Na een moeizame start in de Premier League pakte Chelsea na 7 opeenvolgende overwinningen de koppositie in handen. Thuisploeg Manchester City acteerde daarentegen eerder wisselvallig dit seizoen, al had het gros van de wedstrijden wel een duidelijke rode draad: namelijk die van spektakel.

Dat Chelsea bijna een jaar na het vertrek van Mourinho een volledig ander gezicht zou krijgen, werd deze zomer duidelijk bij de aanstelling van de Italiaanse trainer Antonio Conté. Onder zijn leiding ontwikkelden de Chelsea-spelers zich razendsnel in de voorbereiding. Vooral in balverlies legde Conté meteen zijn accenten, in balbezit lag er daarentegen nog heel wat werk op de plank na een erg korte voorbereidingsfase gezien het EK. Dat kon je al lezen in onze vorige analyse van Chelsea FC.

                 Startopstellingen van City & Chelsea, beiden in 3-4-3

Geblesseerde Matic
Waar Chelsea in de beginfase van de Premier League de nodige punten pakte, kende het een mindere periode in september. De problemen in balbezit, die we al schetsten, bleven aanwezig. Evenals de verdedigende stabiliteit die wankelde door de mindere prestaties van ouderdomsdekens Ivanovic en Terry. Met de komst van David Luiz en een aantal nederlagen tegen concurrenten Arsenal & Liverpool schakelde Conté over op een 3-4-3 systeem wat specifieke overeenkomsten vertoont met de manier waarop KAA Gent probeert te voetballen, althans in balbezit. Met 7 opeenvolgende overwinningen hees Chelsea zich na die omschakeling vliegensvlug richting de koppositie in de Engelse competitie.

Geen reden dus voor Conté om wijzigingen te doen op bezoek bij City. Hij hield vast aan zijn 3-4-3 maar moest wel noodgedwongen de geblesseerde Matic vervangen door Fabregas. De elf namen: Courtois, Azpilicueta, Luiz, Cahill, Moses, Alonso, Kanté, Fabregas, Pedro, Hazard, Costa.

Guardiola daarentegen draait zijn hand niet om voor een tactische ingreep meer of minder, hij schakelde speciaal voor de confrontatie met Chelsea ook om naar een 3-4-3 met Bravo, Otamendi, Stones, Kolarov, Navas, Sane, Gundogan, Fernandinho, De Bruyne, Silva en Aguero in de basis.

Chelsea met gekend patroon op links. Hazard aan de bal en zijn individuele actie wordt ondersteund door de lopende Alonso op de buitenkant en Costa centraal

Initiatief bij Chelsea 
In een heftige openingsfase startte Chelsea het best. Het creëerde meteen een tweetal halve kansjes op de linkerflank volgens het gekende succespatroon: Hazard die wordt aangespeeld tussen de linies en probeert te versnellen richting doel. Terwijl The Citizens hem moeten verdedigen zorgt Alonso op de linkerflank voor een loopactie in de diepte terwijl ook Costa slim beweegt. Ofwel loopt de Braziliaanse spits in de diepte om ruimte te creëren zodat Hazard z’n individuele actie kan voortzetten, in het andere geval vraagt hij de één-twee om Hazard te laten trappen op doel. Verder in de match zou Chelsea ook het merendeel van het gevaar over links creëren.

Daarna raakte de wedstrijd eventjes in het slop, beide teams raakten af en toe in de problemen door de tactische keuze om beide formaties aan elkaar te spiegelen. Wanneer ploegen in hetzelfde systeem spelen, zeker als het maar met 1 echte flankspeler is, is het simplistisch voorgesteld dan ook vaak een echt 1v1 duel tussen twee spelers van de beide teams die elkaar voortdurend tegenkomen. Het zorgt er meestal voor dat er snel druk is op de bal waardoor er vooral duels uitgevochten wordt en verzorgd combinatievoetbal moeilijk wordt. De technische vaardigheden in het Etihad Stadium waren gelukkig zo groot dat we ondanks ‘de spiegeling’ wel nog vaak aantrekkelijk voetbal kregen voorgeschoteld.

Man City probeert op te bouwen maar krijgt hoge pressing bij de doeltrap van Chelsea. Costa kiest positie tussen Stones en de doelman, terwijl elders op het veld wordt doorgedekt. Chelsea geeft echter ruimte weg in de rug die net niet wordt benut door City

5-4-1 bij de bezoekers
Uiteindelijk trok Manchester City toch het laken naar zich toe. Na het openingskwartier eigende het zich het merendeel van het balbezit toe (60.6%) en probeerde het meer dan Chelsea van achteruit op te bouwen. In de eigen opbouwfase kreeg het wel snel druk van de bezoekers dat bij een doeltrap meteen hoog ging pressen. Bij één van de eerste pogingen leidde dat echter meteen tot een diepe pass in de rug van hun verdediging waardoor de bezoekers zich in het verder verloop van de match verder lieten terugzakken, zeker ook ingegeven door de stand.

Net als in de voorbereiding koos Chelsea afwisselend voor een medium en laag blok in een 5-4-1 waarbij de twee flankmiddenvelders eigenlijk verdedigers worden en waarbij de ‘inside wingers’ Hazard & Pedro als flankmiddenvelders acteerden bij balverlies. Het zorgde voor een heel gesloten centrum waardoor City zich genoodzaakt zag het over een andere boeg, namelijk de flanken, te gooien.

Alles over rechts bij City
The Citizens mikten wel vooral op de rechterflank. Daar probeerden vaak zowel De Bruyne als Silva voor man-meersituaties te zorgen door hun centrale posities te verlaten. Daardoor kon het op 3 manieren verschillende keren voor gevaar zorgen:
1. In het begin werden de infiltrerende Silva en De Bruyne vaak in een 1v1 situatie gebracht met Cahill die niet de meest wendbare is

Toen Chelsea ook Alonso veel verder liet terugzakken en het verdedigender aanpakte, was de tweede situatie vooral gevaarlijk bij:

Navas staat hoog waardoor Alonso achteruit moet. De Bruyne staat goed gepositioneerd om voor te zetten aan de buitenkant van Hazard. Aguero en Silva infiltreren voor doel

2.De Bruyne die nog breder positie ging kiezen en niet infiltreerde maar probeerde om in een positie te komen om de bal voor te zetten. Dit deed hij niet toevallig aan de buitenkant van Hazard of Pedro, beiden als aanvallers geen heel grote voorstander van het verdedigende werk. Omdat Navas hoog positie koos, moest Alonso natuurlijk achteruit waardoor Hazard en Pedro wel actief moesten meeverdedigen. Omdat zowel Silva als De Bruyne in die situaties al meer op rechts zaten, vertrok Aguero meer van links waardoor hij altijd gevaarlijk kon insnijden in de rug van de centrale verdedigers van Chelsea. Zo’n voorzet van op rechts, zij het dan wel van Navas, leidde overigens ook tot de 1-0 voorsprong voor de thuisploeg op slag van rust.

3. De derde mogelijkheid volgt een ander belangrijk principe van Guardiola: de tegenstander naar één vleugel krijgen om dan snel te wisselen van kant en ze daar pijn te doen. Door de meerderheidssituaties op rechts lag er uiteraard ruimte op links die City tweemaal gevaarlijk gebruikte met een dieptepass op de lopende Sané. Al kwam dit patroon over de hele match bekeken iets te weinig in het stuk voor en werd Sane ook relatief vroeg naar de kant gehaald.

De ommekeer
De tweede helft begon enigszins gelijklopend aan de eerste met Chelsea dat het initiatief nam, logisch gezien de achterstand. Het probeerde nu echter wel iets meer op te bouwen, waar het in de eerste helft minder risico nam. Dat resulteerde al snel in de gelijkmaker. Een verrassend onsamenhangend moment van drukzetten bij City leidt een lange pass in, in de rug van de thuisploeg. Daar wint Costa het duel tegen Otamendi (veel 1v1 duels als beide teams hun formatie spiegelen, weet je wel), die knap binnentrapt. Net voordien had City echter wel dé kansen op de 2-0, de 1-1 zorgde niet verrassend dus voor een heuse ommekeer.

De tweede helft verliep na de gelijkmaker zo goed als parellel aan de eerste met City dat opnieuw het heft in handen nam en gevaarlijk probeerde te zijn over de rechterkant. Over de hele match bekeken, liepen overigens maar liefst 47.6% van de City-aanvallen over rechts, slechts 30.5% over links en de overige 21.9% door het midden.

Chelsea zakte op zijn beurt terug in hun gekende 5-4-1 blok en counterde zich dodelijk efficiënt naar 1-2. Een gelijkaardige fase als bij de 1-1 waarbij Costa ongemeen makkelijk Otamendi opzij zet en de ingevallen Willian op snelheid bedient; 1-2.

Spektakel en punten
Guardiola nam in de slotfase nog extra risico’s met de inbreng van Iheanacho als tweede spits. Silva nam de linkerflank voor z’n rekening, de Bruyne de rechter en Yaya Touré speelde nog centraal. Echt veel voorzetten kwamen er echter niet meer uit en al snel bracht Hazard zekerheid met opnieuw een snel uitgespeelde counter. 1-3 boeken toe. De toegevoegde tijd werd nog ontsierd door twee rode kaarten voor de gefrustreerde Fernandinho en Aguero maar dat veranderde niks meer aan de score.

De match verliep eigenlijk naar het beeld van het seizoen: City met het initiatief en spektakel, Chelsea met de punten. Beide coaches zetten het team al duidelijk naar hun hand, Conté misschien nog net dat tikkeltje meer omdat Chelsea ook iets meer vanuit de reactie voetbalt wat uiteraard makkelijker is aan te leren. Zijn team blijft desondanks een grote titelkandidaat zeker gezien de afwezigheid op het Europese toneel en de relatief lage wedstrijdbelasting…

Klassement na 14 matchen
1. Chelsea  34 ptn
2. Arsenal 31 ptn
3. Liverpool 30 ptn
4. Manchester City 30 ptn
5. Tottenham 27 ptn

Topmatchen in december 2016
Zondag 11/12 om 15.15: Man United – Tottenham
Zondag 18/12 om 17.00: Man City – Arsenal
Maandag 19/12 om 21.00: Everton – Liverpool
Zaterdag 31/12 om 18.30: Liverpool – Man City