Duitsland – Mexico (0-1): Mexico duwt Khedira in spelmakersrol

Schitterende partij tussen Duitsland en Mexico: op technisch gebied, qua intensiteit en spanning maar zeker ook op tactisch vlak. Een analyse!

tactiek 4-2-3-1

Opstelling Mexico & Duitsland

Zowel Duitsland als Mexico koos voor een 4-2-3-1 opstelling zoals hiernaast omschreven.

 

Duitsland eiste zoals verwacht het balbezit op in de openingsfase. Mexico had een duidelijk plan klaar om de Duitsers onschadelijk te maken en slaagde daar in de eerste helft zeker in.

“We hadden de eerste helft geen antwoord op het plan van Mexico”, gaf Kroos achteraf dan ook eerlijk toe.

 

Kroos & Hummels onschadelijk maken

Het eerste belangrijke deel van de Mexicaanse strategie lag in een efficiënte pressing. Wanneer de Duitsers achterin in balbezit kwamen, werd er duidelijk voor gekozen om zowel Boateng als Khedira in een verplichte spelmakersrol te duwen en tegelijk hun best voetballende collega-verdediger Hummels en middenvelder Kroos onschadelijk te maken.

pressing

Kroos & Hummels werden onschadelijk gemaakt door respectievelijk Vela & Chicharito (gele rechthoeken) waardoor vooral Boateng en Khedira veel ruimte kregen. Overtal werd vooral op rechts gezocht via Boateng-Kimmich waarna Müller en Werner een goede wisselwerking hadden wat in de openingsfase gevaar opleverde

Daarbij lag een eerste belangrijke taak bij Chicharito die steeds de kant van Hummels koos waardoor Boateng vrij in balbezit kwam. Bovendien koos de Mexicaanse “10” Carlos Vela steeds voor positie dicht bij Kroos om hem de bal niet te laten ontvangen.

Dit werkte uitstekend. Aangezien Kroos z’n favoriete speelpositie die in de linkerhalfspace is, zakte hij ook nu vaak uit naar de linkerkant diagonaal tov Hummels. Aangezien hij gevolgd werd door Vela, en Hummels vast werd gezet door Chicharito, kreeg Boateng de bal en heel wat ruimte cadeau. Ook Khedira kreeg zo de nodige ruimte aangezien zijn voorwaartse passes en creativiteit een pak lager ligt dan die van Kroos. Aangezien de Mexicaanse spits en aanvallende middenvelder meer naar rechts gepositioneerd stonden, verliep het gros van de Duitse aanvallen bijgevolg ook over de rechterkant. Logisch.

 

Counteren in de rug van de Duitse defensie

En daar leek meteen het tweede deel van het Mexicaanse plan te liggen. Kimmich die maar al te graag mee oprukt, deed dat bij momenten te enthousiast. Overlappen en steun geven aan de aanvallers kan, maar uiteraard op het juiste moment zonder de restverdediging te verwaarlozen. Echter Kimmich schoof te vaak onnodig in, terwijl Khedira dat ook regelmatig deed vanwege de beperktere rol van Kroos. Daardoor lag er in de omschakeling naar balbezit centraal vaak een enorme ruimte voor de Mexicanen om in te counteren.

Schermafbeelding 2018-06-17 om 18.51.08

Heatmap van Kimmich. Bijna alleen maar op de helft van de Mexicanen (bron: Whoscored.com)

In de eerste fase van de omschakeling speelde Chicharito bovendien vaak een slimme rol door af te haken in de grote ruimte centraal. De Duitse defensie is al maanden té impulsief, ook in die fases, en vooral Hummels ging vaak doordekken in te grote ruimtes. Gevolg: een slim kaatsende spits waarna de snelle aanvallers van Mexico in de rug van de Duitsers konden gaan lopen met Vela, Layun en Lozano in de hoofdrol. Dat is ook de aanzet van het Mexicaanse doelpunt.

Bovendien was op links ook gelegenheidsback Plattenhardt vaak weg, redelijk onnodig aangezien hij toch nooit werd aangespeeld, waardoor Mexico een vijftal keer kon counteren in een overtalsituaties. Ongezien defensief geklungel door een wereldkampioen. De gretige Midden-Amerikanen verslikten zich echter te vaak en lieten zo een grotere voorsprong aan de rust onbenut.

 

Samenwerking Müller-Werner

Volledig ongevaarlijk was Die Mannschaft nu ook weer niet in de eerste helft. Vooral de oprukkende Kimmich kon dreigen, zeker als er voor hem goed werd bewogen. Die verantwoordelijkheid lag dan vooral bij Müller en Werner die voor variatie zorgden. In de openingsfase was de naar binnentrekkende beweging van Müller gevaarlijk, zeker in combinatie met de aalvlugge Werner die als reactie in de rug van de Mexicaanse defensie dook. Zo ook de grootste kans voor de Duitsers in de eerste periode. Dit probeerden de Duitsers constant waardoor de verrassing misschien wat uit het aanvalsplan verdween. Liefst 53% van de Duitse aanvallen verliep in de eerste helft over rechts, enorm als je weet dat Löw heel graag door de as aanvalt.

Aan de rust leek het vooral belangrijk dat de Duitsers hun restverdediging op orde kregen én tegelijk ook een oplossing vonden om Kroos nuttiger te maken (of dat toch te doen door ruimte te maken voor zijn ploegmaats). Gundogan als wissel voor Khedira had gekund maar Löw hield vast aan dezelfde elf na de rust.

 

Tweede helft

counter

De Duitse aanval strandt voorin (in gele rechthoek), Khedira is mee ingeschoven. Restverdediging staat niet op punt: backs staan goed maar Kroos-Boateng-Hummels niet goed in positie. Bovendien gaat Hummels 15m gaan doordekken op Herrera. Diepe bal wordt verstuurd: Chicarito & Vela 2v1 tegen Boateng maar ze verkwanselen de kans

Echt geleerd leken de Duitsers echter niet. In minuut 57 kreeg Mexico opnieuw een reuzekans op de counter: de infiltrerende Khedira uit positie, Hummels die opnieuw onnodig gaat doordekken in te grote ruimtes waardoor Mexico op de Duitse helft een 2v1 kans cadeau krijgt. Maar efficiëntie bleek niet het grote wapen te zijn van de Mexicanen.

Op het uur volgde dan toch de verwachten wissel met Khedira die eruit moest, het was echter Reus die erin kwam als aanvallende middenvelder. Özil moest lager op het veld het spel komen verdelen. Ondertussen mocht Vela (de bewaker van Kroos & vrijbuiter op de counter) gaan rusten voor Alvarez. Herrera nam de taak van Vela over, Alvarez werd de tweede defensieve middenvelder.

Met Özil in een lagere rol en wat Mexicaanse vermoeidheid kregen de Duitsers meer grip op de match. Het overtal bleef op rechts gezocht worden met ook Reus die zich vaak in die zone kwam moeien, Özil werd spelmaker in de rechterhalfspace en kon van daaruit wel gevaar creëren met dieptepasses, korte combinaties tussen de linies of voorzetten voor doel. Duitsland kwam echter niet aan scoren toe en gooide er in het slot nog tweede spits Gomez in voor linksback Plattenhard. De eerder vernoemde voorzetten vanop rechts door Kimmich of Özil bleven komen en de Duitsers bleven dan ook dreigend.

Ondertussen was ook Boateng attent gemaakt op de vele vrijheid die hij genoot, hij kon dan ook 2x erg gevaarlijk oprukken tot de 16m van de Mexicanen: 1x met een gevaarlijke omhaal van Kimmich als gevolg! Uiteraard gaf het ultra-aanvallend slotoffensief van de Duitsers enorm veel ruimte op de counter voor Mexico maar het paste in het verhaal van de match dat ze deze ook de nek bleven omwringen.

Schitterende partij met een erg energiek en tactisch sterk Mexico. Duitsland was dreigend maar zal een plan B moeten ontwikkelen voor als Kroos opnieuw aan de ketting wordt gelegd en uiteraard moet het ook de counters beter leren voorkomen als het zichzelf wil opvolgen als wereldkampioen!

 

Meer uitgebreide WK-analyses hier

Volg ook de kortere impressies van het WK via de Facebookpagina!

Advertentie

Italië – Duitsland (1-1, 5-6 na strafschoppen): tactisch steekspel

Slechts twee van de toplanden konden zich, naast enkele outsiders, op dit EK al onderscheiden met verschillende collectieve topprestaties: Duitsland & Italië. De eerste werd voor het tornooi aanzien als favoriet, maar laat Duitsland de laatste 8 matchen op een groot tornooi tegen Italië nu net nooit winnend afgesloten hebben. Het stond in de sterren geschreven dat de confrontatie zou uitgroeien tot een schaakspel en die verwachtingen werden ruimschoots ingevuld.

Startopstelling Italië & Duitsland

Startopstelling Italië & Duitsland

Italië hield uiteraard vast aan de 3-5-2 waarmee het al vriend en vijand verraste. Bondscoach Antonio Conte moest wel puzzelen op het middenveld met de blessure van De Rossi en de geschorste Tiago Motta. De elf namen: Buffon, Bonucci, Chiellini, Barzagli, Di Sciglio, Florenzi, Parolo, Giaccherini, Sturaro, Pelle en Eder.

La Squadra Azzura won momenteel al z’n wedstrijden al waarmee het moet het A-elftal aantrad: 2-0 tegen België, 1-0 tegen Zweden en 2-0 tegen Spanje. En dat boezemde de Duitsers, wiens voetbal veel gelijkenissen heeft met het Spaanse elftal, toch wat angst in.

Joachim Low koos dan ook voor een soort 3-4-3 waarin hij trachtte de Italiaanse tactiek te counteren. Draxler werd daarbij het kind van de rekening en verhuisde naar de bank, Howedes kwam in de ploeg. Dat gaf volgende opstelling: Neuer, Boateng, Hummels, Howedes, Hector, Kimmich, Kroos, Khedira (na 16’ geblesseerd gewisseld door Schweinsteiger), Ozil, Muller en Gomez.

Italie pressing

Pelle zet druk op Neuer & Boateng. De andere centrale verdedigers van Duitsland (zwart) worden onder druk gezet door de twee centrale middenvelders van Italië. Eder bewaakt Kroos in z’n zone.

Neuer zonder veel opties
Duitsland nam snel het initiatief in de wedstrijd met het merendeel van het balbezit al probeerde Italië dit in eerste instantie te verhinderen. Wanneer Neuer de bal had bij een doeltrap zette La Squadra het bijvoorbeeld vast met hoge pressing waardoor de Duitse goalie vaker dan normaal lang moest trappen.

Pelle bleef in deze situaties meestal wat dieper weg om druk te zetten op de opbouwende Boateng, terwijl zijn collega-spits Eder terugzakte om Kroos op te vangen. De twee buitenste centrale middenvelders Giaccherini en Parolo moesten heel wat meters overbruggen om de Duitse centrale verdedigers Hummels en Howedes op te jagen en naar binnen proberen duwen.

Duits balbezit
Desondanks hadden de Duitsers het gros van het balbezit. Een snelle passing en veel beweging zonder bal zorgde ervoor dat Italië de hoge druk moest laten varen en zich liet terugvallen in een laag blok in 5-3-2. Desondanks kon Der Mannschaft geen grote kansen afdwingen door iets te weinig positiewissels.

Giaccherini breed Italie opbouw - press Duitsland

Gomez (groen) zet druk op de meest centrale Italiaanse verdediger Bonucci vanuit middenvelder Parolo (blauwe rechthoek centraal). Muller & Ozil zetten druk op Chiellini & Barzagli. Giaccherini benut gemaakte ruimte op de flank maar wordt bewaakt door Schweinsteiger (rood). Veel ruimte op het middenveld & de lange bal als gevolg.

Vanuit het lage blok kwam Italië op zijn beurt zelf ook weinig aan voetballen toe, ook mede dankzij de hoge pressing van Low z’n troepen. De Italianen probeerden zoals steeds met Buffon en zijn drie collega-Juventusverdedigers kort op te bouwen maar dat verhinderden de Duitsers. De aanvallers positioneerden zich in 3-4-3, zetten eerste de passlijnen naar de middenvelders af en zetten dan hoog druk op de Italiaanse centrale verdedigers die ze ook naar binnen probeerden te duwen.

Gomez zette zo de passlijn op Parolo af en zorgde voor druk op Bonucci. Intussen zorgde Muller ervoor dat hij meteen druk gaf als Chiellini aan de bal kwam, Ozil deed hetzelfde op de andere flank met Barzagli zij het iets minder agressief.

Het noopte de Italianen dan ook tot creativiteit om toch vrije mensen te vinden op het middenveld. Daarom probeerden Giaccherini en Sturaro voortdurend ruimte te vinden op de flank. Daar stond het namelijk man op man, beide flankmiddenvelders van de teams tegen elkaar. Zowel Giaccherini als Sturaro kozen vaak positie breed in de rug van die flankmiddenvelder of lager, dichter bij de eigen verdediging.

Lopende Giaccherini
De Duitsers kozen echter voor een soort mandekking centraal op het middenveld met Schweinsteiger op Giaccherini en Kroos op Sturaro waardoor ook deze twee weinig vrijkwamen. Het grootste gevaar van de eerste helft kwam er dan weer wel op deze manier via het gekende patroon (zie voorbeschouwing Italië-Belgie & de Italiaanse 1e goal tegen België): Bonucci kon te vrij opbouwen zonder druk en vond de infiltrerende Giaccherini, die Schweinsteiger liet lopen, in de rug van de Duitsers. Maar geen goal.

De hoge druk van de Duitsers en de mandekking op het middenveld gaven bovendien ruimte aan het tweede favoriete patroon van Italië: namelijk de lange bal op Pelle met de bewegende Eder en andere middenvelders rond de targetman. Der Mannschaft had echter een 3v2 situatie achterin (met Boateng, Hummels en Howedes tegen het duo Eder & Pelle) en vooral Boateng won het gros van de kopduels van Pelle waardoor Italië het lastig had om tot kansen en balbezit hoger op het veld te komen.

3-4-3 Duitsland

Duitsland in 3-4-3 met hoge backs (geel) en twee aanvallers tussen de linies (groen) in steun van Gomez. Italië in 5-3-2.

Het respect van Duitsland was dus groot, zeker omdat het z’n geoliede 4-3-3 omgooide naar een systeem met drie centrale verdedigers om de stugge Italianen te bestrijden. Het leidde tot een gesloten eerste helft met slechts een handvol kansen. Door de 5-mansdefensie bij de Italianen en het gemis van de 1v1 kwaliteiten van Draxler, konden de Duitsers ook geen gebruik maken van de snelle flankwissels via Boateng & Kroos waardoor het naast steriel balbezit vooral zijn toevlucht moest zoeken tot snelle voorzetten.

Op slot
Na rust veranderde er niet zo veel aan het spelbeeld. De Duitsers startten de tweede periode wel iets voorzichtiger met lagere pressing en Muller die meer terugzakte op de rechterflank waardoor de opstelling soms neigde naar een 3-5-2. Tegelijk werden Kroos (die sowieso al controlerender speelde) en Schweinsteiger omgewisseld nadat die laatste de lopende Giaccherini al eens liet lopen kort voor rust wat leidde tot de grootste kans voor Italië. Een ingreep die de match op slot hield.

Uiteindelijk viel de goal dan toch op een manier de het wedstrijdbeeld uitstekend aantoont: Neuer wil kort opbouwen maar wordt onder druk gezet en kiest voor de lange bal. Gomez komt met wat geluk breed aan de bal en bedient de infiltrerende Hector die even word losgelaten. Hij brengt de bal voor tot bij Ozil die de 1-0 binnenknalt.

Ook Eder op het middenveld
Nog geen kwartier later maakt Bonucci gelijk, uiteraard van op de stip aangezien uitgespeelde mogelijkheden heel schaars waren.

Intussen was bij Duitsland Gomez naar de kant gehaald. Muller ging daardoor opereren als diepe spits met Draxler en Ozil rond zich, nu ging der Mannschaft opnieuw hoger pressen zoals in de eerste helft. De Italianen tekenden op hun beurt duidelijk voor een draw en verlengingen: Conte trok nu ook Eder verder terug, hij ging in balverlies rechts op het middenveld spelen in een lage 5-4-1 om kilometervreters Giaccherini en Sturaro te ontlasten.

Na de 1-1 leek de wedstrijd in een status quo beland. Beide ploegen probeerden schoorvoetend wel nog wat te forceren maar wilden in de eerste plaats niet op een counter lopen in de slopende verlengingen. Een strafschoppenreeks dus, waarin Duitsland zich andermaal de beste toonde.

Italië – Duitsland was een tactisch steekspel, een gevecht tussen coaches naast en machines op het veld. Interessant! Maar misschien moeten we Jan Mulder toch één keer gelijk geven, het heeft wel z’n charme maar een extra vleugje genialiteit zou nog leuker zijn.

Meer internationaal voetbal

Winnen tegen wereldkampioen Duitsland? Dat doe je zo!

Na de wereldtitel in juni 2014 won Duitsland van alle officiële wedstrijden die het al speelde. Op twee na dan toch, tweemaal was Ierland de luis in de pels. Gisteren wonnen de Ieren met 1-0. Hierbij 7 tips die we waarschijnlijk rechtstreeks uit de mond van de Ierse bondscoach konden horen, althans hadden we bij de wedstrijdbespreking vooraf aanwezig mogen zijn in de kleedkamer.

tactiek Duitsland Ierland

Opstellingen Ierland – Duitsland

Duitsland timmert na het wegvallen van oa Klose en Lahm al maanden aan een vernieuwd elftal, Joachim Löw koos tegen Ierland opnieuw voor de 4-2-3-1 opstelling. Coach van de thuisploeg, Martin O’Neill, zette zijn elftal in een 4-4-2 met een ruit op het middenveld neer. Met onderstaande instructies stuurde hij zijn ploeg het veld op.

1) Hoge pressing als Neuer opbouwt
Duitsland heeft met Boateng, Hummels en doelman Neuer heel wat spelers die graag uitvoetballen. Wanneer ze weinig onder druk komen, rukt Duitsland snel op richting doel van de tegenstander. Wie durft hoog druk zetten met lef, heeft een grote kans op balverovering. Zeker omdat Der Mannschaft te vaak kiest voor een korte opbouw wanneer een (half)lange opbouw een betere oplossing zou zijn. Lok de Duitsers dus met een beetje ruimte voor een korte opbouw en zet ze dan meteen vast. Ierland zette hoog druk met de twee aanvallers op Boateng & Hummels, één van hen liep ook meteen door als de bal werd teruggespeeld op Neuer. Op het middenveld dekten de Ieren ook door om zowel Kroos als Gundogan niet aan de bal te laten.

2) Inzakken met een goed blok wanneer Duitsland de bal rondspeelt
Wanneer de Duitsers op de helft van de tegenstander geraken, zijn ze levensgevaarlijk in hun combinatiespel en het vinden van de ruimte. Erg gegroepeerd spelen is dus een must, de centrale verdedigers blijven centraal en wijken niet uit naar de flank. Druk zetten op de Duitsers wanneer één van hen de bal krijgt met zijn rug naar het Ierse doel, is een belangrijke richtlijn. En vooral: de bal naar de zijkanten dwingen richting de backs: Ginter & Hector. Als er al zwakke schakels in de Duitse ketting zouden zitten, zijn het de backs.

3) Deel geen cadeaus uit
Balverlies in en rond de eigen baklijn is echt geen optie! De Duitsers beheersen het drukzetten en omschakelen naar balbezit als geen ander. De Ieren wisten dit maar al te goed en kozen, mede door een gebrek aan voetballend vermogen achterin, steevast voor de lange bal van bij keeper Given richting de twee aanvallers.

4) Snel tegenprikken bij balverovering
Probeer bij balrecuperatie de bal meteen in de rug van de Duitse verdediging te spelen. Hummels & Boateng zijn uitstekende verdedigers, maar kennen al eens concentratieverlies. Buit dit uit door snel de bal diep te spelen richting je snelle aanvaller(s). De Ieren namen deze richtlijn goed mee naar de wedstrijd wat leidde tot het doelpunt van invaller Shane Long. Bovendien voetbalt doelman Neuer altijd hoog mee, maar ook hij maakt wel eens een zeldzaam foutje bij het anticiperen op diepteballen of het wegwerken ervan.

5) Lopen, lopen, lopen
Wanneer de bal diep of lang wordt gespeeld, zorg altijd voor aansluiting. Win dus de fysieke veldslag, de duels, en win de noodzakelijke tweede bal. Want 90’ in balverlies voetballen lukt niemand. Lopen en werken is de boodschap en neem natuurlijk ook de tijd wanner het kan door even te blijven liggen, of probeer op adem te komen bij een doeltrap van je eigen keeper.

6) Wees scherp op spelhervattingen
Gebruik je eigen gestalte om de Duitsers te verrassen op hoekschoppen, vrije trappen of met verre inworpen. Krijgen zij een hoekschop? Wees dan attent, want ze proberen die eerst altijd kort en snel te spelen. Indien ze hem voor doel gooien, is korte dekking op Boateng en Müller noodzakelijk.

7) Bid dat de voetbalgoden aan jouw kant staan
Want om te winnen tegen een wereldkampioen heb je meestal wel wat medewerking van het doelhout nodig.

PS: uitgaan van eigen sterkte kan ook, maar zorg dan voor een goede organisatie en jarenlange getrainde automatismen… Anders krijg je dit!

Meer buitenlands voetbal?
Of liever Belgisch voetbal?

Extreme makeover?

Over exact een jaar wordt het EK 2016 afgetrapt. Aangezien daar voor het eerst 24 landen aan deelnemen, kunnen de nationale ploegen zich al een foutje meer permitteren in de kwalificatierondes. Die verminderde druk zorgt voor wat extra gegoochel in (zelfs) de officiële wedstrijden. Hoe zijn de voornaamste titelkandidaten voor het EK nu echt geëvolueerd in vergelijking met het afgelopen WK?

Voorlopige Spaanse basisploeg

Voorlopige Spaanse basisploeg


Spanje

Experimenteren, dat is het codewoord tijdens deze kwalificaties. Als een volleerd chemieleerkracht goochelt Vincente Del Bosque met de elementen in zijn elftal. Tijdens de 5 kwalificatiewedstrijden kregen maar liefst 20 verschillende spelers al een basisplaats. Ondanks de vernedering op het WK 2014 (Spanje sneuvelde al in de poulefase), wordt de verjonging erg geleidelijk doorgevoerd door de bondscoach. Voor Xavi, David Villa, Fernando Torres, Xabi Alonso en Mata is dan wel geen plaats meer, in doel behoudt Casillas de voorkeur op De Gea. Juanfran (30 jaar) en Koke (23) zijn de enige ‘jonge’ nieuwkomers die al een basisstek konden veroveren. Voor de positie 9 liggen pocketspits Paco Alcácer (21, Valencia) en werkpaard Diego Costa in balans. Een heel fluwelen revolutie dus… Daardoor blijft het wel een elftal met heel wat ronkende namen, een mogelijk ideale balans tussen jong & oud. Spanje staat in zijn groep tweede op 3 punten van Slowakije.


Duitsland

Na een desastreus EK 2000 gooide Duitsland het roer om, een vernieuwde jeugd- en trainersopleiding was het resultaat. Vorig jaar plukte het de vruchten met een schitterende wereldtitel in Brazilië. Het zorgde er echter voor dat belangrijke pionnen zoals Lahm, Klose en Mertesacker hun internationale ambities (vervroegd?) vaarwel zeiden. Een jaar na het succes zit bondscoach Joachim Low met de handen in het haar. Vooral in de spits en op de positie van de backs, lijkt hij nog steeds geen oplossing te hebben gevonden. Low experimenteerde al met 4-3-3, 3-4-3, 3-5-2 maar de resultaten zijn wisselvallig.  Het wordt tijd dat ‘die Mannschaft’ naar een vast spelsysteem met een duidelijke basiself evolueert of een nieuwe titel wordt moeilijk…  Ook Duitsland staat tweede in de poule op 1 punt van leider Polen.


België

Veel commotie rond bondscoach Wilmots, maar de Belgische kern zelf lijkt een oase van rust. De basiself van de Rode Duivels is zo goed als identiek aan degene die de kwartfinale haalde op het WK 2014. Enkel Van Buyten hing zijn schoenen aan de haak en krijgt Vermaelen (als die fit raakt), Lombaerts of Denayer als vervanger. Centraal op het middenveld mag Witsel zich aanvallend iets meer uitleven dan voorheen. Naingolan brengt extra werkkracht en power in de ploeg, dit waarschijnlijk ten koste van Defour. Voor de rest bleef het team intact, een halve finale lijkt het minimum voor deze ploeg. België staat samen met Wales aan de leiding in de kwalificatieronde.

Frankrijk
Lloris, Trémoulinas, Koscielny, Varane, Sagna, Matuidi, Cabaye, Valbuena, Pogba, Griezmann en Benzema. Aan kwaliteit geen gebrek bij Les Bleus… Er wordt verder gebouwd op het 4-3-3 systeem van voorheen, bondscoach Didier Deschamps kent zijn ploeg ondertussen door en door. Het WK liet met een kwartfinale (en nipte uitschakeling tegen wereldkampioen Duitsland) al het beste verhopen voor de jonge kern die het laatste jaar rustig kon verder groeien. De druk om de Europese titel te pakken in eigen land is natuurlijk immens groot. Een druk waaronder al heel wat landen in het verleden gebukt gingen. Maar laat Frankrijk nu net het land zijn dat er de laatste tweemaal in slaagde een groot tornooi voor eigen volk te winnen…. Als organisator is Frankrijk vanzelfsprekend rechtstreeks geplaatst voor het hoofdtornooi.

Halverwege de kwalificatieronde spelen volgende landen virtueel het EK: Frankrijk, Tsjechië, IJsland, België, Wales, Spanje, Slovakije, Duitsland, Polen, Engeland, Slovenie, Roemenië, Noord-Ierland, Oostenrijk, Zweden, Italië, Kroatië, Portugal, Denemarken, Rusland + nog 4 landen die de barrages winnen.

Interessantste confrontaties komend weekend:
Kroatië – Italië, vrijdag 20.45
Wales – België, vrijdag 20.45
Ierland – Schotland, zaterdag 18.00