Club Brugge – KAA Gent (1-0): vrije trap beslist tactisch steekspel

Nadat het in de Buffalo’s een tijdlang z’n meerdere moest erkennen, won Club Brugge vorig seizoen z’n laatste vier matchen tegen Gent. Het beloofde opnieuw een felbevochten confrontatie te worden tussen twee van de beste Belgische coaches. En zo geschiedde…

tactiek club brugge gent

Startformaties van Club Brugge en KAA Gent

Met drie nederlagen uit acht competitiematchen en een dramatisch wederoptreden in de Champions League was het vertrouwen duidelijk zoek bij regerend kampioen Club Brugge. Bovendien was het fel gehavend door blessures bij onder andere Izquierdo, Engels, Refaelov en Vanaken. Michel Preud’homme gooide het experiment met de 4-4-2 in de vuilbak na een aantal matte prestaties en koos opnieuw voor z’n 4-3-3 met Butelle, Van Rhijn, Denswil, Poulain, Cools, Simons, Pina, Vormer, Limbombe, Diaby en Wesley.

Gent putte op zijn beurt wel vertrouwen uit het Europees avontuur, maar dat deden de vijf opeenvolgende competitiematchen zonder uitwinst niet. Hein Vanhaezebrouck moest ook noodgedwongen puzzelen door de afwezigheid van onder andere Milicevic, Foket, Dejaegere, Taravel en Matton. De Gentse coach koos niet voor z’n gekende 3-4-3, wel voor de al even succesvolle 3-5-2 met Rinne, Mitrovic, Gershon, Nielsen, Esiti, Neto, Schoofs, Asare, Saief, Coulibaly en Moses.

Steriel balbezit KAA Gent
Na een interessante studieronde trok Gent het initiatief en bijbehorend balbezit al snel naar zich toe al werd het daarbij een serieus handje geholpen door de dramatische cohesie in balverlies van Club.

Opvallend in de Brugse formatie was de keuze voor een middenveld met de punt naar achter, hoogstwaarschijnlijk met de bedoeling om de twee middenvelders van Gent snel het voetbal te beletten. Dat was niet toevallig eén van de kernfactoren in het succesvol neutraliseren van het Gentse combinatiespel vorig seizoen.  Club leek op bepaalde momenten net als toen dan ook te willen kiezen voor een hoge pressing met Vormer die hoog ging storen, in de rol van Vanaken vorig seizoen. Hij kreeg echter amper steun van zijn medemaats waardoor de bezoekers heel makkelijk de bal in eigen rangen konden houden.
Bovendien bezorgden die situaties Club dieper op het veld kopzorgen want met Pina en Vormer werden meestal meteen twee middenvelders uit verband gespeeld.

opbouw pressing

Vormer (zwart) gaat hoog storen op de Gentse verdedigers. De rest van de ploeg sluit niet aan en Club staat met slechts 4 spelers tussen de Gentse baklijn en de middenlijn, tegenover 5 Gentse veldspelers en hun keeper

Dit probleem werd mogelijks mee gecreëerd door zowel Wesley als Diaby die hun taken in de voorwaartse pressing onvoldoende uitvoerden waardoor Vormer zich genoodzaakt voelde om vooruit te lopen en dus meteen heel wat ruimte prijs te geven in z’n rug. Intussen offerde Limbombe zich op om de aanvallende rechtsmidden Saief op te vangen, opnieuw identiek aan de rol van Izquierdo vorig jaar toen Foket de flank op en af draafde.

Club gaat opnieuw hoog storen zonder aansluiting. Gentse middenveld heeft een zee aan tijd en ruimte

Club gaat opnieuw hoog storen zonder aansluiting. Gentse middenveld heeft een zee aan tijd en ruimte

Duo Simon-Schoofs bezorgt Club kopzorgen
De grootste mogelijkheden voor Gent lagen hierdoor op het middenveld. Daar kwam Simons voortdurend in overtalsituaties terecht die in eerste instantie goed werden gecreëerd door Schoofs en Simon. Die eerst koos vaak voor infiltraties in de diepte terwijl zijn collega Simon, nu eens aanvaller dan weer aanvallende middenvelder, net op dat moment afhaakte en de Brugse kapitein voortdurend voor keuzes werd gesteld. De Brugse centrale verdedigers voelden zich tegelijk niet comfortabel om eventueel de verdedigende linie te verlaten om druk te zetten op Simon om niet geïsoleerd in een 1v1 duel te komen met de Nigeriaanse dribbelkont. (afbeeldingen uit match 2v1 Simons)

Simons (zwart) komt centraal tegen Schoofs & Simon te staan (rood). Van Rhijn heeft enkel oog voor Asare.

Simons (zwart) komt centraal tegen Schoofs & Simon te staan (rood). Van Rhijn heeft enkel oog voor Asare.

De chaos bij het Brugse pressen en het goed positiespel van Simon & Schoofs gaven het belangrijkste deel van de eerste periode vorm met vooral Gents balbezit. Eens rond de Brugse baklijn stokte het Gentse aanvalsspel echter waardoor het amper tot uitgespeelde kansen kwam. Vanhaezebrouck gaf na de match ook meteen aan dat zijn spelers “tevreden lijken met een draw” en eiste meer drang naar voor. Kort voor hij de boodschap nog kon meegeven aan zijn elftal scoorde Van Rhijn echter een belangrijke, en o zo mooie, vrije trap. 1-0 voor de thuisploeg aan de rust. Een gevleide voorsprong voor Club dat behalve een aantal counters via Limbombe weinig op de mat bracht.

Bijsturen in de rust
Preud’homme gebruikte de pauze uitstekend om bij te sturen. In de eerste plaats haalde hij, met de voorsprong in het achterhoofd, de bleke Pina naar de kant en koos hij met Claudemir voor een lopende speler die belangrijker kon worden in de balrecuperatie.

Daarnaast opteerde Club nu voor drie centrumverdedigers met Cools die zijn job als linksback opgaf om als rechtercentrale verdediger te fungeren, in een rol als mandekker van Simon. De ruimte die Club op links daardoor weggaf werd ook opgevuld door een soort mandekking van Limbombe op de lopende Saief en Simons die tegelijk Schoofs heel ver schaduwde.

Even belangrijk ook waren de instructies voor de spitsen Diaby en Wesley om hoger en agressiever druk te zetten op de uitvoetballende Gentdefensie. Die veranderingen zorgden bijna voor een kopie van de wedstrijden Club Brugge vs KAA Gent van vorig seizoen waarvan er maar liefst drie, ja hoor, eindigden op 1-0. Van een 1e periode waarin Gent steriel balbezit had evolueerde de partij naar een match met een hoge intensiteit, veel druk op de bal, dozijnen duels en heel veel aandacht naar de scheidsrechter.

De 2 Brugse spitsen zetten na rust agressiever druk op de 3 Gentse verdedigers. Hier wordt bal centraal gespeeld op Gentse middenvelders die kort gedekt worden (en niet zoals Vormer in eerste helft uit positie gaan lopen) en zo Gent het korte voetbal beletten

De 2 Brugse spitsen zetten na rust agressiever druk op de 3 Gentse verdedigers. Hier wordt bal centraal gespeeld op Gentse middenvelders die kort gedekt worden (en niet zoals Vormer in eerste helft uit positie gaan lopen) en zo Gent het korte voetbal beletten

Beide coaches stuurden heel wat bij. Rond het uur zag het tactische bord er zo uit.

Beide coaches stuurden heel wat bij. Rond het uur zag het tactische bord er zo uit.

Vanhaezebrouck besefte dat ingrijpen nodig was. Hij haalde verrassend genoeg Schoofs en Coulibaly naar de kant en gooide z’n pionnen door elkaar. Ndongala werd rechtsmidden, Saief aanvallende middenvelder. Op het middenveld ging Neto ook veel hoger spelen om zo Claudemir verder weg te hebben van de Gentse defensie en zo tijd & ruimte te creëren om makkelijker op te bouwen door de Brugse pressing. Preud’homme gooide er als tegenzet met Bolingoli ook snel een verse kracht op om Limbombe te vervangen met Bolingoli in een rol als echte linksback.

Beide teams en coaches hielden elkaar zo in evenwicht in een intense topper zonder echt goed voetbal. De beste kansen, al waren het er bitter weinig, waren voor de thuisploeg. De Gentenaars moesten zich vooral tevreden stellen met een aantal penaltygevalletjes. Technisch niet de meest hoogstaande wedstrijd maar wel een belangrijke zege voor Club Brugge dat in de 2e helft het succesrecept van de landstitel terug bovenhaalde: veel grinta en hoge druk.

 

Meer Belgisch voetbal

Advertentie

KAA Gent – Club Brugge (1-4): Izquierdo nekt Gent

KAA Gent won zijn laatste drie thuiswedstrijden tegen Club Brugge en ook vandaag was dat de enige optie om de titeldroom levend te houden. Voor de bezoekers was puntenverlies daarentegen geen ramp, een overwinning zou hen echter wel heel dicht bij een eerste kampioenschap in elf jaar tijd brengen. De clashes tussen Gent & Club Brugge waren in het recente verleden vaak een knap tactisch steekspel en ook vandaag loste de match de hoge verwachtingen in.

tactiek Gent Club Brugge

Startopstellingen van Gent (in 3-5-2) en Club Brugge (in 4-3-3)

Hein Vanhaezebrouck miste onder andere Asare, Matton en Dejaegere en koos daarom resoluut voor het verrassingseffect, hij draaide zijn driehoek voorin om en koos voor een 3-5-2 met torens Depoitre en Coulibaly als spitsen en met Milicevic in steun. Geen 3-4-3 dus deze keer. De volledige elf: Sels, Nielsen, Mitrovic, Gershon, Kums, R. Neto, Foket, Saief, Milicevic, Depoitre en Coulibaly.

Michel Preud’homme koos voor een 4-3-3 met Butelle, Meunier, Engels, Denswil, De Bock, Simons, Claudemir, Vormer, Vanaken, Izquierdo en Diaby.

Het doel van de Bruggelingen was identiek aan die in hun laatste, succesvolle, confrontaties op Jan Breydel: Gent niet laten voetballen door voorin snel druk te geven op de bal. Nu was het Vormer (en niet Vanaken zoals in de vorige matchen) die de taak kreeg om vanuit positie 10 hoog te gaan storen op Mitrovic, terwijl Diaby zich tijdens de Gentse opbouw bekommerde om Nielsen. Vanaken moest op zijn beurt pendelen tussen Gershon en Saief. Simons en Claudemir kregen de opdracht snel door te dekken op de Kums en R. Neto om zo alle korte passes onmogelijk te maken en Gent te dwingen tot de lange bal en tot de lijf-aan-lijfgevechten.

De torens van Gent
Hierop had Vanhaezebrouck echter duidelijk geanticipeerd met de vorige wedstrijden al in het achterhoofd. Hij koos er dan ook meteen voor om met twee stormrammen aan te treden die de bal konden bijhouden als zijn defensie te snel onder druk kwam in de opbouwfase. En dat werkte: Depoitre (tussen Denswil & De Bock) en Coulibaly (tussen Engels en Meunier) kozen voortdurend goed positie tussen de centrale verdediger en de flankverdediger van Club Brugge waar ze de ene lange bal na de andere te verwerken kregen.

De positiekeuze van Coulibaly en Depoitre was een slim plannetje om zo de kopbalsterke Engels en Denswil te verwarren of uit het centrum weg te trekken. Daarvan moest de intelligente Milicevic proberen profiteren om in de rug van de centrale verdedigers te duiken op eventueel gedevieerde ballen.

Tegelijk werden de backs, Meunier & De Bock, op die manier verplicht achterin te blijven waardoor ze niet mee konden helpen in de pressing vooruit, vooral Saief kreeg daardoor veel ruimte. De linksmidden stond samen met Gershon namelijk voortdurend in een 2v1 situatie tegen Vanaken, Meunier laten doordekken was geen optie aangezien Coulibaly dan volledig vrij was. Gent was logischerwijs meteen baas: Club had moeite met de lange ballen richting de spitsen en Saief kreeg een zee van ruimte en tijd. Vooral Mitrovic lanceerde in de openingsfase de ene diagonale lange bal na de andere richting het aanvalsduo voorin. Diens lange halen en de acties van de vrije Saief op links zorgden voor heel wat gevaar met oa twee uitstekende kansen voor Depoitre en Coulibaly.

Twee goals op drie minuten
Club kon slechts met mondjesmaat tegenprikken, vooral via de infiltrerende Vormer, de kwieke Izquierdo en Vanaken wanneer die laatste eens de tijd kreeg om centraal tussen de linies te spelen. Izquierdo kreeg net als in de voorgaande matchen echter de taak om de lopende Foket op te vangen en fungeerde zo als linksmidden waardoor hij zelf voor weinig dreiging kon zorgen aan de overkant.

De 1-0 voor Gent viel dan ook niet in de lucht, een textbook goal bij uitstek: een lange bal van achteruit richting Depoitre in combinatie met de infiltrerende Kums die de bal voor doel brengt waarna Coulibaly doorkopt richting Depoitre die afwerkt. 1-0.

Een paar minuten later brengt Vanaken de bordjes terug in evenwicht na een knappe actie van Izquierdo die zich voor het eerst kon doorzetten op de linkerflank. Het veranderde weinig aan het spelbeeld met de Buffalo’s die dominant bleven en een aantal kansen bij elkaar voetbalden.

tactiek Club Brugge

                                       Club na de rust in 3-5-2

Ook Club in 3-5-2
Tijdens de rust kreeg Preud’homme de tijd om zijn pionnen te herschikken. De Luikenaar maakte de logische keuze om Simons een rij achteruit te trekken, tussen Engels & Denswil in. Beide centrale verdedigers kregen de, op papier, eenvoudige taak zich vast te bijten in het spitsenduo van Gent. Enkel de Nederlander vocht de luchtduels voortaan uit met Depoitre en Engels ging de strijd aan met Coulibaly.

Claudemir kreeg eveneens een defensievere opdracht om als stofzuiger voor de defensie Milicevic uit de match te houden. Op aanvallend gebied openden de wijzigingen ook perspectieven voor Club: Meunier en De Bock kregen meer ruimte om te infiltreren (terwijl ze verdedigend respectievelijk Saief en Foket opvingen), Vanaken kreeg eindelijk de nodige vrijheid op ‘zijn positie 10’, terwijl Izquierdo naast Diaby postvatte en zich niet meer hoefde te bekommeren om de lopende Foket. Eindelijk duidelijkheid voor de Brugse spelers.

Flitsende Izquierdo
Gent had opnieuw het initiatief en kreeg nu iets meer tijd in de opbouw. Diaby en Izquierdo stonden met 2 tegenover 3 Gentse verdedigers die daardoor vanzelfsprekend rustiger konden opbouwen. De Buffalo’s hadden het echter, net als in hun mindere periodes dit seizoen, echter heel moeilijk om met een verzorgd positiespel tot kansen te komen terwijl hun gevaarlijkste mensen (Saief, Foket, Depoitre en Coulibaly) in een veredelde mandekking vertoefden. De kracht en het loopvermogen werd geneutraliseerd door de nieuwe veldbezetting bij Club Brugge en Gent had te weinig creativiteit hierdoor te voetballen.

Club zakte intussen iets verder terug, had een compacter blok, en koos voor de omschakeling rekenend op de snelheid van Izquierdo en Diaby. De Colombiaan maakte met zijn verschroeiende versnellingen uiteindelijk het verschil met nog 1 knappe goal en 1 assist op amper vijf minuten tijd in sprintduels tegen Foket & Nielsen. 1-3 en boeken toe voor de thuisploeg.

Club op 1 overwinning van de titel
Gent was uitstekend voorbereid op de Brugse pressing en Vanhaezebrouck koos voor een weldoordacht game plan met Depoitre en Coulibaly voorin. Het plan werkte en een voorsprong aan de rust had terecht geweest maar die kregen de Gentenaars niet, intussen kon Preud’homme met een aantal eenvoudige tactische wijzigingen (Izquierdo voorin met nu nog slechts beperkte defensieve taken & achterin man op man op de spitsen) de match doen kantelen.

Verrassend genoeg had Vanhaezebrouck geen tegenzet meer, hij schakelde na de 1-3 bijvoorbeeld niet opnieuw om naar een 3-4-3 met de inbreng van Wikheim. Club had vertrouwen, Gent kreeg een mentale opdoffer en de bezoekers namen de dominantie volledig over en voetbalden zich richting een zware 1-4 overwinning. Een enorme opsteker voor Club Brugge dat volgende week zijn eerste titel sinds 2005 kan vieren mits winst tegen aartsrivaal Anderlecht. Gent daarentegen moet vechten om de vierde plaats te vermijden.

Meer Belgisch voetbal

KRC Genk – KAA Gent (1-2): Genk laat initiatief aan bezoekers

De match tussen KRC Genk en KAA Gent kondigde zich voor beiden al aan als cruciaal want de eventuele verliezer mocht zijn titelambities zo goed als zeker opbergen. Met 9 op 12 en verfrissend voetbal had Genk zich vooraf al ontpopt tot een te duchten outsider, Gent vond op zijn beurt de laatste twee matchen eindelijk de vorm van 2015 terug. Het duel groeide alleszins uit tot een heel interessante wedstrijd, een analyse!

tactiek Genk Gent

Startopstellingen van KRC Genk en KAA Gent

Peter Maes hield vast aan zijn ploeg van de voorbije weken. Hij koos opnieuw voor een 4-3-3 met nu Kebano op 10 ten koste van Malinovsky. De elf namen: Bizot, Castagne, Dewaest, Kabasele, Uronen, Ndidi, Pozuelo, Kebano, Buffel, Bailey en Samatta.

KAA Gent toonde tegen Oostende en Anderlecht eindelijk opnieuw met vlagen het voetbal waarmee het verbaasde in de Champions League en Hein Vanhaezebrouck vulde zijn 3-4-3, bij afwezigheid van Boussoufa en Dejaegere, met volgende spelers in: Sels, Nielsen, Gershon, Asare, Kums, Neto, Foket, Saief, Milicevic, Matton en Depoitre.

KRC Genk kiest voor de counter
Al snel in de wedstrijd werden de bedoeling van Genk duidelijk: Gent laag opvangen, de bal proberen recupereren en meteen gevaar creëren in de diepte met Kebano, Buffel, Bailey en Samatta. De thuisploeg, die nochtans vol vertrouwen zit, koos er daarom voor om in balverlies laag terug te zakken en geen druk te geven op de opbouwende Gent-verdedigers. Hoge pressing bleek dit seizoen nochtans al meermaals het succesrecept om de kampioen te verslaan, maar Peter Maes verkoos dus niet die weg op te gaan.

Genk koos terug te zakken diep op de eigen speelhelft, eens Gent in balbezit kwam was het enkel Samatta die wat druk zette op de drie opbouwende verdedigers van de bezoekers. Kebano kreeg de taak om Kums onder druk te zetten, Pozuelo moest Neto in de gaten houden, terwijl Ndidi de hele ruimte achter die twee trachtte te verdedigen. Op de flanken koos Maes niet voor druk vooruit, integendeel, Buffel en Bailey moesten vooral mee achteruit verdedigen op de lopende flankmiddenvelders Saief en Foket.

Bij balrecuperatie probeerde de thuisploeg snel in te spelen op Kebano die duidelijk de taak had meegekregen om in de rug van Asare te duiken. Hij bleef in de buurt van Kums als Gent de bal had, wanneer Genk de bal zou veroveren, ging Kebano meteen hoger spelen om dan diep te lopen in de rug van Asare. Met de snelle Bailey, Samatta en Buffel wilde Genk de counters snel in kansen omzetten. Uiteindelijk lukte dit een drietal keer met de openingsgoal als beste voorbeeld: Kebano die diep wordt gestuurd in de rug van Asare en voorzet richting de infiltrerende Samatta, Buffel en Bailey die binnenkopt.

Tijd en ruimte voor Gents positiespel

Genk Gent pressing

Gentse verdedigers (rood) krijgen tijd om op te bouwen richting middenvelders (groen). Centraal ook heel veel ruimte (blauw) voor afhakende Milicevic en Matton

Ondanks de vroege voorsprong kreeg Gent het initiatief in de schoot geworpen en was het de hele eerste helft baas. Omdat er amper druk vooruit werd gezet door Genk, konden de verdedigers rustig opbouwen. En vooral: zo konden de Gentse spelers voor de bal hun gewenste positiespel spelen en kregen ze de tijd om samen vrij te lopen. Het laatste anderhalf jaar ligt de sterkte van Gent voornamelijk in het herkennen van de ruimte en de samenwerking tussen de flankmiddenvelder en de ‘valse winger’ op die flank: op links gaat het dan vooral om de samenwerking Saief en Matton, op rechts die tussen Milicevic en Foket. Eén speler die steeds tussen de linies komt, de andere die op het juiste moment de diepte bespeelt in de rug van de Genkse verdediging om zo de backs en verdedigende middenvelders aan het twijfelen te brengen. Deze tactiek bracht het samen met een ander gevaar dat Gent vaak creëert de laatste weken wanneer de match meer op slot zit: de twee valse wingers die in één zone/flank komen om daar een man-meersituatie uit te spelen.

Bij de Gentse gelijkmaker kwamen alle bovenstaande factoren eigenlijk allemaal samen. De Gentse verdedigers kunnen rustig opbouwen en Asare krijgt de tijd om in te dribbelen op de helft van Genk. Intussen zijn Matton (tussen de linies) en Saief (breed en diep) in beweging waaruit een voorzet volgt. Matton krijgt de bal en combineert met Milicevic die zijn zone verlaat om een man-meersituatie te creëren waarna de voorzet volgt richting Depoitre die wegloopt van de kopbalsterke centrale verdedigers om het duel te winnen van Uronen en de 1-1 knap binnen te koppen.

Het Genkse middenveld had, door een gebrek aan druk op de bal voorin, ook problemen met de ruimte rond Ndidi. Pozuelo is het creatieve brein van de ploeg, schoof vaak mee in naar voor en moest in balverlies Neto in de gaten houden. Uiteraard zorgde dit voor heel wat ruimte in zijn rug waar vooral Milicevic en Matton geregeld gebruik van maakten. De rode kaart van Saief veranderde uiteindelijk het wedstrijdbeeld wel wat na de rust.

Vanhaezebrouck herschikt pionnen

Gent Genk

                Opstellingen na de rode kaart van Saief

Na de rode kaart gooide Gent het over een andere boeg, de 3-4-3 werd ingeruild voor een defensievere 4-4-1 met Milicevic en Matton op de flanken in steun van Neto en Kums. Nu was het Gent dat de logische keuze maakte om in balverlies iets lager in te zakken waardoor de thuisploeg het initiatief wat meer toegespeeld kreeg. Desondanks had Gent nog vaak de bal en probeerde het rustig uit te voetballen. Dit met de ‘nieuwe backs’ Asare en Foket die geregeld hoger mee opschoven, terwijl Milicevic en/of Matton die momenten meer naar binnen speelden in steun van Depoitre. Opnieuw kregen de bezoekers hiervoor de tijd van Genk dat amper ging jagen.

Genk slaagde er in balbezit intussen niet in om kansen bij elkaar te voetballen door een ondermaats positiespel voor de bal. Tijdens de rust vroegen de Genkse coaches hun team om het spel breed te houden, maar dat werd te letterlijk genomen door de spelersgroep waardoor de backs en de flankaanvallers vaak allebei breed tegen de lijn stonden, tegelijk verdween Kebano centraal uit de match en kwam Karelis steeds in de bal. Genk toonde onvoldoende diepte en verrassing in zijn spel om Gent uit verband te spelen. In de slotminuut haalde Bizot niet alleen Depoitre maar ook de Genkse Champions League ambities onderuit, 1-2 na een heel genietbare topper.

Speeldag 6 in PO I

vrijdag 29/4 om 20.30: Zulte Waregem – KV Oostende
zondag 1/5 om 14.30: Anderlecht – KAA Gent
zondag 1/5 om 18.00: Club Brugge – KRC Genk

Klassement

  1. Club Brugge 41 ptn
  2. KAA Gent     38 ptn
  3. Anderlecht  38 ptn
  4. KRC Genk   33 ptn
  5. Oostende    29 ptn
  6. Zulte Waregem 24 ptn

 Meer Belgisch voetbal

Samenvatting via Stadion.be

KAA Gent – SV Zulte Waregem (1-1): Buffalo’s met Boussoufa, Essevee met lef

Na een voorgerechtje van 30 wedstrijden kan het echte werk beginnen: PO I. Het festival aan spannende wedstrijden, beslissende scheidsrechterlijke blunders en nagelbijten werd deze avond op gepaste manier op gang getrapt door KAA Gent en Zulte Waregem. Een verslag.

Opstellingen KAA Gent & Zulte Waregem

                          Opstellingen KAA Gent & Zulte Waregem

KAA Gent startte net als vorig seizoen aan de play-offs in tweede positie met twee punten achterstand op leider Club Brugge. Het positieve gevoel waarmee ze vorig jaar aan de eindstrijd begonnen (oa winst op Anderlecht) lag nu wel even anders: ondanks een degelijke heenronde en een knap Europees parcours won het slechts 1 van de laatste 4 competitiewedstrijden en verloor het een aantal belangrijke spelers door blessures. Twee weken rust en een stage moesten de neuzen terug in dezelfde richting krijgen.

SV Zulte Waregem op zijn beurt pakte uiteindelijk nog onverhoopt maar oververdiend het laatste ticket voor PO I en kon zich zo in de geliefde underdogpositie wentelen. Bovendien verloor Essevee slechts 2 van zijn laatste 13 matchen tegen Gent.

Hein Vanhaezebrouck hield uiteraard opnieuw vast aan zijn geliefde 3-4-3 met Sels; Asare, Gershon, Nielsen, Kums, Deaux, Saief, Foket, Milicevic, Boussoufa en Depoitre.

Francky Dury koos voor een 4-3-3 met Steppe; Verboom, Diallo, Lepoint, Baudry, Essikal, De Ridder, Kaya, Dalsgaard, Cordaro en Leye.

Druk vooruit Essevee
KAA Gent verraste vorig seizoen voetbalminnend België met aanvallend spel gekenmerkt door hoge pressing, uitstekend positiespel dankzij goed bewegen in de ruimte en een snelle balcirculatie. Sinds de nederlagen in Club Brugge kennen de Belgische voetbalcoaches intussen wel de succesformule om de Buffalo’s te kloppen en hoge pressing is een bepalende factor (lees volledige stuk hier).

Essevee had het huiswerk klaar en probeerde het in de beginfase met hoge druk, waarbij het in de Gentse opbouw met drie aanvallers druk zette op de drie verdedigers. Daarvoor plaatste Dury daar met Dalsgaard, van nature een rechtsachter, en Cordaro twee snelle mensen voorin om de hoge pressing te verzorgen en meteen diep te kunnen omschakelen bij balverovering. Op het middenveld speelde Zulte Waregem met de punt naar achter, terwijl het dat normaal omgekeerd doet, om snel druk te kunnen geven op het Gentse middenveld. De Ridder nam de druk op spelmaker Kums voor zijn rekening, Kaya kreeg de taak om Deaux in de gaten te houden.

Eens er voorin echt druk werd gezet, werkte het vaak goed. Vooral aan de zijde van Nielsen, de Deen verspeelde bijgevolg heel wat ballen eens hij onder druk kwam. Andere momenten zorgden Leye en co echter voor te weinig druk waardoor Gent snel de ballen kon spelen in de rug van de flankaanvallers van Essevee die hoog speelden omdat ze snel druk vooruit wilden zetten. Daardoor kwam vooral Saief vrij in de openingsminuten van de match wat voor mogelijkheden zorgde.

Boussoufa duikt in de ruimtes
Die fases tekenden meteen het beeld voor de rest van de wedstrijd. Boussoufa speelde op links goed tussen de linies en moest bewaakt worden door Essikal, de enige defensieve middenvelder bij Essevee. Wanneer rechtsback Baudry besloot om te snel door te dekken op Saief, koos Boussoufa vaak uitstekend voor de diepte waardoor hij los was van Essikal en voor gevaar kon zorgen met tal van voorzetten. Dat patroon was over de hele match bekeken de grootste dreiging die de Gentenaars konden creëren.

Het vervolg van de acties van Boussoufa kenden echter weinig vervolg. De voorzetten werden vaak makkelijk ontzet door de kopbalsterke Lepoint of door een heel sterk keepende Steppe. Het leverde de thuisploeg wel een pak hoekschoppen (21!) op maar daar haalde het over de hele match te weinig uit.

Ook op de linkerkant probeerde Essevee snel druk te zetten. Wanneer Foket hoog in balbezit kwam, nam Verboom meteen het initiatief om druk te zetten. Een goede keuze want Fokets sterkte ligt bij zijn loopvermogen, niet bij zijn keuzes aan de bal als hij onder druk staat. Tegelijk zorgde het er echter voor dat het achterin vaak man op man kwam. Daar moesten Lepoint en Diallo het vaak oplossen tegen Depoitre en Milicevic, beiden zijn echter nog wel wat van hun topvorm verwijderd waardoor de Waregemse verdedigers het pleit voortdurend wonnen. Milicevic bewoog in tegenstelling tot Boussoufa ook veel minder goed in de ruimtes waardoor hij minder in het spel betrokken werd.

Omschakeling
Terwijl Gent vooral dreigde met de wisselwerking Boussoufa & Saief, waar ook de gelijkmaker uit voortvloeide, probeerde Zulte Waregem iets te forceren vanuit de omschakeling. Het probeerde bij balrecuperatie na de hoge druk meteen via Kaya of De Ridder de ruimte in de rug van de Gentse verdediging te vinden wat een aantal keer goed lukte: getuige het eerste doelpunt met de oprukkende Baudry en de lob van Kaya die later nog van de lijn werd gered.

Maar ook wanneer Waregem in de verdrukking kwam, omdat Essikal het alleen moest rooien tegen beweeglijke Boussoufa, bleef het dreigend eens het de bal veroverde. Vooral omdat het met de drie aanvallers en twee aanvallende middenvelders snel probeerde te combineren om snel de ruimte in de rug van de verdediging te benutten. De Ridder had na een snelle counter de 0-2 aan de voeten maar trapte onbesuisd over. Uiteindelijk hadden beide ploegen nog de kansen om de overwinning naar zich toe te trekken.

Over de hele wedstrijd bekeken had Gent zeker het betere van het veldspel, Waregem toonde zich iets geslepener en voetbalde meer dan behoorlijk mee. De Gentenaars zullen echter snel richting hun beste vorm moeten groeien want alle tegenstanders kennen intussen de zwakke punten van blauw-wit. Essevee daarentegen toonde dat het in zijn vrijbuitersrol een leuke rol kan spelen in PO I en menig titelkandidaat wel punten zal ontfutselen. De eerste thriller is gespeeld, de competitie is eindelijk begonnen!

Andere wedstrijden speeldag 1
Zaterdag 18.00: KV Oostende – Club Brugge
Zondag 18.00: Anderlecht – KRC Genk

 

Meer Belgisch voetbal