KAA Gent – Zenit St-Petersburg (2-1) : Kums aan de ketting, Simon geniet van vrijheid

Gent legde een knap parcours af in de Champions League en kon zich mits een zege voor het eerst kwalificeren voor de 1/8e finale. Zenit verkeerde al in hogere kerstsferen: met 15/15 was het al geplaatst voor de volgende ronde in de CL & in eigen land moest het niet meer aan de bak tot eind februari 2016.

Champions League

Basisploegen Gent & Zenit

Vanhaezebrouck kon, op Matton & Pedersen na, rekenen op al zijn basispionnen. Hij koos dan ook opnieuw voor de aanvallende 3-4-3 met volgende namen: Sels; Rafinha, Mitrovic, Nielsen; Asare, Kums, Neto, Foket; Simon, Milicevic, Depoitre. Rafinha was de surprise du chef als linkerverdediger, waardoor Asare opschoof naar het middenveld in de plaats van Saïef.

Villas-Boas miste de geschorste Witsel & zette Hulk al op het vliegtuig naar de zon. Hij stuurde zijn team in een 5-3-2 de wei in met Lodigin; Garay, Lombaerts, Neto, Criscito, Anyukov; Javi Garcia, Ryazantsev, Yusupov; Dzyuba en Danny.

Russische mandekking op middenveld
De intenties van Zenit waren vanaf de eerste minuut duidelijk: laag inzakken, de ruimte tussen de linies kort beperken en er proberen uitkomen op de counter. De drie centrale verdedigers van de Buffalo’s kregen de bal. Eens ze de middenlijn overkwamen, kwam er wel druk op de bal met snelle balrecuperatie en een counter als doel. Dat probeerden de Russen op volgende manier:

De 2 spitsen Danny & Dzyuba namen positie in naast elkaar en zetten druk van zodra de bal bij één van de buitenste centrale verdedigers kwam (vooral op Rafinha & Nielsen dus). Daar werd druk gezet door de spits het dichtst bij de bal.

Op het middenveld speelden Ryazantsev & Yusupov mandekking op Kums & Neto eens de bal naar hen zou kunnen gespeeld worden. Javi Garcia was de vrije (verdedigende) middenvelder die de gaten voor de verdediging dichtliep waar nodig. Wanneer één van zijn Russische centrale middenvelders te ver uit positie was om te drukken op Kums of Neto, kwam zelfs hij vaak uit zijn positie voor de verdedigers om de Gentse middenvelders het spel zeker niet te laten verdelen.

Dat deel van het plannetje werkte: zowel Kums als Neto werden geschaduwd en konden de hele wedstrijd lang hun stempel niet drukken. Met slechts 4 geslaagde passes op de helft van de tegenpartij was duidelijk dat Kums serieus aan de ketting lag. In Lyon probeerden de Fransen hem op een gelijkaardige manier vast te zetten, maar daar kwam het kleine genie wel nog aan 14 belangrijke passes. Van achteruit was het moeilijk voetballen waardoor vooral Rafinha te veel ballen verkeerd inspeelde, 5 alleen al in de eerste helft.

Ontketende Moses Simon
De flankverdedigers van Zenit pikten respectievelijk Asare of Foket op waardoor ook hun inbreng werd geminimaliseerd. Als de bal op links zat, ging Anyukov ver doordekken op Asare. Op links hetzelfde verhaal met Criscito waardoor die twee toch wat ruimte lieten in hun rug.

goal Gent

1e goal KAA Gent: Asare lokt Anyukov uit positie en stuurt Simon de diepte in. Die dribbelt Neto makkelijk & zet voor richting Depoitre die niet gedekt wordt door Lombaerts

En daardoor was Gent gevaarlijk. Aangezien het middenveld potdicht zat, draaide alles om goed positiespel zodat de aanvallers wél de nodige ruimte kregen. Het duurde even maar de Buffalo’s vonden na een tijd zoeken toch de openingen. De mogelijkheden lagen vooral in de rug van Anyukov (die goed uit positie werd gehaald door Asare) waar een ontketende Moses Simon verschillende keren de 1v1 kon aangaan tegen een zwakke Neto. De Nigeriaan kreeg de ruimte om voor diepgang te zorgen om van daaruit tot een dribbel of voorzet te komen. Niet toevallig kwamen de voorzetten bij beide doelpunten dan ook van Simon. (De 1-0 & de 2-0)

Zeker wanneer Gent het spel snel van kant probeerde te wisselen, kon het heel gevaarlijk zijn als het snel voor diepte koos. De twee flankverdedigers van Zenit stonden dan vaak nog hoog en breed, waardoor het voorin 3v3 was.

Danny als motor
In balbezit probeerden de Russen daar vooral counters tegenover zetten. Zij bleken echter vergeten dat de snelheid in hun ploeg, belichaamd door Hulk, al met de krent op een Braziliaans strand lag. De flankverdedigers moesten dan weer van te diep komen gelopen, de centrale middenvelders zorgden evenmin voor infiltraties. Laat het zwakke punt van diepe spits Dzyuba net snelheid zijn en Zenit kwam er zeker de eerste helft amper gevaarlijk uit.

De tweede helft namen ze in balbezit meer initiatief met kapitein Danny in de hoofdrol. De Portugese aanvallende middenvelder (oorspronkelijk opgesteld als spits) zakte vaak diep in op het middenveld, vooral in de ruimte tussen Foket & Nielsen, om van daaruit het spel te verdelen. Met 20 geslaagde passes op de helft van de tegenstander lukte dat uitstekend waardoor Gent het toch even benauwd kreeg.  De Russen ontbeerde echter aanvallende kwaliteit zonder hun sterspeler om de thuisploeg veel pijn te doen. Een verdiende kwalificatie voor Gent was het knappe eindoordeel.

Aanvallend monddood
Het aanvalsspel van Gent toonde zich ook in de Champions League heel dynamisch met lopende flankmiddenvelders, Kums als spelverdeler, twee valse wingers met een individuele actie en een topspits voorin. Bij momenten was het leuk om naar te kijken: het lef waarmee Vanhaezebrouck zijn mannen op het veld stuurde.

Maar.. Zowel Lyon als Zenit toonden de afgelopen weken dat belangrijke onderdelen van de Gentse machine aan banden kunnen gelegd worden. Het zal ongetwijfeld een inspiratie vormen voor de komende Belgische tegenstanders van Gent. Belangrijk is echter wel dat tot op heden nog geen enkel team erin slaagde de Buffalo’s volledig te neutraliseren zonder ook zichzelf aanvallend monddood te maken. Maandag volgt de loting voor de 1/8e finales: dan kennen we mogelijks een nieuwe tegenstander die wél voor die primeur zorgt.

 

Meer buitenlands voetbal

KAA Gent besproken bij aanvang van het seizoen

Advertentie

Standard – Anderlecht (1-0) : Luikse omschakeling beslist Clásico

Standard en Anderlecht die elkaar in de ogen kijken, zorgt steevast voor spektakel op en naast het veld. Deze topper was daar geen uitzondering op: de fans kregen een heel intense eerste helft met veel kansen, een tweede helft met vechtvoetbal waarin Standard de voorsprong met succes verdedigde.

Tactiek Standard Anderlecht

Basisploegen van Standard & Anderlecht

Ferrera kiest bij Standard net als bij STVV heel vaak voor de omschakeling als strategie, eerder probeerde hij het zo ook al op het veld van KAA Gent. Vandaag gebeurde het opnieuw, dit keer wel opnieuw in een platte 4-4-2 met Hubert; Goreux, Teixieira, Arslanagic, Van Damme; Trebel, Yattabaré, Legear, Dossevi; Knockaert, Emond.

Hasi moest het doen zonder zijn productieve linkerflank, zowel Praet als Obradovic vielen vorige week geblesseerd uit. Uiteindelijk werd het een 4-3-3 met Proto; Gillet, Kara, Deschacht, N’Sakala; Dendoncker, Defour, Tielemans; Ezekiel, Najar en Okaka.

Omschakeling van Standard
Op defensief vlak implementeert Ferrera een medium blok. Dat houdt simpelweg in dat de ploeg druk zet eens de tegenstander rond de middencirkel (van hun eigen helft) de bal heeft. Daar zetten de aanvallers dan druk op de tegenstanders, de middenvelders & verdedigers zorgen intussen dat de linies erg kort op elkaar staan. Vandaag pakte Standard het opnieuw op die manier aan, met tussen spitsen en verdedigers amper 25 meter waardoor paars-wit moeilijk de vrije ruimte kon vinden.

Het doel van Standard vandaag was simpel: de bal geven aan de zwakste voetballers van Anderlecht (Kara & Deschacht), wachten op een foute inspeelpass en dan snel counteren met Knockaert, Legear, Dossevi en Emond. Het eerste succes liet niet lang op zich wachten. Na nog geen 4 minuten verspeelde Kara al domweg de bal waardoor Standard kon omschakelen en Legear de thuisploeg op rozen zette.

Beperkte mogelijkheden voor Kara & Deschacht
De Rouches lieten zowel Kara als Deschacht aan de bal en gaven dus het initiatief aan de centrale verdedigers. Zij hadden in theorie drie opties:
1) aanspelen van flankverdedigers Gillet of N’Sakala. In die situatie gaven de flankmiddenvelders van Standard echter meteen druk op de bal terwijl de rest van de ploeg snel hoger opschoof. Enkel Defour vond in de beginfase regelmatig de ruimte tussen de aanvallers & middenvelders van Standard door goed in te zakken, van waaruit hij toch het spel kon maken. Zijn ploegmaats voorin lieten hem die momenten echter te vaak in de steek, waardoor geen diepgang mogelijk was.

2) inspelen van middenvelders Tielemans, Dendoncker, Defour was de tweede optie voor de centrale verdedigers. Wanneer die echter plaatsnamen vóór Yattabaré & Trebel, konden die laatste twee makkelijk doordekken. De Anderlechtmiddenvelders kregen dan de bal ingespeeld terwijl ze meteen heel stevige druk kregen in hun rug, daardoor konden de bezoekers centraal amper uitvoetballen.

3) lange passing richting de aanvallers was de derde mogelijkheid die Kara & Deschacht hadden. Deze bal werd echter niet mogelijk gemaakt door een gebrek aan (cohesie in het) vrijlopen van de drie aanvallers. Ezekiel kon zijn gevaarlijkste loopacties van op de flank in de rug van de verdediging zoals tegen Club Brugge slechts tweemaal uitvoeren. Voor de rest zakte steeds diep om de bal in de voet te vragen en de 1v1 aan te gaan met Goreux wat nooit lukte. Okaka bleef dan weer te statisch centraal en had nooit de ruimte om in het compacte blok van Standard de bal te vragen. Ook de vermoeidheid van donderdag hing mogelijk nog in de kleren, want hij zorgde net als Najar nooit voor de nodige diepgang.

De rol van Defour
Anderlecht kon daar in de eerste helft enkel wat tegenover zetten op spelhervattingen, waarop het via Kara een aantal keer dreigend was. In balbezit waren de goede momenten bij paars-wit schaars.

Enkel Defour kreeg een voet aan de Luikse grond. Hij vond regelmatig de ruimte ‘buiten het blok’ van Standard. Het ene moment haakte hij af om de bal in de voet te krijgen en van daaruit de bal vooruit te spelen. Het andere moment infiltreerde Defour perfect in de rug van de Standardverdediging, waarvan de onterecht afgekeurde 1-1 het beste voorbeeld was.

Behalve de dreiging via spelhervattingen en via Defour was Anderlecht matig, vooral door een gebrek aan goed positiespel: te weinig (op elkaar afgestemde) beweging van de middenvelders en aanvallers gecombineerd met een te trage balciruclatie. Bizar dan ook dat T2 Geert Emmerechts tijdens de rust verkondigde dat “Anderlecht niet scherp genoeg was, en meer moest spelen als mannen.” Wat betreft het eerste doelpunt had hij volkomen gelijk, voor de rest van hun spel lag de oorzaak toch voornamelijk bij het gebrekkige positiespel.

Nieuwe automatismen
De uitspraak bleek een oorlogsverklaring te zijn die Standard dankbaar in ontvangst nam. De tweede helft lag het spel voortdurend stil door overtredingen en Luiks theater uitstekend ondersteund door het thuispubliek. Hasi schakelde de laatste 20 minuten nog om naar een soort 3-5-2 met Sylla & Ezekiel als diepe spitsen en invaller Suarez in steun, maar dat leverde niets op.

Ferrera bracht Bruls nog in het veld als extra (aanvallende) middenvelder in een nog compactere 4-5-1. Dit met als duidelijk doel om Deschacht & Kara nog meer aan de bal te krijgen en de grote impact van Defour (zoals eerder aangegeven) in te perken met meer druk op het middenveld. Uiteindelijk loonde het met een belangrijke 1-0 zege.

Anderlecht kende een erg moeilijk seizoensbegin dat het onder meer overwon dankzij een sterke tandem Praet-Obradovic. Nu dat duo is weggevallen, moet Hasi aan de slag om nieuwe automatismen te ontwikkelen.

Standard op zijn beurt lijkt onder Ferrera toch wekelijks een aantal stappen (of stapjes) te zetten. De laatste weken is een duidelijk medium blok zichtbaar in een platte 4-4-2. De nadruk ligt op organisatie, direct voetbal en een enorme grinta, zoals de huisstijl het voorschrijft.

Meer Belgisch voetbal..

Wedstrijdverslag via Stadion

KAA Gent: automatismen behouden

Gent raakt stilaan uitgevierd na een onverhoopte eerste titel in de geschiedenis. Vanhaezebrouck houdt vast aan het succesrecept uit PO I van vorig seizoen en gaat straks met zijn elftal voor het eerst de Champions League in.

Basisformatie KAA Gent

Basisformatie KAA Gent

De titel van vorig jaar was geen grote verrassing: Anderlecht & Club faalden dan wel, Gent was als collectief de verdiende kampioen. De Buffalo’s gaan dit jaar verder in de 3-4-3 die hen het kampioenschap opleverde.

Driemansverdediging
In doel blijft Sels de onbetwistbare nummer één, hij maakte vorig seizoen een enorme progressie met uitstekende play-offs als hoogtepunt. Sels kwijt zich uitstekend van zijn taak tijdens de opbouw en maakt meestal de juiste keuze tussen kort inspelen of een vleugelspeler te zoeken met de lange bal.

De driemansverdediging van Gent wordt momenteel ingevuld door volgende namen: Asare op links, Nielsen centraal, de nieuwe Zweed Johansson op rechts. Allen spelen ze een belangrijke rol bij de opbouw van achteruit. Johansson moet zich duidelijk nog wat aanpassen: hij krijgt regelmatig de vrijheid om in te dribbelen van achteruit, maar het uitvoetballen blijkt zijn zwakke punt. Gershon, momenteel nog out van een blessure, zal straks knokken voor een basisplaats. Deze week voegde Vanhaezebrouck met Mitrovic namelijk nog een uitstekende verdediger toe aan zijn selectie, drummen voor de plaatsjes achterin dus. Johansson lijkt dan ook maar een tijdelijke oplossing op rechts.

Kapitein Kums is de motor van het middenveld. Hij bepaalt het ritme van de opbouw, kiest het moment van diepspelen en wisselt de bal van speelkant. Naast hem koos de coach vorig seizoen voor verschillende types, nu lijkt Renato Neto de voorkeur te krijgen. De Braziliaan zorgt voor duelkracht en présence in en rond de zestienmeter. Op de rechterflank is Foket vaste waarde: hij zorgt 90′ lang voor gevaar met infiltraties, meestal zonder bal. Op links is er een minder uitgesproken basisspeler: zowel Dejaegere, Moses, Saief, Soumahoro en Asare speelden al op die positie.

Diepe spits Depoitre blijft uiteraard een certitude voorin. Zijn goals (13 vorig seizoen) en balvastheid bleken het afgelopen jaar onmisbaar. Met Kalifa Coulibaly werd bij Charleroi een gelijkaardig type weggehaald om een eventuele blessure of schorsing op te vangen. De twee posities van ‘hangende vleugelspitsen’, rond Depoitre, worden ingevuld door Milicevic en Dejaegere. Ook Matton en Raman (na zijn snookeravontuur wat uit de gratie) hebben voldoende voetbalinzicht, snelheid en techniek om op deze positie te kunnen spelen.

Samenspel in vrijlopen
Het succes van Gent lag vorig jaar voor een groot deel bij het uitstekende positiespel van de troepen van Vanhaezebrouck. Ook nu wordt er indien mogelijk kort opgebouwd via Sels naar de verdedigers van waaruit Kums wordt gezocht.

In de tweede fase van de opbouw draait alles rond het samenspel in het vrijlopen voorin. De hangende flankaanvaller en de flankmiddenvelder bewegen juist tov elkaar om de verdedigers van de tegenstanders uit positie te krijgen, dit door steeds iemand naar de bal te laten komen & iemand weg van de bal (in de diepte). Bij voorkeur wordt de hangende flankaanvaller centraal ingespeeld van waaruit hij kan doordraaien richting doel van de tegenstander. Als dat niet lukt, wordt via een combinatie de flankmiddenvelder (meestal Foket) vrijgespeeld die de voorzet naar Depoitre kan brengen.

Dat positiespel en vrijlopen vergt enorm veel inzicht, evenals stelt het hoge eisen aan de techniek en het niveau van passing. Met Milicevic, Raman, Matton, Dejaegere bracht de coach de perfecte spelers samen om dit voetbal te brengen.

Indien bovenstaande opbouw niet lukt trachten de Buffalo’s snel van kant te wisselen. Meestal is het Kums die een heel strakke crossbal trapt in de rug van de tegenstander richting de zijkant van de baklijn waar een lopende flankaanvaller/flankmiddenvelder wordt gezocht.

KAA Gent kende dit seizoen wel al wat moeilijkheden met een probleem dat zich ook vorig seizoen stelde: een te lage efficiëntie voor doel. Dit jaar krijgt het ongetwijfeld ook meer tegenstanders voor zich die een blok vormen voor de baklijn en met weinig aanvallende intenties het terrein op komen. KV Kortrijk toonde dat Gent dan wel af te stoppen is, ook al is hun positiespel goed. Een aanvalsduo Coulibaly-Depoitre en een bombardement van de zestienmeter van de tegenstander lijkt in dat geval een valabele uitgangsweg.

Hoge verdedigingslijn
In defensief opzicht blijft hoge pressing het codewoord. De tegenstanders worden hoog opgevangen, indien dat niet lukt, zakken de flankmiddenvelders diep genoeg terug om steun te geven aan de drie verdedigers.

Gent verloor geen sterkhouders, het bestuur moest eigenlijk amper een bod weigeren. Nogmaals een bewijs dat alles draait rond het collectief, enkel Milicevic lijkt op korte termijn een stap hogerop te kunnen. De automatismen blijven dus behouden in de Ghelamco Arena.  Tijdens de voorbereiding werd de hoge verdedigingslijn wel vaak op de proef gesteld maar de defensieve stabiliteit lijkt intussen teruggekeerd. Als het de efficiëntie voorin wat kan opschroeven, moet Gent op dit moment opnieuw de beste ploeg van het land vormen. Het elftal investeerde ook in enkele nieuwe spelers om gewapend te zijn voor de strijd op drie fronten.

Sterkte: veel bewegende spelers rond diepe spits Depoitre
Zwakte: moeite om te scoren tegen defensief ingestelde ploegen
Het vraagteken: hoe verteert Gent het Europees voetbal?
Prognose na 30 matchen: 1e plaats


 

Hein Vanhaezebrouck. Bron: voetbal24.be

Hein Vanhaezebrouck. Bron: voetbal24.be

Hein Vanhaezebrouck
De Gentse coach speelde het grootste deel van zijn carrière bij Harelbeke. Nadien stortte hij zich op het jeugdvoetbal in datzelfde Harelbeke en bij Lokeren. Meteen werd duidelijk dat hij een visionair en groot tacticus was. Bij het grote publiek raakte hij bekend toen hij wedstrijden analyseerde voor Canal + en niet veel later de promotie naar eerste klasse bewerkstelligde met KV Kortrijk. Hij kreeg zijn kans bij KRC Genk maar dat liep faliekant af wegens een gebrek aan steun vanuit het bestuur. Vanhaezebrouck keerde terug naar het oude nest en werd bij Kortrijk verkozen tot Trainer van het Jaar. Bij KAA Gent kreeg hij carte blanche van het bestuur en stelde hij zijn spelerskern grotendeels zelf samen, met succes: zijn eerste grote prijs op het hoogste niveau, dé Belgische titel.

 

Kijk hier voor de analyses van de andere Belgische teams!