Argentinië kroonde zich gisteren tot groepswinnaar na een nipte overwinning (3-2) tegen Nigeria. Toch hebben de Argentijnen nog werk als ze straks ook in Maracanã de wereldbeker in de lucht willen steken.
door Bart Plasschaert

Bondscoach Alejandro Sabella koos voor de match tegen Nigeria opnieuw voor een 4-4-2 in ruit. Ondanks het feit dat de ploeg al geplaatst was voor de volgende ronde liet de trainer amper spelers rusten. Een risico wetende dat Zabaleta, Garay, Aguero, Messi, Di Maria en anderen al een lang seizoen achter de rug hebben? De tijd zal het uitwijzen.

Opstelling Argentinië

Eén ding is al lang duidelijk: de Argentijnen hebben voldoende aanvallend talent om wereldkampioen te worden. Of dat volstaat is nog afwachten, zeker in een WK waarin de omschakeling centraal staat en defensieve foutjes keihard worden afgestraft. 3 tegengoals in een poule met Nigeria, Iran en Bosnië is te veel, werk aan de winkel dus.

Tegen Nigeria werd de verdediging opnieuw aan tal van gevaarlijke situaties blootgesteld. Blootgesteld, niet door defensieve onkunde wel door de offensieve spelers die niet meedachten in de omschakeling, in het verdedigen. Het was opvallend hoe vaak de Argentijnen met drie spelers (twee spitsen + Messi als 10) gewoon voorin bleven staan en de centrale middenvelders van Nigeria aan de bal lieten.

Uiteraard kan dit een bewuste keuze geweest zijn: Nigeria heeft geen creatieve spelmaker en dan wordt de gegeven vrijheid niet afgestraft zoals dat wel zou gedaan worden door een Pirlo, een De Bruyne. Maar bij de technisch sterkere teams die de Argentijnen straks nog zullen tegenkomen, lopen zo’n ‘playmakers’ dus wel rond. Druk zetten gebeurt voorin en wanneer de tegenstander door de eerste druk heen voetbalt, moeten de spitsen iets mee terugzakken om de ruimte op het middenveld te beperken. En dat gebeurde dus niet, Russische roulette!

Geen druk van Higuain & Aguero. Messi staat dichtst bij speler met bal maar wandelt ipv duel aan te gaan.

Het enige voordeel van het weinig meeverdedigen is uiteraard de omschakeling naar balbezit voor de Argentijnen. Wanneer de Argentijnse defensie de bal herovert, zijn de drie gevaarlijkste Argentijnen namelijk voorin te vinden en kan snel doelgevaar gecreëerd worden. Alleen gebeurde dat laatste niet.

Argentinië mag met Aguero, Higuian en Messi dan wel de Heilige Drievuldigheid hebben, ze moeten complementair handelen. In de eerste helft liepen ze elkaar centraal steeds voor de voeten. Niemand die de  ruimte op de flanken durfde of wilde gebruiken. Het is nochtans de basis om tot combinatiespel en snelle counters te komen: ruimte maken voor elkaar, zichzelf opofferen om medespelers in een kansrijke positie vrij te krijgen. Maar dat leek voor de drie vedetten een moeilijke opgave. Benieuwd of hun ego opzij kunnen zetten eens ze tegen de kleppers spelen.

Activiteit van Lavezzi

Activiteit van Aguero

Het lijkt op het eerste gezicht een bizarre uitspraak (ja, ik besef het), maar de hamstringblessure van Aguero kan een geschenk uit de hemel zijn voor ‘Los Albicelestes’. De ingevallen Ezequiel Lavezzi zorgde voor een frisse wind in het team. Hij maakte zich voortdurend aanspeelbaar aan de buitenkant en gaf zo ruimte aan Higuain & Messi. Het verschil in baltoetsen tussen Aguero (hij gaf 6 passes op 38’ allemaal centraal op het veld) en Lavezzi (31 passes op 52’) spreekt boekdelen.

Ook op defensief vlak was Lavezzi een pak actiever dan Aguero. Daarom zou hij de bliksemafleider kunnen zijn voor Messi & goalgetter Higuain. Het lijdt geen twijfel dat Aguero de betere voetballer is maar een team heeft nood aan complementariteit en om het in boerenterm te zeggen: Er hoort maar 1 haan op het erf. Benieuwd of Sabella de balans in zijn elftal vindt en zijn spitsen leert om voor het land te spelen. Dan is een droomfinale tegen Brazilië zeker mogelijk!