De Uitblinker: Lucas Moura (PSG) speelde Bordeaux vrijdag op een hoopje. De Braziliaan, komend van op de linkerflank, bezorgde de verdedigers van de thuisploeg een erg lastige avond. Met een dozijn versnellingen en slimme doorsteekpassjes creëerde hij het gros van de kansen voor de Parijzenaars. Lucas lag met een knappe assist aan de basis van de 0-1, de 0-2 (tevens de eindstand) trapte hij zelf tegen de touwen.

De Meest Onderschatte: Gareth Barry (Everton) wilde spelen en niet verkommeren op de bank bij Manchester City. The Citizens respecteerden de wens van de verdedigende middenvelder en leenden hem uit aan Everton. Barry leek, in zijn eerste match voor Everton, de leemte die Fellaini naliet meteen op te vullen. Onverzettelijk in de duels, steeds aanspeelbaar, verzorgd inspelen en een schitterende tackle die de gelijkmaker van Chelsea voorkwam. We zijn de eerste om toe te geven dat we in het verleden wel eens lachten met ‘beenhouwer Barry’, maar voor het evenwicht in het elftal van coach Roberto Martinez zal hij de komende maanden een sleutelrol spelen.

Uitspraak van de week: Sheldon Bateau (KV Mechelen) laakte na de match tegen Anderlecht (5-0 verlies) de tactiek van z’n coach. “Onze tactiek zat helemaal fout: ik snap dat we tegen ploegen van ons niveau altijd met open vizier moeten spelen, maar op Anderlecht pleeg je zo zelfmoord. Door zo hoog te spelen gaven we veel te veel ruimte weg in onze rug waar ze met hun snelheid gemakkelijk in konden duiken. De verdedigers werden gewoon aan hun lot overgelaten en daar heb ik het enorm moeilijk mee. Dat zal ik ook aan de coach vertellen.” Dat laatste was waarschijnlijk niet meer nodig aangezien Harm Van Veldhoven de kritiek van zijn verdediger snel via de media vernam. Afwachten of de uitspraken van Bateau leiden tot een plaatsje op de bank of een nieuw verwijt: deze keer richting de journalist in kwestie, die de verdediger zijn woorden (uiteraard!) volledig verdraaide…
Bron: Sporza.be

Hero-Zero-Zero-Hero: Jonjo Shelvey (Swansea) zat vandaag ongetwijfeld in een rollercoaster van emoties. Het moest en zou een speciale wedstrijd worden in Wales tegen de leiders uit Liverpool. En laat dat nu net het team zijn dat Shelvey de laatste drie seizoenen weinig speelminuten gaf en hem daarom deze zomer verpatste. Shelvey nam meteen wraak. Na amper 2’ spelen, duikt de verdedigende middenvelder op aan het doel van Liverpool om zijn eerste van het seizoen binnen te prikken. Een minuut was hij al de ‘zero’: met een mislukte terugspeelbal zet hij zijn ex-ploegmaat Daniel Sturridge alleen voor z’n eigen doelman, 1-1. En na 37’ leidt nieuw dom balverlies van de kale middenvelder de 1-2 in. Na de pauze viel er ongetwijfeld een zware last van Shelvey’s schouders wanneer hij met een assist mee aan de basis lag van de gelijkmaker. Alles bij elkaar speelde Jonjo een verdienstelijke partij. Dom balverlies leidde dan wel tot twee tegengoals, het siert de middenvelder dat hij ook daarna ballen bleef opeisen en zich niet wegstak.

De Statistiek: FC Barcelona staat, voor zowat de eerste keer sinds mensenheugenis (?), niet aan de leiding in de rangschikking ‘teams met het meeste balbezit’. De Catalanen hielden de bal in vier gespeelde wedstrijden, gemiddeld 70.4% van de tijd in de ploeg. Het Bayern München van Pep Guardiola doet echter een tikkeltje beter met 70.6%. PSG vervolledigt de top-3 (69.8%). Helemaal onderaan staan Levante (31.8%), Malaga (33.1%) en Chievo (39.1%). De eerste twee teams kwamen niet toevallig al oog in oog te staan met FC Barcelona… In het klassement zijn enkel de ploegen uit de Duitse, Engelse, Franse, Italiaanse en Spaanse competitie opgenomen.

Het Debuut: van Aleksandar Mitrovic (Anderlecht) was vanwege de hoge transfersom (5 miljoen!) uiteraard een hot item. De Servische spits rechtvaardigde met een indrukwekkende invalbeurt meteen alle aandacht. Dankzij de youngster, Mitrovic is pas 18, knokte Anderlecht zich gisteren terug in de wedstrijd tegen Zulte Waregem. Als bij wonder stond paars-wit na 45’ niet op achterstand (1-1) aan de Gaverbeek, maar Mitrovic kantelde de match na de pauze volledig. Met een goede borstcontrole en dito voorzet zette hij Matias Suarez op weg naar de 2-2. Twintig minuten later kopte hij de bal door tot bij Demy De Zeeuw, die voor 3-3 tekende.  Zelf scoren had ook gemoeten, want de spits miste nog twee uitstekende kopkansen. Maar uiteraard is het rapport positief: Mitrovic maakte zich voortdurend aanspeelbaar, gebruikt slim zijn lichaam en was vanaf de eerste seconde een gesel voor het centrale duo van Essevee. Eén ding lijkt nu al zeker: Anderlecht ontving meer transfergeld voor Dieumerci Mbokani (8 à 12 miljoen euro, naargelang de bron) dan het voor Mitrovic moest dokken, het doet dus opnieuw een gouden zaak.

De Acrobaat: van de Belgische competitie moet wel Matt Ryan (21) zijn. De Australische goalie van Club Brugge pakt de laatste weken uit met schitterende reddingen door zijn uitstekende reflexen, sprongkracht & timing op hoge ballen, en niet in het minst met zijn precieze, spectaculaire uittrappen. Momenteel zowat de enige op kampioenenniveau bij blauw-zwart.

De Spectaculairste: match van het weekend was uiteraard Zulte Waregem – Anderlecht (4-3). Zo veel doelpunten wijst enerzijds op het aanvallende spel van beide teams, in de tweede helft dan toch, maar evenzeer op defensieve blunders: Anderlecht liet de thuisploeg drie keer scoren op spelhervattingen! Maar naast 7 goals kregen de toeschouwers ook nog een resem gemiste kansen en 3 rode kaarten voorgeschoteld. Een hoogdag voor de neutrale toeschouwer, én voor de afscheidnemende Franck Berrier die de winning goal in de slotfase binnenkopte.

De Stofzuiger (1): Tom Huddlestone (26) speelde afgelopen zaterdag een uitstekende wedstrijd voor Hull City. Ondanks de nederlaag van ‘The Tigers’ bij Manchester City (2-0) waren ze lange tijd de evenknie. Hoe Hull hoegenaamd aan kansen raakte op bezoek bij City? Daar zat Huddlestone, deze zomer gekocht van Tottenham, ongetwijfeld voor iets tussen. De Britse Fellaini (vanwege zijn gelijkaardige haardos en speelstijl) zorgde ervoor dat een viertal ploegmaats naar hartelust konden aanvallen. Huddlestone bewaarde achter hen namelijk perfect het evenwicht tussen aanval & verdediging. Hij recupereerde een dozijn ballen, was erg sterk in duel, en gaf amper een bal weg. Dé regulator op het middenveld. Al kan Hull zeker nog een creatieve centrale middenvelder naast Huddlestone gebruiken. Om die aan te trekken heeft de club nog zo’n 3 uur…

De Stofzuiger (2): Lars Bender vervulde afgelopen weekend een gelijkaardige rol als Huddlestone. De Duitse kapitein van Bayer Leverkusen ontlaste zijn centrale verdedigers, Ömer Toprak & Emir Spahic, zo goed als mogelijk en deed voortreffelijk. Leverkusen zette in de topper bij Schalke 04 een uitstekende organisatie neer, de eerste 45’ althans, en daarin speelde Bender als breker op het middenveld een prominente rol. Na de koffie moest zijn team op zoek naar de gelijkmaker waardoor het team hoger ging spelen en veel ruimte weg gaf. Net als de spitsen verkeerden Toprak & Spahic duidelijk niet in de beste vorm waardoor Schalke 04 uiteindelijk aan het langste eind trok (2-0). Toch benieuwd of Lars Bender net als zijn broer Sven Bender (aan de slag op het middenveld van Borussia Dortmund) de stap naar een echte topclub kan zetten.

Het Vagevuur: De Belgische tweede klasse snakt naar aandacht, bij deze dus een korte update in teletekststijl.
*Eupen & RWDM Brussels met maximum van 9 punten samen aan de leiding
*Titelkandidaten Antwerp, Moeskroen Peruwelz, STVV & Westerlo sprokkelden 7 punten
*Wezet en Heist missen start volledig en blijven puntenloos onderin

Schalke 04 plaatste zich deze week voor de groepsfase van de Champions League. Daarin ontmoeten de Duitsers Chelsea, Basel en Steaua Boekarest. Maar in de eigen competitie loopt het voor geen meter, Schalke pakte nog maar 1 op 9. Vandaag wachtte de thuiswedstrijd, en topper, tegen Bayer Leverkusen. Hoe sterk zijn Die Königsblauen echt?
Coach Jens Keller koos voor de volgende elf namen: Timo Hildebrand; Atsuto Uchida, Felipe Santana, Joël Matip, Dennis Aogo; Roman Neustädter, Marco Höger, Jefferson Farfán, Kevin-Prince Boateng, Julian Draxler; Ádám Szalai.

De wedstrijd startte aan een erg laag tempo: beide ploegen trokken zich terug en zetten pas druk vanaf de middenlijn. De balcirculatie was zowel bij Schalke als bij Leverkusen veel te traag. De gebruikelijke studieronde nam spijtig genoeg de volledige eerste 45’ in beslag.

De centrale verdedigers van Die Königsblauen kozen voor een te stereotiepe, trage, opbouw van achteruit. Ze kregen amper steun van de passieve vleugelverdedigers en centrale middenvelder Neustädter speelde vooral verstoppertje. Enkel Höger durfde ballen opeisen,  initiatief nemen, wegdraaien met een tegenstander in de rug en vooruit spelen. Zonder hem was Schalke nooit over de middenlijn geraakt.

De trage opbouw was een pijnpunt, maar ook wanneer Schalke eens in balbezit kwam bij het doel van de bezoekers creëerde het amper gevaar. Dat was vooral te wijten aan de backs die amper mee oprukten, de twee centrale middenvelders die duidelijk de opdracht kregen niet te infiltreren (maar vooral het slot op de deur te zijn voor de defensie), en het gebrek aan diepgang in het aanvallende compartiment.

Die Knappen konden zich enkel optrekken aan het hechte verdedigende blok dat ze toch wisten neer te zetten. Schalke kon dit seizoen namelijk, op één wedstrijd in de DFB Pokal na, nog in geen enkele officiële wedstrijd de 0 houden. Maar coach Keller was vastberaden vandaag geen goal te slikken. En dat leken ook z’n verdedigers. Zoals eerder aangehaald zorgde een verdedigend blok van zes spelers (4 verdedigers & 2 verdedigende middenvelders) voortdurend voor een blauwe muur waar tegen de (beperkte) aanvalsgolfen van Leverkusen zich steeds vastliepen.

Daarnaast was Schalke ook gevaarlijk op spelhervattingen. De schitterende indraaiende vrije trappen van Farfán, in combinatie met de kopkracht van Santana, Matip, Boateng en Höger, zorgde voor het weinige gevaar in de eerste helft. Maar die laatste verlengde na 30’ wel een vrije trap van Farfán in doel, 1-0 aan de rust.

Na de rust pakte Schalke het anders aan: het koos bij momenten vol voor de aanval. Vleugelverdediger Ushida overschreed voor de eerste keer de middenlijn en hielp om de bezoekers onder druk te zetten. Ook vleugelaanvallers Draxler & Farfán zorgden voor veel meer diepgang, wat lukte door Leverkusen dat meer druk ging zetten en ruimte weggaf in de rug van de verdediging, maar evenzeer door enkele goed getimede loopacties van Schalkespelers.

Een opvallende rol was er ook voor nieuwkomer Boateng die, als 10, pas in de tweede helft prominent aanwezig was. Hij gaf meer steun aan spits Szalai, die in de eerste periode vaak met de verrekijker op zoek was naar de dichtstbijzijnde ploegmaat, en het talrijke gevaar startte ook veelal bij Boateng.

Doordat het zelf voor de aanval koos, gaf Schalke zelf ook meer ruimte weg aan Leverkusen.  (gevolg: genietbare tweede helft voor de fans, minder voor de coaches) Daardoor kwamen de bezoekers enkele keren dicht bij de gelijkmaker. Maar het geluk stond aan de kant van de blauw-witten, want één van de talrijke aanvalsgolven leverde een penalty op nadat de aalvlugge Farfán werd neergehaald. De Peruviaan zette van op de stip de eindstand op het bord, 2-0.

Conclusie? Schalke kon zeker niet bekoren. Van duidelijke aanvalspatronen was amper sprake, het gebrek aan aanvallende impulsen van het verdedigende blok van zes spelers in de eerste 45’ was onrustwekkend. Anderzijds valt de defensieve aanpak van Keller ook te verdedigen met de magere puntenoogst en vele tegendoelpunten in het achterhoofd.
Maar met Boateng, Draxler en Farfán heeft het ook veel aanvallende, individuele kwaliteit in huis. Enkel daar op rekenen is erg gevaarlijk, en dat lijkt Schalke nu nog te veel te doen. Want creatieve spelers zijn wispelturig en bij vormverlies moeten die Knappen kunnen terugvallen op automatismen.

+ Hecht verdedigend blok met (kopbal)sterke Santana als exponent
+ Schalke heeft nog kwaliteit achter de hand: sterkhouders Höwedes, Papadopoulos en Huntelaar waren er niet bij
+ Creativiteit & snelheid voorin met Boateng, Farfán en Draxler.
+ Gevaarlijk op spelhervattingen

– Wispelturigheid & afhankelijkheid van Boateng, Farfán en Draxler
– Nog maar weinig duidelijke aanvalspatronen te ontwaren in het spel van Schalke. Enkel op de counter gevaarlijk. Wat als het op achterstand komt?
– Leemte centraal op het middenveld naast Höger, rampzalige prestatie van Neustädter

Onze gok? Meer dan een schaduwrol in de titelstrijd kan Schalke niet worden toegeschreven. Anderzijds wacht het team nog op de terugkeer van de geblesseerde Klaas-Jan Huntelaar (nog weken out), de geschorste Benedikt Höwedes en Kyriakos Papadopoulos (tenzij die laatste nog verkast naar Liverpool). Als Schalke voor het sluiten van de transfermarkt nog een goede verdedigende middenvelder kan halen en een complete spits, is top-3 mogelijk. In het andere geval moeten de ambities worden bijgesteld naar top-5.

Manchester City kocht deze zomer heel zuiders in met onder andere Álvaro Negredo, Jesús Navas, Fernandinho en trainer Manuel Pellegrini. Het was dan ook uitkijken naar hun eerste officiële match, gisteren tegen Newcastle. En ja, ze gaven meteen hun visitekaartje af.

Pellegrini koos bij zijn debuut voor de volgende 11 namen: Joe Hart; Pablo Zabaleta, Vincent Kompany, Joleon Lescott, Gaël Clichy; Navas, Yaya Touré, Fernandinho, David Silva; Sergio Agüero en Edin Dzeko. 

City duwde van bij de aftrap het gaspedaal in en creëerde de eerste vijf minuten een drietal mooie kansen. Niet veel later was het al raak via David Silva. Newcastle wist duidelijk niet hoe het de aanvalsgolven van de thuisploeg moest neutraliseren. Silva trok vaak naar binnen van op links en maakte zo heel wat ruimte voor medemaats. Daarvan maakten de spitsen Agüero & Dzeko beurtelings gebruik. Uit dat patroon kwam ook het eerste doelpunt voort: Silva trekt naar binnen, Dzeko duikt in de ruimte van de Spanjaard, brengt de bal voor doel en met wat geluk komt de bal opnieuw bij Silva die de score opent.

De 4-4-2 van The Citizens bleef The Magpies in moeilijkheden brengen. De snelle druk van de twee spitsen en bijsluitende middenvelders zorgde ervoor dat de bezoekers geen moment tot voetballen kwamen. Niet veel later volgt ook de logische 2-0: balrecuperatie op de eigen helft van Kompany, die de bal 30 meter verticaal vooruit mag spelen naar Dzeko. De Bosniër zet met een subtiel tikje Agüero voor doel, die schitterend afwerkt. Opnieuw een voorbeeld van de vlotverlopende samenwerking tussen de Argentijnse en Bosnische spits (en de wankele centrale as van Newcastle): Dzeko komt in de bal, en houdt die vast of speelt hem meteen door naar Agüero die slim in de ruimte achter Dzeko loopt.

Net voor rust lijkt de match helemaal beslist wanneer Steven Taylor (Newcastle) zijn team in de steek laat: een domme slag levert hem rood op, de tweede helft wordt een maat voor niets. Man City duwt na de koffie nog even door en drijft de score uiteindelijk op tot 4-0.

De wissels? De wissel van Javi Garcia in plaats van de geblesseerde Kompany heeft geen consequenties voor de wedstrijd, de inbreng van Samir Nasri heeft dat wel. De Fransman komt op het uur in de plaats van Agüero en speelt een meer terughoudende rol: hij komt de bal diep opvragen, verdeelt het spel van achteruit, maar speelt te veel lateraal en achteruit. Het komt het spel niet ten goede. De thuisploeg speelt vooral op balbezit en hangt bijna volledig af van Navas om diepte te creëren. Uiteindelijk ziet Pelligrini het ook zo, waarna hij in het slot van de match nieuwkomer Negredo nog in de ploeg brengt en Silva naar de bank haalt. Negredo komt in de spits om meer diepgang te brengen. Nasri verhuist naar links, met een gelijkaardige rol als Silva tot dan toe vervulde.

Conclusie? De ploeg lijkt klaar voor het echte werk. Aanvallend staat het al erg goed, achterin is er nog wat werk. Om de opbouw van achteruit te verzorgen lijkt een terugkeer van Matija Nastasic erg belangrijk, met hem erbij zijn The Sky Blues ongetwijfeld de best voetballende ploeg van achteruit. Op het middenveld lijkt er reeds een typeploeg te zijn ontstaan, Samir Nasri zal moeten knokken voor een plaatsje in het elftal. Voorin valt er dan weer niet te tornen aan het duo Agüero-Dzeko. Al is rotatie uiteraard belangrijk in een lang seizoen, wat het ongetwijfeld wordt voor The Citizens. In dat geval zitten er op de bank met Negredo en Stevan Jovetic alleszins al twee spitsen met veel diepgang die perfect in het systeem passen.

+ Complementair spitsenduo met Dzeko & Agüero: steeds iemand die in de bal komt, de ander zorgt voor diepgang
+ Erg gevaarlijk op spelhervattingen: veel kopkracht & met Silva en Touré ook vrije trapspecialisten in het elftal
+ Organisatie staat al erg goed. City is erg vroeg in het seizoen al klaar om hoog druk te zetten met aanvallers die veel verdedigend werk opknappen. Ook tegen 10 man stormden de spelers niet blind naar voor, er bleven steeds voldoende spelers achter de bal om de eerste clean sheet van het seizoen te bewerkstelligen

– City gaf tegen tien man af en toe nog te veel ruimte weg centraal in de vierhoek tussen de twee spitsen en twee centrale middenvelders. Eens de tegenstanders kan opbouwen en erin slaagt Agüero & Dzeko uit te spelen, kan het te makkelijk vooruit voetballen. Kan afgestraft worden tegen sterke tegenstanders
– Topploeg die tegen City ook 4-4-2 speelt met twee beweeglijke spitsen (tegen Lescott) en sterke centrale middenvelders (Manchester United?) kan The Citizens aan het wankelen brengen

Onze gok? De titelstrijd zou wel eens kunnen afstevenen op een burenduel tussen City & United. Of gooien de youngsters van José Mourinho roet in het eten?