Club Brugge tegen Antwerp. Behalve een harde supportersstrijd groeide de confrontatie de afgelopen weken ook onverwacht uit tot een echte topper tussen de nummers twee en drie in het klassement. Een clash tussen stijlen, een analyse.
Zowel Antwerp als Club Brugge in een 3-5-2 opstelling
Club Brugge coach Ivan Leko kent moeilijke tijden. Het begon met een minimale rol in de affaire ‘Propere Handen’ en sleept intussen aan tot een slechte periode met slechts 1 overwinning in de laatste 6 competitiewedstrijden. Hij kon zich optrekken aan de goede prestaties in de Champions League maar (nog steeds) geen akkoord over een contractverlenging zorgt toch ongetwijfeld voor onrust.
Het succesrecept van vorig seizoen, een erg dominante 3-5-2 vanuit balbezit, viel weg zeker na het uitvallen van verschillende dreigende flankspelers en spitsen. Om de twijfel rond de vormcurve van kapitein Vormer niet verder te laten escaleren vormde Leko bovendien een aangepast spelconcept waarin ook plaats was voor de Nederlander: een soort 3-6-1/3-4-3 met Vanaken en Vormer in een ondersteunende rol voor de diepe spits. Ook het spelsysteem waarmee Leko vorig seizoen startte aan zijn Brugs avontuur maar een idee dat hij al snel opborg na een vroegtijdige Europese exit.
Bij Antwerp daarentegen lijkt alles ondanks twee recente thuisnederlagen op wieltjes te lopen, met 19 op 30 leunt het voorlopig zelfs aan bij de absolute top. Coach Boloni is erg flexibel in zijn keuze van veldbezetting, de laatste weken koos hij voor zowel een 4-2-3-1, een 5-4-1 en een 4-4-2 in ruit. Daarbij staat het gebruik van de fysieke mogelijkheden zowel in balbezit als balverlies uiteraard centraal. Van alle coaches in de Pro League switcht Boloni waarschijnlijk het vaakst van formatie met slechts één doel. En dat is zijn mandekking op het middenveld te kunnen uitvoeren en dat lijkt te lonen: Antwerp is het team dat voorlopig het minste schoten op doel tegen kreeg, slechts 9.33 per wedstrijd tov 10.78 voor Club Brugge. Op verplaatsing krijgt het bovendien amper goals tegen.
Gespiegelde opstelling
Met Diatta, Rezaei, Danjuma, Vossen, Vormer en Denswil ontbraken heel wat belangrijke spelers voor de thuisploeg. Dennis kwam daarentegen wel terug in de ploeg op de linkerflank. Mede door de afwezigheid van Vormer, koos Leko opnieuw voor de 3-5-2 met Schrijvers en Wesley in de aanval.
Bij Antwerp ontbraken Buta, Seck, Baby en Govea. Boloni spiegelde zoals verwacht de 3-5-2 van Club. Op die manier heeft hij zoals altijd één mannetje meer achterin dan de thuisploeg, een numerieke gelijkheid op het middenveld en voorin één speler minder dan de tegenstander.
Al snel werd duidelijk welk soort wedstrijd we zouden krijgen: Antwerp dat van zijn kant de ruimtes erg beperkt hield en overal heel kort op de man zat. En aan de andere kant Club Brugge dat met die ruimte moest trachten om uit het duel te spelen om de bezoekers uit verband te spelen.
Eerst naar links, dan lange bal
Een echt aanvalsplan leken die bezoekers niet te hebben. Bolat koos in de openingsfase constant voor de lange bal richting Owusu en Mbokani, beiden wonnen echter minder de duels dan normaal en ook de tweede ballen waren veelal voor Blauw-Zwart. Daardoor leek Antwerp zich genoodzaakt soms toch te proberen een opbouw te verzorgen maar dat ging extreem moeizaam. Ondanks het numerieke overwicht achterin, 3 verdedigers tegen 2 aanvallers van Club, raakte het niet op een voetballende manier over de middenlijn. Rechter centrale verdediger Batubinsika kwam redelijk centraal net als Van Damme waardoor linker centrale verdediger Borges te dicht tegen de zijlijn kwam spelen. De wing backs Yatabaré en Joklerud schoven hoog door en Antwerp koos er heel stereotiep voor om constant over links op te bouwen. Het tempo in de balcirculatie lag echter laag, spelers boden zich onvoldoende aan waardoor Borges constant voor de lange bal koos richting de twee spitsen maar de Brugse defensie stond pal.
Waar Club Brugge dit seizoen bijna steeds in een 4-4-2 verdedigt, koos het er vandaag voor om Antwerp in 5-3-2 op te vangen door zelf met een 5-mansdefensie aan te treden. Echt beslissend was dit overigens niet in het wedstrijdverloop.
In balverlies koos Antwerp voor de te verwachten aanpak: mandekking in de defensie en op het middenveld. Voorin stond Owusu bij Mitrovic en Mbokani bij Poulain waardoor deze amper aanspeelbaar waren. Club kende hier enorme problemen mee op Kortrijk waar Mechele deze rol als vrije man in babezit niet goed invulde. Van zodra hij indribbelde naar het middenveld kreeg hij aan het Guldensporenstadion echter hoge zijwaartse druk van diezelfde twee spitsen (waaronder de hevige en snelle Chevalier) wat het opbouwen bemoeilijkte.
De cirkels geven de Antwerpse mandekking uitstekend aan. Refaelov volgt Nakamba (oranje), verdediger Borges stapt blindelings uit en volgt de afhakende Schrijvers (geel), Nazaryna volgt Rits tot in de hoek (rood), Haroun schaduwt Vanaken over het volledige veld (blauw)
Refaelov als bewaker van Mechele én Nakamba
Antwerp pakte het ietwat anders aan en liet de twee spitsen gewoon bij Mitrovic en Poulain staan. De belangrijkste rol was er dan ook voor Verloren Zoon Refealov: hij moest tegelijk Nakamba bewaken op het middenveld én doorschuiven op het juiste moment naar Mechele. Echt succesvol was dit niet. Binnen de eerste 5 minuten infiltreerde Mechele gevaarlijk, één actie van hem leidde ook snel tot een gevaarlijke voorzet van Mata die maar net gemist werd in de box. Omdat Mechele de zijwaartse druk (zoals op Kortrijk) niet voelde, had hij iets meer rust aan de bal wat dus tot gevaar kon leiden.
Ondertussen pasten Mechele (vaak iets meer uitzakkend naar rechts) en Nakamba (veel hoger en naar links) hun positie beter aan ten opzichte van elkaar en Refaelov waardoor de Israëliër te grote ruimtes moest belopen in balverlies. Het weinige gevaar dat ontstond vanaf de twintigste minuut startte dan ook bijna allemaal bij de indribbelende Nakamba die werd vrijgespeeld. Zijn infiltratie leidde zo ook de voorzet bij de 1-0 in.
De rest van het defensieve plan bij de Antwerpenaren stond wel redelijk pal. Club ontsnapte amper aan de mandekking op het middenveld. Enkel bij een weggewerkte vrije trap rond het kwartier was Vanaken even alleen waardoor hij Rits bijna perfect alleen voor doelman Bolat kon wegzetten. Op de flank kwam Yatabaré, een bizarre keuze als centrale middenvelder die Dennis moest bewaken, nog niet te zwaar in de problemen tegen de dribbelvaardige Nigeriaan.
Goals kort voor én na rust beslissen
Net voor rust maakte Schrijvers echter een prachtgoal door weg te lopen in de rug van Van Damme, 2-0. Een streep door de rekening van The Great Old. Grote wijzigingen gebeurden er echter niet aan de rust, het drukzetten werd bij Antwerp wat aangepast: beide spitsen moest nu ook Mechele opvangen en Refaelov moest zich enkel nog bezighouden met Nakamba. Die verbeterde organisatie kreeg echter niet de kans zich te bewijzen omdat intussen Dennis erin slaagde Yatabaré zoek te spelen: eerst snoepte hij de bal af van de middenvelder om de 3-0 aan te geven. Niet veel later dribbelde Dennis de Malinees opnieuw voorbij en werd hij foutief afgestopt. Vanaken schilderde de 4-0 mooi op het hoofd van diezelfde Dennis. Wedstrijd volledig beslist.
Met Bolingi gooide coach Boloni er nog een derde centrumspits bij, even later mocht ook Rodrigues de arena nog betreden in een soort 4-4-2 / 5-3-2. Daarbij speelde Rodrigues op de linkerflank offensiever dan Yattabaré op rechts, één van de drie centrumspitsen moest regelmatig uitwijken naar de ‘lege’ rechterflank. Uiteindelijk veranderde het weinig aan de Antwerpse manier van voetballen: de bal snel lang spelen of via de linkerflank voor in de box gooien naar de grote spitsen. Uiteindelijk kreeg Antwerp zo nog hun beste kans met een weggewerkte lange bal die voor de voeten van Haroun belandde die hij op de paal trapte. De 4-1 en 5-1 bleken uiteindelijk slechts voetnoten in een intense wedstrijd die maar korte tijd echt spannend was.
Lange Bal 