Tagarchief: 4-2-3-1

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

8 juli 2019

Geplaatst onder

Uncategorized

reacties

Een reactie plaatsen

Brazilië – Peru (3-1): Gabriel Jesus centrale figuur

Peru versloeg Uruguay & Chili op weg naar de finale van de Copa America, de Brazilianen namen afstand van Paraguay & Argentinië met de nodige controverse. Ook in de poulefase gaven Brazilië en Peru elkaar partij, toen werd het 5-0 voor de Brazilianen. Nu bleek al snel dat het verrassende Peru er deze keer een spannendere partij van zou maken. Een analyse!

tactiek Brazilië Peru

Basisploeg van Brazilië en Peru

Geen Neymar dit tornooi bij de Brazilianen, al was er nog steeds kwaliteit voldoende aanwezig. De basisploeg in een 4-3-3 met Alisson, Dani Alves, Tiago Silva, Marquinhos, Casemiro, Arthur, Coutinho, Firmino en Gabriel Jesus spreekt voor zich. De minder bekende Everton (Gremio) speelde als winger een sterk tornooi; op de linksback viel titularis Filipe Luis geblesseerd uit maar hij werd kwalitatief vervangen door Alex Sandro van Juventus.

Bij de Peruvianen iets minder bekend volk, ook zij kozen voor een 4-3-3 formatie met volgende starters: Gallese (Veracruz), Advincula (Tigres), Zambrano (Basel), Abram (Vélez Sarsfield), Trauco (Flamengo), Tapia (Feyenoord), Yotun (Cruz Azul), Flores (Morelia), Cueva (Santos), Carrillo (Benfica). Guerrero (Internacional) fungeert op zijn 35 jaar als topschutter aller tijden in Peru nog steeds als diepe spits. Jefferson Farfan was er door blessure niet bij.

Tweede bal rond Guerrero
Peru startte stevig. In balbezit koos het voor een soort valse rechterflank waarbij Flores constant in de as speelde in de buurt van target man Guerrero. Rechtsback Advincula ving het gebrek aan breedte af en toe op door hoger te gaan spelen op de zijkant wanneer Peru aan het combineren ging. La Blanquirroja kozen echter vooral voor een directe aanpak.

Daarbij stonden eenvoudigweg twee zaken centraal:

  • In de eerste plaats ging Peru erg compact staan. De defensie schoof hoog op, op rechts kwam Flores dicht aanleunen bij Guerrero en zijn omgeving werd overbevolkt waar mogelijk, met het middenveld dicht bij hem
  • Nadien werd de lange bal gespeeld richting Guerrero die de bal trachtte door te koppen op lopende spelers. Wanneer dit niet lukte moesten zijn ploegmaats rond hem de tweede bal winnen. Guerrero wint echter 7 van zijn 12 luchtduels
lange bal

Lange bal van achteruit door Peru dat erg compact staat. Flankaanvallers en Cueva (op 10) bewegen rond Guerrero voor de tweede bal. Defensie en verdedigende middenvelders staan ook klaar voor de omschakeling

Veel direct doelgevaar leverde dit dan weer niet op. Toch zorgde het voor een bepaalde vorm van controle: Brazilië had het moeilijk om tot rustig, progressief balbezit te komen zonder veel druk vanwege de vele hoge ballen. Bovendien lokte de ervaren Guerrero zo ook 4 overtredingen uit waardoor zijn team op spelhervattingen ballen in de zestienmeter van de Brazilianen kon droppen. Uit die fases creëerden de Peruvianen echter te weinig gevaar.

In balverlies positioneerden de Brazilianen zich in een 4-1-4-1 formatie met een doorschuivende Arthur naast Coutinho als aanvallende middenvelder en Jesus op de rechterkant. De Seleçao kozen niet voor hoge pressing, de centrale verdedigers van Peru kregen de nodige tijd aan de bal. Vaak werd er, zoals eerder meegegeven, voor de snelle lange bal richting Guerrero gekozen. Dit verklaart waarom Brazilië de bal meer dan de helft van de keren laag veroverde, dicht bij het eigen doel (42/73 recuperaties). Toch probeerde Peru ook af en toe de favoriet uit te spelen tussen de linies.

Dit gebeurde vooral met de uitzakkende centrale middenvelder Yotun op links. Hij liet zich inzakken naast de centrale verdedigers en lokte de pressing van Arthur uit waardoor ruimte ontstond tussen de linies. Peru trachtte die te benutten met Carrillo tussen de linies maar de snelheid van uitvoering en technische zuiverheid van de middenvelders en verdedigers in kwestie bleek toch vaak te laag om een efficiënte aanval toe te laten.

Middenvelder Yotun (19-wit) zakt uit & lokt Arthur (8-geel) naar zich om te pressen. Er ontstaat ruimte tussen de linies die Peru benut via de back Trauco (6), maar Carrillo verliest de bal door een technische fout tussen de linies


Aanvallen met slechts 4 spelers

Brazilië daarentegen probeerde aan de bal wel de nodige rust te voorzien. Het koos niet te snel voor diepe, voorwaartse ballen maar probeerde Peru uit hun tent te lokken. De bewuste keuze om bijna voortdurend de vier verdedigers laag te houden, gesteund door Arthur en Casemiro net voor hen zorgde ervoor dat Brazilië weinig mensen had voor de bal. Een groot nadeel natuurlijk, al heeft het ook zijn voordeel. Namelijk dat Peru met veel mensen echt druk moest zetten en uit positie moest lopen om een effectieve kans te maken op balverovering tegen die zes Brazilianen.

Peru positioneerde zich in balverlies in een 4-2-3-1 formatie waarbij Guerrero trachtte om de centrale verdedigers van Brazilië te splitten om ze richting flank te duwen. Dit lukte echter amper. Meestal gaf Guerrero pressing op Tiago Silva die er toch kon uitkomen via Marquinhos, van daaruit ging de aanvallende middenvelder Cueva vooruit verdedigen op de centrale verdediger. Beide middenvelders van Peru kozen in die situatie ook vaak om allebei door te drukken richting Casemiro en Arthur. Dit zorgde uiteraard voor heel wat ruimte tussen de linies maar die werd amper benut door de Brazilianen en Coutinho in het bijzonder. Door de beperkte aanwezigheid tussen de linies was het moeilijk kansen te creëren vanuit de combinatie voor de thuisploeg. Veel passes recht op recht van de back naar de flankaanvaller waren het gevolg. Logisch dan ook dat Peru meer hoge balrecuperaties had op de helft van de tegenstrever dan de Brazilianen, 31 tegenover 21.

teamstructuur

Matige aanvallende bezetting bij de Brazilianen. Vier verdedigers blijven achter de bal en spelen achterin rond met Casemiro & Arthur kort voor hen. Peru moet risico’s nemen wil het hoog druk zetten

Tegelijk bleek al snel dat beide Braziliaanse flankaanvallers beter waren dan hun rechtstreekse tegenstander. Gabriel Jesus is 1v1 kwalitatiever dan Trauco, aan de overzijde hetzelfde verhaal met Everton tegen Advincula. En zo geschiedde, op het kwartier Jesus met een slimme, diepe loopactie. De bal komt bijna recht op recht diep op Jesus die het in 1v1 situatie haalt van Trauco en de bal voor doel brengt. Advincula heeft geen oog voor zijn tegenstander Everton die in zijn rug de 1-0 knap binnentrapt. Uiteindelijk wonnen zowel Jesus als Everton 3 van hun 4 aanvallende 1v1 situaties tegen hun rechtstreekse tegenstander, voldoende om tot een aantal kansen te komen.

Kort voor rust krijgt Peru uit het niks een strafschop toegekend na een knappe infiltratie van Cueva die leidt tot een handsbal, 1-1. Binnen de drie minuten staat het echter opnieuw in het krijt. Firmino met een sterk staaltje gegenpressing, na balverlies verovert hij de bal opnieuw en speelt de bal slim op Jesus die centraal dieploopt, 2-1.

 

Jesus & Coutinho in de as
In de tweede helft veranderde het spelbeeld niet zo erg. Het grootste verschil was dat Brazilië beter de ruimte tussen de linies benutte en Coutinho vaker aan de bal kreeg. De middenvelder kon vanuit de linkerhalfspace dan ook verschillende keren gevaarlijk versnellen, de laatste pass of afwerking bleek echter niet precies genoeg.

Weinig onderlinge dekking op het middenveld bij Peru (wit), Coutinho (geel) kan gebruikmaken van de ruimte tussen de linies en verschillende keren oprukken naar het doel met de bal aan de voet.

Wanneer Coutinho niet kon bereikt worden, was het vaak de afhakende Firmino die zich goed aanspeelbaar maakte tussen de lijnen. Van zodra de Peruviaanse defensie doordekte, zorgde Jesus met een centrale loopactie voor dreiging net zoals bij het tweede doelpunt.

diepe loopactie

Firmino (geel) laat zich uitzakken tussen de linies en combineert met Coutinho. Jesus (blauw) profiteert van de ruimte en duikt diep in de as vanop de rechterflank, net zoals bij het 1e doelpunt

Hierdoor was Brazilië een stuk dominanter en creëerde het meer kansen dan in de openingsfase van de match.

Een tweede gele kaart voor Jesus zorgde voor een nieuw spelbeeld, Peru ging opnieuw volop geloven in z’n kansen. Beide backs gingen veel hoger spelen en Brazilië moest noodgedwongen achteruit. Bondscoach Tite koos voor een 4-4-1 en wisselde eerst Firmino, nadien ging ook Coutinho naar de kant. Alles op het vasthouden van de krappe zege dus met Militao als nieuwe rechtsback, Dani Alves als rechtsmidden en Richarlison als diepe spits.

Met tal van wissels, het nodige tijdrekken en theater bij kleine overtredingen haalden de Brazilianen het tempo grotendeels uit de partij waardoor de klok genadeloos wegtikte. Tot echt grote kansen kwam Peru dan ook niet meer, ondanks dat het nog extra aanvallende mensen in de strijd gooide. Meer nog, een nieuwe individuele actie van een winger (Everton) zorgde voor de bevrijding toen die neerging en de scheidsrechter naar de stip wees. 3-1. Vijf jaar na de beschamende WK-uitschakeling tegen Duitsland pakt Brazilië opnieuw een beker op eigen bodem.

Advertentie
Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

17 juni 2018

Geplaatst onder

WK 2018

reacties

Een reactie plaatsen

Duitsland – Mexico (0-1): Mexico duwt Khedira in spelmakersrol

Schitterende partij tussen Duitsland en Mexico: op technisch gebied, qua intensiteit en spanning maar zeker ook op tactisch vlak. Een analyse!

tactiek 4-2-3-1

Opstelling Mexico & Duitsland

Zowel Duitsland als Mexico koos voor een 4-2-3-1 opstelling zoals hiernaast omschreven.

 

Duitsland eiste zoals verwacht het balbezit op in de openingsfase. Mexico had een duidelijk plan klaar om de Duitsers onschadelijk te maken en slaagde daar in de eerste helft zeker in.

“We hadden de eerste helft geen antwoord op het plan van Mexico”, gaf Kroos achteraf dan ook eerlijk toe.

 

Kroos & Hummels onschadelijk maken

Het eerste belangrijke deel van de Mexicaanse strategie lag in een efficiënte pressing. Wanneer de Duitsers achterin in balbezit kwamen, werd er duidelijk voor gekozen om zowel Boateng als Khedira in een verplichte spelmakersrol te duwen en tegelijk hun best voetballende collega-verdediger Hummels en middenvelder Kroos onschadelijk te maken.

pressing

Kroos & Hummels werden onschadelijk gemaakt door respectievelijk Vela & Chicharito (gele rechthoeken) waardoor vooral Boateng en Khedira veel ruimte kregen. Overtal werd vooral op rechts gezocht via Boateng-Kimmich waarna Müller en Werner een goede wisselwerking hadden wat in de openingsfase gevaar opleverde

Daarbij lag een eerste belangrijke taak bij Chicharito die steeds de kant van Hummels koos waardoor Boateng vrij in balbezit kwam. Bovendien koos de Mexicaanse “10” Carlos Vela steeds voor positie dicht bij Kroos om hem de bal niet te laten ontvangen.

Dit werkte uitstekend. Aangezien Kroos z’n favoriete speelpositie die in de linkerhalfspace is, zakte hij ook nu vaak uit naar de linkerkant diagonaal tov Hummels. Aangezien hij gevolgd werd door Vela, en Hummels vast werd gezet door Chicharito, kreeg Boateng de bal en heel wat ruimte cadeau. Ook Khedira kreeg zo de nodige ruimte aangezien zijn voorwaartse passes en creativiteit een pak lager ligt dan die van Kroos. Aangezien de Mexicaanse spits en aanvallende middenvelder meer naar rechts gepositioneerd stonden, verliep het gros van de Duitse aanvallen bijgevolg ook over de rechterkant. Logisch.

 

Counteren in de rug van de Duitse defensie

En daar leek meteen het tweede deel van het Mexicaanse plan te liggen. Kimmich die maar al te graag mee oprukt, deed dat bij momenten te enthousiast. Overlappen en steun geven aan de aanvallers kan, maar uiteraard op het juiste moment zonder de restverdediging te verwaarlozen. Echter Kimmich schoof te vaak onnodig in, terwijl Khedira dat ook regelmatig deed vanwege de beperktere rol van Kroos. Daardoor lag er in de omschakeling naar balbezit centraal vaak een enorme ruimte voor de Mexicanen om in te counteren.

Schermafbeelding 2018-06-17 om 18.51.08

Heatmap van Kimmich. Bijna alleen maar op de helft van de Mexicanen (bron: Whoscored.com)

In de eerste fase van de omschakeling speelde Chicharito bovendien vaak een slimme rol door af te haken in de grote ruimte centraal. De Duitse defensie is al maanden té impulsief, ook in die fases, en vooral Hummels ging vaak doordekken in te grote ruimtes. Gevolg: een slim kaatsende spits waarna de snelle aanvallers van Mexico in de rug van de Duitsers konden gaan lopen met Vela, Layun en Lozano in de hoofdrol. Dat is ook de aanzet van het Mexicaanse doelpunt.

Bovendien was op links ook gelegenheidsback Plattenhardt vaak weg, redelijk onnodig aangezien hij toch nooit werd aangespeeld, waardoor Mexico een vijftal keer kon counteren in een overtalsituaties. Ongezien defensief geklungel door een wereldkampioen. De gretige Midden-Amerikanen verslikten zich echter te vaak en lieten zo een grotere voorsprong aan de rust onbenut.

 

Samenwerking Müller-Werner

Volledig ongevaarlijk was Die Mannschaft nu ook weer niet in de eerste helft. Vooral de oprukkende Kimmich kon dreigen, zeker als er voor hem goed werd bewogen. Die verantwoordelijkheid lag dan vooral bij Müller en Werner die voor variatie zorgden. In de openingsfase was de naar binnentrekkende beweging van Müller gevaarlijk, zeker in combinatie met de aalvlugge Werner die als reactie in de rug van de Mexicaanse defensie dook. Zo ook de grootste kans voor de Duitsers in de eerste periode. Dit probeerden de Duitsers constant waardoor de verrassing misschien wat uit het aanvalsplan verdween. Liefst 53% van de Duitse aanvallen verliep in de eerste helft over rechts, enorm als je weet dat Löw heel graag door de as aanvalt.

Aan de rust leek het vooral belangrijk dat de Duitsers hun restverdediging op orde kregen én tegelijk ook een oplossing vonden om Kroos nuttiger te maken (of dat toch te doen door ruimte te maken voor zijn ploegmaats). Gundogan als wissel voor Khedira had gekund maar Löw hield vast aan dezelfde elf na de rust.

 

Tweede helft

counter

De Duitse aanval strandt voorin (in gele rechthoek), Khedira is mee ingeschoven. Restverdediging staat niet op punt: backs staan goed maar Kroos-Boateng-Hummels niet goed in positie. Bovendien gaat Hummels 15m gaan doordekken op Herrera. Diepe bal wordt verstuurd: Chicarito & Vela 2v1 tegen Boateng maar ze verkwanselen de kans

Echt geleerd leken de Duitsers echter niet. In minuut 57 kreeg Mexico opnieuw een reuzekans op de counter: de infiltrerende Khedira uit positie, Hummels die opnieuw onnodig gaat doordekken in te grote ruimtes waardoor Mexico op de Duitse helft een 2v1 kans cadeau krijgt. Maar efficiëntie bleek niet het grote wapen te zijn van de Mexicanen.

Op het uur volgde dan toch de verwachten wissel met Khedira die eruit moest, het was echter Reus die erin kwam als aanvallende middenvelder. Özil moest lager op het veld het spel komen verdelen. Ondertussen mocht Vela (de bewaker van Kroos & vrijbuiter op de counter) gaan rusten voor Alvarez. Herrera nam de taak van Vela over, Alvarez werd de tweede defensieve middenvelder.

Met Özil in een lagere rol en wat Mexicaanse vermoeidheid kregen de Duitsers meer grip op de match. Het overtal bleef op rechts gezocht worden met ook Reus die zich vaak in die zone kwam moeien, Özil werd spelmaker in de rechterhalfspace en kon van daaruit wel gevaar creëren met dieptepasses, korte combinaties tussen de linies of voorzetten voor doel. Duitsland kwam echter niet aan scoren toe en gooide er in het slot nog tweede spits Gomez in voor linksback Plattenhard. De eerder vernoemde voorzetten vanop rechts door Kimmich of Özil bleven komen en de Duitsers bleven dan ook dreigend.

Ondertussen was ook Boateng attent gemaakt op de vele vrijheid die hij genoot, hij kon dan ook 2x erg gevaarlijk oprukken tot de 16m van de Mexicanen: 1x met een gevaarlijke omhaal van Kimmich als gevolg! Uiteraard gaf het ultra-aanvallend slotoffensief van de Duitsers enorm veel ruimte op de counter voor Mexico maar het paste in het verhaal van de match dat ze deze ook de nek bleven omwringen.

Schitterende partij met een erg energiek en tactisch sterk Mexico. Duitsland was dreigend maar zal een plan B moeten ontwikkelen voor als Kroos opnieuw aan de ketting wordt gelegd en uiteraard moet het ook de counters beter leren voorkomen als het zichzelf wil opvolgen als wereldkampioen!

 

Meer uitgebreide WK-analyses hier

Volg ook de kortere impressies van het WK via de Facebookpagina!

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

17 mei 2018

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Marseille – Atlético Madrid (0-3): Masterclass verdedigen Atléti

Eind juli startte het Europa League avontuur van Marseille al aan de Belgische kust toen KV Oostende voor de bijl ging. Op weg naar de finale klopte het ook nog Domzale, Konyaspor, V. Guimaraes, Braga, Athletic de Bilbao, RB Leipzig en RB Salzburg. Atlético Madrid eindigde als derde in een Champions League poule met Chelsea, AS Roma en Qarabag. In de Europa League versloeg het achtereenvolgens Kopenhagen, Lokomotiv Moskou, Sporting CP en Arsenal FC.

 

tactiek 4-4-2

Basisopstelling van beide teams

Olympique Marseille speelde een halve thuiswedstrijd in Lyon. Coach Rudi Garcia koos voor z’n gekende 4-2-3-1 opstelling met Mandanda in doel. Amavi, Luiz Gustavo, Rami en Sarr in de defensie met voor hen Anguissa en Sanson als buffer. Kapitein Payet geniet van een vrije rol op 10. Thauvin en Ocampos staan beiden als flankaanvaller tegen hun beste voet gepositioneerd met Germain in het centrum als diepe spits.

 

Atlético coach Simeone zat geschorst in de tribune maar verraste niet. Ondanks recente experimenten met 3-5-2, 3-4-2 en 4-4-2 in ruit, greep de Argentijn gisteren terug naar z’n succesvolle 4-4-2/4-4-1-1. De elf van Atléti: Oblak, Lucas, Godin, Gimenez, Vrsaljko, Gabi, Saul, Koke, Correa, Griezmann en Diego Costa.

 

Overtal op het middenveld voor Marseille

L’OM startte het beste aan de match met een aantal gevaarlijke doelpogingen maar botste nadien op een dodelijk efficiënt Atlético. Zoals gekend posteren de troepen van Simeone zich in balverlies in een medium blok in 4-4-2 of 4-4-1-1 (met Griezmann in een iets meer teruggetrokken rol). Daarbij ligt de focus op het dichthouden van het centrum, de tegenstander naar buiten dwingen om daar heel agressief druk te zetten. In de beginfase hield Atlético de ruimtes echter onvoldoende klein waardoor de Fransen het overtal op het middenveld een aantal keer goed konden uitspelen.

Beide middenvelders van l’OM (blauw) komen laag de bal halen. Door de iets te grote ruimte tussen de linies kunnen zij de bal vrij ontvangen. Wanneer dan toch een middenvelder van Atlético doordekt (gele cirkel), kan deze uitgespeeld worden door het centrum

Het grootste probleem in de beginfase bij Atléti was de te grote ruimte tussen de linies. Griezmann en Diego Costa lieten zich namelijk al eens verleiden om iets te hoog druk te zetten waarbij ze niet gevolgd werden door de ploegmaats en er dus te veel ruimte kwam tussen het middenveld en de aanval. Daarvan maakte l’OM goed gebruik. Met Anguissa en Sanson trok het de twee defensieve middenvelders relatief laag en centraal terug om daar aanspeelbaar te komen. Van zodra er dan toch druk kwam van één van de uitstappende Atlético middenvelders konden ze de 2-tegen-1 situatie uitspelen door het centrum.

Dit leidde na een drietal minuten tot een uitstekende kans waarbij Payet zijn spits Germain bediende maar die dé kans op een openingsgoal liet liggen. Atlético reageerde door vaak extreem ver te gaan doorkantelen waarbij de vier middenvelders heel ver naar binnen sloten om elkaar rugdekking te verlenen. Het zorgde ervoor dat het centrum erg gesloten geraakte en Marseille bleek niet bij machte om technisch doorheen het blok van Atlético te voetballen, evenmin was het inspelen op een balvaste targetman een mogelijkheid met Germain voorin.

 

Atlético Madrid dwingt bal naar flank af

Marseille kon dankzij een aantal snelle flankwissels echter wel soms profiteren van het extreme doorkantelen van de Madrilenen. Zo trachtte het een overtal te creëren op de flank. Vooral op rechts lukte dit een aantal keer goed met de opgerukte Sarr. De Franse rechtsback had niet toevallig het op één na meeste baltoetsen op het veld. Met 7 (op 12) geslaagde aanvallende 1-1 acties en 6 afgeleverde voorzetten zorgde hij eigenlijk ook nog voor het meeste dreiging. Atlético speelde daarentegen erg direct voetbal met veel lange ballen richting Diego Costa (17 kopduels op 89’) en hield amper een bal bij. L’OM zorgde voor de meeste dreiging maar verzuimde te scoren.

Als het Atléti-middenveld extreem zou kantelen, benut Marseille de ruimte op de rechterkant met talrijke overlappingen van rechtsback Sarr

 

De match kantelde toen Anguissa een bal van zijn doelman Mandanda slecht controleerde en zo de 0-1 inleidde voor Griezmann en Atlético Madrid. Dom balverlies op de eigen helft en Atlético op rozen.

Marseille slaagt er niet in om een 5-tegen-3 situatie uit te spelen in de opbouw door een slechte controle van middenvelder Anguissa. 0-1 Atlético Madrid

De adem van de thuisploeg leek afgesneden door de tegengoal én moest bovendien kapitein Payet wisselen met een blessure. Atlético kon zijn geliefkoosde spelletje beginnen spelen. Vanuit een nog hechter compact blok, gaf het een pak minder ruimte weg dan in de beginfase en was er enkel wat ruimte op de flank. Simeone wil in zijn gekende 4-4-2 geen ruimte weggeven in het centrum en dat lukte uitstekend op het openingskwartier na. Griezmann zakte geregeld iets lager in, net voor de 2 controlerende middenvelders, om een 4-4-1-1 te creëren en zo de ruimte tussen de linies erg beperkt te houden. Van daaruit dwingt Atlético de tegenstander slim naar buiten en probeert het de centrale verdedigers te dwingen tot een lange bal (een ongelijke strijd die luchtduels tussen Germain vs Gimenez/Godin) of tot een pass op de back om daar agressief te pressen.

Diego Costa zorgde er met zijn loopacties bijvoorbeeld vooral voor dat de bal naar links werd georiënteerd: de bal kwam dan bij linksback Amavi waar Correa agressief druk ging zetten. Of de bal kwam bij linkercentrale verdediger Luiz Gustavo waarbij Griezmann vaak ging doorduwen vanuit het middenveld.

D. Costa dwingt Rami om naar links te spelen door een slimme loopactie (gele stippellijn). Uiteindelijk wordt Amavi (linksback) aangespeeld die meteen onder druk komt van Correa (rood)

Gezien de ruimte op de flank ligt tegen de Madrilenen probeerde Marseille daar dan ook geregeld de 1-tegen-1 of 2-tegen-1 te creëren maar de Fransen misten kwaliteit om tot verder gevaar te komen. Tussen minuut 24 en 64 slaagde het er zelfs niet in één enkel schot op doel afleveren. Atlético slaagde dus in z’n opzet: geen doelpogingen weggeven en de bal op de buitenkant houden. Liefst 93% van de defensieve duels die het uitvocht vonden plaats op de flank, geen doorkomen aan dus in de as van het veld…. Opvallende statistiek hierbij is ook het hoge aantal balrecuperaties van Correa (de rechtermiddenvelder): liefst 16 stuks, 5 meer dan Saul, Koke en Griezmann. Een bewijs dat de bal opvallend vaak richting de Franse linkerkant werd gedwongen met een extreem kantelende Koke en logischerwijs veel ruimte voor de oprukkende Sarr.

Extreem beperken van speelruimtes door Atlético

In de tweede helft had Atlético Madrid iets meer balbezit en probeerde het zelf ook meer vanuit de combinatie tot aanvallen te komen. Dat deed het vooral op links met een aanvallender ingestelde Lucas en Koke die meer in het centrum tussen de linies speelde. De tweede en beslissende treffer kwam er echter opnieuw voort uit een omschakelmoment. Marseille met de inworp op links bij Amavi en Atlético dat de ruimte opnieuw extreem klein maakt met 4 middenvelders op amper 15m bij elkaar. Het leidt tot een snelle balrecuperatie en Griezmann die wordt vrijgespeeld met een diepe loopactie tussen de centrale verdediger en de terugkerende Amavi. 0-2, boeken toe voor l’OM.

Spelers van Atlético maken ruimte extreem klein net voor de 0-2. Beide aanvallers (geel), de 4 middenvelders (rood) en ook nog eens 2 verdedigers staan allemaal erg dicht bij elkaar

 

 

Marseille probeerde met de inbreng van Lopez en het doorschuiven van Sanson meer gevaar te creëren maar dat bracht niet veel zoden aan de dijk. Sanson dook wel een aantal keer goed in de rug van de Atlético-middenvelders in de halfspace op rechts wat tot dreiging leidde. Ook zijn vroege voorzet vanuit die halfspace zorgde in de 80ste minuut nog voor de kopbal van de ingevallen Mitroglu op de paal wat een eventuele terugkeer tot 1-2 in extremis nog had kunnen inleiden. Uiteindelijk kreeg het echter het deksel op de neus, zware 0-3 cijfers in het voordeel van de Spanjaarden.

De Fransen bleken echter een paar maatjes te klein voor Atlético Madrid dat zonder veel moeite zijn 3e Europa League wint in 9 jaar tijd. Met dank aan een stevige defensieve organisatie en een dodelijk efficiënte Griezmann.

Meer buitenlands voetbal

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

9 april 2018

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

KAA Gent – Club Brugge (1-0): Brugse ruit domineert zonder goals

Mits een overwinning van KAA Gent kon de titelstrijd misschien nog nieuw leven worden ingeblazen, een Brugse zege zou de play-offs zo goed als zeker in een beslissende plooi leggen. De Gentenaars haalden het met het kleinste verschil in eigen huis, een analyse!

tactiek

3-5-1-1 opstelling van Club Brugge tegen de gekende 4-2-3-1 formatie van KAA Gent

Na de verdiende overwinning op het veld van Anderlecht vorige week, zag coach Yves Vanderhaeghe weinig reden tot verandering. Hij hield dan ook vast aan zijn 4-2-3-1 met Kalinic, Foket, Gigot, Bronn, Asare, Verstraete, Esiti, Dejaegere, Kalu, Simon en Janga.

De tanende Brugse dominantie noopte Ivan Leko wel tot het maken van veranderingen. Hij behield z’n driemansdefensie maar veranderde de invulling in de as. Geen twee spitsen meer, wel een ruit op het middenveld in steun van diepe spits Diaby met Refaelov als vrije nummer 10. Een 3-5-1-1 dus of een 3-6-1, 5-4-1 in ruit. Zoals u wil…
Leko koos voor volgende elf namen: Vermeer, Mitrovic, Mechele, Denswil, Touba, Cools, Nakamba, Vormer, Vanaken, Refaelov en Diaby.

 

Kalu & Simon dankzij snelle flankwissels

opbouw

De drie Gentse aanvallers zetten gesteund door Dejaegere meteen druk op de Brugse 3-mansdefensie. Club kan enkel lang spelen via Vermeer

De thuisploeg nam het meeste initiatief in de openingsfase. Met de drie aanvallers zette het meteen de drie verdedigers van Club onder druk waardoor Vermeer zich genoodzaakt zag snel de lange bal te spelen. Zeker gezien ook Dejaegere steeds in de nek kwam hijgen van Nakamba. Deze lange bal ging in den beginne vaak verloren, nadien zocht Vermeer gerichter naar Vanaken wat in een latere fase wel tot meer balbezit leidde.

Nog belangrijker waren een aantal snelle crosses van middenvelder Verstraete én een beperkte gretigheid in balverlies bij Club Brugge. Daardoor kon Gent de eerste twintig minuten domineren dankzij een dozijn flankwissels. Gezien de enkele bezetting op de flank bij de bezoekers, kwamen Kalu en Simon voortdurend in 1v1 situaties met hun rechtstreekse tegenstanders Cools en Touba. En laat nét dat nu de grootste sterkte zijn van de Buffalo’s. Dat zorgde binnen de minuut dan ook al voor een goal na een individuele actie en voorzet van Simon op collega Kalu.

infiltraties

Gent kan snel wisselen van flank door een gebrek aan druk op de bal. De Brugse ruit moet kantelen en Gent kan een 1v1 creëren op de andere flank of zelfs een 2v1 met opkomende Foket

Die goal zorgde ongetwijfeld voor angst in de benen bij Cools & Touba waardoor ze al snel gingen wijken in de 1v1 duels. Dankzij de flankwissels en de acties van Kalu (4x) en Simon (6x) domineerde de thuisploeg de eerste twintig minuten en creëerde het een vijftal goede doelpogingen. Club stuurde echter bij en kreeg meer grip op de match.

 

Hogere pressing Club Brugge
Het grootste probleem voor blauw-zwart in de beginfase was het gebrek aan voorwaartse pressing waardoor de flankwissels en 1v1 situaties makkelijk konden gecreëerd worden door de Gentenaren. Rond de 18e minuut ging Club assertiever druk zetten met een flankverdediger die doorschoof waardoor het sneller de bal kon recupereren. Vooral Touba en Cools waren cruciaal in dit strijdplan.

pressing

Bal wordt van flank gewisseld richting Asare (zwarte pijl). Wesley & Refaelov zetten meteen druk op de centrale verdedigers van Gent (rode pijlen) terwijl Cools anticipeert op de flankwissel en presst op Asare. Mitrovic neemt zijn rechtstreekse tegenstander Kalu over (gele pijlen)

Wanneer de backs van Gent in balbezit kwamen, drukten zij nu wél agressief voorwaarts door waardoor deze snel onder druk kwamen. Op rechts nam Mitrovic in die situaties de rol van rechtsback over, op links deed Denswil hetzelfde. Een goede oplossing aangezien zowel Cools als Touba voordien toch al ieder duel verloren tegen Simon en Kalu. Gent leed nu meer balverlies en Club Brugge kon beginnen de wet te dicteren met de ruit op het middenveld zoals Leko voor ogen had.

 

Brugse ruit domineert
In balbezit wilden de bezoekers hun lopende wing backs (Cools & Touba) als onderdeel van de strategie behouden maar trachtten ze centraal meer variatie in het spel te brengen ten opzichte van de twee spitsen waarmee Leko voordien speelde. Met Refaelov in een meer teruggetrokken rol kon Club relatief makkelijk de bal centraal in de ploeg houden, gezien de 4 tegen 3 situatie op het middenveld. Door contra-bewegingen (iemand naar de bal, iemand weg van de bal) probeerde het gevaar te stichten met vooral een goede samenwerking op rechts tussen Vormer & Refaelov.

diep

Contrabeweging bij Club: Vormer naar de bal, Refaelov zoekt diepte in de rug van Asare & Esiti

Na een dubbele misser van Diaby, voelde Gent de bui al hangen en probeerde het de voorsprong lager te verdedigen. Kalu en Simon moesten lager terug en de keuze om te speculeren op de counter leek snel gemaakt in de Gentse hoofden. Wanneer beiden flankaanvallers hun taak goed deden, kwam Gent regelmatig tot balrecuperatie. Wanneer één van beide z’n positie niet goed was, kon Club echter makkelijk combineren door het centrum. Scoren lukte de bezoekers niet, 1-0 aan de rust.

passlijnen

Verstraete & Esiti staan laag om lopende Vormer & Refaelov op te vangen (gele cirkels). Dejaegere & Kalu houden het centrum onvoldoende dicht waardoor Vanaken volledig vrij de bal kan ontvangen in een gevaarlijke positie

Geen wijzigingen Vanderhaeghe
Leko liet een bleke Touba in de kleedkamer, in zijn plaats kwam de aanvallend ingestelde Diatta op links. Vanderhaeghe veranderde niks. Ook tactische paste Gent niets aan en dus kreeg Club opnieuw de bal cadeau. De Gentse pressing verwaterde intussen, ergens logisch gezien de afstanden die de spitsen in de eerste helft al aflegden, waardoor Club rustiger kon opbouwen van achteruit. Bij Gent slaagde vooral Kalu er niet in het centrum voldoende te sluiten waardoor het blauw-zwarte mes steeds aan zijn kant heel makkelijk door het midden kon voetballen, iets wat ook in het slot van de eerste helft nochtans al duidelijk was.

buitenspel

Kalu houdt centrum opnieuw niet goed dicht waardoor Refaelov helemaal vrij komt. Diaby staat in buitenspel dus denkt Gigot (geel) te kunnen doordekken, Diaby keert slim terug en loopt diep in rug van Gigot om gevaar te creëren (blauwe lijn)

Waar Refaelov in de eerste helft vooral diep liep in de rug van Asare, zorgde hij nu ook vaak voor aanspeelbaarheid tussen de linies dankzij de ruimte die Kalu openliet. Diaby startte dan vaak opvallend vanuit buitenspelpositie waardoor Gigot geen rechtstreekse tegenstander had en dacht te kunnen uitstappen. Eens Refaelov in balbezit kwam, dook Diaby dan in de rug van Gigot wat voor dreiging zorgde.

pressing

Simon houdt centrum wel goed dicht waardoor Club creatiever moet zijn

aanvalspatronen

Vormer kan de bal niet centraal tussen de linies krijgen dus vraagt hij de bal breed, Refaelov infiltreert zonder bal in de rug van Asare en Esiti

Simon hield zijn flank wél beter dicht waardoor de bezoekers creatiever moesten zijn om op zijn flank aan te vallen. Daar werd vooral de wisselwerking tussen de middenvelders gebruikt waarbij er steeds eentje of meerdere in de diepte doken. Esiti en Verstraete zagen meer gaten dan ze konden dichten en ook Dejaegere moest nu vaak lager mee komen verdedigen. De wissel Chakvetadze voor Esiti bracht uiteraard geen soelaas, aangezien Dejaegere gewoon een rijtje lager ging spelen en achter de Brugse middenvelders moest aanhollen.

Intussen was er van Gentse counters ook amper nog sprake. De Buffalo’s verdedigden erg laag terug waardoor het meestal slechts 1 diepe optie had: targetman Janga. Maar zijn aanvoer was beperkt, zijn balvastheid in de tweede helft (ondanks een sterk eerste halfuur) ook. Bovendien anticipeerde de achterste Brugse lijn goed door snel in te zakken in de omschakeling naar balverlies waardoor de snelheid van de vermoeide Kalu en Simon grotendeels werden geneutraliseerd.

Ondanks de Brugse dominantie slaagde de leider er niet meer in tot scoren te komen. Ook de 3-5-2 waarnaar Leko nog omschakelde bracht uiteindelijk niet het nodige doelpunt op.

 

Conclusie
De eerste uitvoering van de 3-5-1-1 zal Leko echter wel tevreden stellen en geeft extra opties voor de toekomst, zeker met Refaelov die naar z’n beste vorm toegroeit. Club had vanaf minuut 25 constant de bal en gaf weinig kansen weg. Het grote nadeel van dit systeem is echter dat het een ‘traag evoluerend systeem’ is: gevaar komt vooral van lopende spelers uit de tweede lijn of na een lang uitgesponnen aanval.

Club miste op het middenveld en de flanken (Vormer, Vanaken, Refaelov, Cools, Touba) toch de nodige explosiviteit en snelheid om sneller gevaar te creëren waardoor het erg afhankelijk wordt van snelle combinaties op de korte ruimte. En laat geen enkele Belgische ploeg nu net heel goed zijn in het slopen van een defensieve gordel, al zeker niet in PO I waar de beste teams tegen elkaar uitkomen. Een hoge handelingssnelheid in dit geval gepersonaliseerd door een goede laatste pass of efficiënt afwerken onder druk blijft nu eenmaal het grote manco in onze Pro League. Toch blijft Club Brugge uiteraard titelfavoriet.

Met 6 op 6 tegen rivalen Anderlecht & Club Brugge nam Gent op zijn beurt de beste start in PO I. Na een sterke prestatie in het Astridpark, had het vandaag wel de nodige problemen in eigen huis. Het zorgde voor een schitterende openingsfase dankzij de talrijke 1v1 situaties met Kalu & Simon in de hoofdrol. Nadien verviel het echter in ondoordacht countervoetbal en dat bleek duidelijk geen bewuste keuze: daarvoor was de defensieve chaos op het middenveld te groot. In de absolute slotfase gooide Vanderhaeghe er wel nog Andrijasevic in maar voor het overige bleek het toch eerder gokken op een goede afloop. Benieuwd of dit Gent zich verder ontwikkelt of het de komende weken toch vooral blijft rekenen op de flitsen van de twee zwarte parels op de vleugel.

 

Volgende speeldag PO I

vrij 13/4 om 20.30   Charleroi – KRC Genk
zat 14/4 om 20.30    Standard Liège – KAA Gent
zon 15/4 om 18.00   RSC Anderlecht – Club Brugge

 

Meer Belgisch voetbal

Internationaal voetbal