Categorie archief: Belgisch voetbal

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

1 april 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

KAA Gent – SV Zulte Waregem (1-1): Buffalo’s met Boussoufa, Essevee met lef

Na een voorgerechtje van 30 wedstrijden kan het echte werk beginnen: PO I. Het festival aan spannende wedstrijden, beslissende scheidsrechterlijke blunders en nagelbijten werd deze avond op gepaste manier op gang getrapt door KAA Gent en Zulte Waregem. Een verslag.

Opstellingen KAA Gent & Zulte Waregem

                          Opstellingen KAA Gent & Zulte Waregem

KAA Gent startte net als vorig seizoen aan de play-offs in tweede positie met twee punten achterstand op leider Club Brugge. Het positieve gevoel waarmee ze vorig jaar aan de eindstrijd begonnen (oa winst op Anderlecht) lag nu wel even anders: ondanks een degelijke heenronde en een knap Europees parcours won het slechts 1 van de laatste 4 competitiewedstrijden en verloor het een aantal belangrijke spelers door blessures. Twee weken rust en een stage moesten de neuzen terug in dezelfde richting krijgen.

SV Zulte Waregem op zijn beurt pakte uiteindelijk nog onverhoopt maar oververdiend het laatste ticket voor PO I en kon zich zo in de geliefde underdogpositie wentelen. Bovendien verloor Essevee slechts 2 van zijn laatste 13 matchen tegen Gent.

Hein Vanhaezebrouck hield uiteraard opnieuw vast aan zijn geliefde 3-4-3 met Sels; Asare, Gershon, Nielsen, Kums, Deaux, Saief, Foket, Milicevic, Boussoufa en Depoitre.

Francky Dury koos voor een 4-3-3 met Steppe; Verboom, Diallo, Lepoint, Baudry, Essikal, De Ridder, Kaya, Dalsgaard, Cordaro en Leye.

Druk vooruit Essevee
KAA Gent verraste vorig seizoen voetbalminnend België met aanvallend spel gekenmerkt door hoge pressing, uitstekend positiespel dankzij goed bewegen in de ruimte en een snelle balcirculatie. Sinds de nederlagen in Club Brugge kennen de Belgische voetbalcoaches intussen wel de succesformule om de Buffalo’s te kloppen en hoge pressing is een bepalende factor (lees volledige stuk hier).

Essevee had het huiswerk klaar en probeerde het in de beginfase met hoge druk, waarbij het in de Gentse opbouw met drie aanvallers druk zette op de drie verdedigers. Daarvoor plaatste Dury daar met Dalsgaard, van nature een rechtsachter, en Cordaro twee snelle mensen voorin om de hoge pressing te verzorgen en meteen diep te kunnen omschakelen bij balverovering. Op het middenveld speelde Zulte Waregem met de punt naar achter, terwijl het dat normaal omgekeerd doet, om snel druk te kunnen geven op het Gentse middenveld. De Ridder nam de druk op spelmaker Kums voor zijn rekening, Kaya kreeg de taak om Deaux in de gaten te houden.

Eens er voorin echt druk werd gezet, werkte het vaak goed. Vooral aan de zijde van Nielsen, de Deen verspeelde bijgevolg heel wat ballen eens hij onder druk kwam. Andere momenten zorgden Leye en co echter voor te weinig druk waardoor Gent snel de ballen kon spelen in de rug van de flankaanvallers van Essevee die hoog speelden omdat ze snel druk vooruit wilden zetten. Daardoor kwam vooral Saief vrij in de openingsminuten van de match wat voor mogelijkheden zorgde.

Boussoufa duikt in de ruimtes
Die fases tekenden meteen het beeld voor de rest van de wedstrijd. Boussoufa speelde op links goed tussen de linies en moest bewaakt worden door Essikal, de enige defensieve middenvelder bij Essevee. Wanneer rechtsback Baudry besloot om te snel door te dekken op Saief, koos Boussoufa vaak uitstekend voor de diepte waardoor hij los was van Essikal en voor gevaar kon zorgen met tal van voorzetten. Dat patroon was over de hele match bekeken de grootste dreiging die de Gentenaars konden creëren.

Het vervolg van de acties van Boussoufa kenden echter weinig vervolg. De voorzetten werden vaak makkelijk ontzet door de kopbalsterke Lepoint of door een heel sterk keepende Steppe. Het leverde de thuisploeg wel een pak hoekschoppen (21!) op maar daar haalde het over de hele match te weinig uit.

Ook op de linkerkant probeerde Essevee snel druk te zetten. Wanneer Foket hoog in balbezit kwam, nam Verboom meteen het initiatief om druk te zetten. Een goede keuze want Fokets sterkte ligt bij zijn loopvermogen, niet bij zijn keuzes aan de bal als hij onder druk staat. Tegelijk zorgde het er echter voor dat het achterin vaak man op man kwam. Daar moesten Lepoint en Diallo het vaak oplossen tegen Depoitre en Milicevic, beiden zijn echter nog wel wat van hun topvorm verwijderd waardoor de Waregemse verdedigers het pleit voortdurend wonnen. Milicevic bewoog in tegenstelling tot Boussoufa ook veel minder goed in de ruimtes waardoor hij minder in het spel betrokken werd.

Omschakeling
Terwijl Gent vooral dreigde met de wisselwerking Boussoufa & Saief, waar ook de gelijkmaker uit voortvloeide, probeerde Zulte Waregem iets te forceren vanuit de omschakeling. Het probeerde bij balrecuperatie na de hoge druk meteen via Kaya of De Ridder de ruimte in de rug van de Gentse verdediging te vinden wat een aantal keer goed lukte: getuige het eerste doelpunt met de oprukkende Baudry en de lob van Kaya die later nog van de lijn werd gered.

Maar ook wanneer Waregem in de verdrukking kwam, omdat Essikal het alleen moest rooien tegen beweeglijke Boussoufa, bleef het dreigend eens het de bal veroverde. Vooral omdat het met de drie aanvallers en twee aanvallende middenvelders snel probeerde te combineren om snel de ruimte in de rug van de verdediging te benutten. De Ridder had na een snelle counter de 0-2 aan de voeten maar trapte onbesuisd over. Uiteindelijk hadden beide ploegen nog de kansen om de overwinning naar zich toe te trekken.

Over de hele wedstrijd bekeken had Gent zeker het betere van het veldspel, Waregem toonde zich iets geslepener en voetbalde meer dan behoorlijk mee. De Gentenaars zullen echter snel richting hun beste vorm moeten groeien want alle tegenstanders kennen intussen de zwakke punten van blauw-wit. Essevee daarentegen toonde dat het in zijn vrijbuitersrol een leuke rol kan spelen in PO I en menig titelkandidaat wel punten zal ontfutselen. De eerste thriller is gespeeld, de competitie is eindelijk begonnen!

Andere wedstrijden speeldag 1
Zaterdag 18.00: KV Oostende – Club Brugge
Zondag 18.00: Anderlecht – KRC Genk

 

Meer Belgisch voetbal

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

4 februari 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

2 reacties

Club Brugge – KAA Gent (1-0): pressing & efficiëntie

Zeven wedstrijden op rij slaagde Club Brugge er niet in te winnen van KAA Gent. Na de 2-1 nederlaag in de heenwedstrijd van de halve finale van de Cup, wist Club wat te doen: winnen voor opnieuw een ticket in de bekerfinale. Na een heel intense match lukte dat ook, het verhaal van de wedstrijd.

tactiek Club Brugge Gent

               Formaties Club & Gent

Michel Preud’homme had niet af te rekenen met belangrijke geblesseerde of geschorste pionnen en koos voor zijn beste elf met Butelle, Meunier, Engels, Denswil, De Bock, Simons, Vormer, Vanaken, Refaelov, Izquierdo en Diaby.

Ook Hein Vanhaezebrouck had een nagenoeg volledig fitte kern en koos voor zijn gekende 3-4-3 met volgende namen: Sels, Nielsen, Mitrovic, Asare, Kums, R. Neto, Foket, Simon, Dejaegere, Milicevic en Depoitre.

Opvangen Gentse machine
Zoals op Lange Bal al meermaals beschreven raasden de Buffalo’s door de competitie dankzij veel lef en uitgekiende spelpatronen. Een dozijn teams probeerde Gent al op evenveel verschillende manieren aan te pakken, allen vonden ze wel één puzzelstukje in het plan om de machine van Hein te doen stokken.

Na de analyse van Standard-Gent, gaven we ook hier enkele van die key factoren die Gent aan banden konden leggen. Uiteindelijk komen we tot vijf belangrijke thema’s in het masterplan om de huidige kampioen te verslaan:
1) hevige voorwaartse pressing op de drie Gentse verdedigers
2) het opvangen van de wisselwerking tussen de flankmiddenvelders & valse wingers een andere,
3) ruimte beperken voor de infiltrerende Foket
4) efficiënte omschakeling met snelheid in de rug van de Gentse verdedigers
5) individuele kwaliteit van de Gent-spelers en hun vorm van de dag

Hevige pressing
Preud’homme wilde het eerste, de hevige pressing, alleszins uitproberen. Terwijl Club in de vorige confrontaties vaak afwachtend acteerde, moest het deze keer voor de aanval kiezen uit tactisch (zie hierboven) en mentaal oogpunt (winnen moest & met hoge pressing ook het publiek achter zich krijgen). Bij balbezit van de Gentse verdedigers probeerde Club het in de beginfase op volgende manier aan te pakken:

Mitrovic, de meest centrale verdediger, werd aan de bal gelaten. Diaby positioneerde zich zo om druk te kunnen zetten op Nielsen, terwijl Refaelov hetzelfde deed bij Asare. Van zodra de bal naar Asare of Nielsen ging zetten Refaelov/Diaby meteen druk. Linkerflankaanvaller Izquierdo moest zich een hele match opofferen als linksmidden om Foket te neutraliseren. Tegelijk zat het Gentse middenveld vol omdat Vanaken positie koos bij Kums en Vormer bij R. Neto. Wanneer Dejaegere afhaakte vanuit zijn centrale positie tussen de linies, dekte Simons tot slot stevig door om daar het duel te winnen, De Bock deed hetzelfde bij Milicevic. Dit zorgde ervoor dat Gent zo wat de hele match door tot de lange bal werd gedwongen.

Deze, voorzichtige, manier van pressing legde vooral een grote verantwoordelijkheid bij de Brugse defensie. Aangezien heel wat ballen richting Depoitre gaan, die ondersteund wordt door Dejaegere en Milicevic, is het winnen van de duels met hem cruciaal. Engels kweet zich op één fase na de hele wedstrijd uitstekend van die taak. Het kopduel dat Depoitre daar won in de 82ste minuut met een erg grote kans voor Kums als gevolg, kon echter ook gewoon de doodsteek betekenen voor een Brugse finale. Omdat die bal echter niet tussen de palen ging waren de eerste twee voorwaarden om Gent te verslaan al voldaan: namelijk Foket lam leggen via Izquierdo en druk vooruit op de opbouw van achteruit.

club tactiek

                     Agressieve pressing met Vanaken in beginfase

In het begin van de match probeerde de thuisploeg een agressievere manier van pressing: toen ging Vanaken snel doordekken wanneer Mitrovic de bal kreeg. Kums kwam dan wel vrij in zijn rug maar moest opgevangen worden door Refaelov of eventueel door Simons. Hierdoor kreeg zelfs Mitrovic amper tijd aan de bal en verloor Gent constant de bal de eerste minuten. Nadien nam het echter het initiatief over door de reactievere manier van drukzetten van Club waardoor Gent beter in de match kwam. In de tweede helft herstelde Club dit door meer overtredingen te maken wanneer de Buffalo’s er in eerste instantie voetballend toch doorkwamen waardoor het ritme gebroken werd, een tactiek die ook KV Mechelen al succesvol toepaste dit jaar.

Aanvallend weinig op de mat
De derde ‘key factor’ was het opvangen van de wisselwerking tussen vooral Dejaegere en Simon. Beiden brachten veel minder variatie in hun spel dan op Standard, waardoor de Brugse verdedigers het iets makkelijker hadden. Simon kleefde vooral tegen de zijlijn om de 1v1 aan te gaan met Meunier, Simons hield Dejaegere uit de match op een agressieve maar faire manier. Op rechts liep de wisselwerking moeilijk met Foket die gevolgd werd door Izquierdo, tegelijk speelde De Bock verdedigend een reuzematch tegen Milicevic die te veel in de bal kwam. Verdedigend voldeed Club dus eigenlijk aan alle voorwaarden om Gent te verslaan, Gent had dan wel de bal veel gevaar kon het niet creëren.

Op aanvallend vlak was de uitdaging zo mogelijk nog groter: Gent beletten te voetballen, is nog te doen maar jezelf daardoor aanvallend niet in de voet schieten is minder evident. Op enkele rushes van Meunier en Diaby na bracht Club aanvallend eigenlijk ook bitter weinig op het veld, al hoefde dat niet zo nodig dankzij de efficiënte, snelle treffer van Diaby.

Zondag revanche?
De vijfde, en belangrijke, laatste key factor is het uitschakelen van de individuele kwaliteiten van de Gent-spelers. Depoitre, Kums en Milicevic kampen duidelijk met een vormdipje waardoor zij met een individuele actie deze keer de match niet naar zich toe konden trekken.

Club Brugge toonde enorm veel grinta en kon met de steun van het publiek Gent het voetballen uitstekend beletten. De pressing en het goede verdedigende blok van FCB zorgde voor een heel intense match met veel duels maar zonder veel kansen: Club was zelf te slordig aan de bal en zocht heel snel de nodige diepgang, Gent vond de schaarse openingen niet. Het wordt heel interessant om dezelfde teams zondag opnieuw aan het werk te zien, het wordt alleszins een match met een ander gezicht.

Meer binnenlands voetbal!

Korte samenvatting via Sporza

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

26 januari 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Standard Luik – KAA Gent (0-3): Plan Ferrera werkt opnieuw 1 helft

Met 13 op 18 en winst tegen KRC Genk in de halve finale van de beker, timmerde Standard aan de weg terug naar boven. Ook KAA Gent speelde met vertrouwen na knappe zeges tegen Anderlecht & Club Brugge. De heenwedstrijd, één van de eerste matchen van Ferrera, ging gelijk op maar werd in een beslissende plooi gelegd door Dino Arslanagic die rood pakte en zo Gent mee naar de overwinning leidde.   

 

tactiek Gent Standard

Basisopstellingen Standard Luik & KAA Gent

Yannick Ferrera was de heenmatch duidelijk nog niet vergeten en hij koos deels voor dezelfde aanpak als eind september. Toen werd het een 5-3-2, nu was het uitgangspunt een 4-3-3 die in balverlies heel hard leek op de tactiek uit die eerste confrontatie. Hubert stond nog in doel in afwachting van Victor Valdes met voor zich Fioré, Kosanovic, Scholz en Goreux. Yatabaré, Trebel, Enoh, Jr Edmilson, Dossevi en Emond waren de andere namen.

Bij Gent weinig verrassingen met dezelfde namen en hetzelfde spelsysteem als anders. Vanhaezebrouck stuurde volgende 11 spelers de wei in: Sels; Asare, Mitrovic, Nielsen; Deaux, Kums, Dejaegere, Foket; Milicevic, Moses Simon, Depoitre.

Enkel 4-3-3 op papier
In de openingsfase kregen de bezoekers het balbezit cadeau van Standard. Ferrera’s tactiek, deels gestoeld op het voetbal van Atlético Madrid, bestond er opnieuw in zijn ploeg iets over de middenlijn te posteren om van daaruit de bal te proberen recupereren om toe te slaan op de counter met snelle, opportunistische aanvallers. Wanneer het drukzetten niet slaagde of te veel tijd in beslag nam, maakten de Rouches vaak een overtreding om het vloeiende positiespel van de Gentenaars even te onderdrukken.

Standard startte op papier dan wel vanuit een 4-3-3, bij de opbouw van Gent transformeerde dit volledig. Dossevi, eigenlijk rechterflankaanvaller, kwam voorin naast Emond te spelen. Die twee kozen positie tussen Mitrovic en zijn twee collega-centrale verdedigers, Emond stond meestal tussen Mitrovic & Nielsen, terwijl Dossevi postvatte tussen Mitrovic & Asare. Mitrovic kreeg de bal en van zodra hij de bal naar buiten speelde zetten Dossevi & Emond snel druk om Gent tot de lange bal te dwingen. Ondertussen kreeg Jr Edmilson de taak om als linkerflankaanvaller volledig terug te zakken om Foket af te stoppen.

Op het middenveld was de taakinvulling eenvoudig: Yatabaré (op Kums) en Trebel (op Deaux) dekten zo snel als mogelijk door om druk te zetten op de centrale middenvelders van Gent. Wanneer de ‘valse wingers’ in de bal kwamen, werd er doorgedekt door de centrale verdedigers van Standard. Indien Simon of Milicevic te veel naar het middenveld kwam, nam Enoh de taak van zijn verdedigers over. Dit alles lukte uitstekend in het openingskwartier waardoor de bezoekers zich genoodzaakt voelden (te) snel diep te spelen richting Depoitre. Uiteindelijk resulteerde dat in veel duels, het spel dat veel stillag en amper doelgevaar.

Strijdtoneel op één flank
Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen er meer openingen en staken beide teams regelmatig de neus aan het venster. Het werd ook al duidelijk dat de match zou beslist worden op één flank, namelijk de rechter van Standard & dus de linkerzijde van Gent. De andere flank zat op slot met Edmilson die makkelijk Foket uit de wedstrijd hield maar zo zelf ook niet aan voetballen kwam.

Standard probeerde vooral te dreigen door snel diepte te zoeken in de rug van de driemansdefensie van Gent. Het waren vooral Goreux, Yatabaré en Dossevi die afwisselend voor infiltraties zorgden op de rechterkant wat tot enkele kleine kansjes leidde. Uiteindelijk was het gevaar nog relatief beperkt, Standard stond centraal op het middenveld immers in koppeltjes door de pressing die ze voerden, waardoor daar ook niemand aanspeelbaar was als het zelf in balbezit kwam. De diepte in met Dossevi, Goreux en Yatabaré was daardoor de enige oplossing.

Goreux in de problemen
Ook de bezoekers creëerden zo goed als al het gevaar op die linkerflank, vooral in de tweede helft.
Dit was vooral te danken aan de uitstekende wisselwerking tussen Simon & Dejaegere. Steeds infiltreerde er één van de twee centraal, terwijl de andere ook hoog maar breed bleef. Op die manier werd Goreux voortdurend in een 1v2 situatie gedwongen en kwam hij dus in de problemen. Tegelijk hielden Depoitre en Milicevic (vaak heel hoog) beide centrale verdedigers bezig. Dit was ook de schets van de 0-1 waarin Simon de actie naar binnen maakte en Goreux met zich meelokte om nadien Dejagere breed (en helemaal vrij) aan te spelen die de assist op Depoitre verzorgde.

In de tweede helft durfden de verdedigers van Gent ook de 3v2 situatie in de opbouw meer uitspelen en indribbelen naar het middenveld om van daaruit de bal voorwaarts te spelen. Ook Mitrovic schoof centraal geregeld in wat in combinatie met meer variatie op de linkerflank & Depoitre die zich beter in de match knokte, ervoor zorgde dat Gent na tien minuten in de tweede helft de match al kon beslissen.

In balverlies liet de veldbezetting van Standard ook toe om makkelijk onder druk gezet te worden. Zowel Dejaegere als Simon gingen hoog storen: één van hen zette druk op de centrale verdediger aan de bal, terwijl zijn ploegmaat snel druk kon zetten op Goreux als die werd aangespeeld. Centraal op het middenveld zaten Yatabaré & Trebel vast bij Kums & Deaux omdat ze zelf dicht bij hen in de buurt gingen staan. Daarom werd er vaak lang gespeeld wat Gent kon oplossen gezien de 3v2-situatie.

Kums maakte nog de 0-2 van op afstand, Dejaegere –opnieuw in de rug van Goreux- zorgde met een kopbal voor de eindstand 0-3.

Eigen aanvalsspel verloochend
Gent gaf opnieuw een masterclass in balbezit met een verzorgde opbouw van achteruit, veel positiewissels en voortdurende infiltraties. Standard paste zich aan en kon in de beginfase de Gentse aanvallen makkelijk afweren. Het blijft echter zoeken naar een ploeg die het Gentse positiespel kan neutraliseren zonder het eigen aanvalsspel te verloochenen.

De beste voorbeelden hiervan waren KV Mechelen in 5-2-3 (1-0 winst in eigen huis), Zulte Waregem (2-2 uit) in 4-3-3 en Charleroi (1-3 uit). De belangrijkste overeenkomsten tussen deze wedstrijden was dat de tegenstanders van Gent durfden spelen met 3 drie aanvallers die snel vooruit druk zetten op de 3 centrale verdedigers en tegelijk snel zorgden voor diepgang bij balverovering. Hoge pressing, Gent dwingen tot een lange bal en achterin 90’ gefocust de strijd aangaan en de duels winnen, bleek tot op heden de enige succesformule om de kampioen te verslaan. Benieuwd wie de volgende ploeg is die met het nodige lef de troepen van Vanhaezebrouck uitdaagt…

Samenvatting Stadion

Meer binnenlands voetbal

 

Standaard

Geplaatst door

Geplaatst op

16 januari 2016

Geplaatst onder

Belgisch voetbal

reacties

Een reactie plaatsen

Genk – Zulte Waregem (2-1): allebei vol voor 3 punten

Met nog 9 speeldagen te gaan, kon KRC Genk de comeback richting PO I inzetten. De defensieve stabiliteit voor nieuwjaar bleef overeind, het Limburgse bestuur investeerde fors om de aanvallende gebreken op te lossen. Essevee stond dan weer op een knappe 5e plaats. Zo veel mogelijk punten pakken om de oprukkende concurrentie achter zich te houden, was de boodschap.

tactiek Genk Waregem

Basisploegen van KRC Genk & SV Zulte Waregem

Peter Maes miste enkel Castagne, Walsh werd rechtsachter. Buyens en De Camargo zaten op de bank, Ünal moest zelfs in de tribune postvatten. Genk startte de match in een 4-3-3 met Bizot; Tshimanga, Kabasele, Dewaest, Walsh; Ndidi, Malinovsky, Pozuelo; Bailey, Buffel, Kebano.

Francky Dury gooide nieuwkomers Dalsgaard en Poletanovic meteen in de ploeg. Ook hij opteerde voor een 4-3-3 met volgende namen: Bossut; Verboom, Diallo, Sami, Dalsgaard; Poletanovic, Lepoint, De Ridder; Kaya, Buyl, Leye.

Infiltrerende Malinovsky & Pozuelo
Genk probeerde verzorgd op te bouwen van achteruit met Bizot die inspeelde op één van zijn centrale verdedigers. De backs Walsh & Tshimanga rukten heel hoog op en maakten zo ruimte voor één van de aanvallende middenvelders Malinovsky & Pozuelo die regelmatig laag de ballen kwamen ophalen. Ook Buffel & Bailey probeerden op het gepaste moment naar binnen te komen om man-meersituaties te creëren.

Essevee probeerde het vast te zetten met twee voorin, De Ridder kwam naast Leye spelen om druk te zetten op de centrale verdedigers van Genk. Omdat de verdediging & het middenveld van de bezoekers in de beginfase iets te ver uit elkaar speelden, konden de Limburgers een aantal keren goed opbouwen. Het werd in die gevallen vooral gevaarlijk met de dieplopende Walsh op rechts, de infiltrerende aanvallende middenvelders Malinovsky & Pozuelo en uiteraard ook met de snelheid van Kebano. Die laatste, aanvallende middenvelder van oorsprong, verraste met vaak schitterend getimede loopacties in de rug van de verdediging van Zulte Waregem.

Bovenstaande patronen zorgden ook voor de eerste grote kans: Kebano die de bal vraagt in de korte diepte in de rug van de Essevee-defensie en Walsh vindt. De rechtsachter brengt de voorzet op de infiltrerende Pozuelo die op de paal trapt. De 1-0 kwam er dan weer na een slechte vrije trap van Kaya waarna Genk Kebano het straatje instuurt. Bossut redt eerst nog knap, maar Ndidi is goed gevolgd om binnen te trappen.

Kaya spelmaker vanaf de vleugel
Halfweg de eerste helft nam SVZW het initiatief over. Het acteerde in balverlies beter als ploeg en veroverde daardoor meer ballen, waardoor het meer balbezit verkreeg. Vooral de pressing vanuit het middenveld was zeer agressief: De Ridder hielp Leye mee de opbouw van de Genkies te verstoren, ook Lepoint ging vaak erg hoog storen wat zorgde voor veel balrecuperatie.

In balbezit zorgde Buyl voor gevaar met individuele acties op de rechterflank. De collectieve acties startten vooral bij het vrijlopen van Kaya. In zijn rol als spelmaker, vanaf de vleugel, trok hij als vanouds geregeld op gepaste moment naar binnen. Als hij wordt vrijgespeeld, het signaal voor Verboom om op te rukken op links, voor De Ridder en Buyl om centraal de doorsteekpassjes te proberen ontvangen. En voor Leye en Lepoint dan weer het ideale moment om hogere voorzetten te proberen binnen knikken. Uiteindelijk is het ook die laatste, wel met de voet, die voor de 1-1 zorgt.

Bij dat patroon lagen tegelijk ook de mogelijkheden voor Genk: want wanneer Kaya de bal een aantal keer simpel verspeelde, liet Essevee ruimte openliggen voor de omschakeling.

Terwijl Genk voor rust kort trachtte op te bouwen, kozen de bezoekers voor direct spel. Bossut trapte, zeker op rechts, meestal lang op Leye. De kapitein won meerdere duels en probeerde steevast te verlengen om De Ridder en Buyl in de diepte te sturen. Deze aanpak bleek wedstrijdbepalend, want al snel liep Tshimanga op zo’n fase tegen geel aan. Na 35’ mocht hij al gaan douchen met een rood karton. Essevee nam het initiatief volledig over en kon voor rust nog op voorsprong komen maar verzuimde te scoren.

Peter Maes Genk tactiek

Peter Maes herschikte zijn ploeg aan de rust

Na de rode kaart
Maes herschikte de pionnen aan de rust: hij koos voor een soort 4-3-2 in balverlies met Pozuelo die naast, of in balbezit net achter, diepe man Kebano kwam te spelen. Bailey werd eerder al geslachtofferd voor linksback Hamalainen. Malinovsky & Buffel deden het loopwerk op het middenveld in hun rug gesteund door Ndidi.

Zulte Waregem koos in de opbouw niet meer voor de lange bal richting Leye, nu probeerde het voetballend de man-meersituatie uit te buiten. Dit verliep echter iets te wisselvallig en leidde meermaals tot balverlies & tot een te trage balcirculatie. De Genkse middenvelders sloten goed aan bij hun twee aanvallers en konden zo samen de opbouw van de bezoekers goed verstoren. Daardoor was het Genk dat met een man minder verrassend hoog bleef pressen en zo de wedstrijd naar zijn hand zette in het derde deel van de partij.

Omhaal Karelis
Naar het einde van de wedstrijd toe gooiden beide teams de registers open voor een o zo belangrijke 3-punter. Bij Zulte Waregem kwam het gevaar voornamelijk van de infiltrerende De Ridder, Lepoint en de backs. Storm verknoeide meerdere mogelijkheden met een slechte individuele actie. Bij Genk zorgde Kebano samen met de ingevallen Karelis dan weer voor diepgang en druk vooruit, net als Walsh die ondanks de minderheid mee ten aanval trok. Kabasele speelde nog even voor doelman maar zijn handsbal werd niet bestraft met een penalty voor Zulte Waregem. Niet veel later scoorde de kersverse aanwinst Karelis met een omhaal de beslissende 2-1.

Uiteindelijk een heel open partij met twee ploegen die vol voor de overwinning gingen. Een draw had een billijke uitslag geweest, maar het is Genk dat met een overwinning met 10 man een mentale boost krijgt. Zulte Waregem brengt fris voetbal, maar slikt nog te veel doelpunten. De strijd om PO I ligt opnieuw volledig open, de neutrale fans wrijven zich in de handen.

 

Meer Belgisch voetbal

Hier komt samenvatting van Stadion