Tagarchief: Yannick Ferrera

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

29 augustus 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Club Brugge – Standard Luik (2-2): Rouches counterend naar verdiend punt

De eerste Super Sunday in de Pro League zorgde meteen voor spektakel. Club Brugge pakt op eigen veld in extremis nog een punt tegen een stug Standard Luik, een resultaat waar geen van beide achteraf heel blij mee was.

Met respectievelijk 6 (Club Brugge) en 5 (Standard) punten uit de eerste 4 competitiewedstrijden waren geen van beide topteams sterk uit te startblokken geschoten. Tijd dus om zieltjes te winnen bij de fans in de eerste topaffiche van het nieuwe seizoen.

tactiek Club Brugge Standard

Opstellingen Club Brugge & Standard Luik

Bij Club Brugge lag de focus de voorbije weken vooral op het aankomende Champions League avontuur, tegelijk liggen de creatieve wingers Izquierdo en Refaelov een tijdje in de lappenmand. Michel Preud’homme koos daarom verrassend voor een 4-4-2 met Vossen en Wesley in de spits, zowel Diaby als Vanaken moesten vrede nemen met een plaats op de bank. De elf namen: Butelle, De Bock, Denswil, Engels, Van Rhijn, Simons, Claudemir, Vormer, Gedoz, Vossen en Wesley.

Yannick Ferrera kon zich dan weer geen gebrek aan scherpte permitteren, elke nederlaag kan nu eenmaal het einde betekenen van zijn Luiks avontuur. Hij bedacht een tactisch plan om de thuisploeg pijn te doen op de counter met volgende spelers: Hubert, Goreux, Scholz, Laifis, Fiore, Enoh, Trebel, Touré, Dompé, Dossevi en Mmae.

Drie verdedigende middenvelders
Ferrera kwam met een speciale strategie op de proppen die eigenlijk het volledige wedstrijdbeeld tekende. Standard leunde terug rond de middenlijn, met het idee daar te bal te veroveren en snel te counteren richting het Brugse doel. Dat deden de Rouches op een vooraf uitstekend uitgekiende manier:

Opvallend daarin was de duidelijke keuze voor 3 defensieve middenvelders. Bij balverlies dekte Enoh het centrum af waar Touré en Trebel naast hem respectievelijk ook de rechter- en linkerflank voor hun rekening moesten nemen. Het feit dat deze middenvelders voortdurend gevraagd werd deze flanken te helpen verdedigen, en dat ook lange tijd goed uitvoerden, was cruciaal in het volgende onderdeel van Ferrera’s strategie.

Nu konden de zogezegde flankaanvallers Dossevi en Dompé namelijk hun krachten sparen voor in de omschakeling. De twee snelle, creatieve spelers werden met niet heel veel verdedigende taken belast en konden naar hartenlust counteren. Dompé koos als linkerflankaanvaller in balverlies steeds relatief centraal positie om daar Simons op te vangen. Wanneer Standard de bal veroverde, kreeg Dompé de bal ofwel in de voet in de rug van Simons of werd hij in de ruimte getorpedeerd die werd achtergelaten door de oprukkende Van Rhijn.

counter

Twee duidelijke (gele) lijnen bij Standard (lijn van 4 verdedigers, lijn van 3 centrale middenvelders) met daarvoor Dompé, Dossevi en Mmae in een vooruitgeschoven rol: klaar om te counteren

Dossevi kreeg een gelijkaardige rol al mocht hij iets hoger op het veld blijven in balverlies. Hij hield Claudemir van op een afstand dan wel in de gaten maar zijn belangrijkste taak was om de bal tussen de linies te vragen bij balrecuperatie of in de diepte te duiken om meteen gevaar te creëren. Diepe spits Mmae paste zich aan om de bal dan te vragen waar zijn ploegmaats niet op tijd in gevaarlijke posities geraakten.

Trage opbouw Club Brugge
Tegelijk zorgden de posities van Dompé en Dossevi ervoor dat de thuisploeg niet tot een snelle balcirculatie kwam. Vorig seizoen al werd de opbouw van Club vaak geleid door de centrale middenvelders waarvan minstens 1 speler uitzakte naar de buitenkant. Omdat deze echter in de gaten gehouden werden door Dompé en Dossevi waren daarvoor weinig mogelijkheden. Bovendien zat het centrum goed vast door de drie centrale middenvelders bij de bezoekers.

Snelle flankwissels konden het beste antwoord zijn van Club Brugge, maar dat werd nagelaten door Simons, Claudemir en beide centrale verdedigers.

Boulevard Van Rhijn
Uiteraard impliceerde deze tactiek dat er heel wat ruimte lag op de flanken voor Club Brugge. Op rechts verdedigde Touré wel de hele match goed breed mee, waardoor de ruimte vooral op de andere flank, de Luikse linkerkant, kwam te liggen. Daar hielp Trebel waar mogelijk maar moest Fiore de problemen toch regelmatig alleen oplossen.

Club probeerde met de oprukkende Van Rhijn deze ruimte optimaal te benutten maar liet hier uiteindelijk toch vooral kansen liggen. Een creatieve speler gekoppeld aan de infiltraties van de Nederlandse back hadden grote schade aan de Luikse defensie kunnen aanrichten. De aanvallende inbreng van gelegenheidsrechtsmidden Vormer bleef echter relatief beperkt. De grootste kansen kwamen er dan ook na voorzetten van Van Rhijn richting vooral Vossen die een aantal grote mogelijkheden de nek omwrong.

Luikse counter
De 0-1 kwam er, hoe kan het ook anders, via de verwachte omschakeling. Mmae met een goede loopactie in de rug van Van Rhijn waar hij ook effectief de bal krijgt. Centrale verdediger Engels gaat te laconiek in duel waardoor Mmae kan voorzetten. Deze wordt al even makkelijk binnengelegd door de infiltrerende Touré die niet wordt opgepikt door Denswil, De Bock of Simons.

tactiek voorzet

Van Rhijn dekt door op Dompé waardoor Mmae in de hoek kan duiken en Engels meetrekt. Centraal staan Denswil, De Bock en Gedoz (blauw) slechts tegen 2 tegenspelers (rood) om de voorzet onschadelijk te maken

voorzet

Denswil stapt uit om Engels bij te staan, Simons & De Bock staan 2v1 tegen Touré maar verliezen toch het duel

Dossevi als spelmaker
Voor de rest beperkte het voetbal van Standard zich echter vooral tot het wild naar voor trappen van de bal, ook in de opbouw werd al heel snel in de match gekozen voor de lange bal. Pas toen Club Brugge terug op gelijke hoogte kwam, probeerden de Rouches er achterin opnieuw voetballend uit te komen.

Omdat Club Brugge met twee spitsen druk zette, liet Standard defensieve middenvelder Enoh uitzakken tussen de centrale verdedigers. Ondanks die meerderheid, want 3 Standard-spelers tegen 2 aanvallers van Club, verliep de opbouw erg moeizaam. Enkel wanneer Dossevi kwam helpen centraal en laag op het middenveld kwamen de bezoekers echt aan voetballen toe. Voor het overige beperkte het zich tot vaak heel scherpe counters.

Brugse gelijkmaker van op rechts
Net na rust kwam Club opnieuw op gelijke hoogte. Een weggewerkte vrije trap belandde, niet toevallig, op de rechterkant waar Standard te laat druk op kon zetten. Vormer brengt de bal knap in de box waar Gedoz al even fraai binnenwerkt.

Het wedstrijdbeeld bleef eigenlijk de volle 90’ behouden: Club probeerde met direct voetbal tot voorzetten te komen voor de twee spitsen, terwijl Standard op de counter loerde en steeds gevaarlijk omschakelde met drie snelle, doelgerichte aanvallers.

De wissels brachten daar amper verandering in: Diaby verving Gedoz als linksmidden, een bizarre keuze maar mogelijks te verklaren om op de talrijke voorzetten van op de rechterflank een extra spits in de box te krijgen. Terwijl bij de bezoekers Junior Edmilson de plaats innam van Dompé in dezelfde rol, al scoorde hij wél op één van de vele omschakelmomenten na slordig uitrollen van doelman Butelle.

Uiteindelijk kopte Engels in de slotfase de verdiende gelijkmaker binnen in een aantrekkelijke topper. Club Brugge zit duidelijk nog niet volledig met hoofd bij de competitie, maar blijft kalm want dat was het vorig jaar deze tijd eigenlijk ook nog niet: ook toen haalde het slechts 7 punten uit de eerste 5 matchen.

Op de Luikse vulkaan ligt de druk een pak hoger: coach, bestuur en spelers lijken er constant met getrokken messen tegenover elkaar te staan. Ferrera is echter op de goede weg om uit de jonge talenten en dozijn nieuwe spelers een solide team te boetseren. Een ontslag zou de chaos alleen maar aanwakkeren.

Meer Belgisch voetbal

Advertentie
Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

26 januari 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Standard Luik – KAA Gent (0-3): Plan Ferrera werkt opnieuw 1 helft

Met 13 op 18 en winst tegen KRC Genk in de halve finale van de beker, timmerde Standard aan de weg terug naar boven. Ook KAA Gent speelde met vertrouwen na knappe zeges tegen Anderlecht & Club Brugge. De heenwedstrijd, één van de eerste matchen van Ferrera, ging gelijk op maar werd in een beslissende plooi gelegd door Dino Arslanagic die rood pakte en zo Gent mee naar de overwinning leidde.   

 

tactiek Gent Standard

Basisopstellingen Standard Luik & KAA Gent

Yannick Ferrera was de heenmatch duidelijk nog niet vergeten en hij koos deels voor dezelfde aanpak als eind september. Toen werd het een 5-3-2, nu was het uitgangspunt een 4-3-3 die in balverlies heel hard leek op de tactiek uit die eerste confrontatie. Hubert stond nog in doel in afwachting van Victor Valdes met voor zich Fioré, Kosanovic, Scholz en Goreux. Yatabaré, Trebel, Enoh, Jr Edmilson, Dossevi en Emond waren de andere namen.

Bij Gent weinig verrassingen met dezelfde namen en hetzelfde spelsysteem als anders. Vanhaezebrouck stuurde volgende 11 spelers de wei in: Sels; Asare, Mitrovic, Nielsen; Deaux, Kums, Dejaegere, Foket; Milicevic, Moses Simon, Depoitre.

Enkel 4-3-3 op papier
In de openingsfase kregen de bezoekers het balbezit cadeau van Standard. Ferrera’s tactiek, deels gestoeld op het voetbal van Atlético Madrid, bestond er opnieuw in zijn ploeg iets over de middenlijn te posteren om van daaruit de bal te proberen recupereren om toe te slaan op de counter met snelle, opportunistische aanvallers. Wanneer het drukzetten niet slaagde of te veel tijd in beslag nam, maakten de Rouches vaak een overtreding om het vloeiende positiespel van de Gentenaars even te onderdrukken.

Standard startte op papier dan wel vanuit een 4-3-3, bij de opbouw van Gent transformeerde dit volledig. Dossevi, eigenlijk rechterflankaanvaller, kwam voorin naast Emond te spelen. Die twee kozen positie tussen Mitrovic en zijn twee collega-centrale verdedigers, Emond stond meestal tussen Mitrovic & Nielsen, terwijl Dossevi postvatte tussen Mitrovic & Asare. Mitrovic kreeg de bal en van zodra hij de bal naar buiten speelde zetten Dossevi & Emond snel druk om Gent tot de lange bal te dwingen. Ondertussen kreeg Jr Edmilson de taak om als linkerflankaanvaller volledig terug te zakken om Foket af te stoppen.

Op het middenveld was de taakinvulling eenvoudig: Yatabaré (op Kums) en Trebel (op Deaux) dekten zo snel als mogelijk door om druk te zetten op de centrale middenvelders van Gent. Wanneer de ‘valse wingers’ in de bal kwamen, werd er doorgedekt door de centrale verdedigers van Standard. Indien Simon of Milicevic te veel naar het middenveld kwam, nam Enoh de taak van zijn verdedigers over. Dit alles lukte uitstekend in het openingskwartier waardoor de bezoekers zich genoodzaakt voelden (te) snel diep te spelen richting Depoitre. Uiteindelijk resulteerde dat in veel duels, het spel dat veel stillag en amper doelgevaar.

Strijdtoneel op één flank
Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen er meer openingen en staken beide teams regelmatig de neus aan het venster. Het werd ook al duidelijk dat de match zou beslist worden op één flank, namelijk de rechter van Standard & dus de linkerzijde van Gent. De andere flank zat op slot met Edmilson die makkelijk Foket uit de wedstrijd hield maar zo zelf ook niet aan voetballen kwam.

Standard probeerde vooral te dreigen door snel diepte te zoeken in de rug van de driemansdefensie van Gent. Het waren vooral Goreux, Yatabaré en Dossevi die afwisselend voor infiltraties zorgden op de rechterkant wat tot enkele kleine kansjes leidde. Uiteindelijk was het gevaar nog relatief beperkt, Standard stond centraal op het middenveld immers in koppeltjes door de pressing die ze voerden, waardoor daar ook niemand aanspeelbaar was als het zelf in balbezit kwam. De diepte in met Dossevi, Goreux en Yatabaré was daardoor de enige oplossing.

Goreux in de problemen
Ook de bezoekers creëerden zo goed als al het gevaar op die linkerflank, vooral in de tweede helft.
Dit was vooral te danken aan de uitstekende wisselwerking tussen Simon & Dejaegere. Steeds infiltreerde er één van de twee centraal, terwijl de andere ook hoog maar breed bleef. Op die manier werd Goreux voortdurend in een 1v2 situatie gedwongen en kwam hij dus in de problemen. Tegelijk hielden Depoitre en Milicevic (vaak heel hoog) beide centrale verdedigers bezig. Dit was ook de schets van de 0-1 waarin Simon de actie naar binnen maakte en Goreux met zich meelokte om nadien Dejagere breed (en helemaal vrij) aan te spelen die de assist op Depoitre verzorgde.

In de tweede helft durfden de verdedigers van Gent ook de 3v2 situatie in de opbouw meer uitspelen en indribbelen naar het middenveld om van daaruit de bal voorwaarts te spelen. Ook Mitrovic schoof centraal geregeld in wat in combinatie met meer variatie op de linkerflank & Depoitre die zich beter in de match knokte, ervoor zorgde dat Gent na tien minuten in de tweede helft de match al kon beslissen.

In balverlies liet de veldbezetting van Standard ook toe om makkelijk onder druk gezet te worden. Zowel Dejaegere als Simon gingen hoog storen: één van hen zette druk op de centrale verdediger aan de bal, terwijl zijn ploegmaat snel druk kon zetten op Goreux als die werd aangespeeld. Centraal op het middenveld zaten Yatabaré & Trebel vast bij Kums & Deaux omdat ze zelf dicht bij hen in de buurt gingen staan. Daarom werd er vaak lang gespeeld wat Gent kon oplossen gezien de 3v2-situatie.

Kums maakte nog de 0-2 van op afstand, Dejaegere –opnieuw in de rug van Goreux- zorgde met een kopbal voor de eindstand 0-3.

Eigen aanvalsspel verloochend
Gent gaf opnieuw een masterclass in balbezit met een verzorgde opbouw van achteruit, veel positiewissels en voortdurende infiltraties. Standard paste zich aan en kon in de beginfase de Gentse aanvallen makkelijk afweren. Het blijft echter zoeken naar een ploeg die het Gentse positiespel kan neutraliseren zonder het eigen aanvalsspel te verloochenen.

De beste voorbeelden hiervan waren KV Mechelen in 5-2-3 (1-0 winst in eigen huis), Zulte Waregem (2-2 uit) in 4-3-3 en Charleroi (1-3 uit). De belangrijkste overeenkomsten tussen deze wedstrijden was dat de tegenstanders van Gent durfden spelen met 3 drie aanvallers die snel vooruit druk zetten op de 3 centrale verdedigers en tegelijk snel zorgden voor diepgang bij balverovering. Hoge pressing, Gent dwingen tot een lange bal en achterin 90’ gefocust de strijd aangaan en de duels winnen, bleek tot op heden de enige succesformule om de kampioen te verslaan. Benieuwd wie de volgende ploeg is die met het nodige lef de troepen van Vanhaezebrouck uitdaagt…

Samenvatting Stadion

Meer binnenlands voetbal

 

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

13 december 2015

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Standard – Club Brugge (2-0): Rouches makkelijk voorbij twijfelend Club

Standard begon een paar weken terug aan zijn remonte op weg naar PO I, Club Brugge kampt ondanks een reeks overwinningen met nog heel wat twijfel. Ferrera kreeg een volledige week tijd om zijn troepen klaar te stomen voor een uiteindelijk eenvoudige thuiszege.

Standard Luik & Club Brugge

Basisploegen van Standard Luik & Club Brugge

Yannick Ferrera bouwde verder op zijn 4-4-2. Hij miste wel Goreux, Arslanagic en Brüls. Hubert; Milec, Scholz, Teixeira, Van Damme; Trebel, Yattabaré, Legear, Dossevi; Santini & Knockaert, waren de basisspelers.

Michel Preud’homme roteerde verder na de ontnuchtering in Denemarken. Geen Gedoz, Vazquez, Simons en Mechele. Wel een 4-2-3-1 met Bruzzese; Duarte, Denswil, Bolingoli, Meunier; Claudemir, Vormer, Vanaken; Refaelov, Diaby en Vossen.

Van een studieronde was geen sprake op Sclessin, beide ploegen vlogen er vanaf minuut 1 vol in. De eerste 20’ waren gelijkopgaand, nadien nam de thuisploeg de wedstrijd in handen. De Rouches slaagden er vooral in de wedstrijd naar zich toe te trekken dankzij:

1) Druk vooruit op duo Duarte-Denswil
Standard speculeert het grootste deel van het seizoen al op de counter om zo vooral gebruik te maken van de foutjes van de tegenstander. Ook vandaag was dat de tactiek maar de inslag was wel aanvallender: Ferrera besloot Club hoger op te vangen dan de middenlijn (waar het normaal pas druk zet) en snel te pressen op de Brugse centrale verdedigers als die in balbezit kwamen. Ingegeven door het zwakke uitvoetballen achterin bij de bezoekers een logische keuze.

Sinds het vertrek van Ryan en de blessure van Engels, is het verzorgen van de opbouw van achteruit een groot probleem bij Club. Met Vossen heeft het voorin bovendien een garantie op goals, maar hij biedt weinig balvastheid wanneer de verdediging onder druk komt en lang moet spelen.

De druk op Duarte en Denswil werd voorbeeldig uitgevoerd door Knockaert & Santini, zij pressten hevig en brachten Club snel aan het twijfelen. Verontrustend voor Preud’homme want Club Brugge voetbalde daar vorig seizoen vaak wel eenvoudig doorheen. Toen werd bij balbezit de 2v2 situatie achterin (Duarte & Denswil tegen Santini & Knockaert) vaak omgedraaid in een 3v2-situatie door een middenvelder die op het gepaste moment inzakte. Meestal was dit Vormer die rechts naar de buitenkant uitzakte. Van daaruit kon de man-meersituatie worden uitgespeeld om daarna diepgang te zoeken, vaak op de rechterflank met een hoog opgeschoven Meunier. Maar dat kwam er vandaag (en dit seizoen heel vaak op verplaatsing) te weinig uit.

De centrale verdedigers & doelman Bruzzese waren te onrustig aan de bal. Vormer & Claudemir maakten dan weer de loopactie om tussen of naast hun centrale verdedigers te komen amper. En tegelijk was de positie van Meunier & Bolingoli vaak te laag: zij werden dan toch ingespeeld maar kregen uiteraard meteen druk van de flankmiddenvelders van Standard. Ook het vrijlopen van Diaby tussen de linies oogde soms onnatuurlijk en vooral weinig efficiënt.

2) 2v1 situaties op de linkerflank
Een andere manier om tegen Club tot diepgang te komen is door op de Brugse rechterflank een 2v1 te creëren. En zo Diaby (geen flankaanvaller) & Meunier (verdedigend positiespel matig) in de problemen te brengen. Dat deed Standard vooral in de beginfase voortreffelijk met een oprukkende Van Damme & Legear. Die eerste kwam vaak vrij omdat Diaby te laat terugverdedigde, Legear probeerde dan weer regelmatig in de rug van Meunier te duiken.

3) 1v1 op rechterflank
En de laatste belangrijkste kansen kon Standard versieren door Dossevi in een 1v1 te isoleren met Bolingoli. Die situaties leidden tot heel wat kansen en ook tot de rode kaart van Bolingoli wat uiteraard een kantelpunt in de match was.

Uitcomplex
Club Brugge verzamelde in balbezit een ruime onvoldoende. In de eigen opbouw zorgde het, zoals eerder aangegeven, niet voor een man-meersituatie. Voorin deed het dat vaak wel goed op de linkerflank met een wisselwerking tussen Vanaken & Refaelov. Eén van beiden speelde steeds van op links (meestal Refaelov, op het eerste kwartier na) de andere kwam helpen en zorgde voor diepgang. Daardoor sprokkelde Club ook wat hoekschoppen bij elkaar in de beginfase. Geen van beide is echter een echte flankaanvaller, en tot voorzetten voor Vossen kwam het dan ook nauwelijks. Voor het overige toonde Club vooral een gebrek aan diepgang (de infiltraties van Vormer ten spijt) & samenwerking in de zone van de waarheid, waardoor het amper goede kansen bij elkaar kon voetballen.

Blauw-zwart koos in balverlies, in tegenstelling tot in thuiswedstrijden, niet voor hoge druk. Geen snelle pressing dus op de centrale verdedigers van Standard door Vanaken & Vossen. Die laatste kreeg namelijk duidelijk de instructies om zich te positioneren bij Scholz om de opbouw van de Rouches zo over Teixeira te laten verlopen. Standard heeft echter minder nood aan een verzorgde opbouw dan Club. Het heeft met Knockaert, Dossevi en Legear snelheid voorin. En nog belangrijker: onder druk kan vaak lang gespeeld worden op Santini als aanspeelpunt.

Hete adem van Trebel-Yattabaré

Club Brugge opbouw

In de tweede helft (11v10) geen man-meersituatie meer voor Club. Overal koppeltjes gevormd, snel druk op de bal en veel balverlies tot gevolg in de opbouw bij Club Brugge

Alles bij elkaar opgesteld stond het aan de rust nog steeds 0-0. Na de koffie schakelde Standard een versnelling hoger met op vijf minuten tijd een onterecht afgekeurde goal van Knockaert, een rode kaart voor Bolingoli en de 1-0 van Van Damme.

Preud’homme moest in een kolkende sfeer zijn troepen herschikken en schakelde om naar een 4-4-1 opstelling. De fauw werd linksachter, Vazquez & Dierckx bevolkten de flank. Nu Club geen man-meersituatie meer had op het middenveld werd het uitvoetballen echt rampzalig: een 3v2 creëren werd bijna onmogelijk want het duo Vormer-Claudemir voelde voortdurend de hete adem van Trebel & Yattabaré. De 2-0, niet toevallig van Dossevi, besliste de wedstrijd, opnieuw niet toevallig, na slecht uitverdedigen achterin bij de bezoekers.

Standard ontwikkelt zich uitstekend de laatste weken en klopt op de deur van PO I, waar het zeker nog een rol van betekenis kan spelen. Club daarentegen moet zich na de Europese uitschakeling nu richten op een vaste basiself met duidelijke automatismen. Ook het ‘uitcomplex’ moet snel worden aangepakt.

 

Samenvatting via Stadion

Meer analyses over de Belgische competitie

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

8 november 2015

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Standard – Anderlecht (1-0) : Luikse omschakeling beslist Clásico

Standard en Anderlecht die elkaar in de ogen kijken, zorgt steevast voor spektakel op en naast het veld. Deze topper was daar geen uitzondering op: de fans kregen een heel intense eerste helft met veel kansen, een tweede helft met vechtvoetbal waarin Standard de voorsprong met succes verdedigde.

Tactiek Standard Anderlecht

Basisploegen van Standard & Anderlecht

Ferrera kiest bij Standard net als bij STVV heel vaak voor de omschakeling als strategie, eerder probeerde hij het zo ook al op het veld van KAA Gent. Vandaag gebeurde het opnieuw, dit keer wel opnieuw in een platte 4-4-2 met Hubert; Goreux, Teixieira, Arslanagic, Van Damme; Trebel, Yattabaré, Legear, Dossevi; Knockaert, Emond.

Hasi moest het doen zonder zijn productieve linkerflank, zowel Praet als Obradovic vielen vorige week geblesseerd uit. Uiteindelijk werd het een 4-3-3 met Proto; Gillet, Kara, Deschacht, N’Sakala; Dendoncker, Defour, Tielemans; Ezekiel, Najar en Okaka.

Omschakeling van Standard
Op defensief vlak implementeert Ferrera een medium blok. Dat houdt simpelweg in dat de ploeg druk zet eens de tegenstander rond de middencirkel (van hun eigen helft) de bal heeft. Daar zetten de aanvallers dan druk op de tegenstanders, de middenvelders & verdedigers zorgen intussen dat de linies erg kort op elkaar staan. Vandaag pakte Standard het opnieuw op die manier aan, met tussen spitsen en verdedigers amper 25 meter waardoor paars-wit moeilijk de vrije ruimte kon vinden.

Het doel van Standard vandaag was simpel: de bal geven aan de zwakste voetballers van Anderlecht (Kara & Deschacht), wachten op een foute inspeelpass en dan snel counteren met Knockaert, Legear, Dossevi en Emond. Het eerste succes liet niet lang op zich wachten. Na nog geen 4 minuten verspeelde Kara al domweg de bal waardoor Standard kon omschakelen en Legear de thuisploeg op rozen zette.

Beperkte mogelijkheden voor Kara & Deschacht
De Rouches lieten zowel Kara als Deschacht aan de bal en gaven dus het initiatief aan de centrale verdedigers. Zij hadden in theorie drie opties:
1) aanspelen van flankverdedigers Gillet of N’Sakala. In die situatie gaven de flankmiddenvelders van Standard echter meteen druk op de bal terwijl de rest van de ploeg snel hoger opschoof. Enkel Defour vond in de beginfase regelmatig de ruimte tussen de aanvallers & middenvelders van Standard door goed in te zakken, van waaruit hij toch het spel kon maken. Zijn ploegmaats voorin lieten hem die momenten echter te vaak in de steek, waardoor geen diepgang mogelijk was.

2) inspelen van middenvelders Tielemans, Dendoncker, Defour was de tweede optie voor de centrale verdedigers. Wanneer die echter plaatsnamen vóór Yattabaré & Trebel, konden die laatste twee makkelijk doordekken. De Anderlechtmiddenvelders kregen dan de bal ingespeeld terwijl ze meteen heel stevige druk kregen in hun rug, daardoor konden de bezoekers centraal amper uitvoetballen.

3) lange passing richting de aanvallers was de derde mogelijkheid die Kara & Deschacht hadden. Deze bal werd echter niet mogelijk gemaakt door een gebrek aan (cohesie in het) vrijlopen van de drie aanvallers. Ezekiel kon zijn gevaarlijkste loopacties van op de flank in de rug van de verdediging zoals tegen Club Brugge slechts tweemaal uitvoeren. Voor de rest zakte steeds diep om de bal in de voet te vragen en de 1v1 aan te gaan met Goreux wat nooit lukte. Okaka bleef dan weer te statisch centraal en had nooit de ruimte om in het compacte blok van Standard de bal te vragen. Ook de vermoeidheid van donderdag hing mogelijk nog in de kleren, want hij zorgde net als Najar nooit voor de nodige diepgang.

De rol van Defour
Anderlecht kon daar in de eerste helft enkel wat tegenover zetten op spelhervattingen, waarop het via Kara een aantal keer dreigend was. In balbezit waren de goede momenten bij paars-wit schaars.

Enkel Defour kreeg een voet aan de Luikse grond. Hij vond regelmatig de ruimte ‘buiten het blok’ van Standard. Het ene moment haakte hij af om de bal in de voet te krijgen en van daaruit de bal vooruit te spelen. Het andere moment infiltreerde Defour perfect in de rug van de Standardverdediging, waarvan de onterecht afgekeurde 1-1 het beste voorbeeld was.

Behalve de dreiging via spelhervattingen en via Defour was Anderlecht matig, vooral door een gebrek aan goed positiespel: te weinig (op elkaar afgestemde) beweging van de middenvelders en aanvallers gecombineerd met een te trage balciruclatie. Bizar dan ook dat T2 Geert Emmerechts tijdens de rust verkondigde dat “Anderlecht niet scherp genoeg was, en meer moest spelen als mannen.” Wat betreft het eerste doelpunt had hij volkomen gelijk, voor de rest van hun spel lag de oorzaak toch voornamelijk bij het gebrekkige positiespel.

Nieuwe automatismen
De uitspraak bleek een oorlogsverklaring te zijn die Standard dankbaar in ontvangst nam. De tweede helft lag het spel voortdurend stil door overtredingen en Luiks theater uitstekend ondersteund door het thuispubliek. Hasi schakelde de laatste 20 minuten nog om naar een soort 3-5-2 met Sylla & Ezekiel als diepe spitsen en invaller Suarez in steun, maar dat leverde niets op.

Ferrera bracht Bruls nog in het veld als extra (aanvallende) middenvelder in een nog compactere 4-5-1. Dit met als duidelijk doel om Deschacht & Kara nog meer aan de bal te krijgen en de grote impact van Defour (zoals eerder aangegeven) in te perken met meer druk op het middenveld. Uiteindelijk loonde het met een belangrijke 1-0 zege.

Anderlecht kende een erg moeilijk seizoensbegin dat het onder meer overwon dankzij een sterke tandem Praet-Obradovic. Nu dat duo is weggevallen, moet Hasi aan de slag om nieuwe automatismen te ontwikkelen.

Standard op zijn beurt lijkt onder Ferrera toch wekelijks een aantal stappen (of stapjes) te zetten. De laatste weken is een duidelijk medium blok zichtbaar in een platte 4-4-2. De nadruk ligt op organisatie, direct voetbal en een enorme grinta, zoals de huisstijl het voorschrijft.

Meer Belgisch voetbal..

Wedstrijdverslag via Stadion