“We zijn niet klaar voor de competitiestart. Het budget is krap en we krijgen geen competitieve kern samen”, hield Dennis Van Wijk de druk nog af midden juli. Anderhalve maand later pakte zijn elftal 9 op 15 en liet het nog geen enkele nederlaag noteren. How come?

De 5-2-3 van Westerlo

Van Wijk koos de eerste wedstrijden voor een 4-4-2 waarmee het 7 op 9 pakte. Tegen Anderlecht en Standard toonde z’n team zich erg flexibel met een 5-2-3 opstelling: ook nu werd niet verloren, al hadden Standard & Anderlecht mogelijkheden genoeg om drie punten te pakken. Met welke formatie Westerlo verdergaat is nog onduidelijk: mogelijk een 4-4-2 tegen de mindere ploegen en 5-2-3 tegen de topteams.

In doel heeft Van Langendonck enkele traumatische prestaties in eerste klasse goed verwerkt. De ex-Beerschotkeeper verzorgt de opbouw van achteruit en toonde zich sterk op zijn lijn. Op hoge ballen lijkt hij nog altijd niet erg zeker. Cordier is de ongelukkige tweede doelman.

Als Van Wijk kiest voor een 5-mansdefensie is er centraal plaats voor Godeau (links) en Schuermans (rechts). Tussen, of eerder achter, hen leidt Maertens als een ouderwetse laatste man de defensie. Godeau & Schuermans zijn meer de mandekkers, Maertens speelt op ervaring de ruimte naast en achter hen, recupereert veel ballen dankzij zijn ervaring en goed positiespel. Opvallend is ook dat bij de 5-2-3 opstelling de opbouw bij Westerlo erg vlot verloopt. Wanneer de tegenstander niet hoog durft pressen (wat behalve Moeskroen weinig teams durven doen), komt Westerlo er voetballend meestal mooi uit. Op de flanken is er plaats voor Apau (rechts) en Dorda (links). Vooral Apau speelde zich al in the picture met uitstekende ruches die dankzij z’n snelheid en steeds een potentieel gevaar zijn. Wanneer Westerlo met 4 achterin speelt, sneuvelt Godeau of Dorda.

Centraal op het middenveld staan met Annys en Geudens geen grote voetballers. In dit systeem, waarbij in balbezit het middenveld vaak wordt overgeslagen, is dat echter geen onoverkomelijk probleem. Beiden zijn verantwoordelijk voor het gesloten houden van het centrum, recupereren van ballen en deze zo snel mogelijk in te leveren bij de aanvallers. Veel alternatieven voor het duo heeft Van Wijk overigens niet.

In aanvallend opzicht zijn er wel voldoende opties. Momenteel krijgt Gounongbe de voorkeur centraal: hij is goed in de combinatie en koelbloedig voor doel, intussen legde hij er al 4 in het mandje. Op de flank kiest Westel steevast voor Aoulad, meestal vanop links. Hij werd vaak versleten voor ‘enfant terrible’, maar heeft een erg sterk seizoensbegin achter de rug. In zijn individuele acties is hij efficiënt en niet egoïstisch. De andere aanvallerspositie lijkt nog vacant: zowel Sno, Molenbergs, Schouterden en Lecomte speelden er al. Geen van allen overtuigde. Met Vandenbergh, MacDonald en Koffi (uitstekende spits!) zit er ook nog kwaliteit op de bank.

Tiki-taka zullen ze in ’t Kuipje niet zien, maar dat hoeft ook niet. Westerlo speelt vanuit een stevige organisatie en houdt tegelijk voldoende mensen voorin om snel te kunnen omschakelen. In balbezit durft het elftal van Van Wijk ook voetballen van achteruit, al wordt dat heel moeilijk tegen een ploeg die hoog (en georganiseerd) gaat pressen. De 5-2-3 tactiek bleek ook te haperen wanneer de tegenstander dit ook combineert met veel positiewissels en diepgang in balbezit. De mandekking, die achterin wordt gehanteerd, liep dan zowel tegen Anderlecht als Standard al een aantal keer in de war maar werd vooralsnog niet afgestraft. Dit gezegd zijnde heeft Westel een stevig team, al zou een kwaliteitsinjectie centraal op het middenveld zeker geen kwaad kunnen.

De Vraag: komt er nog versterking centraal op het middenveld?
Prognose: 9e