Een 5e plaats, bekerwinst en naar de Europa League. De top voor Lokeren leek vorig seizoen behaald, maar er is ambitie om nog beter te doen. Op Harbouai na werden alle spelers behouden, Peter Maes bleef aan boord en de voorzitter investeerde zelfs in de verdere uitbouw van de club met een nieuwe tribune.

Typeploeg Lokeren

Maes staat synoniem voor stabiliteit. Het tactische plaatje bij Lokeren verschilt dan ook amper van de voorbije seizoenen, aan de 4-3-3 wordt niet getornd. In doel lijkt Verhulst voor het eerst in jaren de voorkeur te krijgen op WK-doelman Copa. Verhulst toonde zich erg sterk op de lijn in de eerste wedstrijden, is minder spectaculair dan zijn Ivoriaanse concurrent, maar biedt tegelijk iets meer zekerheid.

Geen verdediging die beter op elkaar is ingespeeld dan die van Lokeren. Centraal zijn Scholz en Maric de perfecte match: beiden hebben een goed positiespel, kopkracht én voetballend vermogen. Een afwezigheid van een van hen wordt opgevangen door Mertens. Op de backs zorgen Odoi en Galitsios voor aanvallende intenties. De tweevoetige Odoi heeft de kwaliteit om het overzicht te bewaren in de waarheidszone en een verzorgde laatste pass te geven, zijn Griekse vriend aan de overkant heeft meer een goede, hoge voorzet in de benen. Met Corryn, Henrique en Mertens heeft Lokeren geen overschot aan verdedigende kwaliteit op de bank.

Kapitein Overmeire en Persoons vormen al bijna vijf seizoenen een tandem op het middenveld. Net als in het centrum van de verdediging zijn het twee, naar Belgische subtopnormen, complete middenvelders: voldoende technische bagage, goed positiespel, duelkracht en groot loopvermogen. Het is één van de sleutels van het succes van Lokeren: allemaal goede, complete spelers halen. Geen hokjesdenken: geen ‘loper’ naast een ‘spelmaker’ zetten en het maakt de geoliede machine die Lokeren is, moeilijk te stoppen. Zeker na de ontbolstering van Vanaken die op 10 speelt. Zelden iemand op de Belgische akkers gezien die zo slim vrijloopt, alles ziet en ook steeds de juiste keuze maakt. Hij koppelt techniek aan intelligentie, een uitstekende mentaliteit aan atletisch vermogen in volle ontwikkeling: van een complete speler gesproken. Al houden ze in het Waasland hun hart vast tot het sluiten van de transfermarkt, Vanaken gaf al meermaals aan te willen vertrekken.

Net als achterin mag er overigens weinig gebeuren met de basisspelers. De eerste back-up voor het duo Overmeire-Persoons is zelfs Vanaken die in geval van nood een rijtje achteruit schuift. Met enkel Trompet houdt Maes bitter weinig achter de hand. Ondertussen werd Ngolok reeds aangetrokken, een goede zet van het bestuur.

Kwaliteit op de flanken is er wel voldoende: met Remacle, De Pauw, Kaya en Patosi heeft Maes keuze te over. Momenteel kiest hij voor de diepgang van Remacle en De Pauw. Die laatste oogst lof met zijn techniek en werklust maar irriteert tegelijk met zijn gebrekkige efficiëntie. Mogelijk wordt straks geroteerd met Kaya & Patosi. Centraal in de spits leek topschutter Harbouai een leemte achter te laten, maar met Junior Dutra is er een uitstekend alternatief met meer diepgang en combinatievermogen in zijn spel. Nieuwkomer Leye krijgt de tijd om naar zijn beste vorm te groeien, en past goed in het Lokerse spel. En dan is er nog Abdurahimi die bij zijn debuut een uitstekende indruk naliet.

Tactisch staat Lokeren minimaal op hetzelfde niveau als de voorgaande jaren. Het blok achterin staat als een huis en het combinatievoetbal loopt vaak tot in de zestienmeter van de tegenstander. Dat is misschien een gedwongen keuze door het vertrek van Harbouai waardoor Lokeren wat présence mist in de box. Maar alles bij elkaar lijkt het elftal in vergelijking met vorig jaar allesbehalve verzwakt. Het is echter een groot vraagteken hoe de troepen van Maes omgaan met Europees voetbal. Ervaring met midweekmatchen heeft het team niet, erg veel rotatiemogelijkheden evenmin.

De Vraag: hoe verteert Lokeren het Europese verhaal?
Prognose: 5e plaats