Duitsland – Mexico (0-1): Mexico duwt Khedira in spelmakersrol

Schitterende partij tussen Duitsland en Mexico: op technisch gebied, qua intensiteit en spanning maar zeker ook op tactisch vlak. Een analyse!

tactiek 4-2-3-1

Opstelling Mexico & Duitsland

Zowel Duitsland als Mexico koos voor een 4-2-3-1 opstelling zoals hiernaast omschreven.

 

Duitsland eiste zoals verwacht het balbezit op in de openingsfase. Mexico had een duidelijk plan klaar om de Duitsers onschadelijk te maken en slaagde daar in de eerste helft zeker in.

“We hadden de eerste helft geen antwoord op het plan van Mexico”, gaf Kroos achteraf dan ook eerlijk toe.

 

Kroos & Hummels onschadelijk maken

Het eerste belangrijke deel van de Mexicaanse strategie lag in een efficiënte pressing. Wanneer de Duitsers achterin in balbezit kwamen, werd er duidelijk voor gekozen om zowel Boateng als Khedira in een verplichte spelmakersrol te duwen en tegelijk hun best voetballende collega-verdediger Hummels en middenvelder Kroos onschadelijk te maken.

pressing

Kroos & Hummels werden onschadelijk gemaakt door respectievelijk Vela & Chicharito (gele rechthoeken) waardoor vooral Boateng en Khedira veel ruimte kregen. Overtal werd vooral op rechts gezocht via Boateng-Kimmich waarna Müller en Werner een goede wisselwerking hadden wat in de openingsfase gevaar opleverde

Daarbij lag een eerste belangrijke taak bij Chicharito die steeds de kant van Hummels koos waardoor Boateng vrij in balbezit kwam. Bovendien koos de Mexicaanse “10” Carlos Vela steeds voor positie dicht bij Kroos om hem de bal niet te laten ontvangen.

Dit werkte uitstekend. Aangezien Kroos z’n favoriete speelpositie die in de linkerhalfspace is, zakte hij ook nu vaak uit naar de linkerkant diagonaal tov Hummels. Aangezien hij gevolgd werd door Vela, en Hummels vast werd gezet door Chicharito, kreeg Boateng de bal en heel wat ruimte cadeau. Ook Khedira kreeg zo de nodige ruimte aangezien zijn voorwaartse passes en creativiteit een pak lager ligt dan die van Kroos. Aangezien de Mexicaanse spits en aanvallende middenvelder meer naar rechts gepositioneerd stonden, verliep het gros van de Duitse aanvallen bijgevolg ook over de rechterkant. Logisch.

 

Counteren in de rug van de Duitse defensie

En daar leek meteen het tweede deel van het Mexicaanse plan te liggen. Kimmich die maar al te graag mee oprukt, deed dat bij momenten te enthousiast. Overlappen en steun geven aan de aanvallers kan, maar uiteraard op het juiste moment zonder de restverdediging te verwaarlozen. Echter Kimmich schoof te vaak onnodig in, terwijl Khedira dat ook regelmatig deed vanwege de beperktere rol van Kroos. Daardoor lag er in de omschakeling naar balbezit centraal vaak een enorme ruimte voor de Mexicanen om in te counteren.

Schermafbeelding 2018-06-17 om 18.51.08

Heatmap van Kimmich. Bijna alleen maar op de helft van de Mexicanen (bron: Whoscored.com)

In de eerste fase van de omschakeling speelde Chicharito bovendien vaak een slimme rol door af te haken in de grote ruimte centraal. De Duitse defensie is al maanden té impulsief, ook in die fases, en vooral Hummels ging vaak doordekken in te grote ruimtes. Gevolg: een slim kaatsende spits waarna de snelle aanvallers van Mexico in de rug van de Duitsers konden gaan lopen met Vela, Layun en Lozano in de hoofdrol. Dat is ook de aanzet van het Mexicaanse doelpunt.

Bovendien was op links ook gelegenheidsback Plattenhardt vaak weg, redelijk onnodig aangezien hij toch nooit werd aangespeeld, waardoor Mexico een vijftal keer kon counteren in een overtalsituaties. Ongezien defensief geklungel door een wereldkampioen. De gretige Midden-Amerikanen verslikten zich echter te vaak en lieten zo een grotere voorsprong aan de rust onbenut.

 

Samenwerking Müller-Werner

Volledig ongevaarlijk was Die Mannschaft nu ook weer niet in de eerste helft. Vooral de oprukkende Kimmich kon dreigen, zeker als er voor hem goed werd bewogen. Die verantwoordelijkheid lag dan vooral bij Müller en Werner die voor variatie zorgden. In de openingsfase was de naar binnentrekkende beweging van Müller gevaarlijk, zeker in combinatie met de aalvlugge Werner die als reactie in de rug van de Mexicaanse defensie dook. Zo ook de grootste kans voor de Duitsers in de eerste periode. Dit probeerden de Duitsers constant waardoor de verrassing misschien wat uit het aanvalsplan verdween. Liefst 53% van de Duitse aanvallen verliep in de eerste helft over rechts, enorm als je weet dat Löw heel graag door de as aanvalt.

Aan de rust leek het vooral belangrijk dat de Duitsers hun restverdediging op orde kregen én tegelijk ook een oplossing vonden om Kroos nuttiger te maken (of dat toch te doen door ruimte te maken voor zijn ploegmaats). Gundogan als wissel voor Khedira had gekund maar Löw hield vast aan dezelfde elf na de rust.

 

Tweede helft

counter

De Duitse aanval strandt voorin (in gele rechthoek), Khedira is mee ingeschoven. Restverdediging staat niet op punt: backs staan goed maar Kroos-Boateng-Hummels niet goed in positie. Bovendien gaat Hummels 15m gaan doordekken op Herrera. Diepe bal wordt verstuurd: Chicarito & Vela 2v1 tegen Boateng maar ze verkwanselen de kans

Echt geleerd leken de Duitsers echter niet. In minuut 57 kreeg Mexico opnieuw een reuzekans op de counter: de infiltrerende Khedira uit positie, Hummels die opnieuw onnodig gaat doordekken in te grote ruimtes waardoor Mexico op de Duitse helft een 2v1 kans cadeau krijgt. Maar efficiëntie bleek niet het grote wapen te zijn van de Mexicanen.

Op het uur volgde dan toch de verwachten wissel met Khedira die eruit moest, het was echter Reus die erin kwam als aanvallende middenvelder. Özil moest lager op het veld het spel komen verdelen. Ondertussen mocht Vela (de bewaker van Kroos & vrijbuiter op de counter) gaan rusten voor Alvarez. Herrera nam de taak van Vela over, Alvarez werd de tweede defensieve middenvelder.

Met Özil in een lagere rol en wat Mexicaanse vermoeidheid kregen de Duitsers meer grip op de match. Het overtal bleef op rechts gezocht worden met ook Reus die zich vaak in die zone kwam moeien, Özil werd spelmaker in de rechterhalfspace en kon van daaruit wel gevaar creëren met dieptepasses, korte combinaties tussen de linies of voorzetten voor doel. Duitsland kwam echter niet aan scoren toe en gooide er in het slot nog tweede spits Gomez in voor linksback Plattenhard. De eerder vernoemde voorzetten vanop rechts door Kimmich of Özil bleven komen en de Duitsers bleven dan ook dreigend.

Ondertussen was ook Boateng attent gemaakt op de vele vrijheid die hij genoot, hij kon dan ook 2x erg gevaarlijk oprukken tot de 16m van de Mexicanen: 1x met een gevaarlijke omhaal van Kimmich als gevolg! Uiteraard gaf het ultra-aanvallend slotoffensief van de Duitsers enorm veel ruimte op de counter voor Mexico maar het paste in het verhaal van de match dat ze deze ook de nek bleven omwringen.

Schitterende partij met een erg energiek en tactisch sterk Mexico. Duitsland was dreigend maar zal een plan B moeten ontwikkelen voor als Kroos opnieuw aan de ketting wordt gelegd en uiteraard moet het ook de counters beter leren voorkomen als het zichzelf wil opvolgen als wereldkampioen!

 

Meer uitgebreide WK-analyses hier

Volg ook de kortere impressies van het WK via de Facebookpagina!

Advertentie

Brazilië: meer verdedigend evenwicht

Bijna vier jaar is het geleden dat Brazilië in eigen land een pijnlijke 1-7 nederlaag leed in de halve finale tegen later wereldkampioen Duitsland. Het land heelde z’n wonden en maakt zich nu op voor de grote revanche: straks met de oppergaai gaan lopen in Rusland. We analyseerden de laatste twee oefeninterlands van de Seleção tegen datzelfde Rusland en Duitsland. Coach Tite besteedde duidelijk aandacht aan het nemen van minder risico’s om Het Doemscenario van weleer voorgoed te vergeten.

Opstelling Brazilië tegen Rusland (3-0 zege)

Opstelling Brazilië tegen Duitsland (1-0 zege)

 

In de selectie van de Brazilianen was geen plaats voor Alex Sandro (Juventus) en Danilo (Manchester City). Neymar was de enige basisspeler die niet mee afreisde voor de matchen tegen Rusland & Duitsland. De sterspeler revalideert nog van zijn gebroken voet en hoopt begin juni speelklaar te geraken. De voorlopige selectie:

 

Keepers: Alisson (Roma), Neto (Valencia), Ederson (Manchester City)

 

Verdedigers: Miranda (Inter Milan), Marquinhos, Thiago Silva, Daniel Alves (allen Paris Saint-Germain), Marcelo (Real Madrid), Rodrigo Caio (Sao Paulo), Filipe Luis (Atletico Madrid), Fagner (Corinthians), Pedro Geromel (Gremio)

 

Middenvelders: Casemiro (Real Madrid), Fernandinho (Manchester City), Paulinho (FC Barcelona), Renato Augusto (Beijing Guoan), Philippe Coutinho (FC Barcelona), Willian (Chelsea), Fred (Shakhtar Donetsk), Anderson Talisca (Besiktas)

 

Aanvallers: Gabriel Jesus (Manchester City), Roberto Firmino (Liverpool), Douglas Costa (Juventus), Taison (Shakhtar Donetsk), Willian Jose (Real Sociedad)

 

 1. Balbezit

A) Opbouw

In de wedstrijd tegen Duitsland was een eerste stempel van coach Tite snel zichtbaar. Geen onnodige risico’s nemen om tot een verzorgde opbouw te komen. Duitsland koos voor een agressieve voorwaartse pressing in 4-4-2. Miranda en Silva, de twee centrale verdedigers van de Brazilianen, kozen dan wel voor een lage en brede positie. Ze werden amper ingespeeld. Casemiro kwam een aantal keer explosief tussen de twee spitsen, of in hun rug, aanspeelbaar maar werd enkel aangespeeld bij absolute zekerheid op balbehoud.

Wanneer gedurfd uitvoetballen te moeilijk bleek, koos doelman Alisson snel voor de lange bal richting de drie aanvallers en speculeerde men met de drie agressieve middenvelders Fernandinho, Paulinho en Casemiro op de tweede bal om van daaruit de aanval op te starten.

Rusland zet alles man op man vast bij Braziliaanse doeltrap. Toch poging om kort op te bouwen met balverlies tot gevolg

 

Tegen Rusland werd wel iets meer risico genomen in de opbouw. Al leidde dat bij het hoog storen van de Russen uiteindelijk toch vaak tot een lange bal. Ook opvallend is dat Miranda, als rechtsvoetige linkercentrale verdediger, vaak vrijheid krijgt om nadien vanuit het middenveld druk te krijgen. Iets wat we straks op het WK ongetwijfeld ook terugzien, tenzij Tite alsnog kiest voor het duo Silva-Marquinhos.

 

B) Rol van de backs

Ook opvallend is de rolverdeling van de backs, nu al duidelijk is dat Marcelo een avontuurlijkere rol toebedeeld zal krijgen dan collega D. Alves. De eerste krijgt in balbezit meer de kans om te infiltreren met én zonder bal waar Alves vooral ingeschakeld wordt in de restverdediging en achterin blijft om een snelle balcirculatie te proberen garanderen. Tegen Duitsland was zijn defensieve ingesteldheid ongetwijfeld ook een reactie op de snelheid van linkeraanvaller Sané.

D. Alves als extra spelmaker centraal. Speelt knappe diepe bal op Jesus die alleen voor de keeper mist

Tegen Rusland hadden beiden ook een speciale invulling gezien de 5-4-1 (ruit) formatie van de thuisploeg. Wanneer Alves & Marcelo een hoge startpositie zouden innemen bij balbezit, werden ze meteen onder druk gezet door de wing backs van de Russen als ze de bal toegespeeld kregen. Daardoor veranderde hun rol enigszins. Alves probeerde de druk van de wingback te ontwijken door centraler te spelen bij een flankwissel en daar eigenlijk als extra spelmaker op het middenveld te fungeren terwijl Willian voor breedte zorgde. Dit leverde al snel gevaar op met een gevaarlijk dieptepassje van Alves uit een centrale positie op de lopende Jesus.

 

Marcelo daarentegen krijg een meer aanvallende rol als lopende speler. Enerzijds om overtalsituaties te creëren op de flank in samenwerking met de flankaanvaller. Anderzijds om voor diepgang te zorgen vanuit het centrum en de halfspace tegen de Russische 5-4-1. Onderstaande infiltratie zorgt voor gevaar centraal waarna hij de dieplopende Paulinho inspeelt die wordt onderuit gelopen, penalty en 0-2.

Centrale infiltratie zonder bal van Marcelo die de bal krijgt en doorspeelt op Paulinho. Hij wordt neergehaald, penalty!

 

 

 

C) Beweging op het middenveld

De aanspeelbaarheid bij de centrale middenvelders is op z’n zachtst gezegd nog voor verbetering vatbaar. Vooral tegen Duitsland was dit zichtbaar met het trio Casemiro, Fernandinho en Paulinho. Enkel die laatste zorgt eigenlijk regelmatig voor aanspeelbaarheid tussen de linies, wanneer die dan eens lager de bal komt opvragen loopt de positionele structuur volledig in de soep aangezien zowel Fernandinho als Casemiro een lagere rol gewoon zijn.

De drie middenvelders (gele cirkels) allen te laag en niemand aanspeelbaar tussen de linies (rode rechthoek) waardoor progressieve balcirculatie wordt bemoeilijkt

 

Naarmate de wedstrijd vorderde, en Brazilië meer de bal krijg, probeerde Fernandinho wel af en toe hoger te spelen als tweede offensieve middenvelder. Regelmatig liepen hij en Paulinho echter de halfspaces volledig dicht waardoor de flankaanvallers amper bewegingsvrijheid hadden tussen de linies. Daardoor volgde er te vaak een lange bal op de flankaanvallers die breed in het duel stonden om dan met de middenvelder het gevecht om de tweede bal aan te gaan. Een hechte wisselwerking tussen de flankaanvaller en de middenvelder viel tot op heden dus nog niet te bespeuren.

Drie middenvelders kort bij elkaar, Paulinho loopt halfspace dicht waardoor Willian niet tussen linies aanspeelbaar kan komen. Gevolg: lange bal

 

Samenwerking tussen Paulinho & Jesus. Paulinho laat bal door de benen lopen op Jesus die tussen linies komt en doorspeelt in rug van defensie op lopende Paulinho

Het moet wel gezegd dat Paulinho waarschijnlijk wel dé belangrijke schakel is in het voorlopig beperkte aanvalsplan van de Brazilianen. Als infiltreur zorgt hij met slimme loopacties in de rug van de verdediging van de tegenstander wel voor gevaar. Zie eerder vermeld al zijn loopactie die leidde tot de 0-2 tegen Rusland. Ook eerder in de match had hij een goede samenwerking met diepe spits Jesus die vaak aanspeelbaar trachtte te komen tussen de linies met een dieplopende beweging van Paulinho als gevolg. Net als bij FC Barcelona lijkt hij dus de wat vreemde eend in de bijt te zijn, maar dat is hij zeker niet!


2. Balverlies

A) Pressing

In balverlies probeert Brazilië een hoog blok te zetten zonder daarbij echt agressief druk te zetten. Tegen Duitsland bijvoorbeeld zette het een compacte 4-3-3 neer hoog op het terrein maar liet het de centrale verdedigers van de Duitsers relatief ongemoeid. Daarbij stond compactheid en het verdedigen van het centrum centraal en werd vooral geprobeerd om ballen tussendoor te intercepteren om van daaruit zelf snel gevaar te creëren in de omschakeling.

Je ziet de centrale positie van de flankaanvallers en de spits, met kort daarachter de twee aanvallende middenvelders (Fernandinho & Paulinho) en daarachter Casemiro. Doel is om de gevaarlijkste centrale passlijnen af te schermen en te anticiperen op de centrale passes van der Mannschaft. Wanneer de bal dan toch tussen de linies zou gespeeld worden, zorgden alle drie de aanvallers voor een intense negatieve pressing waardoor er erg weinig tijd en ruimte was voor de middenvelders in de as van het veld.

Vanuit 4-1-2-3 zetten Brazilianen centrum volledig dicht met als doel centrale passes te onderscheppen

 

 

Opvallend daarbij was het hoge aantal balrecuperaties door linkeraanvaller Coutinho (9 stuks!) vanuit de interceptie of de negatieve pressing, een speelstijl die dicht aanleunde bij zijn tijd in Liverpool onder Klopp in de 4-3-2-1 daar.

Als bal toch tussen linies kan gespeeld worden, agressieve negatieve pressing hier met balrecuperatie van Coutinho tot gevolg. Amper tijd tussen linies voor de Duitsers

Willian gaat lager en Paulinho presst op Kroos in linkerhalfspace


Die defensieve structuur probeerden de Duitsers uit verband te spelen door met Kroos vaak uit te zakken in de linkerhalfspace om zoals gewoonlijk van daaruit zijn geliefkoosde voorwaartse passes te spelen. Dit verhinderden de Brazilianen echter goed: Willian ging dan lager spelen om de passlijn op de naar binnenkomende Sané af te zetten, terwijl de energieke Paulinho hoger druk ging zetten op Kroos. De Duitse spelmaker kon daardoor slechts 29 voorwaartse passes geven die aankwamen, meestal een relatief ongevaarlijke pass op de back. Ter info: in zijn laatste competitiematch met Real Madrid tegen Girona kon hij nog 49 voorwaartse passes geven die effectief aankwamen op hun bestemming.

B) Ruimte in de rug

Naarmate de wedstrijd vorderde, trachtten de Duitsers vaker de vrije ruimte te vinden bij de backs via een halfhoge bal. Deze moeilijke pass en de positiekeuze van de Brazilianen zorgde echter vaak voor balverlies. Op rechts anticipeerde Paulinho meestal erg goed op de halflange pass waardoor Plattenhardt amper tijd kreeg aan de bal. Op de andere kant verdedigde Marcelo echter hoog door op Kimmich die in balbezit kwam. De Brazilianen kwamen in die situaties wel man op man achterin maar de Duitsers gebruikten deze ruimte onvoldoende vaak. Had de keuze als Duitse diepe spits op Werner gevallen in plaats van op Gomez, had de thuisploeg ongetwijfeld veel meer gevaar kunnen stichten met diens fameuze snelheid.

Ook in gewone spelsituaties bleek de ruimte in de rug van Marcelo echter de geliefkoosde plek te zijn om gevaar te creëren tegen de minder snelle Miranda. Iets waar de Brazilianen tegen de andere toplanden wel eens problemen mee kunnen krijgen.

 

3. Omschakeling naar balbezit

Het moge duidelijk zijn dat de defensieve structuur bij de Brazilianen al verder lijkt te staan dan in het verleden. Zelfs diepe spits Jesus moest tegen Rusland en vooral Duitsland zorgen voor voldoende negatieve pressing op de verdedigende middenvelder van de tegenstander waardoor hij op bepaalde momenten dus erg laag stond. Dat zorgt tegelijk voor het ‘omschakelingsmsyterie’ van de Brazilianen.

Lage positie van alle Braziliaanse spelers

Alle Brazilianen laag terug, ze kunnen echter snel Costa aanspelen na balrecuperatie. De 4 Russen achter de bal zetten geen druk

D. Costa kan ontsnappen op snelheid door gebrek aan druk en kan Willian aanspelen die Paulinho bedient

Vanwege hun positionele structuur is het namelijk moeilijk tot goede counters te komen, aangezien iedereen erg laag staat. Doch door de indrukwekkende snelheid van de aanvallers Jesus, Willian, Costa zijn de Seleçao soms erg gevaarlijk. Tegenstanders die hun restverdediging goed op orde hebben en vooruit durven verdedigen na balverlies (zogenaamde gegenpressing), zouden echter het gevaar moeten kunnen in de hand houden. Het komt er op aan de eerste twee kortere passes van de Brazilianen te onderscheppen alvorens ze in de diepte kunnen duiken met snel lopende mensen.

 

4. De korte corner

In een omgeving waar de ruimtes steeds kleiner worden en details wedstrijdbepalend zijn, winnen spelhervattingen uiteraard aan meer belang. Opvallend daarbij is het feit dat Brazilië tweemaal scoorde na een korte hoekschop via een combinatie Coutinho/Willian/Costa, met Miranda en Paulinho als uiteindelijke doelpuntenmakers.

In balverlies lijkt het echter minder bezorgd om die korte hoekschop. Ondanks de keuze om alle elf de spelers terug te trekken rond de eigen zestienmeter, laat het tegenstanders voortdurend de korte corner nemen. Afwachten welk team daar als eerste gebruik van maakt…

corner

Alle Brazilianen terug in de eigen zestienmeter. Slechts 1 speler die korte corner probeert te voorkomen

 

Het moge duidelijk zijn dat de Brazilianen aan individuele kwaliteit geen gebrek hebben om straks mee te vechten voor de eindzege. Ederson, Marquinhos, Firmino, Fred, Alex Sandro, Fernandinho,… het zijn maar enkelen van de namen die geen zekerheid zijn in de basiself. Doch die individuele kwaliteit hadden de Brazilianen vier jaar terug in eigen land ook. Het zal zaak zijn voor bondscoach Tite om de komende maanden te werken aan een evenwicht tussen de defensieve structuur (die duidelijke progressie vertoont) en het aanvallend vermogen om toch dominant te zijn!

 

Meer buitenlands voetbal

Belgisch voetbal

Club Brugge – KAA Gent (1-0): vrije trap beslist tactisch steekspel

Nadat het in de Buffalo’s een tijdlang z’n meerdere moest erkennen, won Club Brugge vorig seizoen z’n laatste vier matchen tegen Gent. Het beloofde opnieuw een felbevochten confrontatie te worden tussen twee van de beste Belgische coaches. En zo geschiedde…

tactiek club brugge gent

Startformaties van Club Brugge en KAA Gent

Met drie nederlagen uit acht competitiematchen en een dramatisch wederoptreden in de Champions League was het vertrouwen duidelijk zoek bij regerend kampioen Club Brugge. Bovendien was het fel gehavend door blessures bij onder andere Izquierdo, Engels, Refaelov en Vanaken. Michel Preud’homme gooide het experiment met de 4-4-2 in de vuilbak na een aantal matte prestaties en koos opnieuw voor z’n 4-3-3 met Butelle, Van Rhijn, Denswil, Poulain, Cools, Simons, Pina, Vormer, Limbombe, Diaby en Wesley.

Gent putte op zijn beurt wel vertrouwen uit het Europees avontuur, maar dat deden de vijf opeenvolgende competitiematchen zonder uitwinst niet. Hein Vanhaezebrouck moest ook noodgedwongen puzzelen door de afwezigheid van onder andere Milicevic, Foket, Dejaegere, Taravel en Matton. De Gentse coach koos niet voor z’n gekende 3-4-3, wel voor de al even succesvolle 3-5-2 met Rinne, Mitrovic, Gershon, Nielsen, Esiti, Neto, Schoofs, Asare, Saief, Coulibaly en Moses.

Steriel balbezit KAA Gent
Na een interessante studieronde trok Gent het initiatief en bijbehorend balbezit al snel naar zich toe al werd het daarbij een serieus handje geholpen door de dramatische cohesie in balverlies van Club.

Opvallend in de Brugse formatie was de keuze voor een middenveld met de punt naar achter, hoogstwaarschijnlijk met de bedoeling om de twee middenvelders van Gent snel het voetbal te beletten. Dat was niet toevallig eén van de kernfactoren in het succesvol neutraliseren van het Gentse combinatiespel vorig seizoen.  Club leek op bepaalde momenten net als toen dan ook te willen kiezen voor een hoge pressing met Vormer die hoog ging storen, in de rol van Vanaken vorig seizoen. Hij kreeg echter amper steun van zijn medemaats waardoor de bezoekers heel makkelijk de bal in eigen rangen konden houden.
Bovendien bezorgden die situaties Club dieper op het veld kopzorgen want met Pina en Vormer werden meestal meteen twee middenvelders uit verband gespeeld.

opbouw pressing

Vormer (zwart) gaat hoog storen op de Gentse verdedigers. De rest van de ploeg sluit niet aan en Club staat met slechts 4 spelers tussen de Gentse baklijn en de middenlijn, tegenover 5 Gentse veldspelers en hun keeper

Dit probleem werd mogelijks mee gecreëerd door zowel Wesley als Diaby die hun taken in de voorwaartse pressing onvoldoende uitvoerden waardoor Vormer zich genoodzaakt voelde om vooruit te lopen en dus meteen heel wat ruimte prijs te geven in z’n rug. Intussen offerde Limbombe zich op om de aanvallende rechtsmidden Saief op te vangen, opnieuw identiek aan de rol van Izquierdo vorig jaar toen Foket de flank op en af draafde.

Club gaat opnieuw hoog storen zonder aansluiting. Gentse middenveld heeft een zee aan tijd en ruimte

Club gaat opnieuw hoog storen zonder aansluiting. Gentse middenveld heeft een zee aan tijd en ruimte

Duo Simon-Schoofs bezorgt Club kopzorgen
De grootste mogelijkheden voor Gent lagen hierdoor op het middenveld. Daar kwam Simons voortdurend in overtalsituaties terecht die in eerste instantie goed werden gecreëerd door Schoofs en Simon. Die eerst koos vaak voor infiltraties in de diepte terwijl zijn collega Simon, nu eens aanvaller dan weer aanvallende middenvelder, net op dat moment afhaakte en de Brugse kapitein voortdurend voor keuzes werd gesteld. De Brugse centrale verdedigers voelden zich tegelijk niet comfortabel om eventueel de verdedigende linie te verlaten om druk te zetten op Simon om niet geïsoleerd in een 1v1 duel te komen met de Nigeriaanse dribbelkont. (afbeeldingen uit match 2v1 Simons)

Simons (zwart) komt centraal tegen Schoofs & Simon te staan (rood). Van Rhijn heeft enkel oog voor Asare.

Simons (zwart) komt centraal tegen Schoofs & Simon te staan (rood). Van Rhijn heeft enkel oog voor Asare.

De chaos bij het Brugse pressen en het goed positiespel van Simon & Schoofs gaven het belangrijkste deel van de eerste periode vorm met vooral Gents balbezit. Eens rond de Brugse baklijn stokte het Gentse aanvalsspel echter waardoor het amper tot uitgespeelde kansen kwam. Vanhaezebrouck gaf na de match ook meteen aan dat zijn spelers “tevreden lijken met een draw” en eiste meer drang naar voor. Kort voor hij de boodschap nog kon meegeven aan zijn elftal scoorde Van Rhijn echter een belangrijke, en o zo mooie, vrije trap. 1-0 voor de thuisploeg aan de rust. Een gevleide voorsprong voor Club dat behalve een aantal counters via Limbombe weinig op de mat bracht.

Bijsturen in de rust
Preud’homme gebruikte de pauze uitstekend om bij te sturen. In de eerste plaats haalde hij, met de voorsprong in het achterhoofd, de bleke Pina naar de kant en koos hij met Claudemir voor een lopende speler die belangrijker kon worden in de balrecuperatie.

Daarnaast opteerde Club nu voor drie centrumverdedigers met Cools die zijn job als linksback opgaf om als rechtercentrale verdediger te fungeren, in een rol als mandekker van Simon. De ruimte die Club op links daardoor weggaf werd ook opgevuld door een soort mandekking van Limbombe op de lopende Saief en Simons die tegelijk Schoofs heel ver schaduwde.

Even belangrijk ook waren de instructies voor de spitsen Diaby en Wesley om hoger en agressiever druk te zetten op de uitvoetballende Gentdefensie. Die veranderingen zorgden bijna voor een kopie van de wedstrijden Club Brugge vs KAA Gent van vorig seizoen waarvan er maar liefst drie, ja hoor, eindigden op 1-0. Van een 1e periode waarin Gent steriel balbezit had evolueerde de partij naar een match met een hoge intensiteit, veel druk op de bal, dozijnen duels en heel veel aandacht naar de scheidsrechter.

De 2 Brugse spitsen zetten na rust agressiever druk op de 3 Gentse verdedigers. Hier wordt bal centraal gespeeld op Gentse middenvelders die kort gedekt worden (en niet zoals Vormer in eerste helft uit positie gaan lopen) en zo Gent het korte voetbal beletten

De 2 Brugse spitsen zetten na rust agressiever druk op de 3 Gentse verdedigers. Hier wordt bal centraal gespeeld op Gentse middenvelders die kort gedekt worden (en niet zoals Vormer in eerste helft uit positie gaan lopen) en zo Gent het korte voetbal beletten

Beide coaches stuurden heel wat bij. Rond het uur zag het tactische bord er zo uit.

Beide coaches stuurden heel wat bij. Rond het uur zag het tactische bord er zo uit.

Vanhaezebrouck besefte dat ingrijpen nodig was. Hij haalde verrassend genoeg Schoofs en Coulibaly naar de kant en gooide z’n pionnen door elkaar. Ndongala werd rechtsmidden, Saief aanvallende middenvelder. Op het middenveld ging Neto ook veel hoger spelen om zo Claudemir verder weg te hebben van de Gentse defensie en zo tijd & ruimte te creëren om makkelijker op te bouwen door de Brugse pressing. Preud’homme gooide er als tegenzet met Bolingoli ook snel een verse kracht op om Limbombe te vervangen met Bolingoli in een rol als echte linksback.

Beide teams en coaches hielden elkaar zo in evenwicht in een intense topper zonder echt goed voetbal. De beste kansen, al waren het er bitter weinig, waren voor de thuisploeg. De Gentenaars moesten zich vooral tevreden stellen met een aantal penaltygevalletjes. Technisch niet de meest hoogstaande wedstrijd maar wel een belangrijke zege voor Club Brugge dat in de 2e helft het succesrecept van de landstitel terug bovenhaalde: veel grinta en hoge druk.

 

Meer Belgisch voetbal

Hongarije – België (0-4): Masterclass counteren

Een hapklare brok, dat moesten de Hongaren worden op weg naar de finale. En zo geschiedde, een kinderlijk naïef en zwak Hongarije kreeg een pak rammel van onze counterende Belgen met Eden Hazard in een glansrol.

tactiek Belgie

Opstellingen van België & Hongarije

Hongarije was verrassend groepswinnaar geworden na een overwinning tegen Oostenrijk (2-0) en draws tegen Portugal (3-3) & IJsland (1-1). Terwijl het team dit EK al in bijna alle mogelijke formaties aantrad, koos bondscoach Storck voor een ambitieuze, offensieve 4-3-3 met Kiraly, Kadar, Guzmics, Juhasz, Lang, Nagy, Gera, Pinter, Dszudzsak, Lovrencsics en Szalai.

Bij België moesten er geen echte knopen worden doorgehakt, opnieuw een 4-2-3-1 dus met Courtois, Vertonghen, Vermaelen, Alderweireld, Meunier, Nainggolan, Witsel, De Bruyne, Hazard, Mertens en Lukaku.

De Rode Duivels startten snedig aan de wedstrijd met veel en hoge druk op de bal aangevoerd door Lukaku en De Bruyne.

Zeeën van ruimte op middenveld
Ook aan de bal deden onze Belgen het goed, al lag dat deels aan het zwakke Hongaarse blok. Wanneer België opbouwde, positioneerde Hongarije zich om hoge druk uit te oefenen met middenvelders Gera & Pinter hoog in het veld om Nainggolan & Witsel onder druk te zetten. Omdat de aanvallers echter onvoldoende pressing uitoefenden op Alderweireld & Vermaelen, konden die voortdurend De Bruyne, de afhakende Lukaku of Hazard tussen de linies aanspelen. Daar zwom meestal Nagy als enige verdedigende middenvelder in enorme ruimtes (zie onderstaand beeld) waar De Bruyne, Hazard en Lukaku dankbaar gebruik van maakten. Aan de rust bracht de Hongaarse bondscoach dan ook een tweede verdedigende middenvelder in het veld waardoor het evenwicht ietwat hersteld werd.

Twee Hongaarse middenvelders staan hoog, maar er is geen druk op Alderweireld. Die kan makkelijk inspelen op Lukaku, De Bruyne of Hazard die zeeën van ruimte hebben tegen 1 middenvelder.

Twee Hongaarse centrale middenvelders staan hoog, maar er is geen druk op Alderweireld. Die kan makkelijk inspelen op Lukaku, De Bruyne of Hazard die zeeën van ruimte & tijd hebben tegen 1 middenvelder.

Na de vroege 0-1 op vrije trap trok België zich geleidelijk aan iets meer terug. De hoge druk werd wat afgebouwd en de Hongaren kregen de bal (54% balbezit over hele match bekeken). Vanuit de vorige matchen was al duidelijk dat Hongarije graag de bal heeft en durft voetballen van achteruit ondanks de heel beperkte kwaliteiten daar. In de voorbereiding werd dit tegen Duitsland, dat toen met de handrem op speelde, al afgestraft (2-0).

Dszudszak als spelmaker
Om de opbouw te doen slagen, maakte Hongarije het veld namelijk heel groot, zeker centraal, voor een stuk naar analogie met het positiespel van bijvoorbeeld de Duiters. De centrale verdedigers uit elkaar, de backs hoog. Ook de middenvelders stonden vaak erg hoog maar de flankaanvallers vaak nog breed. Dat veroorzaakte twee problemen:

In de eerste plaats kon er bijna enkel ingespeeld worden van de centrale verdediger naar de flankverdediger, naar de flankaanvaller en terug achteruit in een U-vorm. De zeldzame momenten dat de Hongaren uit de druk konden voetballen, was dit bijna uitsluitend te danken aan Dszudzsak die z’n flank verliet en als verdedigende middenvelder een rol als spelmaker opeiste. De drie Belgische middenvelders die de mandekking op de Hongaarse middenvelders voor hun rekening moesten nemen, pikten hem daar onvoldoende op.

Dodelijke Belgische counters
Het tweede Hongaarse probleem was de vele ruimte tussen alle spelers waardoor het erg kwetsbaar werd in de omschakeling. De backs en middenvelders konden vanaf het uur bijna nooit op tijd terug in hun defensieve stelling komen waardoor België voortdurend in meerderheidssituaties werd gebracht. In de opbouw stond Hongarije dan wel gepositioneerd als Duitsland maar technisch werd alles uitgevoerd als San Marino. De beperkte techniek (passing, aannames, wegdraaien) van vele andere spelers was echter even schrijnend als lachwekkend, waardoor Hongarije weinig kon creëren en de Belgen de counters maar uit te pakken hadden.

De Rode Duivels profiteerden uiteraard optimaal en dikten het totaal aantal gemaakte goals uit counters op dit EK al aan tot 5, voorlopig een record. De belangrijkste factoren daarin zijn ongetwijfeld:
– versnellingen met bal aan de voet door De Bruyne en Hazard (11 geslaagde dribbels in deze match)
– tegelijk voldoende infiltrerende spelers van achteruit om een meerderheid te creëren
– perfectie in de passing: timing van inspelen, in de loop, weg van de tegenstander
– genadeloos afwerken

Vooral Hazard en De Bruyne kunnen zich in een ‘counteromgeving’ dan ook volledig uitleven, Lukaku had het duidelijk moeilijker als hij snelle, technische keuzes moet maken en niet zelf wordt diep gestuurd. Bekijk hieronder een aantal Duivelse omschakelmomenten.

Belgie tactiek

Slecht positiespel bij de Hongaren leidt tot verschillende Belgische counters (deel 1)

 

België tactiek

Slecht positiespel bij de Hongaren leidt tot verschillende Belgische counters (deel2)

Opgelegd balbezit
Euforie. Dat lijkt het codewoord waarmee we het gevoel bij de Belgische fans kunnen beschrijven. En terecht, want meer dan ooit leeft het gevoel dat de Rode Duivels geschiedenis kunnen schrijven. Meer nog, de finale halen lijkt een must. En deze prestatie was hoopgevend dankzij ons beste counterspel en de topvorm die Hazard, Courtois en De Bruyne gevonden hebben. Maar beste Marc Wilmots & fans, nu begint het pas. De bel is gegaan, de speeltijd is definitief voorbij.

Nu komen de georganiseerde tegenstanders genre Italië die ons het initiatief gunnen en daar zelf een verdedigend blok tegenover zetten. Iets waar we de laatste jaren amper oplossingen tegen vonden. Nu komen ploegen mét een tactisch plan gekoppeld aan individuele kwaliteit. Nu komt Wales (en hopelijk daarna nog Portugal of Polen). Hopelijk kunnen onze spelers hun topvorm aanhouden, kijken we niet tegen een 1-0 achterstand aan en misschien hopen we stiekem ook op een tactisch plannetje om dominant aan te vallen vanuit (opgelegd) balbezit. Want behalve de tweede goal tegen de Ieren konden we dit EK enkel nog maar prikken op de counter en op spelhervattingen… Go Belgium!

Alle Belgische goals (Sporza)

Meer internationaal voetbal!