Gisteren zorgden Genk en Anderlecht voor een interessante voetbalavond in een topper aan hoge intensiteit. Beiden houden van hoog druk zetten en zijn de twee teams die gemiddeld het langst de bal in de ploeg houden. Uiteindelijk haalden de Limburgers het met het kleinste verschil dankzij een doelpunt dat viel in het verlengde van een spelhervatting.

 

Philippe Clement koos voor een 4-1-4-1 met Vukovic; Maehle, Dewaest, Lucumi, Nastic; Berge, Heynen, Pozuelo, Trossard, N’Dongala; Samatta.

 

Hein Vanhaezebrouck hield vast aan zijn 3-4-1-2 met Didillon; Sanneh, Milic, Najar; Saelemaekers, Appiah, Trebel, Makarenko; Gerkens; Santini, Dimatta.

 

Genkse pressing

Beide ploegen trachten hun tegenstander zo goed als wekelijks hoog onder druk te zetten, ook zaterdagavond was dit een duidelijk doel van zowel Genk als Anderlecht. De thuisploeg verkoos om zich in balverlies in een 4-1-4-1 te positioneren. Daarbij zette Samatta voornamelijk druk op Sanneh, de meest centrale verdediger van Anderlecht, en moesten flankaanvallers Trossard en N’Dongala het moment kiezen om vooruit druk te zetten op de andere centrale verdedigers.

Cruciaal hierbij was dat Trossard steeds positie koos tussen Najar en Appiah, terwijl N’Dongala hetzelfde deed op de andere kant met een goede uitgangspositie tussen Milic en Saelemaekers. Van zodra deze werden ingespeeld, drukte de flankaanvaller door op de centrale verdediger en trachtte hij deze speler naar binnen te duwen. Op onderstaand voorbeeld voert N’Dongala dit bijvoorbeeld goed uit op Milic die de bal verliest met een slechte pass in de as.

 

Op het middenveld koos Genk voor een ‘mandekking-lightversie’ waarbij Pozuelo meestal Makarenko onder druk zette en Heynen de schaduw was van Trebel. Het koppeltje Berge-Gerkens was echter het meest opvallend, de Noor volgde Gerkens vaak over grote delen op het terrein wanneer die laatste opnieuw naar ruimtes zocht. Dit plannetje werkte grotendeels: Gerkens kwam slechts aan 22 passes en werd gewisseld, Trebel kwam wel aan 55 passes, Makarenko aan 45.

Van zodra de afstand tussen de Genkspeler en zijn twee tegenstanders echter te groot werd gehouden, waren er mogelijkheden voor Anderlecht. De centrale verdedigers kregen dan namelijk de tijd én de ruimte om de bal tussen de linies in te spelen op één van de aanvallers. Zeker wanneer Gerkens positie koos aan de niet-balkant met Berge in zijn kielzog, kon Santini of Dimata in de bal komen maar hun eerste aannames en passes onder druk van de doordekkende Dewaest en Lucumi waren van een lage kwaliteit.

Eén keer slaagde Anderlecht in dit bijna optimaal uit te buiten met de infiltrerende Najar die de bal tussendoor diep speelt op Saelemaekers, hij brengt midden de 2^e helft de bal voor doel maar de ingevallen Musona laat de wenkende kans onbenut.

Het spreekt voor zich dat Genk in balbezit poogde om de 1-mansflank van de bezoekers te bespelen, dat probeerde het een aantal keer over rechts waarbij het een 2v1 probeerde te creëren met N’Dongala en de opkomende rechtsback Maehle. De kwaliteit van de voorzetten was vaak echter ondermaats waardoor deze situaties geen goed vervolg kenden.

Ruimte tussen de linies

Het grootste gevaar stichtte Genk wanneer het genie Pozuelo tussen de linies kon vrij krijgen. Dit deed het door, anders dan in de hierboven vermelde 2v1 situatie te creëren op de flank, de backs net wat lager te positioneren. De twee Anderlechtflanken Saelemaekers en Appiah anticipeerden hier vooral op door zich hoger in het veld te posteren om sneller druk te kunnen uitoefenen als Maehle en Nastic toch de bal zouden krijgen, Pozuelo maakte hier echter een aantal keer uitstekend gebruik van om in de halfspace in de rug van Makarenko weg te lopen. Zo creëerde hij tot driemaal toe gevaar in de eerste helft vrijkomen gevolgd door een individuele actie of gevaarlijke steekpass.

Anderlecht kwam moeilijker aan kansen vooral omdat beide spitsen niet goed in de match zaten en Gerkens moeite had met loskomen van zijn waakhond Berge. De jonge Saelemaekers zorgde uiteindelijk misschien nog voor het meeste gevaar met dribbels en infiltraties naar binnen met en zonder bal. Hij won 9 van zijn 10 aanvallende 1v1 acties maar na het inspelen, verkwanselde de Anderlechtaanval te vaak zijn werk.

Anderlecht leider in PPDA-ranking

Paars-wit daarentegen was dus minder dreigend aan de bal, zonder bal zette het wel agressief druk naar voor. Wanneer de flankmiddenvelders uit positie werden gehaald, was het kwetsbaar maar in de eerste fase van de Genkse opbouw zette het wel steeds alles vast. Ook de omschakeling naar balverlies liep relatief goed. Liefst 62% van hun balrecuperaties haalden de spelers van Anderlecht in het verste 2/3^e van het terrein ten opzichte van 51% bij KRC Genk. Paars-wit is niet toevallig leider in de PPDA-ranking (Passes Per Defensive Action), een klassement dat de teams rangschikt in de mate van succesvol drukzetten hoog op het veld.

Anderlecht zette met beide spitsen meteen de toevoer naar de Genkse centrale verdedigers af wanneer Vukovic de bal had. Gerkens bewaakte het middenveld en Saelemakers en Appiah dekten agressief door op de flank. Het zorgde daarentegen wel voor een 3v3 voorin bij Genk. Samatta zorgde in de beginfase vaak nog voor goed balbezit na de lange bal van de Genkse doelman maar in de tweede helft gaven de Limburgers de bal steevast te makkelijk weg na dom balverlies of een slechte lange bal waardoor Anderlecht iets meer grip op de match kreeg.

 

Beide teams misten een aantal opgelegde kansen en uiteindelijk bleek efficiëntie op de spelhervattingen opnieuw bepalend. De wissels brachten niet veel zoden aan de dijk. Vanhaezebrouck probeerde nog met Bakkali en Musona te spelen achter de diepe spits om zo meer technisch vermogen tussen de linies vrij te krijgen. Het resulteerde in één goede schietkans van Bakkali. Clement paste echter snel aan en bracht met Seck extra power op het middenveld en met Aidoo een 5^e verdediger om het centrum hermetisch te sluiten.

 

Het werd uiteindelijk een nipte Genkse zege in een wedstrijd die eigenlijk geen verliezer verdiende. De xG zegt veel: 1,57 voor Genk & 1,61 voor Anderlecht. Qua doelrijpe kansen was er dus amper een verschil waarneembaar. Met zowel Genk, Anderlecht als Club Brugge die een relatief goede start kenden, lijkt het één van de leukere titelgevechten van de laatste jaren te worden. Zeker als je daar ook nog de kwaliteiten van Standard en Gent kan bijrekenen. We volgen het alleszins op de voet, stay tuned!