Tagarchief: pressing

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

25 april 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

KRC Genk – KAA Gent (1-2): Genk laat initiatief aan bezoekers

De match tussen KRC Genk en KAA Gent kondigde zich voor beiden al aan als cruciaal want de eventuele verliezer mocht zijn titelambities zo goed als zeker opbergen. Met 9 op 12 en verfrissend voetbal had Genk zich vooraf al ontpopt tot een te duchten outsider, Gent vond op zijn beurt de laatste twee matchen eindelijk de vorm van 2015 terug. Het duel groeide alleszins uit tot een heel interessante wedstrijd, een analyse!

tactiek Genk Gent

Startopstellingen van KRC Genk en KAA Gent

Peter Maes hield vast aan zijn ploeg van de voorbije weken. Hij koos opnieuw voor een 4-3-3 met nu Kebano op 10 ten koste van Malinovsky. De elf namen: Bizot, Castagne, Dewaest, Kabasele, Uronen, Ndidi, Pozuelo, Kebano, Buffel, Bailey en Samatta.

KAA Gent toonde tegen Oostende en Anderlecht eindelijk opnieuw met vlagen het voetbal waarmee het verbaasde in de Champions League en Hein Vanhaezebrouck vulde zijn 3-4-3, bij afwezigheid van Boussoufa en Dejaegere, met volgende spelers in: Sels, Nielsen, Gershon, Asare, Kums, Neto, Foket, Saief, Milicevic, Matton en Depoitre.

KRC Genk kiest voor de counter
Al snel in de wedstrijd werden de bedoeling van Genk duidelijk: Gent laag opvangen, de bal proberen recupereren en meteen gevaar creëren in de diepte met Kebano, Buffel, Bailey en Samatta. De thuisploeg, die nochtans vol vertrouwen zit, koos er daarom voor om in balverlies laag terug te zakken en geen druk te geven op de opbouwende Gent-verdedigers. Hoge pressing bleek dit seizoen nochtans al meermaals het succesrecept om de kampioen te verslaan, maar Peter Maes verkoos dus niet die weg op te gaan.

Genk koos terug te zakken diep op de eigen speelhelft, eens Gent in balbezit kwam was het enkel Samatta die wat druk zette op de drie opbouwende verdedigers van de bezoekers. Kebano kreeg de taak om Kums onder druk te zetten, Pozuelo moest Neto in de gaten houden, terwijl Ndidi de hele ruimte achter die twee trachtte te verdedigen. Op de flanken koos Maes niet voor druk vooruit, integendeel, Buffel en Bailey moesten vooral mee achteruit verdedigen op de lopende flankmiddenvelders Saief en Foket.

Bij balrecuperatie probeerde de thuisploeg snel in te spelen op Kebano die duidelijk de taak had meegekregen om in de rug van Asare te duiken. Hij bleef in de buurt van Kums als Gent de bal had, wanneer Genk de bal zou veroveren, ging Kebano meteen hoger spelen om dan diep te lopen in de rug van Asare. Met de snelle Bailey, Samatta en Buffel wilde Genk de counters snel in kansen omzetten. Uiteindelijk lukte dit een drietal keer met de openingsgoal als beste voorbeeld: Kebano die diep wordt gestuurd in de rug van Asare en voorzet richting de infiltrerende Samatta, Buffel en Bailey die binnenkopt.

Tijd en ruimte voor Gents positiespel

Genk Gent pressing

Gentse verdedigers (rood) krijgen tijd om op te bouwen richting middenvelders (groen). Centraal ook heel veel ruimte (blauw) voor afhakende Milicevic en Matton

Ondanks de vroege voorsprong kreeg Gent het initiatief in de schoot geworpen en was het de hele eerste helft baas. Omdat er amper druk vooruit werd gezet door Genk, konden de verdedigers rustig opbouwen. En vooral: zo konden de Gentse spelers voor de bal hun gewenste positiespel spelen en kregen ze de tijd om samen vrij te lopen. Het laatste anderhalf jaar ligt de sterkte van Gent voornamelijk in het herkennen van de ruimte en de samenwerking tussen de flankmiddenvelder en de ‘valse winger’ op die flank: op links gaat het dan vooral om de samenwerking Saief en Matton, op rechts die tussen Milicevic en Foket. Eén speler die steeds tussen de linies komt, de andere die op het juiste moment de diepte bespeelt in de rug van de Genkse verdediging om zo de backs en verdedigende middenvelders aan het twijfelen te brengen. Deze tactiek bracht het samen met een ander gevaar dat Gent vaak creëert de laatste weken wanneer de match meer op slot zit: de twee valse wingers die in één zone/flank komen om daar een man-meersituatie uit te spelen.

Bij de Gentse gelijkmaker kwamen alle bovenstaande factoren eigenlijk allemaal samen. De Gentse verdedigers kunnen rustig opbouwen en Asare krijgt de tijd om in te dribbelen op de helft van Genk. Intussen zijn Matton (tussen de linies) en Saief (breed en diep) in beweging waaruit een voorzet volgt. Matton krijgt de bal en combineert met Milicevic die zijn zone verlaat om een man-meersituatie te creëren waarna de voorzet volgt richting Depoitre die wegloopt van de kopbalsterke centrale verdedigers om het duel te winnen van Uronen en de 1-1 knap binnen te koppen.

Het Genkse middenveld had, door een gebrek aan druk op de bal voorin, ook problemen met de ruimte rond Ndidi. Pozuelo is het creatieve brein van de ploeg, schoof vaak mee in naar voor en moest in balverlies Neto in de gaten houden. Uiteraard zorgde dit voor heel wat ruimte in zijn rug waar vooral Milicevic en Matton geregeld gebruik van maakten. De rode kaart van Saief veranderde uiteindelijk het wedstrijdbeeld wel wat na de rust.

Vanhaezebrouck herschikt pionnen

Gent Genk

                Opstellingen na de rode kaart van Saief

Na de rode kaart gooide Gent het over een andere boeg, de 3-4-3 werd ingeruild voor een defensievere 4-4-1 met Milicevic en Matton op de flanken in steun van Neto en Kums. Nu was het Gent dat de logische keuze maakte om in balverlies iets lager in te zakken waardoor de thuisploeg het initiatief wat meer toegespeeld kreeg. Desondanks had Gent nog vaak de bal en probeerde het rustig uit te voetballen. Dit met de ‘nieuwe backs’ Asare en Foket die geregeld hoger mee opschoven, terwijl Milicevic en/of Matton die momenten meer naar binnen speelden in steun van Depoitre. Opnieuw kregen de bezoekers hiervoor de tijd van Genk dat amper ging jagen.

Genk slaagde er in balbezit intussen niet in om kansen bij elkaar te voetballen door een ondermaats positiespel voor de bal. Tijdens de rust vroegen de Genkse coaches hun team om het spel breed te houden, maar dat werd te letterlijk genomen door de spelersgroep waardoor de backs en de flankaanvallers vaak allebei breed tegen de lijn stonden, tegelijk verdween Kebano centraal uit de match en kwam Karelis steeds in de bal. Genk toonde onvoldoende diepte en verrassing in zijn spel om Gent uit verband te spelen. In de slotminuut haalde Bizot niet alleen Depoitre maar ook de Genkse Champions League ambities onderuit, 1-2 na een heel genietbare topper.

Speeldag 6 in PO I

vrijdag 29/4 om 20.30: Zulte Waregem – KV Oostende
zondag 1/5 om 14.30: Anderlecht – KAA Gent
zondag 1/5 om 18.00: Club Brugge – KRC Genk

Klassement

  1. Club Brugge 41 ptn
  2. KAA Gent     38 ptn
  3. Anderlecht  38 ptn
  4. KRC Genk   33 ptn
  5. Oostende    29 ptn
  6. Zulte Waregem 24 ptn

 Meer Belgisch voetbal

Samenvatting via Stadion.be

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

24 februari 2016

Geplaatst onder

Buitenlands voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Arsenal – Barcelona (0-2): Barça wint spel van ruimte

tactiek Barcelona Arsenal

                      Opstellingen Arsenal & Barcelona

Arsenal FC & FC Barcelona die elkaar ontmoeten in de achtste finale van de Champions League, er zijn affiches die minder aantrekkelijk zijn zo vroeg op het tornooi. Engeland tegen Spanje, maar een clash van stijlen is het zeker niet. Of toch?

Arsène Wenger koos, op papier althans, voor een 4-3-3 en volgende elf spelers: Cech, Monreal, Koscielny, Mertesacker, Bellerin, Coquelin, Ramsey, Özil, Sanchez en Giroud. In werkelijkheid leunde de opstelling meer aan richting een 4-4-2 maar daarover later meer.

Barça speelt uiteraard overal en altijd zijn eigen spel, Luis Enrique koos voor de gekende namen in zijn 4-3-3 met Ter Stegen, Alba, Mascherano, Pique, Alves, Busquets, Iniesta, Rakitic, Neymar, Suarez en Messi.

Engelse pressing in openingsfase
Arsenal startte hevig aan de match met snelle druk vooruit in de opbouwfase van Barcelona. Wanneer Ter Stegen moest intrappen, stelde Arsenal zich hoog op om de lange bal te forceren en die te recupereren wat ook vaak lukte.

Eens Barça de bal rondspeelde achterin, gingen de Gunners ook meteen pressen. Het was de energieke Alexis Sanchez die hiervoor steeds het signaal gaf door zijn positie als linksvoor te verlaten, druk te zetten op Pique die de bal kreeg, en zelf de passlijn af te zetten op Dani Alves. Als de bal dan toch bij de Braziliaan terechtkwam, wat de Catalanen uiteraard probeerden, kreeg die snel druk van Özil of een andere middenvelder. Vaak probeerde Pique echter een crossbal naar de andere kant van het veld te spelen of werd dat via een tussenstation getracht te bereiken, maar dat leverde vooral veel balrecuperatie op voor Arsenal.

Het plannetje lukte dus geregeld in de openingsfase waardoor Arsenal de eerste minuten kon domineren. Vanwege de hoge intensiteit schakelde het nadien over op iets realistischer voetbal, waarin een blok vormen en snel counteren centraal stonden.

Gebrek aan infiltraties en tempo bij Barcelona
Barcelona kreeg daardoor wat meer tijd aan de bal en kon zo het initiatief overnemen terwijl de thuisploeg zijn organisatie aanpaste naar een soort 4-4-2 en dieper inzakte. In dat lage blok kwam Özil naast Giroud spelen, samen kregen ze de verantwoordelijkheid toebedeeld om de passlijnen op de middenvelders van Barça af te zetten. Daarachter vormde Wenger twee lijnen van vier die kort op elkaar speelden. Zowel in de lengte, vaak was er maar 8 à 9 meter tussen verdediging en middenveld, als in de breedte, van Chamberlain tot Sanchez vaak ook slechts 20 meter. Iemand tussen de linies aanspelen was moeilijk voor Barcelona, de ruimte lag duidelijk op de buitenkanten. Wanneer flankaanvallers Messi & Neymar echter afhaakten werden die van kortbij gevolgd door Monreal en Bellerin.

De bezoekers hadden meer dan 70% van de tijd de bal maar vonden de openingen niet door een gebrek aan tempo & zuiverheid in de balcirculatie in de achterste linie en vooral een duidelijk tekort aan infiltraties van achteruit. Terwijl Rakitic in de beginfase nog goed tussen de linies speelde, zakte hij naarmate de eerste helft vorderde verder achteruit en kwam hij net als Iniesta vaak in de bal. Het maakte het makkelijk doordekken voor de Arsenalmiddenvelders die steun kregen van hun defensie die de ruimte tussen de linies heel beperkt hield.

Arsenal probeert op de counter
Ook Messi & Neymar werden geschaduwd door de backs wanneer zij weer eens breed en laag de bal wilden komen halen, en niemand die de gecreëerde ruimte in de rug van de Arsenalverdedigers gebruikte. Naar het einde van de eerste helft toe boden Jordi Alba & Alves finaal dan toch nog steun aan hun aanvallers met verschillende rushes langs de flank, het zorgde meteen voor een aantal grote kansen voor oa Luis Suarez.

In balbezit rekende Arsenal nu voornamelijk op de counter met de snelheid van Sanchez en Oxlade-Chamberlain en de vista van Özil. De troepen van Wenger profiteerden een tweetal keer goed van de onzuiverheid in de passing bij de Catalanen maar de efficiëntie in de laatste pass of het uiteindelijk schot op doel was ruim onvoldoende, 0-0 aan de rust.

De tweede helft begon op dezelfde manier als de eerste, met Barça dat er voetballend probeerde uit te komen en Arsenal die dat trachtte te bemoeilijken met hoge druk. Met Busquets die meer inzakte tussen de centrale verdedigers en de backs, Alba & Alves, die hoger gingen spelen werd Arsenal echter al snel teruggedrukt door de man-meersituaties & infiltraties wat de Engelsen opnieuw dwong voor de organisatie in hun 4-4-2.

Maar Barça scoort op de counter
Eens in balbezit probeerden de Gunners wel man-meersituaties te creëren voorin met infiltraties van Ramsey en, in tegenstelling tot in de eerste helft, ook vaak inschuiven van de backs met Monreal maar vooral Bellerin. Ironisch genoeg besliste net deze zet de wedstrijd: Arsenal is in de aanval met ook de ingeschoven Bellerin maar verliest de bal, Barcelona schakelt vliegensvlug om en kan een 3v3 (!) situatie voorin creëren met haar triumviraat Neymar, Messi en Suarez, een cadeau dat het dankbaar in ontvangst nam, 0-1.

Het Engelse enthousiasme dus snel in de kiem gesmoord en voor Barcelona hoefde het niet zo zeer meer, balbezit houden was de boodschap. Beide ploegen kregen nog een aantal kansjes maar het was de net ingevallen Flamini die met een domme tackle Messi zijn tweede van de avond, deze keer van op de stip, gunde en zo de terugmatch overbodig maakte, 0-2.

Aan de top van het hedendaagse voetbal draait het allemaal om ruimte: de ruimte in de rug verdedigen en in balbezit meerderheidssituaties creëren in de beperkte ruimte die er vaak is. Barça en Arsenal probeerden het spelletje van de ruimte elk op hun manier naar zich toe te trekken: de Catalanen zoals steeds met dominant spel via het aanvalstrio geruggesteund door de opkomende backs, Arsenal voornamelijk op de counter met de snelheid van Sanchez en The Ox. Maar Barça toonde zich zoals zo vaak de laatste jaren opnieuw meester van de ruimte.

 

Samenvatting Arsenal FC – FC Barcelona

Meer buitenlands voetbal

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

26 januari 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Standard Luik – KAA Gent (0-3): Plan Ferrera werkt opnieuw 1 helft

Met 13 op 18 en winst tegen KRC Genk in de halve finale van de beker, timmerde Standard aan de weg terug naar boven. Ook KAA Gent speelde met vertrouwen na knappe zeges tegen Anderlecht & Club Brugge. De heenwedstrijd, één van de eerste matchen van Ferrera, ging gelijk op maar werd in een beslissende plooi gelegd door Dino Arslanagic die rood pakte en zo Gent mee naar de overwinning leidde.   

 

tactiek Gent Standard

Basisopstellingen Standard Luik & KAA Gent

Yannick Ferrera was de heenmatch duidelijk nog niet vergeten en hij koos deels voor dezelfde aanpak als eind september. Toen werd het een 5-3-2, nu was het uitgangspunt een 4-3-3 die in balverlies heel hard leek op de tactiek uit die eerste confrontatie. Hubert stond nog in doel in afwachting van Victor Valdes met voor zich Fioré, Kosanovic, Scholz en Goreux. Yatabaré, Trebel, Enoh, Jr Edmilson, Dossevi en Emond waren de andere namen.

Bij Gent weinig verrassingen met dezelfde namen en hetzelfde spelsysteem als anders. Vanhaezebrouck stuurde volgende 11 spelers de wei in: Sels; Asare, Mitrovic, Nielsen; Deaux, Kums, Dejaegere, Foket; Milicevic, Moses Simon, Depoitre.

Enkel 4-3-3 op papier
In de openingsfase kregen de bezoekers het balbezit cadeau van Standard. Ferrera’s tactiek, deels gestoeld op het voetbal van Atlético Madrid, bestond er opnieuw in zijn ploeg iets over de middenlijn te posteren om van daaruit de bal te proberen recupereren om toe te slaan op de counter met snelle, opportunistische aanvallers. Wanneer het drukzetten niet slaagde of te veel tijd in beslag nam, maakten de Rouches vaak een overtreding om het vloeiende positiespel van de Gentenaars even te onderdrukken.

Standard startte op papier dan wel vanuit een 4-3-3, bij de opbouw van Gent transformeerde dit volledig. Dossevi, eigenlijk rechterflankaanvaller, kwam voorin naast Emond te spelen. Die twee kozen positie tussen Mitrovic en zijn twee collega-centrale verdedigers, Emond stond meestal tussen Mitrovic & Nielsen, terwijl Dossevi postvatte tussen Mitrovic & Asare. Mitrovic kreeg de bal en van zodra hij de bal naar buiten speelde zetten Dossevi & Emond snel druk om Gent tot de lange bal te dwingen. Ondertussen kreeg Jr Edmilson de taak om als linkerflankaanvaller volledig terug te zakken om Foket af te stoppen.

Op het middenveld was de taakinvulling eenvoudig: Yatabaré (op Kums) en Trebel (op Deaux) dekten zo snel als mogelijk door om druk te zetten op de centrale middenvelders van Gent. Wanneer de ‘valse wingers’ in de bal kwamen, werd er doorgedekt door de centrale verdedigers van Standard. Indien Simon of Milicevic te veel naar het middenveld kwam, nam Enoh de taak van zijn verdedigers over. Dit alles lukte uitstekend in het openingskwartier waardoor de bezoekers zich genoodzaakt voelden (te) snel diep te spelen richting Depoitre. Uiteindelijk resulteerde dat in veel duels, het spel dat veel stillag en amper doelgevaar.

Strijdtoneel op één flank
Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen er meer openingen en staken beide teams regelmatig de neus aan het venster. Het werd ook al duidelijk dat de match zou beslist worden op één flank, namelijk de rechter van Standard & dus de linkerzijde van Gent. De andere flank zat op slot met Edmilson die makkelijk Foket uit de wedstrijd hield maar zo zelf ook niet aan voetballen kwam.

Standard probeerde vooral te dreigen door snel diepte te zoeken in de rug van de driemansdefensie van Gent. Het waren vooral Goreux, Yatabaré en Dossevi die afwisselend voor infiltraties zorgden op de rechterkant wat tot enkele kleine kansjes leidde. Uiteindelijk was het gevaar nog relatief beperkt, Standard stond centraal op het middenveld immers in koppeltjes door de pressing die ze voerden, waardoor daar ook niemand aanspeelbaar was als het zelf in balbezit kwam. De diepte in met Dossevi, Goreux en Yatabaré was daardoor de enige oplossing.

Goreux in de problemen
Ook de bezoekers creëerden zo goed als al het gevaar op die linkerflank, vooral in de tweede helft.
Dit was vooral te danken aan de uitstekende wisselwerking tussen Simon & Dejaegere. Steeds infiltreerde er één van de twee centraal, terwijl de andere ook hoog maar breed bleef. Op die manier werd Goreux voortdurend in een 1v2 situatie gedwongen en kwam hij dus in de problemen. Tegelijk hielden Depoitre en Milicevic (vaak heel hoog) beide centrale verdedigers bezig. Dit was ook de schets van de 0-1 waarin Simon de actie naar binnen maakte en Goreux met zich meelokte om nadien Dejagere breed (en helemaal vrij) aan te spelen die de assist op Depoitre verzorgde.

In de tweede helft durfden de verdedigers van Gent ook de 3v2 situatie in de opbouw meer uitspelen en indribbelen naar het middenveld om van daaruit de bal voorwaarts te spelen. Ook Mitrovic schoof centraal geregeld in wat in combinatie met meer variatie op de linkerflank & Depoitre die zich beter in de match knokte, ervoor zorgde dat Gent na tien minuten in de tweede helft de match al kon beslissen.

In balverlies liet de veldbezetting van Standard ook toe om makkelijk onder druk gezet te worden. Zowel Dejaegere als Simon gingen hoog storen: één van hen zette druk op de centrale verdediger aan de bal, terwijl zijn ploegmaat snel druk kon zetten op Goreux als die werd aangespeeld. Centraal op het middenveld zaten Yatabaré & Trebel vast bij Kums & Deaux omdat ze zelf dicht bij hen in de buurt gingen staan. Daarom werd er vaak lang gespeeld wat Gent kon oplossen gezien de 3v2-situatie.

Kums maakte nog de 0-2 van op afstand, Dejaegere –opnieuw in de rug van Goreux- zorgde met een kopbal voor de eindstand 0-3.

Eigen aanvalsspel verloochend
Gent gaf opnieuw een masterclass in balbezit met een verzorgde opbouw van achteruit, veel positiewissels en voortdurende infiltraties. Standard paste zich aan en kon in de beginfase de Gentse aanvallen makkelijk afweren. Het blijft echter zoeken naar een ploeg die het Gentse positiespel kan neutraliseren zonder het eigen aanvalsspel te verloochenen.

De beste voorbeelden hiervan waren KV Mechelen in 5-2-3 (1-0 winst in eigen huis), Zulte Waregem (2-2 uit) in 4-3-3 en Charleroi (1-3 uit). De belangrijkste overeenkomsten tussen deze wedstrijden was dat de tegenstanders van Gent durfden spelen met 3 drie aanvallers die snel vooruit druk zetten op de 3 centrale verdedigers en tegelijk snel zorgden voor diepgang bij balverovering. Hoge pressing, Gent dwingen tot een lange bal en achterin 90’ gefocust de strijd aangaan en de duels winnen, bleek tot op heden de enige succesformule om de kampioen te verslaan. Benieuwd wie de volgende ploeg is die met het nodige lef de troepen van Vanhaezebrouck uitdaagt…

Samenvatting Stadion

Meer binnenlands voetbal

 

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

16 januari 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Genk – Zulte Waregem (2-1): allebei vol voor 3 punten

Met nog 9 speeldagen te gaan, kon KRC Genk de comeback richting PO I inzetten. De defensieve stabiliteit voor nieuwjaar bleef overeind, het Limburgse bestuur investeerde fors om de aanvallende gebreken op te lossen. Essevee stond dan weer op een knappe 5e plaats. Zo veel mogelijk punten pakken om de oprukkende concurrentie achter zich te houden, was de boodschap.

tactiek Genk Waregem

Basisploegen van KRC Genk & SV Zulte Waregem

Peter Maes miste enkel Castagne, Walsh werd rechtsachter. Buyens en De Camargo zaten op de bank, Ünal moest zelfs in de tribune postvatten. Genk startte de match in een 4-3-3 met Bizot; Tshimanga, Kabasele, Dewaest, Walsh; Ndidi, Malinovsky, Pozuelo; Bailey, Buffel, Kebano.

Francky Dury gooide nieuwkomers Dalsgaard en Poletanovic meteen in de ploeg. Ook hij opteerde voor een 4-3-3 met volgende namen: Bossut; Verboom, Diallo, Sami, Dalsgaard; Poletanovic, Lepoint, De Ridder; Kaya, Buyl, Leye.

Infiltrerende Malinovsky & Pozuelo
Genk probeerde verzorgd op te bouwen van achteruit met Bizot die inspeelde op één van zijn centrale verdedigers. De backs Walsh & Tshimanga rukten heel hoog op en maakten zo ruimte voor één van de aanvallende middenvelders Malinovsky & Pozuelo die regelmatig laag de ballen kwamen ophalen. Ook Buffel & Bailey probeerden op het gepaste moment naar binnen te komen om man-meersituaties te creëren.

Essevee probeerde het vast te zetten met twee voorin, De Ridder kwam naast Leye spelen om druk te zetten op de centrale verdedigers van Genk. Omdat de verdediging & het middenveld van de bezoekers in de beginfase iets te ver uit elkaar speelden, konden de Limburgers een aantal keren goed opbouwen. Het werd in die gevallen vooral gevaarlijk met de dieplopende Walsh op rechts, de infiltrerende aanvallende middenvelders Malinovsky & Pozuelo en uiteraard ook met de snelheid van Kebano. Die laatste, aanvallende middenvelder van oorsprong, verraste met vaak schitterend getimede loopacties in de rug van de verdediging van Zulte Waregem.

Bovenstaande patronen zorgden ook voor de eerste grote kans: Kebano die de bal vraagt in de korte diepte in de rug van de Essevee-defensie en Walsh vindt. De rechtsachter brengt de voorzet op de infiltrerende Pozuelo die op de paal trapt. De 1-0 kwam er dan weer na een slechte vrije trap van Kaya waarna Genk Kebano het straatje instuurt. Bossut redt eerst nog knap, maar Ndidi is goed gevolgd om binnen te trappen.

Kaya spelmaker vanaf de vleugel
Halfweg de eerste helft nam SVZW het initiatief over. Het acteerde in balverlies beter als ploeg en veroverde daardoor meer ballen, waardoor het meer balbezit verkreeg. Vooral de pressing vanuit het middenveld was zeer agressief: De Ridder hielp Leye mee de opbouw van de Genkies te verstoren, ook Lepoint ging vaak erg hoog storen wat zorgde voor veel balrecuperatie.

In balbezit zorgde Buyl voor gevaar met individuele acties op de rechterflank. De collectieve acties startten vooral bij het vrijlopen van Kaya. In zijn rol als spelmaker, vanaf de vleugel, trok hij als vanouds geregeld op gepaste moment naar binnen. Als hij wordt vrijgespeeld, het signaal voor Verboom om op te rukken op links, voor De Ridder en Buyl om centraal de doorsteekpassjes te proberen ontvangen. En voor Leye en Lepoint dan weer het ideale moment om hogere voorzetten te proberen binnen knikken. Uiteindelijk is het ook die laatste, wel met de voet, die voor de 1-1 zorgt.

Bij dat patroon lagen tegelijk ook de mogelijkheden voor Genk: want wanneer Kaya de bal een aantal keer simpel verspeelde, liet Essevee ruimte openliggen voor de omschakeling.

Terwijl Genk voor rust kort trachtte op te bouwen, kozen de bezoekers voor direct spel. Bossut trapte, zeker op rechts, meestal lang op Leye. De kapitein won meerdere duels en probeerde steevast te verlengen om De Ridder en Buyl in de diepte te sturen. Deze aanpak bleek wedstrijdbepalend, want al snel liep Tshimanga op zo’n fase tegen geel aan. Na 35’ mocht hij al gaan douchen met een rood karton. Essevee nam het initiatief volledig over en kon voor rust nog op voorsprong komen maar verzuimde te scoren.

Peter Maes Genk tactiek

Peter Maes herschikte zijn ploeg aan de rust

Na de rode kaart
Maes herschikte de pionnen aan de rust: hij koos voor een soort 4-3-2 in balverlies met Pozuelo die naast, of in balbezit net achter, diepe man Kebano kwam te spelen. Bailey werd eerder al geslachtofferd voor linksback Hamalainen. Malinovsky & Buffel deden het loopwerk op het middenveld in hun rug gesteund door Ndidi.

Zulte Waregem koos in de opbouw niet meer voor de lange bal richting Leye, nu probeerde het voetballend de man-meersituatie uit te buiten. Dit verliep echter iets te wisselvallig en leidde meermaals tot balverlies & tot een te trage balcirculatie. De Genkse middenvelders sloten goed aan bij hun twee aanvallers en konden zo samen de opbouw van de bezoekers goed verstoren. Daardoor was het Genk dat met een man minder verrassend hoog bleef pressen en zo de wedstrijd naar zijn hand zette in het derde deel van de partij.

Omhaal Karelis
Naar het einde van de wedstrijd toe gooiden beide teams de registers open voor een o zo belangrijke 3-punter. Bij Zulte Waregem kwam het gevaar voornamelijk van de infiltrerende De Ridder, Lepoint en de backs. Storm verknoeide meerdere mogelijkheden met een slechte individuele actie. Bij Genk zorgde Kebano samen met de ingevallen Karelis dan weer voor diepgang en druk vooruit, net als Walsh die ondanks de minderheid mee ten aanval trok. Kabasele speelde nog even voor doelman maar zijn handsbal werd niet bestraft met een penalty voor Zulte Waregem. Niet veel later scoorde de kersverse aanwinst Karelis met een omhaal de beslissende 2-1.

Uiteindelijk een heel open partij met twee ploegen die vol voor de overwinning gingen. Een draw had een billijke uitslag geweest, maar het is Genk dat met een overwinning met 10 man een mentale boost krijgt. Zulte Waregem brengt fris voetbal, maar slikt nog te veel doelpunten. De strijd om PO I ligt opnieuw volledig open, de neutrale fans wrijven zich in de handen.

 

Meer Belgisch voetbal

Hier komt samenvatting van Stadion