door Stijn Candries

Gisteravond 23u00: “We spelen te traag om een ploeg te ontwrichten”, zeg ik. “Wilmots en brommerke hebben geen tactische knobbel”, antwoordt Davy. We kregen helaas (bijna) gelijk.

Bijna een half jaar heeft Wilmots de tijd gehad om de wedstrijd tegen Algerije voor te bereiden. Dat de Algerijnen een muur optrokken kan hem toch niet verrast hebben. Ik weet hoe hautain dit nu gaat klinken, maar al sinds de oefenduels tegen Japan en Colombia zie ik één grote constante bij de Duivels, het gaat te traag. Onze getalenteerde Duivels zijn stuk voor stuk te verliefd op de bal waardoor het tempo veel te laag ligt. Tegen ploegen die veel ruimte weggeven is dat niet zo’n probleem, maar dacht Wilmots nu echt dat die Algerijnen naar voor zouden trekken en de deur zouden open zetten? Neen toch, maar Wilmots is dan ook geen tacticus. Hij is een motivator, dat was hij ook al in Japan in 2002. ‘De sfeer is goed.’ Waar hebben we dat nog gehoord?

Houten klaas
Romelu Lukaku is sterk en snel, gevaarlijk in de omschakeling, maar een houten klaas op de korte ruimte. Dat zagen we al bij Anderlecht en ik dacht altijd dat ze hem in Engeland wel zouden leren voetballen. Met de rug naar doel, kaatsen, een bal bijhouden. Maar drie jaar later heeft hij op dat vlak 0 progressie gemaakt. Wilmots had gewoon moeten zeggen: “Romelu, als we straks tegen Duitsland counteren word jij heel belangrijk, maar dit is geen wedstrijd voor jou.” Origi, Mirallas of Januzaj op 9, zij kunnen iets doen op de korte ruimte.

1 juni 2014: Zweden – België. Ik ga hautainer klinken per alinea, maar ik zweer op mijn communiezieltje dat ik de waarheid spreek. Eén ding viel mij toen op: Witsel is fantastisch aan de bal (te traag, dat wel) maar in balverlies speelt hij niet voor zijn verdediging, maar gaat hij hoger spelen, terwijl de Duivels geen druk zetten! (Lukaku zet geen druk en de achterlijn schuift niet mee op.) De ruimte die hierdoor ontstaat tussen Witsel en de verdediging is groot, te groot. 11 Zweden die in gedachten al op een strand liggen doen er niks mee, en Wilmots en zijn 30-koppige staf blijkbaar ook niet. De Algerijnse bondscoach Vahid Halilhodzic had het wel netjes in zijn mapje neergepend.

Als motivator moet Wilmots de ploeg dan toch op scherp zetten, maar ook hier heeft hij gefaald. Onze Duivels stonden stijf van de stress toen ze het veld opkwamen, een andere verklaring voor de slechte passes van De Bruyne en de dekkingsfout van Vertonghen is er niet. Ook Van Buyten, Wilmots’ boezemvriend, deed zijn bijnaam Van Blunder opnieuw alle eer aan met enkele (kleine) foutjes. Als hij zijn ervaring niet kan overbrengen hoort hij op de bank thuis en niet Vermaelen. Dat geeft Kompany ook de kans om makkelijker uit te voetballen op de rechterkant.

Ben ik dan een alleskenner? Neen, zeker niet. Fellaini had ik niet in de basis gezet. Courtois, Alderweireld, Kompany, Vermaelen, Vertonghen, Witsel, Dembele, Mertens, De Bruyne, Hazard en Mirallas waren ‘mijn’ 11 namen. Mėt tempo en snel combinatievoetbal om de Algerijnen uit verband te spelen. Maar eind goed al goed, we hebben drie punten op zak, de stress is weg en de verwachtingen zijn dankzij de uitslag niet torenhoog zoals bij Oranje. Al wordt Rusland zondag opnieuw een serieuze test. Voor onze Duivels, maar zeker voor onze bondscoach.