Geen Peter Maes meer als trainer. Geen Vanaken, De Pauw, Remacle en Leye meer op het veld. Bob Peeters krijgt een kans op rehabilitatie maar dat is geen eenvoudige opgave bij Lokeren.
De coach bouwt verder op de 4-2-3-1 waarin Lokeren al lange tijd speelt. Davino Verhulst startte de competitie als eerste doelman. Peeters, al heel snel onder druk, greep terug naar Copa in doel in de hoop de rust terug te brengen. De Ivoriaan speelt alleszins minder dan vroeger in hoogtes en laagtes.
Het hart van de verdediging bleef overeind. Ingason & Maric vormen het centrale duo. Ze zijn goed ingespeeld op elkaar, hun samenwerking & positiespel is uitstekend. Op de backs spotten we wel al veel verschillende gezichten. Odoi (kan zowel op links als rechts uit de voeten), lijkt de beste optie op linksachter. De nieuwe Ticinovic toonde zich sober op rechts. Andere nieuwkomers Melnjak (links) en Ninaj (rechts) lieten een minder zekere indruk na.
Als tweede spits
Het uitvoetballen achterin verliep niet altijd even vlot in de beginfase van de competitie, te snel werd er bij druk naar de lange bal gegrepen. Met Ghadir beschikt Lokeren over een aalvlugge spits die best in de ruimte aangespeeld kan worden. Ideaal om te counteren, minder geschikt als targetman om de rest van de ploeg te doen aansluiten. Een iets verzorgdere opbouw achterin lijkt dus een belangrijk werkpunt.
Overmeire en Persoons vormen opnieuw de tandem op het middenveld. Ngolok verving, als jarenlange back-up nummer 1, de eerste weken van de competitie de geblesseerde Persoons. Hij is nu terug fit. Op positie 10 experimenteerde Peeters voluit, een echte beslissing lijkt nog niet gemaakt te zijn: de eerste optie was de nieuwe Pool Starzynski. Lokeren haalde hem met veel bombarie binnen, maar behalve zijn uitstekende traptechniek kon hij nog niet bekoren. Het verschil in ritme met de Poolse competitie ligt hoger dan verwacht. Patosi is een alternatief. Tegen Standard kreeg Miric dan weer zijn kans in een centrale rol, al opereerde hij meer als een tweede spits.
Voorin kampt Lokeren met een gebrek aan kwaliteit. Peeters gaf iedereen al zijn kans, slechts weinigen grepen die effectief. Op de flanken konden Bolbat (snel maar weinig overzicht & efficiëntie), Ansah en Enoh (technisch beperkt) nog niet overtuigen. Centraal voorin liep Dessers in de eerste wedstrijd al tegen een domme rode kaart aan wat zijn speelminuten nadien serieus beperkte. Abdurahimi is een andere mogelijkheid.
Snelle tegenaanval
Peeters kan rekenen op een sterk defensief blok, grotendeels identiek aan vorig seizoen (de doelman, vier verdedigers, 2 verdedigende middenvelders bleven op Daknam). Daarnaast beschikt hij over veel snelheid voorin met oa Ghadir, Patosi, Bolbat. Pure kwaliteit (goede laatste pass, juiste keuze, individuele acties) is een andere zaak. Dat impliceert een meer reactieve speelstijl dan de voorbije seizoenen waarbij er vooral gevaar kan gecreëerd worden op de counter.
In defensief opzicht zakt bij Lokeren de diepe spits in naast de aanvallende middenvelder. De bal wordt aan de centrale verdedigers van de tegenpartij gelaten, van zodra de tegenstander rond de middenlijn komt wordt er druk gezet. Dit leidt meestal tot een lange bal vooruit waarna men stevig in het duel gaat. Het uiteindelijke doel is uiteraard met een snelle tegenaanval via Ghadir en Patosi snel gevaar te creëren aan de overkant.
Het ging er de afgelopen weken woelig aan toe in het altijd stabiele Lokeren. Nét Peeters, een trainer die snel onder vuur ligt in de media, kreeg de opvolging van Maes in zijn schoenen geschoven. Daarenboven liet de club heel wat aanvallende kwaliteit voorin gaan. Het noopt Lokeren tot meer uitgesproken countervoetbal, wat met deze ploeg de juiste keuze lijkt. Een seizoen zonder zorgen lijkt de, intussen bijgestelde, doelstelling.
Sterkte: continuïteit in defensie
Zwakte: gebrek aan kwaliteit voorin
Het vraagteken: wie maakt de goals?
Prognose na 30 matchen: 12e
Coach – Bob Peeters
Als speler maakte Bob Peeters vooral furore als kopbalsterke spits bij SK Lierse en Roda JC. Met die eerste werd hij ook kampioen in de Belgische eerste klasse. Bij menig voetballiefhebber staat zijn hattrick voor de Rode Duivels tegen San Marino onwaarschijnlijk nog in het geheugen gegrift, net als zijn humoristisch optreden als ‘journalist’ tijdens het EK 2000. Als trainer begon Peeters als beloftentrainer bij KAA Gent. Nadien kreeg hij zijn kans bij Cercle Brugge dat hij twee jaar op rij in de subtop parkeerde. Het mooie liedje eindigde in het derde seizoen na het vertrek van heel wat spelers, Peeters kreeg snel zijn ontslag. Tijd om te bezinnen naam hij niet, amper één week later stond hij al aan het roer bij Gent, ditmaal als hoofdtrainer. De punten bleven uit en Peeters kreeg opnieuw zijn C4. Peeters kende nog passages bij Waasland-Beveren en Charlton, alvorens dit seizoen aan de slag te gaan bij Sporting Lokeren. Daar treedt hij in de voetsporen van clubicoon Peter Maes.