Alle ogen waren gisteren gericht op de Londense derby tussen Tottenham en Chelsea. Meer nog, heel voetbalminnend Engeland stond achter de thuisploeg om de zegereeks van Chelsea te stoppen om zo de spanning in de Premier League te houden. En de Spurs stelden niet teleur.
Zowel Chelsea als Tottenham kozen voor een 3-4-3
Na een goede voorbereiding zetten de problemen die we al voorspelden zich door bij Chelsea. Na twee nederlagen in september gooide coach Antonio Conté het roer om: mede dankzij het nieuwe concept 3-4-3 zouden The Bleus dertien opeenvolgende zeges laten noteren. Geen reden dus om zijn team te veranderen voor de trip naar White Hart Lane, de elf namen zijn zoals steeds: Courtois, Cahill, Luiz, Azpilicueta, Alonso, Moses, Kanté, Matic, Hazard, Pedro en Costa.
Dat Tottenham coach Mauricio Pochettino net als Pep Guardiola enorm geïnspireerd raakte door de Chileen Marcelo Bielsa werd ook hier duidelijk. Net als de Catalaan koos de Argentijnse coach van de Spurs namelijk om de Chelsea opstelling te spiegelen en zelf ook voor een erg aanvallende, pro-actieve 3-4-3 te opteren. Het leidde tot een aantrekkelijke topper met hoge intensiteit en heel wat raakvlakken met de confrontatie tussen Chelsea en Manchester City eerder dit seizoen.
De sterke openingsminuten van de leider zorgden meteen voor een tweetal kleine kansjes. Chelsea probeerde het enthousiasme van de Spurs snel af te straffen en vond tweemaal iemand in de rug van de flankmiddenvelders (Walker & Rose) die nogal hoog voetbalden. Zowel Hazard als Pedro konden de kansen echter niet verzilveren waarna Tottenham de dominantie overnam. Hoe het dat deed, lees je hieronder.
Hazard duikt in de rug van Walker en wordt perfect aangespeeld door Matic.
1 Hoge pressing tegen Chelsea opbouw
Net als Liverpool staat Tottenham bekend als een van de beste teams ter wereld als het aankomt op pressing. Dat toonden de Spurs al tegen City dat met 2-0 onderuit ging in Londen. Gezien de spiegeling van de 3-4-3 formaties hebben zowel Tottenham als Chelsea in theorie nergens op het veld een overtal, uitgezonderd dan bij hun doelman. Van zodra er te weinig druk is op de bal, krijgen spelers tijd om te bewegen en die man-meersituaties te creëren wat Tottenham dus van bij de start wilde vermijden.
Onderstaande clip is een uitstekend voorbeeld van de pressing van de Spurs. Eriksen & Alli zetten druk op de buitenste centrale verdedigers, terwijl spits Kane de verdediger Luiz en keeper Courtois voor z’n rekening neemt. De flankspelers Alonso & Moses staan sowieso al van heel kortbij gedekt door Walker & Rose en kunnen eigenlijk geen kant uit. Daardoor is Chelsea bijna verplicht om de centrale middenvelders in te spelen waar ook Kanté een enorme druk te verwerken kreeg van Dembele en zo misschien wel z’n slechtste match van het seizoen speelde. Als Chelsea de bal dan toch eens voorin kon afleveren bij Hazard of Pedro dekten daar Vertonghen of Dier wel heel enthousiast door om hen het voetballen te beletten.
Check Tottenham pressing hier: https://streamable.com/6lyxp
De weinige momenten waarin de Spurs even de cohesie verloren bij de pressing, zoals hieronder, toonde Chelsea zich wel heer en meester. In onderstaande fase is Eriksen uit positie geraakt en dan voetbalden de bezoekers er zich wel heel mooi uit van achteruit. Wanneer de druk echt heel hoog en goed georganiseerd was, verloor Chelsea zich echter te vaak in de lange bal naar voor waar het enkel met Costa over wat gewicht in de schaal beschikt.
Check opbouw Chelsea hier: https://streamable.com/n7wya
2 Zelf durven opbouwen van achteruit
Het omgekeerde was echter ook het geval. Wanneer Chelsea echt ging drukken, had Tottenham er eveneens moeite mee er voetballend uit te komen. Meer dan de bezoekers probeerden zij echter wel geduldig te opening te vinden. Van zodra er ook hier een aanvaller van The Bleus z’n werk niet volledig deed, voetbalden de Spurs er knap door. Wanneer je zelf een strategie verkiest die in balverlies heel veel kracht kost, zoals de thuisploeg deed, is balbezit uiteraard wel cruciaal om terug op adem te komen zodat je niet de hele match achter de bal moet rennen. Maar het gros van de eerste helft leidde door de pressing en de spiegeling van de formaties echter wel gewoon tot heel wat pittige 1v1 duels.
Al brachten de Spurs daar kort voor de rust wel verandering in.
3 Zwakke plekken van Chelsea uitbuiten
Net zoals in de voorbereiding kiest Chelsea ervoor om in een laag blok te verdedigen in een 5-4-1 wanneer de hoge pressing mislukt is. Net zoals Guardiola eerder deed tegen Chelsea, kozen ook The Spurs ervoor om met erg aanvallende flanken te spelen zodat de flankmiddenvelders van Chelsea (Alonso & Moses) teruggedrongen werden. En ondanks de numerieke meerderheid die de verdedigers dan lijken te hebben is Chelsea op z’n kwetsbaarst. Door het lage verdedigen moeten namelijk ook de ‘valse wingers’ terugverdedigen om een lijn van 4 te vormen (naast Matic & Kanté) voor de 5-mansdefensie. Maar aanvallers die ver moeten terugkomen: dat gebeurt uiteraard niet altijd van harte. Eén van de weinige zwakke plekken van dit Chelsea ligt dan ook in defensief opzicht bij het niet altijd terug meeverdedigen van Pedro en vooral Hazard.
Net zoals City maakte Tottenham hier uitstekend gebruik van. Het startte al vroeg in match met Dembele die de ruimte gebruikte waarin Pedro eigenlijk moest verdedigen rond de 9e minuut. De Spanjaard was echter even uit positie en het leidde tot een knappe dribbel van Dembele die dreigend door het centrum ging en uiteindelijk maar in laatste instantie kon worden afgeweerd door de Chelseaverdediging.
De beslissing van de match viel uiteindelijk op eenzelfde manier zij het dan wel op de andere flank. Daar zakte Eriksen vanuit z’n centrale rol iets lager en breder uit op de positie waar eigenlijk Hazard actief moet verdedigen. De Deen trapte van daaruit twee perfecte assists voor doel die werden binnengekopt door Alli. Geen toeval, want Guardiola & Kevin De Bruyne deden net hetzelfde in hun match tegen Chelsea: de ruimte gebruiken die Hazard liet vallen in verdedigend opzicht.
Chelsea staat in 5-4-1 formatie met Pedro iets hoger, en Hazard zelfs niet in beeld. Eriksen kan die ruimte benutten en de bal voor doel geven
Het feit dat de 2-0 een kopie was van de 1-0 maakte het voorbereidend werk alleen maar mooier. Want niet alleen zwakke plek Hazard werd uitgebuit, Alli kopte tweemaal knap in na een loopactie in de rug van Azpilicueta. De Spanjaard is de kleinste, en misschien enige Chelseaverdediger die niet kopbalsterk is, met zijn beperkte 1.78m. Toen hij vroeger nog als echte back werd uitgespeeld, zochten de tegenstanders ook al regelmatig de voorzet in de tweede zone bij hem. Ter vergelijking z’n collega’s Luiz (1.89m) en Cahill (1.93m) zijn beiden een pak groter en sterker in de lucht.
4 Counters van Chelsea eruithalen
Uiteraard kan Conté de fout van de nederlaag niet gewoon bij Hazard leggen. Chelsea toonde zich minder gretig dan anders, was minder fors in de pressing en was in balbezit erg slordig wanneer het onder druk kwam. Daardoor raakte het te vaak in de verdrukking en moest het dus te vaak in 5-4-1 verdedigen. Hazard bleef daarin af en toe iets hoger hangen om zo op de counter gevaarlijk te zijn, hét handelskenmerk van de beweeglijke dribbelaar. Tottenham neutraliseerde de counters van Chelsea echter heel goed.
Door de wijziging van het systeem had het bijvoorbeeld steeds 3 centrale verdedigers over tegen de aanvallers van Chelsea. Daarnaast zorgden flankmiddenvelders/verdedigers Rose en Walker met hun enorme fysieke kracht ook vaak heel snel voor een 5-mansverdediging. In het eerste kwartier is er bijvoorbeeld al een fase waarin Hazard in balbezit komt op de counter maar waarbij de Spurs binnen de 5 seconden na balverlies al meteen met vijf verdedigers achter de bal staan dankzij de inspanningen van Rose & Walker.
Tegelijk probeerde Spurs ook meteen druk te zetten na balverlies, het zogenaamde gegenpressing concept. Wanneer de thuisploeg niet meteen de bal veroverde op deze manier, behoorde een professionele fout tot de mogelijkheden waardoor Chelsea amper een gevaarlijke tegenaanval kon opzetten. Daarin speelden naast de aanvallers en flankspelers ook stofzuiger Wanyama (die geel pakte op Hazard die wilde counteren) en de drie centrale verdedigers die actief vooruit verdedigen een belangrijke rol.
Titelstrijd
Tottenham pakte het heel erg gelijklopend aan zoals City dat eerder dit seizoen deed tegen Chelsea. Opvallend was wel dat Spurs misschien meer over de juiste spelersprofielen beschikte om The Bleus pijn te doen dan City: Alli zorgde met zijn infiltraties en kopbalsterkte bijvoorbeeld voor meer gevaar dan David Silva de voorzetten van De Bruyne ten spijt, Walker & Rose zijn dan weer beter opgeleid voor een polyvalante rol als flankmiddenvelder/verdediger dan Jesus Navas en Leroy Sane. En ook de Spursdefensie leek toch een pak meer solide dan die van City…
Eén ding is zeker: de Engelse titelstrijd is voor even gered. We krijgen nog een aantal kleppers op ons bord de komende weken. Bedankt Tottenham!
Zondag 15 januari om 17.00 Manchester United – Liverpool
Zaterdag 21 januari om 18.30 Manchester City – Tottenham
Dinsdag 31 januari om 21.00 Liverpool – Chelsea
Klassement
- Chelsea 49 ptn
- Liverpool 44 ptn
- Tottenham 42 ptn
- Manchester City 42 ptn
- Arsenal FC 41 ptn
- Manchester United 39 ptn
Lange Bal 