Tagarchief: Rode Duivels

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

2 juli 2016

Geplaatst onder

EK 2016

reacties

Een reactie plaatsen

Land in rouw

Het EK van de Rode Duivels is voorbij. Wales was, na Italië, het tweede hechte collectieve blok dat we op onze weg tegenkwamen. Evenveel keer beten we met twee goals verschil in het zand. De weg naar de finale lag in theorie dan wel open, de nederlaag was helemaal geen verrassing. Een paar dagen van nationale rouw zijn toegestaan, maar nadien moeten we snel kijken naar de toekomst. Iedereen, Tous Ensemble.

1. “They call it coaching but it’s teaching. You don’t just tell the players, you show them the reasons.” (Vince Lombardi)

Een duidelijk plan, daar ontbrak het ons al lang aan: 52 matchen om precies te zijn. Geen hecht blok in balverlies wanneer de Belgen terugzakken (zie analyse vs Zweden), geen duidelijke tactische afspraken in balbezit & balverlies (zie analyse vs Italië), geen sprake van een snelle balcirculatie en automatismen om stugge tegenstanders uit verband te spelen. Eigenlijk enkel rekenend op de individuele klasse van alle spelers, zowel in aanvallend als verdedigend opzicht (zie alle analyses). Dat is zonder omwegen het verhaal van deze generatie Rode Duivels, van het afgelopen WK in Brazilië, van het te vroeg afgelopen EK in Frankrijk. Veel individuele klasse maar te weinig aangeboden structuur om daarin steeds opnieuw te excelleren.

KBVB, geef deze kern wat ze verdient: een topcoach. Niet de zoveelste ex-prof die z’n spelers gewoon te vriend houdt. Neen, een coach die het respect van zijn spelers verdient dankzij zijn vakkennis. Iemand die slaat en zalft. Een bondscoach die een herkenbare speelwijze uitwerkt (wat perfect kan over een periode van 2 jaar) en z’n spelers perfect voorbereidt op een nieuwe tegenstander op weg naar geschiedenis. Iemand als Michel Preud’homme, Louis Van Gaal of anderen van hun kaliber.

2. “Soccer is simple: you need the right mentality, fighting in every game, in every practice, for every ball.” (Hristo Stoitchkov)

Geen inzet en geen leiders. Met deze dooddoeners worden voetbalnederlagen veelal verklaard onder fans en media. Aan inzet en motivatie van de spelers leek in eerste instantie niet aan de oorsprong te liggen van het EK-debacle. De Duivels startten bijna iedere match snedig en wonnen de duels die nodig zijn om wedstrijden naar zich toe te trekken. Maar wat bij een achterstand? Dan leek het kalf al verdronken. Deze generatie kon de voorbije jaren enkel een achterstand goedmaken tegen matige tegenstanders zoals Noorwegen, Finland, Zwitserland en Bosnië-Herzegovina. Tegen (h)echte collectieve blokken zoals Wales (2x), Italië, Portugal, Argentinië, Colombia, Japan en Engeland betekende een achterstand de voorbije jaren steevast een (kansloze) nederlaag. Een gebrek aan een plan B dat was er zeker, maar een gebrek aan mentale veerkracht bij de spelers evenzeer.

Dat lijkt een nieuw fenomeen, waarschijnlijk een rechtstreeks gevolg van het pamperbeleid in de BeNeLux. De huidige voetballers worden opgeleid in een klimaat waarin álles draait rond het individu. Waarin ieder talentvolle speler meteen kan worden weggeplukt door iedere zelfverklaarde topclub met wat geld. Het gevolg is dat ieder jong talent op zijn wenken wordt bediend, uit vrees voor een voortijdige transfer zelfs bij kleine kinderen. Geen klimaat dus waarin spelers trots zijn op het embleem op hun shirt zoals het Duitse, zoals het Italiaanse. Waarin de individuele kwaliteit en ontwikkeling belangrijk is maar waar het collectieve en de mentale kracht nog steeds het speerpunt vormen. Waar samen het volkslied meebrullen voor extase zorgt.

3. “I can’t believe it. I can’t believe it. Football. Bloody hell.” (Sir Alex Ferguson)

Voetbal, dé mooiste aller sporten staat synoniem voor emotie. Het maakt van alles los in de hersenen wat leidt tot ongekende adrenaline, ontlading, ontgoocheling en een dozijn andere processen. Tegelijk maakt dat het maken van objectieve analyses enorm moeilijk. Iedereen golft mee op de successen van de Duivels, ook de media. Bij een nederlaag is alles, maar dan ook alles slecht. Een overwinning staat dan weer gelijk aan een nieuwe stap richting een logische Europese titel: alle werkpunten van een paar dagen eerder, worden in de nieuwe analyses plots van tafel geveegd dankzij een zege. Scorebordjournalistiek is de norm, de Grote Belgische Goednieuwsshow.

Het is om die reden ook dat Lange Bal zijn oorsprong vond. De sportjournalistiek mist grondige analyses die de emotie even loskoppelen en aantonen wat er goed en fout liep op het veld. Een tactisch sterke coach zou dan ook een verplichting moeten worden in alle EK-gerelateerde programma’s. En ja, die kan dan aangevuld worden met een lyrische Nederlander die applaus krijgt wanneer hij weer eens pleit voor een naïeve driemansdefensie Witsel, Meunier, Alderweireld. En misschien moeten de journalisten ook maar eens verplicht worden om op trainerscursus te gaan. Gewoon om zwart-witdenken tegen te gaan.

4. “Success is no accident. It is hard work, perseverance, learning, studying, sacrifice and most of all, love of what you are doing or learning to do” (Pele)

Grote tornooien hebben steevast een impact op geïnspireerde coaches en bijgevolg ook op spelers. Ook de jeugdopleiding krijgt straks vanzelfsprekend nieuwe impulsen gebaseerd op de laatste internationale voetbaltrends. Hopelijk slaan sommigen daar niet in door. De Belgische opleidingen leveren voldoende talent aan, natuurlijk kan het altijd wel beter. Waar de laatste jaren enorme stappen zijn gezet in technische & fysieke plannen, moeten zelfs jonge spelers ook tactisch en mentaal geschoold worden.

Laat ons op dat vlak hopen dat geen coach van 12-jarigen het straks in z’n hoofd haalt om de Welshe 5-mansverdediging wekelijks te kopiëren. Spelers aan het denken zetten is dan weer wél een belangrijke taak voor jeugdcoaches. Ruimtes leren herkennen, een goed positiespel leren spelen, snel beslissingen maken op de korte ruimte zijn basisvereisten om straks op het hoogste niveau aantreden. Net als we niet vies moeten zijn om verdedigers vakkundig op te leiden, want ook daar lijken we toch wat te kort te schieten. Voetbal wordt nu eenmaal niet enkel gewonnen op techniek.

Tot slot is voldoende individuele aandacht voor talent nodig, volledige overgave & mentale veerkracht van die spelers zelf eisen is dat misschien nog meer.

5. People who work together will win, whether it be against complex football defenses or problems in modern society (Vince Lombardi)

Foto NRC

           Foto NRC

De Duivelsgekte is op slag voorbij. De Belgische vlaggen worden diep opgeborgen, de ‘Waar is dat feestje’ liederen verstommen. Waar de fans de voorbije weken nog zij aan zij stonden om het succes van de overwinningen te vieren, en nu samen Wilmots scalperen, staan ze straks vermoedelijk opnieuw met geslepen messen tegenover elkaar. Na tijden van verbondenheid (22 maart & EK) krijgen we straks waarschijnlijk en spijtig genoeg opnieuw een land dat vooral verdeeld is.

Het moge duidelijk zijn, België heeft nood aan meer dan enkel een nieuwe bondscoach.

Advertentie
Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

20 juni 2016

Geplaatst onder

EK 2016

reacties

Een reactie plaatsen

België – Ierland (3-0): Counterend naar volgende ronde

Na een individuele en collectieve wanprestatie tegen Italië moesten onze Rode Duivels dit weekend vol aan de bak tegen Ierland. Enkel 3 punten zouden volstaan om het lot voor de volgende ronde nog in eigen handen te houden. Een analyse!

tactiek Ierland Rode Duivels

                            Basisploegen België & Ierland

Nadat bondscoach Marc Wilmots een aantal dagen mist spuide over de mogelijke opstelling werden uiteindelijk Nainggolan, Fellaini en Ciman naar de bank verwezen. Het mysterieus getouwtrek rond De Bruyne en Lukaku leidde finaal gewoon tot een basisplaats voor beide spelers. De elf namen: Courtois, Meunier, Alderweireld, Vermaelen, Vertonghen, Witsel, Dembele, De Bruyne, Carrasco, Hazard en Lukaku.

Met Meunier (als aanvallend ingestelde rechtsback) en De Bruyne op een centrale positie, van waaruit hij tussen de linies meteen dreigend kan zijn, voerde Wilmots twee belangrijke wijzigingen door die we zelf ook al aankaartten voor het EK.

Terwijl de Ieren in de voorbereiding nog teerden op een 4-4-2 in ruit, hanteerde O’Neill dit EK een voorzichtigere 4-2-3-1 met deze spelers: Randolph, Coleman, O’Shea, Clark, Ward, Whelan, McCarthy, Hendrick, Brady, Hoolahan, Long.

Het wedstrijdbegin was nerveus met snelle diepteballen en weinig risico. Na een vijftal minuten kreeg de match vorm met volgend gezicht:

  1. Rode Duivels dominant met (steriel) balbezit
    België had een ruim overwicht in het balbezit maar van een snelle balcirculatie was daarentegen geen sprake. Te weinig positiewissels en onvoldoende infiltraties in de rug van de Ierse defensie leidden vaak tot langdurig lopen met de bal. Hazard was bijvoorbeeld een ontgoocheling op dat vlak: ipv ruimte te maken voor de opkomende Vertonghen door zelf naar binnen te gaan en daar tussen de linies te spelen, haakte hij voortdurend af langs de lijn om dan de dribbel aan te (proberen) gaan met 2 Ierse flankspelers. Het weinige gevaar dat uit het veldspel voortkwam, werd meestal gecreëerd door de oprukkende Meunier op rechts.

    2. Kevin De Bruyne
    De man die in staat leek de match te doen kantelen. KDB bewoog uitstekend tussen de linies en was vaak aanspeelbaar tussen de Ierse verdediging en middenveld. Als hij centraal onvoldoende ruimte vond, week hij ook vaak goed uit naar de buitenkant. Ondanks z’n mindere vorm creëerde De Bruyne zo wel bijna op zijn eentje al het Belgische gevaar. Al kwam dat mede dankzij spelhervattingen waar Alderweireld tweemaal dreigend was.
    3. Sterke omschakeling naar balverlies
    Flitsend was het Belgische spel allerminst, dominant was het zeker wel! En daar zaten de tactische keuzes van de coach zeker ook voor iets tussen. Dat België voetballend de betere was dan Ierland, kon een voetballeek vooraf voorspellen en in dat opzicht was de inbreng van Dembele een sterke keuze. De Antwerpenaar is goed aan de bal maar vooral in de omschakeling naar balverlies is hij uitstekend (geworden). Bij Tottenham was Dembele dit seizoen onmisbaar in de pressing in de eerste seconden nadat zijn team de bal verloor. Kwaliteiten die een dominant België zeker kan gebruiken. Omdat de Ieren vaak laag tegen het eigen doel stonden, kon Dembele bij balverlies namelijk meteen vooruit druk zetten om de bal te veroveren en dan in de ploeg te houden.

    Ierland staat in 4-4-1-1 geposteerd en Long staat op een eiland. België met Witsel & Dembele erg hoog meteen klaar om vooruit te pressen bij eventueel balverlies.

    Ierland staat in 4-4-1-1 geposteerd en Long staat op een eiland. België met Witsel & Dembele erg hoog meteen klaar om vooruit te pressen bij eventueel balverlies

    4. Ierse kick-and-rush
    Ook van de Ieren hoefden we weinig gevaar te verwachten. Hun strategie was even simpel als inefficiënt: snel de bal bij diepe spits Shane Long krijgen. De aanvaller van Southampton stond echter op een eiland omdat de Ierse vleugelaanvallers gedegradeerd werden tot lage flankmiddenvelders (zie bovenstaande foto). Daardoor kwam Long steeds in een 2-tegen-1 gevecht met Alderweireld en Vermaelen. Dat duo trok goed zijn streng want van de 23 kruisraketten (lees lange ballen, dieptepasses en verre inworpen) die de Ieren in de eerste 45’ (!) afvuurden naar Long, kon hij er slechts 6 in de ploeg houden. Over de hele match bekeken was meer dan 20% van de Ierse passes overigens een lange bal of een vroege voorzet.

De eerste helft was dan ook niet erg kansrijk, een flauw afkooksel voor de neutrale fan, een wrange nasmaak voor de Belgische fans na de openingswedstrijd. De Ieren ondergingen de wet van de sterkste en trapten iedere bal blind naar Long. Daarvan gingen de meeste verloren dankzij een goede pressing van de Belgen met Dembele en het centrale duo in de defensie voorop. De Rode Duivels hun plan klopte in balverlies, ze verdienden wel een onvoldoende in balbezit want een flauw positiespel en te trage balcirculatie leverde geen kansen op, enkel De Bruyne leek in staat daar iets aan te veranderen.

Naar hartenlust counteren
Meteen na de rust liep Ierland in de val plots te veel mensen voorin te posteren. Het eerste echte balverlies in de tweede periode leidde dan ook meteen een vlijmscherpe counter in die via De Bruyne bij Lukaku belandde die knap afwerkte, 1-0.

De Ieren probeerden intussen het initiatief te behouden via de inschuivende rechtsback Coleman en Hendrick die goed tussen de linies speelde. The Boys in Green ontbraken echter voldoende technische bagage om grote kansen bij elkaar te voetballen en verwaarloosden intussen hun restverdediging compleet. Het betekende dat de Belgen bij ieder Iers balverlies konden counteren dat het een lieve lust was. De 1-0, de 3-0 na een schitterende actie van Hazard, en tal van andere kansen waren daar het beste bewijs van.

De 2-0 kwam er dan weer na een goed combinatiespel en door gemaakte wijzigingen voor de match: de minder controlerende rol voor de infiltrerende Witsel die de knappe voorzet van de aanvallende back Meunier binnenkopte.

Waarschijnlijk zit Wilmots met de twee bovenstaande paragrafen gewrongen. Want het mag duidelijk zijn: net na de individuele kwaliteiten van Hazard, De Bruyne en anderen is de counter momenteel het moordelijkste wapen van de Rode Duivels. Via een snelle balcirculatie gesloten verdedigingen ontwrichten, is dat (hopelijk vooralsnog) niet. Volledig op de counter speculeren daarentegen, lijkt een gevaarlijk spelletje voor de bondscoach die zelf ook aangaf daarmee eigenlijk zijn hoofd volledig op de kapblok te leggen.

Ondanks het feit dat het oud zeer om tegen defensieve ploegen iets te creëren niet raakt opgelost, was de Belgische zege uiteraard oververdiend. Een vertrouwensboost voor een dominant team! Hopelijk schaven onze Rode Duivels in de weinige tijd die hen rest echter nog aan de speelwijze want Spanje, Italië en Duitsland dat wordt andere koek. Of om het de woorden van Louis Van Gaal af te zeggen: “That’s another cook.”

Meer internationaal voetbal

Samenvatting België – Ierland

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

14 juni 2016

Geplaatst onder

EK 2016

reacties

Een reactie plaatsen

België – Italië (0-2): tactisch overklast, topspelers niet op niveau

Vorige week kregen jullie via Lange Bal al een uitgebreide analyse van de Italiaanse ploeg als voorbereiding voor de clash met de Rode Duivels. We merkten gisteren dat onze goedbedoelde tips spijtig genoeg in de wind werden geslagen met een verwachte nederlaag als gevolg. Een analyse!

Opstelingen België - Italië

Opstellingen België – Italië

Marc Wilmots koos voor volgende 11 namen bij België in een 4-3-3: Courtois, Ciman, Alderweireld, Vermaelen, Vertonghen, Witsel, Nainggolan, Fellaini, De Bruyne, Hazard, Lukaku.

Italië deed het met de volgende spelers in een 3-5-2: Buffon, Barzagli, Bonucci, Chiellini, De Rossi, Parolo, Candreva, Darmian, Giaccherini, Eder, Pelle. Van de verwachte opstelling ontbrak enkel middenvelder Florenzi. Hij miste een aantal trainingen door de bevalling van zijn vrouw, Parolo nam daardoor diens plaats in.

Na de uitgebreide analyse van La Squadra Azzurra kwamen we tot 4 concrete tactische richtlijnen om de troepen van Antonio Conté met succes te bekampen:
1. Man-meer creëren in opbouw van achteruit
2. Inschuivende backs
3. Voldoende technische spelers tussen de linies
4. Snel omschakelen naar balverlies, hoge pressing & verdedigend foutloos

We beginnen bij de laatste voorwaarde tot succes: hoge pressing en een goede blokvorming om verdedigend foutloos te zijn. Want Italië is verdedigend top en een tegendoelpunt zou meteen een serieuze handicap betekenen.

Geen druk op de bal
Ondanks de verdedigend ingestelde keuzes die Wilmots op het middenveld maakte (Fellaini op positie 10 ten koste van De Bruyne), was van een uitstekend blok eigenlijk geen sprake. Eerst en vooral was de ruimte tussen de linies vaak te groot en werd het centrum te vrij gelaten. Wetende dat de bewegende spelers rond de Italiaanse diepe spits Pelle, en meer bepaald de samenwerking tussen de twee spitsen Pelle & Eder, een gevaar vormen was het centrum beheersen wel een voorwaarde om de match te winnen.

Blok van de Belgen staat niet goed & geen druk op de bal. Daardoor komen centrale verdedigers steeds in moeilijke situatie: 2v2 tegen Italiaanse aanvallers

Blok van de Belgen staat niet goed & geen druk op de bal. Daardoor komen centrale verdedigers steeds in moeilijke situatie: 2v2 tegen Italiaanse aanvallers

Ook van hoge pressing was geen sprake. Lukaku leek amper consignes te hebben meegekregen bij de pressing en wandelde wat af tussen de Italiaanse verdedigers. Hazard zakte op links dieper terug om Candreva op te vangen, terwijl De Bruyne hoger bleef staan. Door een gebrek aan druk lag het centrum daardoor wel volledig open en kon Italië meermaals makkelijk uitvoetballen. Dat maakt ook bovenstaand beeld duidelijk: de Italiaanse verdediger kan rustig indribbelen door een gebrek aan druk op de bal en hij kan eenvoudig de twee spitsen aanspelen die man op man met Alderweireld-Vermaelen omdat Witsel de passlijn niet goed mee helpt afzetten.

Verticale passing
En laat die verticale passes nu net één van de drie belangrijkste wapens zijn die in ieder scoutingsverslag van La Squadra terug te vinden zouden moeten zijn. Zowel De Rossi als Bonucci hebben de kwaliteiten om met één verticale pass een afhakende spits (zoals Pelle) of een infiltrerende speler in de rug van de defensie aan te spelen waardoor hoge pressing van België net essentieel was in het tactische plan. De eerste tegengoal is dan ook de perfecte illustratie van de slechte organisatie en het gebrek aan druk: Bonucci kan op de helft van België (!!!) rustig indribbelen en diepspelen in rug van defensie waar hij Giaccherini vrij speelt. Alderweireld en Ciman gaan beiden positioneel in de fout, 0-1.

Italiaans blok
Ook in balbezit verdienen Wilmots en de Rode Duivels een dikke onvoldoende. Van een opbouw van achteruit was bij België, in tegenstelling tot bij Italië, geen sprake. Courtois trapte iedere bal lang uit richting Fellaini en Lukaku. Beiden kregen amper steun waardoor de tweede bal voortdurend voor de Italianen was.

De Italiaanse organisatie was, ook zoals verwacht, een 5-3-2. La Squadra Azzura koos niet echt voor hoge pressing maar zette het blok rond de middenlijn om van daaruit druk te zetten op de Belgische verdedigers:

Italie met medium blok in 3-5-2/5-3-2. Backs van België onvoldoende hoog en te weinig spelers tussen de linies.

Italië met medium blok in 3-5-2/5-3-2. Backs van België onvoldoende hoog en te weinig spelers tussen de linies

De 2 spitsen Pelle & Eder zetten druk op Alderweireld & Vertonghen eens die in balbezit kwamen. Die druk op de verdedigers kon makkelijk omzeild worden door een centrale middenvelder in de laatste lijn bij de opbouw te betrekken, dat gebeurde echter niet (zie punt 1: Man-meer creëren in opbouw van achteruit). Daardoor speelden onze Belgen natuurlijk vaak de voorspelbare pass op de vrijstaande back, die onvoldoende hoog stond (zie punt 2: Inschuivende backs). De centrale middenvelders van Italië dekten dan door naar de buitenkant op de back die amper aanspeelopties had en terug achteruit moest spelen.

Met een extra middenvelder in de laatste lijn en dus 2 verdedigers + 1 middenvelder tegen de 2 Italiaanse aanvallers had België meer de bal kunnen krijgen en deze vooral sneller en dreigender vooruit kunnen spelen. Intussen zouden de backs hoger positie kunnen kiezen om van daaruit gevaar te stichten in combinatie met de aanvallende, technische spelers tussen de linies (zie punt 3: Voldoende technische spelers tussen de linies). In het gros van de situaties waren de technisch beperkte Fellaini en Lukaku echter de enige opties tussen de linies. Onvoldoende dreiging dus.

Steriel balbezit
De ideale situatie die we schetsten met hoge backs, met voldoende aanvallende spelers tussen de linies (Hazard en De Bruyne) en Lukaku/Origi/Batshuayi die voor diepte zorgen, kwam er daardoor amper uit. Het gevolg: veel steriel en ongevaarlijk balbezit in de U-vorm (= inspelen van centrale verdediger -> flankverdediger -> flankaanvaller en terug achteruit om te wisselen van speelkant en daar hetzelfde patroon zonder tot diepgang te komen) dat enkel uitmondde in een aantal  afstandsschoten.

In eerste instantie mag zeker naar bondscoach Marc Wilmots worden gekeken. Maar dat is niet enkel gebaseerd op deze nederlaag, België schreeuwt al twee jaar tactische onmacht uit en werd uitsluitend gered door de individuele klasse van De Bruyne en ploegmaats. Van een vooruitgang als ploeg met een snelle balcirculatie, positiewissels en een goed blok in balverlies is de voorbije jaren eigenlijk geen sprake.

“Zo goed was de tactiek van Italië ook niet. Anders gaven ze die kans van Lukaku niet weg”

Wilmots z’n uitspraken (zie hierboven) tonen vooral aan dat hij het noorden niet kwijt is, maar dat hij gewoon het noorden niet weet liggen. We kunnen ons dan ook de vraag stellen of hij de kritiek verdient of dat die bestemd zou moeten zijn voor de bondstop die Wilmots z’n aanstelling regelde. Welke coach, hoe (in)competent ook, zou een functie als Belgisch bondscoach naast zich neerleggen?

Natuurlijk moeten we ook naar de spelers kijken: het belabberde niveau van Hazard, De Bruyne en Lukaku liggen grotendeels aan henzelf. En een groot tornooi speel je niet voor de coach wel voor je land, voor je ploegmaats en voor jezelf. Het zal ook vooral aan de spelers zijn om deze prestatie door te spoelen. Een nederlaag was deels ingecalculeerd maar tegen Ierland & Zweden resten er geen excuses meer. Go Belgium!

 

Uitgebreide samenvatting

 

Meer buitenlands voetbal

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

25 mei 2016

Geplaatst onder

EK 2016

reacties

Een reactie plaatsen

‘Wish you were here’

Het EK 2016 staat voor de deur en dat zal Lange Bal vanzelfsprekend op de voet volgen. Uiteraard willen we jullie nú al klaarstomen voor de hoogmis van het voetbal die op 10 juni pas echt van start gaat. Vandaag krijgen jullie een overzicht van een aantal toppers die we er graag bij hadden gehad, maar die we om uiteenlopende redenen niet tussen de lijnen zullen zien.

 

Geen EKBasisploeg


Doelman: Jan Oblak (Slovenië)
Wierp zichzelf al snel op als dé ideale opvolger van onze landgenoot Thibaut Courtois bij Atlético Madrid. Groot, sterk op zijn lijn en plukt hoge ballen stijlvoller dan een boer zijn beste appelen. Dit seizoen hield de Sloveense goalie in maar liefst 32 van de 50 wedstrijden een clean sheet bij Atlético Madrid, een waanzinnig cijfer. Oblak treedt zaterdag nog aan in de finale van de Champions League tegen stadsrivaal Real Madrid waar hij zijn afwezigheid op komend EK kan doorspoelen met een zege. Slovenië ging in de barrages namelijk onderuit tegen Oekraïne, waardoor we Oblak dus niet tussen de Franse palen zullen zien plukken komende zomer.
Marktwaarde €25.000.000 – Atlético Madrid

Verdediger: Sokratis Papastathopoulos (Griekenland)
Met messcherpe tackles en stevige kopduels stond Sokratis dit seizoen naast Mats Hummels in het hart van de verdediging van Borussia Dortmund. Niet de Sirtaki is zijn grootste kwaliteit, wel zijn fikse schouderduw die dit seizoen heel wat Duitse spitsen letterlijk in het gras deed bijten. Griekenland eindigde in de kwalificaties echter op een troosteloze laatste plaats in een poule met Noord-Ierland, Roemenië, Hongarije, Finland en de Faröer.
Marktwaarde €22.000.000 – Borussia Dortmund

Verdediger: Dejan Lovren (Kroatië)
Een no-nonsenseverdediger uit Oost-Europa, dat is Lovren. Niet gekenmerkt door tierlantijntjes, wel door een goed positiespel, een stevige tackle en een uitstekend kopspel. Na een geslaagde passage bij Southampton groeide Lovren dit jaar uit tot een vaste waarde in als centrale verdediger in het Liverpool van Jürgen Klopp waar hij ook voetballend zijn streng trekt. Kroatië is op het EK aanwezig maar Lovren zal er niet bij zijn door een aanslepend conflict met bondscoach Ante Cacic.
Marktwaarde €13.000.000 – Liverpool FC

Verdediger: Mamadou Sakho (Frankrijk)
Dom, dommer, domst. Sakho was zo goed als zeker van een basisplaats centraal in het hart van de defensie straks op het EK in eigen land. Vanwege een positieve dopingplas is Sakho, opgeleid bij PSG, echter geschorst waardoor hij centraal in het hart van de tribune zal moeten plaatsnemen. Uitvoetballen is niet het sterkste punt van de robuuste verdediger, duelkracht en kopkracht heeft hij dan weer te koop. Intussen groeide hij uit tot defensieve rots in de branding achterin bij Liverpool.
Marktwaarde €18.000.000 –  Liverpool FC

Middenvelder: Miralem Pjanic (Bosnië-Herzegovina)
Nu de glorie van Totti tanende is, ontpopt Pjanic zich tot de draaischijf van AS Roma. De aanvallende middenvelder verbaast vooral met zijn vista, passing en fluwelen traptechniek. De creativiteit druipt er van af en Pjanic straalt zelfs ongewoon veel flair uit als hij een tegenstander omver tackelt. Met 12 goals en 13 assists haalde hij dit seizoen in de Seria A ook heel wat rendement uit zijn flegmatieke lichaam. Bosnië-Herzegovina slaagde er dan weer niet in zich te kwalificeren voor de eindronde nadat het in de play-offs verrassend het onderspit moest delven tegen een stugge Ierse brigade.  
Marktwaarde €35.000.000 –  AS Roma

Middenvelder: Arjen Robben (Nederland)
Deze explosieve Nederlander hoeft uiteraard geen introductie. Met zijn snelle acties naar binnen zoekt Robben als geen ander zijn linkervoet om vervolgens de tegenstander te verrassen met een doorsteekpass of een harde knal richting de verste hoek. Echt succesvol was zijn seizoen onder Pep Guardiola niet met slechts 22 gespeelde wedstrijden, met blessures als voornaamste reden. Ook bij Oranje liep het niet echt lekker, Nederland sneuvelde in een groep met Tsjechië, IJsland, Turkije, Kazachstan en Letland.
Marktwaarde €20.000.000 –  Bayern München

Middenvelder: Andrea Pirlo (Italië)
116 caps en 13 interlandgoals. 6 Italiaanse titels, 5 Italiaanse bekers/supercups, 2x Champions League winnaar, één wereldtitel voor clubs, wereldkampioen met Italië. Dat is het palmares van grootheid Andrea Pirlo. Het Italiaanse brein, acterend als spelverdeler voor de defensie, maakte jarenlang furore bij AC Milan & Juventus met zijn uitstekende vista en passing. Intussen is hij 35 en liet hij zich verleiden tot een Amerikaans avontuur. Een mindere keuze misschien achteraf bekijken, want de MLS bleek onvoldoende aantrekkelijk voor bondscoach Conté om Pirlo op te roepen voor het EK.
Marktwaarde €1.000.000 –  New York City FC

Middenvelder: Marco Verratti (Italië)
Een andere belangrijke Italiaanse afwezige is Marco Verratti. De 23-jarige centrale middenvelder moet verstek geven voor het EK met een liesblessure na een pechjaar bij PSG. Met zijn 1.65m is de Italiaan één van de kleinste spelers op topniveau. Zijn gebrek aan gestalte compenseert hij met een enorme vista, explosiviteit, techniek, snelheid van uitvoering, uitstekend positiespel en een grote dosis doorzettingsvermogen.
Marktwaarde €40.000.000 –  PSG

Middenvelder: Christian Eriksen (Denemarken)
Meester van de ruimte en van de doorsteekpass, dat is Christian Eriksen. Bij Tottenham boekte de Deen dit seizoen een enorme progressie en loodste hij de Spurs mee naar een rol als titelkandidaat, getuige daarvan zijn 8 goals en 16 assists. Creativiteit en techniek zijn z’n grootste troeven, maar intussen leerde Eriksen ook in balverlies keihard meewerken in de pressing die Mauricio Pochettino er in sleepte. Op het EK zullen we zijn kwaliteiten echter niet kunnen bewonderen want Denemarken sneuvelde in een Scandinavisch duel met Zweden in de barrages.
Marktwaarde €29.000.000 –  Tottenham Hotspur

Aanvaller: Diego Costa (Spanje)
De spits waar geen enkele verdediger in Engeland graag de confrontatie mee aangaat. Kracht, techniek, een enorm loopvermogen en een ettertje: dat is de cocktail waarmee Diego Costa de harten in Chelsea verovert. En goals natuurlijk, 36 in zijn laatste twee seizoenen in Londen. De Spaanse bondscoach Vicente del Bosque is daarentegen minder overtuigd van Costa’s meerwaarde en laat de genaturaliseerde Braziliaan dan ook gewoon thuis de kwajongen uithangen.
Marktwaarde €45.000.000 –  Chelsea

Aanvaller: Karim Benzema (Frankrijk)
Entourage, het is meer dan alleen een Amerikaanse serie. Want een goede omkadering rond een (prof)speler is zo belangrijk voor een duurzame voetbalcarrière. Benzema sloeg dit advies duidelijk in de wind en liet zich overhalen door één van zijn ‘vrienden’ om ploegmaat Valbuena te chanteren met een sekstape. Uiteraard lekte dit uit waardoor de topspits niet meer welkom is bij Les Bleus. Zonde, want met zijn scorend vermogen (28 goals dit seizoen) had Benzema de Franse ploeg een enorme boost kunnen geven richting Europese titel.
Marktwaarde €60.000.000 –  Real Madrid

 

Schaduwelftal

1. Kasper Schmeichel (Denemarken)
Marktwaarde €5.000.000 – Leicester City
2. Stefan Savic (Montenegro)
Marktwaarde €12.000.000 – Atlético Madrid
3. Raphaël Varane (Frankrijk)
Marktwaarde €30.000.000 – Real Madrid
4. Daley Blind (Nederland)
Marktwaarde €19.000.000 – Manchester United
5. Juan Mata (Spanje)
Marktwaarde €34.000.000 – Manchester United
6. Santi Cazorla (Spanje)
Marktwaarde €24.000.000 – Arsenal FC
7. Claudio Marchisio (Italië)
Marktwaarde €30.000.000 – Juventus
8. Wesley Sneijder (Nederland)
Marktwaarde €13.500.000 – Galatasaray
9. Fernando Torres (Spanje)
Marktwaarde €7.000.000 – Atlético Madrid
10. Mario Balotelli (Italië)
Marktwaarde €7.000.000 – AC Milan
11. Edin Dzeko (Bosnië-Herzegovina)
Marktwaarde €15.000.000 – AS Roma

 

Still to come…

-> Voorbeschouwing België – Italië: La Squadra Azzurra doorgelicht

-> (The) Who? Jonge talenten om komend EK in de gaten te houden