‘Aan een nieuw stadion en een ploeg bouwen, dat lukt niet samen.’ Een, mogelijk terecht, excuus dat de voorbije seizoenen graag gebruikt werd door menig Gentbestuurder. De Ghelamco Arena is nu af, geen excuses meer.

Mogelijke elf KAA Gent

Hein Vanhaezebrouck kreeg zo goed als alle sportieve macht bij KAA Gent. Hij haalde tal van spelers waar hij al eerder mee samenwerkte: Gershon, Belhocine, Raman én Kums die hij meteen tot kapitein bombardeerde. De coach gebruikte de voorbereiding en de eerste competitiewedstrijden om zijn 3-5-2 systeem in te slijpen. Dat liep echter heel stroef, en de ploeg begon beter te voetballen wanneer men overschakelde op 4-3-3. Het is afwachten of Hein leerde uit zijn fouten (zoals koppig aan 3-4-3 vasthouden bij Genk),of zich flexibel opstelt in de weg naar succes. Aangezien het een capabel vakman is, kiest hij hoogstwaarschijnlijk wel voor de 4-3-3.

In doel is Sels een zekerheid: hij maakt amper fouten, staat voor soberheid. Ook uitvoetballend staat hij zijn mannetje, wat noodzakelijk is in het systeem van Vanhaezebrouck. Vandenbussche, overgekomen van Heerenveen, moet zich tevreden stellen met een plaatsje op de bank.

Achterin startten de Buffalo’s met een driemansdefensie. Belhocine centraal, geflankeerd door Gershon en Puljic. Die laatste bleek voetballend echter geen meerwaarde, meer nog: de opbouw stokte steeds hem. Nu Vanhaezebrouck overschakelde op een 4-mansverdediging met slechts 2 spelers centraal, is Puljic het logische slachtoffer. Belhocine brengt ervaring en duelkracht in de ploeg, hij is echter helemaal niet wendbaar en heeft het moeilijk met lopende mensen. Gershon is een meerwaarde met zijn positiespel en coaching in het hart van de verdediging. Op de linkerflank liggen Asare en Oussalah in balans. Die eerste krijgt momenteel de voorkeur, vooral omdat Oussalah door de blessure van Soumahoro ook al linksvoor speelde. Op rechts is er minder luxe, daar is de jonge Foket zeker van een basisstek. De spoeling achterin is vrij dun, een blessuregolf kan punten kosten.

Het centrale middenveld bestaat, ongeacht de gekozen formatie, uit Kums en Renato Neto. Die eerste bepaalt het tempo van de Buffalo’s: temporiseren of ritmeversnellingen? Alles start bij Kums, dat is ook de zwakte van dit KAA Gent. De ploeg die tegelijk Kums uit de wedstrijd kan houden en de opbouw bij de verdedigers van Gent snel onder druk kan zetten, brengt hen in grote moeilijkheden. Want zeker zonder Soumahoro wordt het spel van Gent dan erg voorspelbaar: een pass achteruit of de lange bal richting Depoitre en eventueel Lepoint.

Die Lepoint stond al even achter de diepe spits, een duidelijke komaf met het feit dat een 10 over flair en voetbalinzicht moet beschikken. Hij brengt vooral duelkracht in het elftal bij de pressing en is aanwezig in de box bij voorzetten. Bij het echt opbouwen van een aanval houdt hij zich wat afzijdig. Daarom begint Vanhaezebrouck ook volstrekt logisch naar Milicevic te grijpen: een meerwaarde dankzij z’n creativiteit, uitstekende pass en dito traptechniek. Op de flanken leken Soumahoro & Raman het pleit te hebben gewonnen. Al toonden Habibou (op links) en Dejaegere (op rechts) zich de laatste wedstrijden erg gedreven en kwaliteitsvol. Van der Bruggen zit op de bank. Nieuwkomer Zolotic kreeg zijn kans, maar verknalde die in de eerste wedstrijden.

In de spits, daar lijkt onweer op komst: Depoitre, Pollet, Pedersen en Habibou (al uitgeweken naar de flank) vechten allen voor 1 plaatsje. Geen van hen staat duidelijk op 1 in de rangorde, al zette Depoitre een goede stap in die richting. Toch is het zaak voor de coach om snel duidelijkheid te scheppen in de hiërarchie anders zou het wel eens snel tot onvrede kunnen komen. En als Vanhaezebrouck iedereen overtuigt om zich in zijn rol te schikken, kan het straks zelfs een wapen zijn om een verschillende type aanvallers in de rangen te hebben.

Gent draait op volle toeren: het heeft in alle linies kwaliteit in huis en heeft een topcoach. Toch lijkt het nog niet klaar voor een titelstrijd: achterin is er te weinig kwaliteit in de breedte en deze ploeg mist ervaring als het aankomt op spelen voor de prijzen. Het wordt dan ook belangrijk met de voeten op de grond te blijven en intussen een duidelijke pikorde binnen de spelersgroep te creëren om mogelijke ruzies te ontmijnen. Als Hein de rust weet te bewaren, is top-3 mogelijk.

De Vraag: 3-5-2 of 4-3-3?
Prognose: 3e plaats

Toen vorig seizoen het behoud verzekerd was, gooide Stanley Menzo de académiciens voor de leeuwen. Lierse wil die lijn doortrekken en met de youngsters nu ook ten strijde trekken in de reguliere competitie. Zijn ze daar klaar voor?

De elf van Lierse

Net als veel van zijn collega’s kiest Menzo bij Lierse voor een 4-3-3. Een verzorgde opbouw en bewegingsvoetbal brengen, dat is de uitdaging. In doel staat met Berezovskyi een zekerheid. De Oekraïner heeft uitstekende reflexen, is sterk op hoge ballen en voetbalt degelijk mee. Een topper naar Liersenormen. Goris is zijn waardige doublure.

De defensie is relatief onervaren met van links naar rechts Hanin (24 jaar), Buyssens (28), El Messaoudi (19) en Traoré (22) . Hanin, de Franse linksachter, viel al op in positieve zin: hij is snel en heeft een uitstekende voorzet. Op rechts is Traoré een gelijkaardig type maar hij lijkt verdedigend minder secuur te zijn dan zijn overbuur. Centraal achterin verdiende El Messaoudi een basisplaats, vorig seizoen speelde hij al een half seizoen op het middenveld. Hij anticipeert degelijk, voetbalt erg goed mee, maar maakt af en toe een ‘schoonheidsfoutje’ die Lierse nog goals zal kosten (zie strafschop op Lokeren). Hij werd al gekoppeld aan Buyssens (pakte een domme rode kaart) en Bensebaini (19). Al komt straks de ervaren Swinkels gewoon terug in de ploeg na zijn blessure. Mogelijk schuift El Messaoudi dan opnieuw op naar het middenveld. Al heeft Menzo met enkel Ngawa amper fitte verdedigers op de bank.

De buffer voor de verdediging wordt gevormd door Wils en Zizo, de tweede académicien. Zizo moet voor creativiteit zorgen, maar het rendement van zijn acties ligt nog veel te laag. Wils brengt duelkracht en verdedigend denken bij. Woelwater Bourabia staat op de 10: hij was vorig jaar clubtopschutter, maar is hij nog mobiel genoeg? Hij speelt al lang met knieproblemen en zijn actieradius lijkt sterk verminderd in vergelijking met vorig seizoen. Toch kan hij belangrijk zijn met goed getimede infiltraties, want één ding moet je de Franse Marokkaan wel nageven: infiltreren, koppen en trappen op doel, dat kan hij wel.

Op de flanken heeft Lierse met Wanderson en Losada twee voetballers met een fluwelen techniek. Wanderson heeft een explosieve versnelling met bal aan de voet maar is wisselvallig en zijn acties leveren weinig op. Losada is de patron van de ploeg: hij start op rechts en komt vaak naar binnen om van daaruit de combinatie op te zetten. Met Traoré achter zich heeft hij ook iemand die de ruimte die hij laat in aanvallend opzicht kan opvullen. De Argentijnse kapitein kampt echter met een groot probleem: efficiëntie. Vorig seizoen knalde hij er maar 4 tegen de netten, wat gezien de goals van Bourabia en Watt toen geen groot probleem was. Maar wie wordt nu dé doelpuntenmaker?

Keita toonde de eerste speeldagen dat hij de leemte misschien kan invullen, hij is snel en heeft een neus voor goals. Maar hij heeft duidelijk een mindere je m’en fous mentaliteit dan Watt, wat in degradatienood misschien wel de belangrijkste kwaliteit is van een spits. Vellios speelde zo goed als nooit in Engeland, en Kouemaha heeft tijd nodig om naar zijn beste vorm toe te groeien. Dolly Menga blijft een mysterie.

Veel techniek, frivoliteit en flitsenvoetballers op het Lisp dit seizoen. Compactspelende teams uit verband voetballen met snelle combinaties of via spelhervattingen, dat toonde Lierse nog niet. Het moet dringend frivoliteit koppelen aan efficiëntie en gevaar. De Pallieters verloren met Hoefkens, Corstjens en Ghaly belangrijke ervaring en met Watt even belangrijke doelpunten. Als het met deze jonge kern al vroeg tegen de degradatie moet knokken, wordt het geen Lierke Plezierke dit seizoen…

De Vraag: hoe snel pakt Lierse punten?
Prognose: 13e