Vanavond om 22u valt het land stil: iedereen in het rood getooid om de Belgen aan te moedigen, om samen geschiedenis te schrijven. Niemand lijkt rekening te houden met de tegenstander en lijkt al in feeststemming. Laat ons toch maar even nuchter de Verenigde Staten analyseren.
door Bart Plasschaert

Jürgen Klinsmann leverde uitstekend werk met de VS. In 2014 verloor zijn team slechts 2 van de 9 wedstrijden die het speelde, namelijk tegen Oekraïne en vorige week tegen Duitsland. Nigeria, Turkije en Ghana gingen de laatste maand allemaal voor de bijl. Klinsmann experimenteerde voor het WK met een 4-4-2, met een ruit op het middenveld. Het werkte goed maar toch wijzigde Klinsi het systeem tijdens het WK, het uitvallen van speerpunt Jozy Altidore speelde hierbij een belangrijke rol.

Zonder Altidore kiest de VS in principe voor een 4-2-3-1 opstelling met in doel Tim Howard, centraal achterin Geoff Cameron en Matt Besler (of toch Gonzalez?). Op de backs zijn er Fabian Johnson en DaMarcus Beasley. Het middenveld is dikbevolkt met Kyle Beckerman, Jermaine Jones, Michael Bradley, Alejandro Bedoya en Graham Zusi. Diepe spits is Clint Dempsey tenminste als Altidore er niet bij is.

Vermoedelijke opstelling van VS, zonder Altidore

Waar liggen de sterke punten van de VS?
Als team verraste de USA al met fris combinatievoetbal. Technisch zijn de Amerikanen geen hoogvliegers maar de voorbije wedstrijden blonken ze toch uit door slim vrijlopen en efficiënte passing vooruit. Voordien beperkten de troepen van Klinsmann zich eerder tot countervoetbal, maar door het uitvallen van de snelle Altidore werd het geweer van schouder veranderd.

In balbezit wordt het voetbal van de VS vooral gekenmerkt door een erg aanvallend ingestelde Fabian Johnson, dé revelatie van alle rechtsbacks op dit WK. Johnson is snel, technisch, timet zijn infiltraties heel goed en is een permanent gevaar voor de tegenstander. Het wordt uitkijken hoe de Belgen (en zeker Hazard als die vanop links begint) hiermee omgaan. Portugal liet Johnson erg veel ruimte, Ronaldo verdedigde niet mee en de Portugezen speculeerden op de counter om van de ruimte in Johnsons rug gebruik te maken.

Dat bleek echter niet zo eenvoudig: de drie middenvelders van de VS beschikken over heel wat power en een uitstekend uithoudingsvermogen, althans dat bleek in de poulefase. De positie van Johnson werd dan ook steeds goed overgenomen door één van die middenvelders.

Hoe pakken we het aan?
Het wordt dus belangrijk om de VS het voetballen te beletten. In de eerste plaats zal het drukzetten  van de Rode Duivels sneller moeten gebeuren dan tegen Rusland & Zuid-Korea, liefst al een stuk op de helft van de tegenstander. Zo zal de VS amper tot combineren komen (want behalve Bradley, Dempsey en Johnson heeft het amper technisch sterke spelers). USA zal dan wel ruimte krijgen in de rug van onze defensie maar als Altidore niet speelt, hoeven we ons daar geen grote zorgen om te maken: Dempsey zijn snelheid is afgebot en de vleugelaanvallers van de VS (Zusi van Kansas & Bedoya van Nantes) zijn de zwakke schakels van het elftal.

Uiteraard zullen we ook in balbezit meer moeten brengen dan de voorbije wedstrijden. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat Marc Wilmots teert op de intuïtie en individuele klasse van zijn spelers en niet op duidelijke afspraken of automatismen. Dat wordt sowieso onze dood dit tornooi, hopelijk vandaag nog niet.

De sleutel komt hoogstwaarschijnlijk te liggen bij onze vleugelverdedigers die veel ruimte zullen krijgen. Als de VS terugkruipt krijgen Vertonghen en Alderweireld een boulevard voor zich. Het is dan aan onze Duivels om te tonen dat ze ook aanvallend eens een sterke prestatie kunnen neerzetten met een snelle balcirculatie en veel positiewissels. En als dat niet lukt… dan hebben we Fellaini nog om het verschil te maken!