Tagarchief: balbezit

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

26 december 2015

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

1 reactie

Leicester City: The Italian Job

“Onze conditie is uitstekend. We moeten lopen: net zoals Forrest Gump. Run, run, run”. Zo verklaarde de Italiaanse coach Claudio Ranieri het succes van zijn Leicester City. Vorig jaar maar nipt in de Premier League gebleven en dit seizoen als leider de kerstperiode in, uniek. De succesformule is wel net iets gecompliceerder dan Ranieri laat blijken.

Leicester kon zich vorig seizoen in extremis behoeden voor degradatie naar The Championship. Om die lange doodsstrijd een tweede jaar op rij te vermijden moest kwaliteit & organisatie in huis gehaald worden. En daarvoor kwam in juli de Italiaan Ranieri, ex-Chelsea, Valencia, AS Roma,… De nieuwbakken coach stelde 40 punten voorop, het aantal dat in theorie voldoende is voor een verlengd verblijf in The Premier League. Intussen is Leicester de sensatie over het Kanaal met 38 punten en een voorlopige leidersplaats na 18 wedstrijden. In een platte 4-4-2, met een speelstijl gelijkend op Atlético Madrid & Standard Luik, op zoek naar eeuwige roem…

Leicester City opstelling

Basisploeg Leicester City

Stugge organisatie
In balverlies kiezen The Foxes voor een medium blok. De twee spitsen zakken terug tot kop van de cirkel, de rest van de ploeg vat daarachter post in twee lijnen van vier. De onderlinge afstanden tussen de linies (in de lengte) worden beperkt tot 8 à 9 meter. Daardoor is het moeilijk voor de tegenstander om iemand vrij te spelen tussen de linies. Als een speler de bal daar dan toch ontvangt, krijgt die bij zijn eerste balcontact al meteen felle druk van één of meerdere spelers van Leicester te verwerken.

De 2 aanvallers, Jamie Vardy & Shinji Okazaki zetten in principe slechts in beperkte mate druk op de centrale verdedigers van de tegenstander. Het is meestal wachten tot de bal naar een flankverdediger gaat om dan samen druk te zetten met de flankmiddenvelders: Riyad Mahrez & Marc Albrighton. Zij dwingen de tegenstander tot indribbelen (om dan het duel zelf aan te gaan) of tot een lange bal. Die lange ballen worden centraal meestal makkelijk afgeweerd door het krachtige & kopbalsterke duo Robert Huth & Wes Morgan. Het doel is echter vooral om de tegenstander een korte pass centraal te laten spelen en die bal op het middenveld te veroveren om dan snel uit te breken en Vardy of Mahrez in de diepte te sturen.

Er valt ook een enorme bereidwilligheid, om het blok ten allen tijde klein te houden, op te merken. De flankmiddenvelders kijken op geen meter & sprinten indien nodig 5x na elkaar terug tot de eigen achterlijn om lopende spelers op te vangen. Ook de twee aanvallers zakken diep mee terug wanneer de tegenstander voetbalt op de helft van Leicester. In dat geval kiest 1 van hen meestal positie bij de verdedigende middenvelder het dichtst bij de bal, de overgebleven aanvaller (vaak Vardy) blijft dieper.

Barstjes
Dit alles zorgt ervoor dat de ruimte tussen de linies & ook de ruimte in de rug van de eigen (trage) verdediging beperkt blijft, waardoor tegenstanders vaak hun tanden stukbijten op de stugge organisatie van Leicester. Wanneer het ongeduld bij bezoekers begint te groeien, wrijven de troepen van Ranieri zich in de handen om het extra balverlies dat daaruit voortvloeit genadeloos af te straffen. Motor op het middenveld, zeker in balverlies, is N’Golo Kanté. De kleine, explosieve Fransman anticipeert uitstekend en zet druk waar nodig. Bovendien is hij technisch goed onderlegd. Twee jaar geleden speelde hij nog in de Ligue 2, maar een plaatsje in de selectie van Les Bleues op het EK lijkt dichterbij te komen.

De defensie van The Foxes vertoont af en toe echter ook wat barstjes, vooral in de rug van de flankverdedigers liggen kansen. Wanneer tegenstanders hun back hoog durven laten inschuiven en de flankaanvaller naar binnen laten trekken, durft de flankverdediger van Leicester al eens doordekken. Regelmatig doet die dat in al zijn enthousiasme te vroeg (wanneer de pass nog niet is vertrokken), waardoor beweeglijke aanvallers daarvan gebruik kunnen maken om de bal te vragen in de ruimte in de rug van de backs. De statische Huth & Morgan zijn daarenboven nooit happig om die aanvaller te volgen en blijven dan veelal in het midden om het centrum te beschermen. Ook de buitenspelval zullen ze nooit openzetten, wat dus zeker mogelijkheden opent voor snelle pocketspelers.

De voor het overige knappe organisatie zorgt er vanzelfsprekend voor dat de tegenstander weinig ruimte krijgt en dus steeds in de duels moet voetballen. Dat doen de troepen van Ranieri uitstekend, geen enkele andere Engelse ploeg haalde een hoger % geslaagde tackles en intercepties. En dat brengt ons bij het balbezit…

Geen balbezit nodig
Het verhaal “Leicester in balbezit” is eigenlijk een pak bondiger dan in balverlies. Van een korte, verzorgde opbouw van bij doelman Kasper Schmeichel is bij de minste druk geen sprake meer. Er wordt nooit risico achterin genomen met de weinig technische verdedigers in het achterhoofd. Meteen een lange bal richting Vardy of Okazaki, dat is de eenvoudige richtlijn die Ranieri meegeeft.

Leicester City rekent bovenal op de snelle counter. Balverovering betekent zo snel mogelijk diepspelen, in de rug van de verdedigers, richting de aalvlugge Vardy. Met een topsnelheid van 35.4km/u is hij dit seizoen de snelste speler in de Premier League en bezorgt hij menige defensies een verkoudheid.

Indien de diepe bal op Vardy moeilijk te spelen is, wordt Mahrez gezocht. Meestal komt hij tussen de linies om dan zelf de dieptebal te spelen of de actie op te zetten met de bal aan de voet. Niet toevallig verloopt 40% van alle aanvallen van de ploeg via de rechterkant waar de Algerijnse winger speelt.

Op de counter
Balbezit is geen doel op zich voor L’ster, het heeft gemiddeld slechts 43,3% van de tijd de bal in eigen rangen. Er zijn slechts 2 teams die “slechter” doen in de Premier League, Sunderland (19e) & West Brom (13e). Snel & doelgericht diepspelen, is het credo. Dat het aantal geslaagde passes daardoor miniem is, zelfs het slechtste van de hele Premier League, is bijzaak. “En wanneer de diepe bal niet aankomt, moet de tegenstander toch alweer vele meters overbruggen om aan ons doel te komen!” aldus Ranieri.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat zijn ploeg het meeste goals maakt op de counter. Op spelhervattingen halen The Foxes er voorlopig te weinig uit. Het zette dan wel al het meest penalty’s om (7 stuks) maar op hoekschoppen & vrije trappen is het nog niet dreigend genoeg. Wanneer linksback Christian Fuchs speelt, heeft Leicester wel nog een extra wapen met zijn verre inworp.

De ploeg kent overigens wel problemen wanneer dat het initiatief hen wordt opgedrongen. Over de hele lijn bekeken misschien te weinig creativiteit & aanvallende automatismen zijn daar de oorzaken voor. Na nieuwjaar is de kans dan ook groot dat verschillende ploegen zelf “op z’n Leicesters” gaan spelen in het King Power Stadium. Opnieuw niet toevallig: de ploeg pakte voorlopig al evenveel punten op verplaatsing als in eigen huis.

De verdedigende automatismen blijven wel steeds overeind. Een belangrijke reden is daarvoor de stabiliteit in het elftal van Ranieri, slechts 14 spelers speelden al meer dan 33% van de totale speeltijd. Een gebrek aan kwalitatieve wisselspelers is daardoor wel een potentieel gevaar voor de komende weken, de nederlaag in Liverpool dit weekend is daar misschien al een voorbode van…

Succesformule

  • Sterke verdedigende organisatie & winnaarsmentaliteit
  • Snelle omschakeling in de diepte met snelle Vardy (15 goals, 3 assists) & creatieve Mahrez (13 goals, 7 assists)
  • Stabiliteit in ploeg, bijna steeds dezelfde 11 die starten: Slechts 14 spelers met >570 gespeelde minuten (+33% van de totale speeltijd)

Voor Leicester lijkt een rol als scherprechter in de titelstrijd ideaal. Uiteindelijk een plaats in de top-4, lijkt een realistische prognose met een vermoeiende periode in het verschiet. Een titel, een echte Italian Job, dat zou simpelweg de verrassing en van de eeuw zijn…

Meer buitenlands voetbal…

Voor Belgisch voetbal…

Advertentie
Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

9 oktober 2015

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Winnen tegen wereldkampioen Duitsland? Dat doe je zo!

Na de wereldtitel in juni 2014 won Duitsland van alle officiële wedstrijden die het al speelde. Op twee na dan toch, tweemaal was Ierland de luis in de pels. Gisteren wonnen de Ieren met 1-0. Hierbij 7 tips die we waarschijnlijk rechtstreeks uit de mond van de Ierse bondscoach konden horen, althans hadden we bij de wedstrijdbespreking vooraf aanwezig mogen zijn in de kleedkamer.

tactiek Duitsland Ierland

Opstellingen Ierland – Duitsland

Duitsland timmert na het wegvallen van oa Klose en Lahm al maanden aan een vernieuwd elftal, Joachim Löw koos tegen Ierland opnieuw voor de 4-2-3-1 opstelling. Coach van de thuisploeg, Martin O’Neill, zette zijn elftal in een 4-4-2 met een ruit op het middenveld neer. Met onderstaande instructies stuurde hij zijn ploeg het veld op.

1) Hoge pressing als Neuer opbouwt
Duitsland heeft met Boateng, Hummels en doelman Neuer heel wat spelers die graag uitvoetballen. Wanneer ze weinig onder druk komen, rukt Duitsland snel op richting doel van de tegenstander. Wie durft hoog druk zetten met lef, heeft een grote kans op balverovering. Zeker omdat Der Mannschaft te vaak kiest voor een korte opbouw wanneer een (half)lange opbouw een betere oplossing zou zijn. Lok de Duitsers dus met een beetje ruimte voor een korte opbouw en zet ze dan meteen vast. Ierland zette hoog druk met de twee aanvallers op Boateng & Hummels, één van hen liep ook meteen door als de bal werd teruggespeeld op Neuer. Op het middenveld dekten de Ieren ook door om zowel Kroos als Gundogan niet aan de bal te laten.

2) Inzakken met een goed blok wanneer Duitsland de bal rondspeelt
Wanneer de Duitsers op de helft van de tegenstander geraken, zijn ze levensgevaarlijk in hun combinatiespel en het vinden van de ruimte. Erg gegroepeerd spelen is dus een must, de centrale verdedigers blijven centraal en wijken niet uit naar de flank. Druk zetten op de Duitsers wanneer één van hen de bal krijgt met zijn rug naar het Ierse doel, is een belangrijke richtlijn. En vooral: de bal naar de zijkanten dwingen richting de backs: Ginter & Hector. Als er al zwakke schakels in de Duitse ketting zouden zitten, zijn het de backs.

3) Deel geen cadeaus uit
Balverlies in en rond de eigen baklijn is echt geen optie! De Duitsers beheersen het drukzetten en omschakelen naar balbezit als geen ander. De Ieren wisten dit maar al te goed en kozen, mede door een gebrek aan voetballend vermogen achterin, steevast voor de lange bal van bij keeper Given richting de twee aanvallers.

4) Snel tegenprikken bij balverovering
Probeer bij balrecuperatie de bal meteen in de rug van de Duitse verdediging te spelen. Hummels & Boateng zijn uitstekende verdedigers, maar kennen al eens concentratieverlies. Buit dit uit door snel de bal diep te spelen richting je snelle aanvaller(s). De Ieren namen deze richtlijn goed mee naar de wedstrijd wat leidde tot het doelpunt van invaller Shane Long. Bovendien voetbalt doelman Neuer altijd hoog mee, maar ook hij maakt wel eens een zeldzaam foutje bij het anticiperen op diepteballen of het wegwerken ervan.

5) Lopen, lopen, lopen
Wanneer de bal diep of lang wordt gespeeld, zorg altijd voor aansluiting. Win dus de fysieke veldslag, de duels, en win de noodzakelijke tweede bal. Want 90’ in balverlies voetballen lukt niemand. Lopen en werken is de boodschap en neem natuurlijk ook de tijd wanner het kan door even te blijven liggen, of probeer op adem te komen bij een doeltrap van je eigen keeper.

6) Wees scherp op spelhervattingen
Gebruik je eigen gestalte om de Duitsers te verrassen op hoekschoppen, vrije trappen of met verre inworpen. Krijgen zij een hoekschop? Wees dan attent, want ze proberen die eerst altijd kort en snel te spelen. Indien ze hem voor doel gooien, is korte dekking op Boateng en Müller noodzakelijk.

7) Bid dat de voetbalgoden aan jouw kant staan
Want om te winnen tegen een wereldkampioen heb je meestal wel wat medewerking van het doelhout nodig.

PS: uitgaan van eigen sterkte kan ook, maar zorg dan voor een goede organisatie en jarenlange getrainde automatismen… Anders krijg je dit!

Meer buitenlands voetbal?
Of liever Belgisch voetbal?

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

27 augustus 2015

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

RSC Anderlecht: op zoek naar zichzelf

Anderlecht in 4-4-2 in ruit

RSC Anderlecht, 4-4-2 in ruit

Een derde plaats vorig seizoen moet doorgespoeld worden met de titel, voor bestuur of fans zijn er geen excuses. Anderlecht startte aarzelend aan de competitie met meteen bakken kritiek aan het adres van coach Hasi in diens zoektocht naar het ideale spelsysteem.

4-4-2 in ruit, Hasi kreeg de voorbij weken de wind van voren voor die keuze. Desondanks heeft de coach van Anderlecht wel een aantal redenen om voor die veldbezetting te kiezen. De grootste troef van zijn team ligt namelijk voorin: daar kan paars-wit met gemak twee uitstekende centrale aanvalsduo’s combineren. Sylla & Okaka zijn beiden kopbalsterk, krachtpatsers en hebben voldoende balvastheid. Eén van hen koppelen aan de razendsnelle Ezekiel of Suarez is een uitstekende oplossing.

Vraagtekens bij centrale verdediging
Het is echter het middenveld dat zorgen met zich meebrengt. Van de positie 10 wordt creativiteit en infiltraties verwacht, een beter profiel dan Praet lijkt de Belgische competitie momenteel niet in petto te hebben. Maar blijft hij nog een jaar in de Jupiler Pro League? De posities daarachter invullen bleek minder vanzelfsprekend. Defour, op zijn best controlerend centraal, speelde voornamelijk rechts in de ruit. Gillet, wiens loopvermogen & infiltraties een troef zijn, moest voor de verdediging postvatten. Hen omwisselen had een logischere keuze geweest. Op links zit Hasi pas echt met een probleem: daar rendeert een spelmaker als Tielemans helemaal niet, een winger als Acheampong evenmin.

Vanuit de verdediging worden aanvallende rushes verwacht van Obradovic op links, hij kon zich tot op heden echter nog onvoldoende doorzetten. De overgang van een ‘vrije rol op de flank’ naar een viermansdefensie loopt niet zo vlot voor de Serviër. Op rechts is er de mogelijkheid om Najar of Gillet te posteren, wat voldoende kwaliteit garandeert. Bij het centrale duo Deschacht – Kara kunnen ook vraagtekens geplaatst worden. Vooral het gebrek aan snelheid en voetballend vermogen bracht de ploeg al in de problemen. Proto is opnieuw de onbetwistbare nummer één, met een heel sterke Roef achter zich op de bank.

Het grootste probleem in de 4-4-2 in ruit van de voorbije weken was de defensieve balans in het elftal. De ruimte tussen de linies werd veel te groot: verdedigers liepen achteruit, aanvallers vooruit, en een aantal middenvelders (zoals Tielemans) konden hun verdedigende taken niet opbrengen.

 

 

RSC Anderlecht, 4-4-2 plat

RSC Anderlecht, 4-4-2 plat

Platte 4-4-2
Om de kritiek te counteren koos Hasi tegen Lokeren voor een 4-4-2 met een ‘plat middenveld’, met twee centrale middenvelders en met twee echte flankspelers die er in een ruit niet zijn. In dit systeem zag de defensieve zekerheid er iets beter uit. De ruimtes in balverlies worden automatisch kleiner gemaakt door een verdedigend blok van 8 spelers.

In balbezit toonde paars-wit echter opnieuw bitter weinig. Voorin was er van cohesie tussen Suarez & Sylla nog geen sprake. Suarez zoekt naar zijn beste vorm, Ezekiel lijkt op dit moment een veel betere oplossing dan de Argentijnse chouchou. Vanuit het middenveld zorgde Praet wel voor veel dreiging met loopacties naar binnen, zo was hij de enige die schade kon aanbrengen in de Lokerse afweergordel.

Anderlecht is nog volop op zoek. Slechts een beperkt aantal spelers heeft de goede individuele vorm te pakken. Ook de coach zoekt momenteel nog naar het spelsysteem dat het beste past bij het collectief. En dat wordt mogelijk nog bemoeilijkt door bepalende transfers in de loop van de week…

Sterkte: veel aanvallende mogelijkheden
Zwakte: defensieve kwaliteiten in elftal
De Vraag: in welk systeem gaat Anderlecht verder?
Prognose na 30 matchen: 3e plaats

 

Besnik Hasi onder druk. Copyright: voetbaljournaal.com

Besnik Hasi onder druk. Copyright: voetbaljournaal.com

Besnik Hasi
De Albanese trainer kende een uitgebreide spelerscarrière. Hij voetbalde in Kroatië en behaalde nadien successen in KRC Genk en Anderlecht als middenvelder. Nadat hij de voetbalschoenen aan de wilgen hing, kon hij aan de slag als assistent-trainer bij Anderlecht. Hij stond er zes jaar in de schaduw van Ariël Jacobs en John Van den Brom. Van die laatste nam hij in maart 2014 de fakkel over en meteen loodste zijn verfrissende aanpak paars-wit naar de titel. Vorig seizoen werd een rampjaar met een verloren bekerfinale en een derde plaats in de competitie. De druk op zijn schouders is dan ook groot, mislukken is geen optie.

 

 

 

Kijk hier voor de analyses van de andere Belgische teams!

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

6 juli 2015

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Ode aan het lef!

Het voetbalelftal van Chili pakte afgelopen zondag zijn eerste grote prijs ooit, Chili klopte Argentinië in de finale van de Copa América na een uitstekend tornooi. Het resultaat van jaren hard werk en een uitgekiende tactiek met heel veel lef.

Het Chileens elftal dat aan de finale van de Copa begon.

Het Chileens elftal dat aan de finale van de Copa begon.

Op 11 juli 2007 stelde de Chileense voetbalbond Marcelo Bielsa aan als bondscoach. De gekke Argentijn zorgde voor een cultuurshock met zijn manier van voetballen. Jorge Sampaoli borduurde verder op de methodes van zijn maniakale leermeester. Chili, een initiatie in uitvoetballende verdedigers en hoge pressing.

Dribbelende verdediger
Chili onderscheidt zich van vele landen in de eerste plaats omwille van het lef dat het neemt om te voetballen. In balbezit zorgt dat voor de volgende keuzes: een snelle dieptebal richting spitsen is de eerste oplossing; als dat niet lukt, wordt er zorgvuldig opgebouwd van achteruit. Dat zorgt meteen voor spektakel: ofwel wordt de bal snel naar voor gespeeld en een kans gecreëerd, in het andere geval zien de toeschouwers een dribbelende verdediger of een erg nipte terugspeelbal op de doelman. Met slechts één doel: de bal efficiënt, en als het kan ook op een mooie manier, voorin te krijgen.

Dat is vanzelfsprekend de reden waarom de Chileense bondscoaches zo vaak kiezen om (ex-)middenvelders op te stellen in de verdediging: ze zijn veelal beter met de bal aan de voet dan verdedigers. Ook in de finale hadden alle opgestelde verdedigers (Medel, Silva, Isla en Beausejour) een achtergrond als middenvelder of aanvaller.

Het mag duidelijk zijn dat Bielsa & Sampaoli hoge eisen stellen op vlak van positiespel en passing. Tijdens deze Copa resulteerden die accenten in veel balbezit, het meest van alle ploegen met gemiddeld 68.4% per wedstrijd.

Doormidden getrapt
En ook in balverlies zorgde Chili voor een gewaagde aanpak gekenmerkt door een hoge agressiviteit, een (te?) ver doorgedreven winnaarsmentaliteit. Dat weerspiegelt zich in een enorme drang naar voren: het elftal neemt steeds zelf het heft in handen en zakt bijna nooit ver in op de eigen helft. Integendeel, het gaat de tegenstander de hele wedstrijd door hoog onder druk zetten. In de finale waren het de spitsen A. Sanchez & Vargas die de hoge pressing op de Argentijnse centrale verdedigers verzorgden waardoor de volgende pass erg vaak onderschept kon worden.

“In street fights, there are two types of fighters. One type, when he sees blood, he becomes scared and backs off. The other, when he sees blood he goes all the way, to kill. Now, guys, I just came outside and I swear I noticed the smell of blood…” (Marcelo Bielsa in een wedstrijdvoorbespreking)

Die passie heeft echter ook een keerzijde die in de finale onderstreept werd door Gary Medel. Hij trapte Messi bijna doormidden met een volledig onnodige overtreding. Met die agressiviteit straften de Chilenen zichzelf in het verleden al vaker met domme rode kaarten, de afgelopen weken hielden ze zich net op tijd in zodat niemand vroegtijdig de douche in moest. Uiteraard speelde ook het thuisvoordeel in dit opzicht een belangrijke rol.

Eén ding staat vast: Chili gaf het wereldvoetbal de laatste jaren extra glans. Het vertolkte de rol als underdog, de luis in de pels van de toplanden, die met veel durf en agressiviteit naar de grote tornooien toeleefden. Eindelijk kende het lef succes en werd ‘de omschakeling’ naar de achtergrond verwezen.

 

“I’m often asked by journalists to choose between winning or playing well. I disagree with that seperation. It should be a statement instead: we play well in order to win. It’s not a dilemma between two options. There is no shorter and more pleasant path to success than increasing the beauty of play.”
(Marcelo Bielsa)