KAA Gent – SV Zulte Waregem (1-1): Buffalo’s met Boussoufa, Essevee met lef

Na een voorgerechtje van 30 wedstrijden kan het echte werk beginnen: PO I. Het festival aan spannende wedstrijden, beslissende scheidsrechterlijke blunders en nagelbijten werd deze avond op gepaste manier op gang getrapt door KAA Gent en Zulte Waregem. Een verslag.

Opstellingen KAA Gent & Zulte Waregem

                          Opstellingen KAA Gent & Zulte Waregem

KAA Gent startte net als vorig seizoen aan de play-offs in tweede positie met twee punten achterstand op leider Club Brugge. Het positieve gevoel waarmee ze vorig jaar aan de eindstrijd begonnen (oa winst op Anderlecht) lag nu wel even anders: ondanks een degelijke heenronde en een knap Europees parcours won het slechts 1 van de laatste 4 competitiewedstrijden en verloor het een aantal belangrijke spelers door blessures. Twee weken rust en een stage moesten de neuzen terug in dezelfde richting krijgen.

SV Zulte Waregem op zijn beurt pakte uiteindelijk nog onverhoopt maar oververdiend het laatste ticket voor PO I en kon zich zo in de geliefde underdogpositie wentelen. Bovendien verloor Essevee slechts 2 van zijn laatste 13 matchen tegen Gent.

Hein Vanhaezebrouck hield uiteraard opnieuw vast aan zijn geliefde 3-4-3 met Sels; Asare, Gershon, Nielsen, Kums, Deaux, Saief, Foket, Milicevic, Boussoufa en Depoitre.

Francky Dury koos voor een 4-3-3 met Steppe; Verboom, Diallo, Lepoint, Baudry, Essikal, De Ridder, Kaya, Dalsgaard, Cordaro en Leye.

Druk vooruit Essevee
KAA Gent verraste vorig seizoen voetbalminnend België met aanvallend spel gekenmerkt door hoge pressing, uitstekend positiespel dankzij goed bewegen in de ruimte en een snelle balcirculatie. Sinds de nederlagen in Club Brugge kennen de Belgische voetbalcoaches intussen wel de succesformule om de Buffalo’s te kloppen en hoge pressing is een bepalende factor (lees volledige stuk hier).

Essevee had het huiswerk klaar en probeerde het in de beginfase met hoge druk, waarbij het in de Gentse opbouw met drie aanvallers druk zette op de drie verdedigers. Daarvoor plaatste Dury daar met Dalsgaard, van nature een rechtsachter, en Cordaro twee snelle mensen voorin om de hoge pressing te verzorgen en meteen diep te kunnen omschakelen bij balverovering. Op het middenveld speelde Zulte Waregem met de punt naar achter, terwijl het dat normaal omgekeerd doet, om snel druk te kunnen geven op het Gentse middenveld. De Ridder nam de druk op spelmaker Kums voor zijn rekening, Kaya kreeg de taak om Deaux in de gaten te houden.

Eens er voorin echt druk werd gezet, werkte het vaak goed. Vooral aan de zijde van Nielsen, de Deen verspeelde bijgevolg heel wat ballen eens hij onder druk kwam. Andere momenten zorgden Leye en co echter voor te weinig druk waardoor Gent snel de ballen kon spelen in de rug van de flankaanvallers van Essevee die hoog speelden omdat ze snel druk vooruit wilden zetten. Daardoor kwam vooral Saief vrij in de openingsminuten van de match wat voor mogelijkheden zorgde.

Boussoufa duikt in de ruimtes
Die fases tekenden meteen het beeld voor de rest van de wedstrijd. Boussoufa speelde op links goed tussen de linies en moest bewaakt worden door Essikal, de enige defensieve middenvelder bij Essevee. Wanneer rechtsback Baudry besloot om te snel door te dekken op Saief, koos Boussoufa vaak uitstekend voor de diepte waardoor hij los was van Essikal en voor gevaar kon zorgen met tal van voorzetten. Dat patroon was over de hele match bekeken de grootste dreiging die de Gentenaars konden creëren.

Het vervolg van de acties van Boussoufa kenden echter weinig vervolg. De voorzetten werden vaak makkelijk ontzet door de kopbalsterke Lepoint of door een heel sterk keepende Steppe. Het leverde de thuisploeg wel een pak hoekschoppen (21!) op maar daar haalde het over de hele match te weinig uit.

Ook op de linkerkant probeerde Essevee snel druk te zetten. Wanneer Foket hoog in balbezit kwam, nam Verboom meteen het initiatief om druk te zetten. Een goede keuze want Fokets sterkte ligt bij zijn loopvermogen, niet bij zijn keuzes aan de bal als hij onder druk staat. Tegelijk zorgde het er echter voor dat het achterin vaak man op man kwam. Daar moesten Lepoint en Diallo het vaak oplossen tegen Depoitre en Milicevic, beiden zijn echter nog wel wat van hun topvorm verwijderd waardoor de Waregemse verdedigers het pleit voortdurend wonnen. Milicevic bewoog in tegenstelling tot Boussoufa ook veel minder goed in de ruimtes waardoor hij minder in het spel betrokken werd.

Omschakeling
Terwijl Gent vooral dreigde met de wisselwerking Boussoufa & Saief, waar ook de gelijkmaker uit voortvloeide, probeerde Zulte Waregem iets te forceren vanuit de omschakeling. Het probeerde bij balrecuperatie na de hoge druk meteen via Kaya of De Ridder de ruimte in de rug van de Gentse verdediging te vinden wat een aantal keer goed lukte: getuige het eerste doelpunt met de oprukkende Baudry en de lob van Kaya die later nog van de lijn werd gered.

Maar ook wanneer Waregem in de verdrukking kwam, omdat Essikal het alleen moest rooien tegen beweeglijke Boussoufa, bleef het dreigend eens het de bal veroverde. Vooral omdat het met de drie aanvallers en twee aanvallende middenvelders snel probeerde te combineren om snel de ruimte in de rug van de verdediging te benutten. De Ridder had na een snelle counter de 0-2 aan de voeten maar trapte onbesuisd over. Uiteindelijk hadden beide ploegen nog de kansen om de overwinning naar zich toe te trekken.

Over de hele wedstrijd bekeken had Gent zeker het betere van het veldspel, Waregem toonde zich iets geslepener en voetbalde meer dan behoorlijk mee. De Gentenaars zullen echter snel richting hun beste vorm moeten groeien want alle tegenstanders kennen intussen de zwakke punten van blauw-wit. Essevee daarentegen toonde dat het in zijn vrijbuitersrol een leuke rol kan spelen in PO I en menig titelkandidaat wel punten zal ontfutselen. De eerste thriller is gespeeld, de competitie is eindelijk begonnen!

Andere wedstrijden speeldag 1
Zaterdag 18.00: KV Oostende – Club Brugge
Zondag 18.00: Anderlecht – KRC Genk

 

Meer Belgisch voetbal

Advertentie

Degradatiespook

De degradatie: lachend ten onder

De degradatie: lachend ten onder

‘We moeten niet achterom kijken, gewoon blijven werken en zelf broodnodige punten pakken.’ Voor voetbaltrainers die tegen de degradatie vechten, is het een lijfspreuk geworden. Over het leven aan de rand van de voetbalsamenleving, over overleven.

Ieder kampioenschap kan je pakweg verdelen in 3 subcompetities:
– bovenin heb je een zestal ploegen die strijden voor de titel, voor de miljoenen in de Champions League of een ticket in de Europa League.
– daaronder vormen een zevental teams de middenmoot. Zij worden omschreven als grijze muizen. Enkel een schitterende overwinning tegen een topploeg plaatst hen even in de schijnwerpers, om nadien terug voor maanden in de schaduw te verdwijnen.
– en dan de derde categorie: de kandidaat-zakkers. Ze vertoeven onderin het klassement, leven in een niet-aflatend crisissfeertje. Aan de poorten van de hel, waar niemand wil logeren.

°degradatie = ‘afzetting, vernedering, verlaging, beroving van waardigheid’. Beter valt het woord waarschijnlijk niet te omschrijven. In het voetbal betekent het in theorie: zakken naar een lager niveau. In de praktijk is het grootser: een sociaal drama, een reis naar de hel van tweede klasse.

Niet voor de spelers, neen. Wie het niveau van pakweg eerste klasse perfect aankan, vindt zonder veel problemen een andere ploeg. De mindere spelers mogelijks niet, velen verdwijnen naar 2e klasse. Wie zich voldoende ontwikkelt, krijgt later zijn kans nog op het hoogste niveau. Wie niet goed genoeg is, krijgt die niet. Simple as that.

Erger is het voor de medewerkers op de club in kwestie. Met een degradatie gaat een enorm inkomstenverlies gepaard: geen tv-gelden meer, minder supporters, en op termijn ook sponsors die afhaken. Een miljoenenverlies met besparingen tot gevolg. Binnen de club sneuvelen meestal de helft van de fulltime jobs: vooral medewerkers op de commerciële afdeling, op administratie en veiligheid, een mogelijk ook binnen de trainersstaf.

Voor de fans is het bijna een even grote tragedie: hen wacht hoongelach van rivaliserende supporters, vernederende verplaatsingen naar Virton en een toekomst in de schaduw. Zij verliezen hun job  misschien niet, een deel zou nog liever hun werk opgeven in ruil voor de schijnwerpers van eerste klasse.

Tot slot heeft degradatie ook rampzalige gevolgen voor de jeugdopleiding. Die zakt mee met hun 1e elftal, waardoor ook zij het seizoen nadien tegen mindere tegenstanders aantreden. Uiteraard het ideale moment voor concurrerende clubs om zich te profileren als dé opleidingsclub en jonge spelertjes uit de vertrouwde omgeving weg te trekken. Het vertrek van zelfs 7-jarigen is amper tegen te houden, waardoor alle medewerkers binnen de jeugdopleidingen hun jarenlange inzet binnen de kortste keren wordt tenietgedaan. Aasgieren of gewoon de harde wetten van het voetbal? Maak het zelf maar uit.

Voor de zoveelste keer is het een signaal om de verschillen tussen eerste en tweede klasse te verkleinen. Dat kan door de tweedeklassers te laten delen in de tv-gelden, hen minder strenge licentievoorwaarden op te leggen, meer media-aandacht te geven en ook de elitejeugd deels los te koppelen van het eerste elftal. Voor extra info: kijk eens naar de Engelse tweede klasse. Van de budgetten in The Championship kunnen vele Belgische topclubs enkel dromen, bovendien krijgen ze wekelijks tv-aandacht met dank aan de BBC.

Met dit alles in het achterhoofd is wat extra respect voor coaches als Jankovic, Dury, Van Wijk, Stojanovic, Vidarsson en Van Geneugden op zijn plaats. Je als trainer, achtervolgd door een nietsontziend degradatiespook, gedragen als een gentleman. Je spelers naar buiten toe verdedigen, ook al besef je zelf dat velen niet goed genoeg zijn. Doe het maar, resultaten halen met de last van duizenden mensen op je schouders. Een zeldzame emotionele uitbarsting zien we in het vervolg dan ook door de vingers, voetbal is en blijft voor iedereen immers een grote passie!