De eerste Super Sunday in de Pro League zorgde meteen voor spektakel. Club Brugge pakt op eigen veld in extremis nog een punt tegen een stug Standard Luik, een resultaat waar geen van beide achteraf heel blij mee was.
Met respectievelijk 6 (Club Brugge) en 5 (Standard) punten uit de eerste 4 competitiewedstrijden waren geen van beide topteams sterk uit te startblokken geschoten. Tijd dus om zieltjes te winnen bij de fans in de eerste topaffiche van het nieuwe seizoen.
Opstellingen Club Brugge & Standard Luik
Bij Club Brugge lag de focus de voorbije weken vooral op het aankomende Champions League avontuur, tegelijk liggen de creatieve wingers Izquierdo en Refaelov een tijdje in de lappenmand. Michel Preud’homme koos daarom verrassend voor een 4-4-2 met Vossen en Wesley in de spits, zowel Diaby als Vanaken moesten vrede nemen met een plaats op de bank. De elf namen: Butelle, De Bock, Denswil, Engels, Van Rhijn, Simons, Claudemir, Vormer, Gedoz, Vossen en Wesley.
Yannick Ferrera kon zich dan weer geen gebrek aan scherpte permitteren, elke nederlaag kan nu eenmaal het einde betekenen van zijn Luiks avontuur. Hij bedacht een tactisch plan om de thuisploeg pijn te doen op de counter met volgende spelers: Hubert, Goreux, Scholz, Laifis, Fiore, Enoh, Trebel, Touré, Dompé, Dossevi en Mmae.
Drie verdedigende middenvelders
Ferrera kwam met een speciale strategie op de proppen die eigenlijk het volledige wedstrijdbeeld tekende. Standard leunde terug rond de middenlijn, met het idee daar te bal te veroveren en snel te counteren richting het Brugse doel. Dat deden de Rouches op een vooraf uitstekend uitgekiende manier:
Opvallend daarin was de duidelijke keuze voor 3 defensieve middenvelders. Bij balverlies dekte Enoh het centrum af waar Touré en Trebel naast hem respectievelijk ook de rechter- en linkerflank voor hun rekening moesten nemen. Het feit dat deze middenvelders voortdurend gevraagd werd deze flanken te helpen verdedigen, en dat ook lange tijd goed uitvoerden, was cruciaal in het volgende onderdeel van Ferrera’s strategie.
Nu konden de zogezegde flankaanvallers Dossevi en Dompé namelijk hun krachten sparen voor in de omschakeling. De twee snelle, creatieve spelers werden met niet heel veel verdedigende taken belast en konden naar hartenlust counteren. Dompé koos als linkerflankaanvaller in balverlies steeds relatief centraal positie om daar Simons op te vangen. Wanneer Standard de bal veroverde, kreeg Dompé de bal ofwel in de voet in de rug van Simons of werd hij in de ruimte getorpedeerd die werd achtergelaten door de oprukkende Van Rhijn.
Twee duidelijke (gele) lijnen bij Standard (lijn van 4 verdedigers, lijn van 3 centrale middenvelders) met daarvoor Dompé, Dossevi en Mmae in een vooruitgeschoven rol: klaar om te counteren
Dossevi kreeg een gelijkaardige rol al mocht hij iets hoger op het veld blijven in balverlies. Hij hield Claudemir van op een afstand dan wel in de gaten maar zijn belangrijkste taak was om de bal tussen de linies te vragen bij balrecuperatie of in de diepte te duiken om meteen gevaar te creëren. Diepe spits Mmae paste zich aan om de bal dan te vragen waar zijn ploegmaats niet op tijd in gevaarlijke posities geraakten.
Trage opbouw Club Brugge
Tegelijk zorgden de posities van Dompé en Dossevi ervoor dat de thuisploeg niet tot een snelle balcirculatie kwam. Vorig seizoen al werd de opbouw van Club vaak geleid door de centrale middenvelders waarvan minstens 1 speler uitzakte naar de buitenkant. Omdat deze echter in de gaten gehouden werden door Dompé en Dossevi waren daarvoor weinig mogelijkheden. Bovendien zat het centrum goed vast door de drie centrale middenvelders bij de bezoekers.
Snelle flankwissels konden het beste antwoord zijn van Club Brugge, maar dat werd nagelaten door Simons, Claudemir en beide centrale verdedigers.
Boulevard Van Rhijn
Uiteraard impliceerde deze tactiek dat er heel wat ruimte lag op de flanken voor Club Brugge. Op rechts verdedigde Touré wel de hele match goed breed mee, waardoor de ruimte vooral op de andere flank, de Luikse linkerkant, kwam te liggen. Daar hielp Trebel waar mogelijk maar moest Fiore de problemen toch regelmatig alleen oplossen.
Club probeerde met de oprukkende Van Rhijn deze ruimte optimaal te benutten maar liet hier uiteindelijk toch vooral kansen liggen. Een creatieve speler gekoppeld aan de infiltraties van de Nederlandse back hadden grote schade aan de Luikse defensie kunnen aanrichten. De aanvallende inbreng van gelegenheidsrechtsmidden Vormer bleef echter relatief beperkt. De grootste kansen kwamen er dan ook na voorzetten van Van Rhijn richting vooral Vossen die een aantal grote mogelijkheden de nek omwrong.
Luikse counter
De 0-1 kwam er, hoe kan het ook anders, via de verwachte omschakeling. Mmae met een goede loopactie in de rug van Van Rhijn waar hij ook effectief de bal krijgt. Centrale verdediger Engels gaat te laconiek in duel waardoor Mmae kan voorzetten. Deze wordt al even makkelijk binnengelegd door de infiltrerende Touré die niet wordt opgepikt door Denswil, De Bock of Simons.
Van Rhijn dekt door op Dompé waardoor Mmae in de hoek kan duiken en Engels meetrekt. Centraal staan Denswil, De Bock en Gedoz (blauw) slechts tegen 2 tegenspelers (rood) om de voorzet onschadelijk te maken
Denswil stapt uit om Engels bij te staan, Simons & De Bock staan 2v1 tegen Touré maar verliezen toch het duel
Dossevi als spelmaker
Voor de rest beperkte het voetbal van Standard zich echter vooral tot het wild naar voor trappen van de bal, ook in de opbouw werd al heel snel in de match gekozen voor de lange bal. Pas toen Club Brugge terug op gelijke hoogte kwam, probeerden de Rouches er achterin opnieuw voetballend uit te komen.
Omdat Club Brugge met twee spitsen druk zette, liet Standard defensieve middenvelder Enoh uitzakken tussen de centrale verdedigers. Ondanks die meerderheid, want 3 Standard-spelers tegen 2 aanvallers van Club, verliep de opbouw erg moeizaam. Enkel wanneer Dossevi kwam helpen centraal en laag op het middenveld kwamen de bezoekers echt aan voetballen toe. Voor het overige beperkte het zich tot vaak heel scherpe counters.
Brugse gelijkmaker van op rechts
Net na rust kwam Club opnieuw op gelijke hoogte. Een weggewerkte vrije trap belandde, niet toevallig, op de rechterkant waar Standard te laat druk op kon zetten. Vormer brengt de bal knap in de box waar Gedoz al even fraai binnenwerkt.
Het wedstrijdbeeld bleef eigenlijk de volle 90’ behouden: Club probeerde met direct voetbal tot voorzetten te komen voor de twee spitsen, terwijl Standard op de counter loerde en steeds gevaarlijk omschakelde met drie snelle, doelgerichte aanvallers.
De wissels brachten daar amper verandering in: Diaby verving Gedoz als linksmidden, een bizarre keuze maar mogelijks te verklaren om op de talrijke voorzetten van op de rechterflank een extra spits in de box te krijgen. Terwijl bij de bezoekers Junior Edmilson de plaats innam van Dompé in dezelfde rol, al scoorde hij wél op één van de vele omschakelmomenten na slordig uitrollen van doelman Butelle.
Uiteindelijk kopte Engels in de slotfase de verdiende gelijkmaker binnen in een aantrekkelijke topper. Club Brugge zit duidelijk nog niet volledig met hoofd bij de competitie, maar blijft kalm want dat was het vorig jaar deze tijd eigenlijk ook nog niet: ook toen haalde het slechts 7 punten uit de eerste 5 matchen.
Op de Luikse vulkaan ligt de druk een pak hoger: coach, bestuur en spelers lijken er constant met getrokken messen tegenover elkaar te staan. Ferrera is echter op de goede weg om uit de jonge talenten en dozijn nieuwe spelers een solide team te boetseren. Een ontslag zou de chaos alleen maar aanwakkeren.
Lange Bal 