Basisopstelling Moeskroen-Péruwelz

Geen supporters, onervaren Franse spelers: dat wordt een ticketje terug naar tweede klasse. Dat was het oordeel van menig neutraal voetbalsupporter over Moeskroen-Péruwelz bij aanvang van het seizoen. Een grondige misvatting, laat dat duidelijk zijn.

Coach Chihab kiest voor een 4-3-3 maar pakt in de eerste plaats uit met een erg stevige organisatie. Hij kiest voor hoge druk om de bal zo dicht mogelijk bij het doel van de tegenstander te veroveren. In doel krijgt Cros voluit zijn kans na de blessure van de geleende D’Hoest. De Franse jeugdinternational toonde al dat hij sterk anticipeert op diepteballen die in de rug van zijn verdedigers worden gespeeld. Zijn reflexen zijn ook een sterk punt, op de lijn is hij nog wisselvallig: soms verkeerd positie kiezen, op andere momenten erg sterke saves.

Voor Cros staat een viertal met van links naar rechts Pieterjan Monteyne, Delacourt, Mezague en Peyre. De twee backs Monteyne & Peyre zijn vergelijkbaar: degelijk positiespel en een goede tackle. Beiden blijven meestal achterin, laten zich niet verleiden tot veel mee oprukken, wat de ploeg achterin extra zekerheid biedt. Centraal heeft Moeskroen met Delacourt en Mezague twee verdedigers met sterk atletisch vermogen: kopbalsterk en goed in duel.

Michel speelt in de punt naar achter op het driemansmiddenveld. Hij is de spelmaker van de ploeg, een rol te danken aan zijn goede pass, overzicht en een fluwelen linker. Zijn snelheid van uitvoering ligt bij momenten echter nog te laag, waardoor hij door lang treuzelen zijn ploegmaats al een aantal keer in de problemen bracht. Voor hem staan dé aanjagers: Vandendriessche en Dingomé, zij staan centraal in de tactiek van het Franse elftal. Van zodra één van de centrale verdedigers van de tegenpartij in balbezit komt, zorgen Vandendriessche en Dingomé voor een uitstekende pressing. De hele ploeg sluit meestal goed aan waardoor tegenstanders moeilijk tot opbouwen komen. Zo recupereren ze hoog op het veld redelijk wat ballen waardoor Moeskroen zijn aanvallen kan starten dicht bij het doel van de tegenpartij, een enorme troef. Anderzijds heeft de ploeg het een stuk moeilijker wanneer het het spel opgedrongen krijgt. Zeker tegen de degradatiekandidaten komen ze daardoor mogelijks moeizamer aan kansen.

Op de flanken is, met Badri op rechts en Langil op links, gekozen voor snelheid, techniek en werkkracht. De eerste draagt opbouwend iets minder toe aan de ploeg, maar is belangrijk met zijn neus voor doelpunten. Langil is de TGV van de ploeg. Met zijn techniek, snelheid en overzicht speelt hij een gelijkaardige rol als Robben op het WK bij Oranje. Het opzetten van individuele acties, de tegenaanval op gang brengen en de beslissende pass geven (of zelf scoren als het nog even kan). Centraal in de aanval is Diaby de man naar wie iedereen kijkt: hij is snel en duikt vaak in de hoeken om de defensie van de tegenstander uit elkaar te trekken. Daarnaast is hij technisch goed, kan hij uitstekend wegdraaien én beschikt hij over scorend vermogen.

Moeskroen staat voor de Franse school: een uitgekiende organisatie gekoppeld aan techniek, snelheid en duelkracht. Het heeft voldoende werkmieren in de ploeg en voorin enkele jongens die al toonden het verschil te kunnen maken. Momenteel deden de Fransen het vooral vanuit de pressing en uit de omschakeling daaruit voortvloeiend. Wat het elftal kan brengen als het zelf het balbezit opgedrongen krijgt tegen een stevige organisatie, is nog onduidelijk. Eén ding lijkt zeker: als Lille geen spelers komt weghalen in januari, is voor Moeskroen-Péruwelz minstens een plaatsje in de middenmoot gereserveerd.

De Vraag: hoe goed is de bank?
Prognose: 8e plaats