesliga. Het getuigt van veel lef maar misschien ook wel enige naïviteit in Beieren, denkend dat ze dit Barcelona 90’ konden domineren. De neutrale toeschouwer kon alleszins genieten van een schouwspel dat zich hopelijk volgende week herhaalt!