Waasland-Beveren: omschakelen met Gano & Langil

Het jaarlijkse komen & gaan op de Freethiel werd deze zomer doorgetrokken met pakweg 20 inkomende en 20 uitgaande transfers. Van een echte vuurdoop op het hoogste niveau gesproken voor Stijn Vreven. Momenteel slaagt hij echter met glans in het opzet een probleemloos seizoen te beleven.

Tactiek Waasland-Beveren

                              Tactisch concept Waasland-Beveren

De coach kiest voor een platte 4-4-2.
Doelmannen Coosemans en Steppe zochten andere oorden op, met Henkinet haalde Waasland-Beveren een talentvolle keeper in de plaats.

Aalvlugge Langil
Het centrale duo in de verdediging werd in de beginfase van het seizoen gevormd door Buatu en Coulibaly. Nu lijkt de nieuwe Fin Morren dicht bij een basisplaats te staan. De vaste backs zijn Jans (op rechts) en Demir (op links). Vooral Demir pikt zijn momenten uit om aanvallend zijn steentje bij te dragen, meestal om Langil te helpen een 1v1 situatie te creëren.

Het hart van het middenveld bestaat uit Maric en Moulin, twee gelijkaardige types. Zij blijven meestal voor de defensie en proberen op te bouwen indien mogelijk. Als dat niet lukt, gaan ze vol in de duels om de tweede bal te veroveren. Op de flanken zijn het loop- en doorzettingsvermogen van Myny (op rechts) en de flitsende dribbels en dieplopen van de aalvlugge Langil intussen bekend in de hele Jupiler Pro League.

Het aanvalsduo Gano (duelkracht, snelheid, veel druk op de bal) & Emond (vaak in de bal, loerend op de goal, torinstinct) werd in de laatste uren van de transfermarkt uit elkaar getrokken omdat die laatste vertrok naar Standard Luik. Met Vanzo, een jonge spits, boet het tweespitsensysteem toch aan veel gevaar in. De nieuwe spits Nabab kon zich nog niet profileren.

Kwetsbaar op flankvoorzetten
In balverlies kiest Waasland er steevast voor om terug te zakken tot op de eigen helft. De twee spitsen komen mee terug tot een tiental meter voor het viermansmiddenveld om een stevig blok te vormen. Kort daarachter sluit de defensie aan om de ruimte tussen de linies te beperken. Wanneer de twee aanvallers toch besluiten om snel druk te zetten, worden de ruimtes op het middenveld en voor de verdediging echter vaak te groot wat een geschenk kan zijn voor een intelligente 10 van de tegenstander.  Maar het grootste probleem kent het elftal met flankvoorzetten. Die komen te makkelijk en centraal wordt de mandekking vaak slecht uitgevoerd. Waasland slikte dan ook al heel wat goals van op één van die voorzetten, ook op  spelhervattingen is de ploeg momenteel nog te kwetsbaar.

De keuze om diep terug te zakken is wel volledig logisch, aangezien de grote kracht van Waasland-Beveren in de omschakeling naar balbezit ligt. Na balverovering probeert de ploeg van Vreven steevast diep te spelen om de snelheid van Gano (die in de hoeken duikt, voornamelijk op de rechterkant) en Langil (op links) optimaal te gebruiken. In de counter krijgen zij ondersteuning van Myny en tweede spits Vanzo. Beiden komen vaak mee voor doel om de voorzet in de counter binnen te werken.

Enthousiasme
In balbezit kiest Waasland-Beveren niet voor een geduldige, korte opbouw. De sterkte ligt voorin bij de snelheid en kracht van Gano. Zijn ploegmaats in de verdediging kiezen dan ook vaak voor de lange bal richting de spits wanneer ze er achterin voetballend niet uitkomen.  Ook doelman Henkinet schuwt de risico’s in de opbouw en kiest vaak voor een gerichte lange bal naar Gano. In de tweede fase van de opbouw zoekt de ploeg vaak Langil, die goed inzakt om aanspeelbaar te worden. Hij vindt de vrije ruimte meestal tussen de rechtsback en rechteraanvaller van de tegenstander. Vanaf het middenveld kan Langil zijn intussen bekende dribbels inzetten richting de back van de tegenstander.

Vreven legt veel nadruk op enthousiasme, een stevig blok in balverlies en snel omschakelen in de diepte bij balrecuperatie. Het eerste en derde aandachtspunt vult zijn kern voortreffelijk in, aan het verdedigende verhaal is nog werk: met 23 tegengoals in 9 wedstrijden, slikken de Waaslanders het meest doelpunten van alle eersteklassers. Behalve het vertrek van Emond stelt Vreven al bijna het hele seizoen dezelfde elf spelers op, dan zou de verdedigende organisatie toch al iets beter op punt mogen staan. Er zijn zeker voetballende mogelijkheden op de Freethiel, desondanks lijkt de ploeg veel te afhankelijk van de flitsen van Gano en Langil.

Sterkte: op de counter
Zwakte: slikken te makkelijk doelpunten
De Vraag: wat als Langil & Gano uit vorm geraken?
Prognose na 30 matchen: 12e plaats


Stijn Vreven trainer

Stijn Vreven in actie. Bron: voetbalbelgie

Coach – Stijn Vreven
Vreven stond als rechtsback symbool voor inzet en verdedigen met hart & ziel. In België kende hij zijn beste tijd bij KV Mechelen en KAA Gent. In Nederland werd hij populair bij Vitesse, Utrecht en ADO Den Haag. Als coach startte Vreven op zijn 37e bij Esperanza Neerpelt in 1e provinciale, waarmee hij meteen promoveert naar de nationale reeksen. Hij vertrekt meteen naar Dessel Sport in tweede klasse en na een jaar haalt Lommel Vreven weg om de Limburgers terug naar het hoogste niveau te loodsen. Met een knappe vijfde en tweede plaats lukte dat niet, desondanks kwam er interesse uit het Waasland om Vreven een kans te geven als coach in eerste klasse.

Kijk hier voor de analyses van de andere Belgische teams!

Advertentie

Sporting Lokeren: gebrek aan kwaliteit voorin

Geen Peter Maes meer als trainer. Geen Vanaken, De Pauw, Remacle en Leye meer op het veld. Bob Peeters krijgt een kans op rehabilitatie maar dat is geen eenvoudige opgave bij Lokeren.

Basisopstelling Lokeren

                                         Basisopstelling Lokeren

De coach bouwt verder op de 4-2-3-1 waarin Lokeren al lange tijd speelt. Davino Verhulst startte de competitie als eerste doelman. Peeters, al heel snel onder druk, greep terug naar Copa in doel in de hoop de rust terug te brengen. De Ivoriaan speelt alleszins minder dan vroeger in hoogtes en laagtes.

Het hart van de verdediging bleef overeind. Ingason & Maric vormen het centrale duo. Ze zijn goed ingespeeld op elkaar, hun samenwerking & positiespel is uitstekend. Op de backs spotten we wel al veel verschillende gezichten. Odoi (kan zowel op links als rechts uit de voeten), lijkt de beste optie op linksachter. De nieuwe Ticinovic toonde zich sober op rechts. Andere nieuwkomers Melnjak (links) en Ninaj (rechts) lieten een minder zekere indruk na.

Als tweede spits
Het uitvoetballen achterin verliep niet altijd even vlot in de beginfase van de competitie, te snel werd er bij druk naar de lange bal gegrepen. Met Ghadir beschikt Lokeren over een aalvlugge spits die best in de ruimte aangespeeld kan worden. Ideaal om te counteren, minder geschikt als targetman om de rest van de ploeg te doen aansluiten. Een iets verzorgdere opbouw achterin lijkt dus een belangrijk werkpunt.

Overmeire en Persoons vormen opnieuw de tandem op het middenveld. Ngolok verving, als jarenlange back-up nummer 1, de eerste weken van de competitie de geblesseerde Persoons. Hij is nu terug fit. Op positie 10 experimenteerde Peeters voluit, een echte beslissing lijkt nog niet gemaakt te zijn: de eerste optie was de nieuwe Pool Starzynski. Lokeren haalde hem met veel bombarie binnen, maar behalve zijn uitstekende traptechniek kon hij nog niet bekoren. Het verschil in ritme met de Poolse competitie ligt hoger dan verwacht. Patosi is een alternatief. Tegen Standard kreeg Miric dan weer zijn kans in een centrale rol, al opereerde hij meer als een tweede spits.

Voorin kampt Lokeren met een gebrek aan kwaliteit. Peeters gaf iedereen al zijn kans, slechts weinigen grepen die effectief. Op de flanken konden Bolbat (snel maar weinig overzicht & efficiëntie), Ansah en Enoh (technisch beperkt) nog niet overtuigen. Centraal voorin liep Dessers in de eerste wedstrijd al tegen een domme rode kaart aan wat zijn speelminuten nadien serieus beperkte. Abdurahimi is een andere mogelijkheid.

Snelle tegenaanval
Peeters kan rekenen op een sterk defensief blok, grotendeels identiek aan vorig seizoen (de doelman, vier verdedigers, 2 verdedigende middenvelders bleven op Daknam). Daarnaast beschikt hij over veel snelheid voorin met oa Ghadir, Patosi, Bolbat. Pure kwaliteit (goede laatste pass, juiste keuze, individuele acties) is een andere zaak. Dat impliceert een meer reactieve speelstijl dan de voorbije seizoenen waarbij er vooral gevaar kan gecreëerd worden op de counter.

In defensief opzicht zakt bij Lokeren de diepe spits in naast de aanvallende middenvelder. De bal wordt aan de centrale verdedigers van de tegenpartij gelaten, van zodra de tegenstander rond de middenlijn komt wordt er druk gezet. Dit leidt meestal tot een lange bal vooruit waarna men stevig in het duel gaat. Het uiteindelijke doel is uiteraard met een snelle tegenaanval via Ghadir en Patosi snel gevaar te creëren aan de overkant.

Het ging er de afgelopen weken woelig aan toe in het altijd stabiele Lokeren. Nét Peeters, een trainer die snel onder vuur ligt in de media, kreeg de opvolging van Maes in zijn schoenen geschoven. Daarenboven liet de club heel wat aanvallende kwaliteit voorin gaan. Het noopt Lokeren tot meer uitgesproken countervoetbal, wat met deze ploeg de juiste keuze lijkt. Een seizoen zonder zorgen lijkt de, intussen bijgestelde, doelstelling.

Sterkte: continuïteit in defensie
Zwakte: gebrek aan kwaliteit voorin
Het vraagteken: wie maakt de goals?
Prognose na 30 matchen: 12e


Bob Peeters bron: snipview.com

Bob Peeters
bron: snipview.com

Coach – Bob Peeters

Als speler maakte Bob Peeters vooral furore als kopbalsterke spits bij SK Lierse en Roda JC. Met die eerste werd hij ook kampioen in de Belgische eerste klasse. Bij menig voetballiefhebber staat zijn hattrick voor de Rode Duivels tegen San Marino onwaarschijnlijk nog in het geheugen gegrift, net als zijn humoristisch optreden als ‘journalist’ tijdens het EK 2000. Als trainer begon Peeters als beloftentrainer bij KAA Gent. Nadien kreeg hij zijn kans bij Cercle Brugge dat hij twee jaar op rij in de subtop parkeerde. Het mooie liedje eindigde in het derde seizoen na het vertrek van heel wat spelers, Peeters kreeg snel zijn ontslag. Tijd om te bezinnen naam hij niet, amper één week later stond hij al aan het roer bij Gent, ditmaal als hoofdtrainer. De punten bleven uit en Peeters kreeg opnieuw zijn C4. Peeters kende nog passages bij Waasland-Beveren en Charlton, alvorens dit seizoen aan de slag te gaan bij Sporting Lokeren. Daar treedt hij in de voetsporen van clubicoon Peter Maes.

Kijk hier voor de analyses van de andere Belgische teams!

KV Kortrijk: werkvoetbal

Met het vertrek van Hein Vanhaezebrouck met vorig seizoen nog dat van Yves Vanderhaeghe, trad KVK een nieuw tijdperk binnen. En het begin van iedere nieuwe periode zorgt voor strubbelingen, dat is in Kortrijk niet anders.

Opstelling KV Kortrijk tegen Moeskroen

Opstelling KV Kortrijk tegen Moeskroen

Johan Walem kiest voor een 4-2-3-1 opstelling zoals zijn voorganger Vanderhaeghe. In doel kreeg Keet opnieuw de kans als nummer één, hoewel die de voorbije seizoenen regelmatig even uit de gratie van de coaches verdween. Sifakis en Pillot zijn de doublures.

Kopzorgen op middenveld
Het centrale duo achterin bleef behouden: Poulain & Chanot zijn goed op elkaar ingespeeld en geven in een goede dag verdedigend weinig weg met hun positiespel en kopkracht. Op de linkerflank is Tomasevic gebleven, hij moet voor variatie in balbezit zorgen met zijn infiltraties en snedige voorzetten. Op rechts is nieuwkomer Gigot een gelijkaardig type. Boyer, Ulens en Van Loo zijn degelijke vervangers.

De invulling op het middenveld bracht al wat kopzorgen met zich mee. De nieuwe Fransman Rolland (sterk in duel, groot loopvermogen, goede passing) verwierf al meteen een basisstek voor de verdediging. Dat zorgde echter voor een scheiding van het succesvolle duo De Mets &. Die eerste dreigde daarop met een vertrek en kon zich intussen (dankzij die druk?) in de ploeg werken. Hij staat opnieuw naast kapitein Pavlovic, Rolland staat daardoor een rij hoger.

Maar daarmee is de kous niet af. Alledrie beschikken ze over een goed verdedigend positiespel en heel wat recuperatievermogen, met De Mets die daar nog wat meer creativiteit aan toevoegt. Doch, een centraal middenveld met Rolland, Pavlovic, De Mets is te veel eenheidsworst. Met Stijn De Smet, Kagé en Lukas Van Eenoo zijn er nochtans mogelijkheden voor op de 10, maar dan sneuvelt één van de drie musketiers natuurlijk. Het zou ons alleszins niet verbazen dat Walem onder druk Rolland uit de ploeg haalt ten koste van één van bovenstaande jongens om extra voetballend vermogen in de ploeg te krijgen. De onzekerheid rond deze kwestie leidt alleszins tot irritatie in de groep, zeker nu ook Pavlovic vorig weekend naar de kant moest na 35’ omdat het middenveld ‘vierkant’ draaide.

Levensgevaarlijk op spelhervattingen
Voorin is de hoeveelheid kwaliteit minder genereus. De nieuwe Griek Papazoglou moet als diepe spits voor doelpunten zorgen: hij is balvast, kopbalsterk, maar heeft nog moeite met de snelheid van uitvoering. Hij is een copycat van Santini, al heeft hij nog een lange weg te gaan om diens niveau te evenaren. De jonge Lallemand is back-up, de nieuwe Tomislav Kis nog een vraagteken.

Op de flanken lijkt de keuze momenteel op De Smet en Marusic te zijn gevallen, beiden hebben werkkracht in overvloed om de verdedigende organisatie in stand te houden. Kagé, nog op zoek naar zijn beste conditie/vorm, komt hoogstwaarschijnlijk snel in de ploeg. Kristof D’Haene, Camara (snelheid maar weinig overzicht) worden de wisselspelers van dienst.

Met de vorige coaches was KV Kortrijk de schrik van iedere eersteklasser. KVK voetbalde zich vanuit een sterke organisatie steeds verzorgd naar voor en bouwde de afgelopen jaren aan een stevige thuisreputatie. Met de komst van Walem en het vertrek van Chevalier & Santini, slaan de Kortrijkzanen een nieuwe weg in. Het accent ligt meer dan ooit op de verdedigende organisatie, waardoor de creativiteit voorin aan belang verliest.

De nadruk op het blok en de organisatie zorgt er gelukkig wel voor dat Kortrijk weinig goals weggeeft, momenteel slechts 5 op 6 wedstrijden. Het elftal is bovendien levensgevaarlijk op spelhervattingen: met De Mets achter de bal en Chanot, Poulain en Papazoglou voor doel maakte het al 4 van z’n 5 goals vanop een stilliggende bal.

Van de aanvallende automatismen bleef echter niets overeind, werk aan de winkel op dat vlak voor Walem. De verdedigende keuzes die hij maakte op het middenveld zorgen voor een gebrekkige opbouw met weinig combinatievoetbal, wel vooral lange ballen richting Papazoglou waardoor KVK meer dan ooit ‘werkvoetbal’ speelt. Het inslijpen van patronen in de aanval, het in vorm krijgen (en opstellen) van de creatieve spelers worden samen met de juiste invulling centraal op het middenveld de grootste uitdagingen voor de nieuwe coach. PO I is utopie, degradatie vermijden kan geen probleem worden.

Sterkte: gevaarlijk op spelhervattingen
Zwakte: gebrek aan snelheid & creativiteit voorin
De Vraag: hoe vult Walem het centrale middenveld in?
Prognose na 30 wedstrijden: 10e


 

Johan Walem. Copywright: voetbal24.be

Johan Walem. Copywright: voetbal24.be

Johan Walem
De kleine Waal maakte als speler carrière op het middenveld bij achtereenvolgens Anderlecht, Udinese, Parma en Standard. Als trainer begon hij bij paars-wit, de ploeg van zijn hart, als coach van de beloften. Na twee jaar stapte hij over naar Udinese, een andere ex-club. Later was hij nog 3 jaar hoofdtrainer bij de nationale belofteploeg tot hij er in mei 2015 zelf de brui aan gaf. De bemoeienissen van bondscoach Marc Wilmots speelden hierbij blijkbaar een bepalende rol. Walem richtte zich op een job als hoofdtrainer in eerste klasse en kreeg die kans ook. Na een lange transfersoap koos hij verrassend niet voor Moeskroen, maar wel voor KV Kortrijk als bestemming.

 

Kijk hier voor de analyses van de andere Belgische teams!

Standard Luik: wachten op een coach

De zomermaanden waren opnieuw heel druk op de Luikse duiventil. Meer dan 20 spelers verlieten Sclessin, een dozijn nieuwkomers traden intussen het post-Duchatelettijdperk binnen.

Mogelijke basisploeg Standard Luik

Mogelijke basisploeg Standard Luik

Muslin, nog aangesteld door de vorige eigenaar Duchatelet, werd afgelopen week al de laan uitgestuurd. Zijn te zware fysieke voorbereiding, de keuze voor een 4-2-3-1 opstelling, het gebrek aan punten, in combinatie met te weinig steun van spelers & bestuur speelden mee in de beslissing die van weinig visie getuigt. Twee maanden gingen verloren, het is nu wachten op de nieuwe coach die Standard vorm moet geven. Dat het in een 4-4-2 moet gebeuren, lijkt redelijk duidelijk.

Kostbare punten
In doel heeft Thuram zijn basisplek te pakken na het vertrek van Kawashima. Vits & Hubert zijn de jonge doublures.

Op verdedigend vlak boetten de Rouches weinig aan kwaliteit in. Kapitein Van Damme bestrijkt de hele linkerflank, moet zorgen voor voorzetten van op links en wil gevaarlijk zijn met het hoofd op spelhervattingen. De rechtsback van dienst is Milec: in het begin van vorig seizoen vaak twijfelend, maar intussen duidelijk progressie geboekt. Teixeira en Scholz vormen straks opnieuw het hart van de defensie: een uitstekende combinatie van duelkracht, goed positiespel en voetballend vermogen. Door blessures konden beiden echter nog niet samen op het veld staan. Met de kwalitatief veel mindere Arslanagic, Fiore en Faty achterin gingen intussen al kostbare punten verloren. Andrade is de back-up op links, Dussaut is dat normaal op rechts.

De nieuwe coach kan rekenen op een centraal middenveld met Trebel en Enoh. Trebel zorgt voor loopvermogen, infiltraties en springt bij waar nodig. Enoh speelt controlerender en is verdedigend messcherp. Julien De Sart (de man van de uitstekende crosspass) en de technische onderlegde Kasmi en El Messaoudi zijn de wissels op de toekomst. Wat de rol wordt van de nieuwe Yatabaré is afwachten.

Veel temperament
Op de flanken vertrokken er met Carcela en Mujangi Bia twee bepalende spelers. Het Luikse bestuur verving hen door de temperamentvolle Knockaert en Brüls. Knockaert heeft een uitstekende individuele actie en dito afstandsschot, Brüls is een gelijkaardig type maar iets minder explosief. Beiden kunnen zowel op de linkerflank als op de rechterflank spelen. Daardoor kan de nieuwe trainer enerzijds kiezen voor veel voorzetten met Knockaert op links en Brüls op rechts, hij kan ook perfect de rollen omdraaien om ruimte te maken voor de opkomende flankverdedigers Van Damme & Milec. Intussen werkt ook Legaer aan de weg naar boven in de hiërarchie.

Met de transfer van Santini werkten de Rouches al snel aan de komst van een echte targetman. De Kroaat kende een lastige seizoensstart, waarin hij te vaak geïsoleerd stond. In een tweespitsensysteem is hij gevaarlijker voor doel bij flankvoorzetten en kan hij beter de combinatie aangaan met zijn kompaan voorin. De Fransman Yattara, veelbelovend en weggehaald bij Lyon, voldeed totnogtoe niet aan de verwachtingen. Inderhaast plukte het bestuur dan nog goaltjesdief Emond weg bij Waasland-Beveren. De kans is groot dat hij voorin een tandem gaat vormen met Santini. De jonge Mmae, een jeugdproduct dat scoort aan de lopende band bij de beloften, zal zich als invaller moeten bewijzen.

Inhoudelijk valt er niet veel te analyseren aan dit Standard. De 4-2-3-1 opstelling van Muslin werd niet gepruimd door de spelersgroep & bestuur, tijd voor de nieuwe coach om een 4-4-2 uit te bouwen. Standard heeft een goed uitgebalanceerde kern met veel temperament, volgens de stijl van het huis. Als het de basisploeg fit en scherp kan houden is PO I een zekerheid.

Sterkte: goed uitgebalanceerde kern als iedereen fit is
Zwakte: veel tijd verloren om aan automatismen te bouwen
De Vraag: hoe snel krijgt de nieuwe coach Standard op de rails?
Prognose: 5e plaats

Kijk hier voor de analyses van de andere Belgische teams!