Typeploeg KV Kortrijk

Kortrijk verloor in het tussenseizoen met Raman, Coulibaly, Heylen en Oussalah vier basisspelers en ook coach Vanhaezebrouck zocht andere oorden op. Opvolger Yves Vanderhaeghe kreeg de aartsmoeilijke taak met een erg beperkt transferbudget aan een nieuwe ploeg te bouwen.

Door het vertrek van oa. targetman Coulibaly, koos de nieuwe paus meteen voor een andere veldbezetting: de 3-5-2 werd overboord gegooid ten koste van een 4-3-3. Een te begrijpen keuze van Vanderhaeghe aangezien hij met Chevalier en Santini maar twee diepe spitsen meer overhoudt.

In doel blijft Keet ondanks meerdere flaters vorig seizoen de nummer 1, hij voelt wel de hete adem van youngsters Henkinet en Pillot. Voor hem staat een nieuwe viermansdefensie: Tomasevic en Chanot vormen het centrale duo en kennen elkaar van vorig seizoen. De nieuwe Poulain (250 wedstrijden voor Nîmes in Ligue 2) lijkt echter niet gekomen om de bank te verslijten, Van Loo is een ander alternatief. També is voorlopig rechtsback: hij kan aanvallend een meerwaarde zijn, maar maakte al een aantal domme fouten op defensief vlak. Wanneer Capon terug is uit blessure, neemt hij zijn plaats in de ploeg hoogstwaarschijnlijk opnieuw in. Op links begon de offensief ingesteld Ulens aan het seizoen. Hij werd echter al snel een rijtje vooruitgeschoven en kreeg de even avontuurlijke Mulemo achter zich, een aanvallende tandem op links.

Centraal op het middenveld heeft Vanderhaeghe geen overschot: Pavlovic en De Mets, dat zijn zowat de enige opties. De Servische aanvoerder heeft ervaring te koop en is de ideale breker voor de Kortrijkzanen. Naast hem staat met De Mets, de spelmaker: hij gaf vorig jaar het middenveld kleur met uitstekende variatie in de passing en goed positiespel in balverlies. Klaasen is het enige alternatief op het middenveld, armoe troef. Op de 10 is Stijn De Smet in principe eerste keus, Vanderhaeghe zal diens infiltraties en overzicht in de waarheidszone nodig hebben om te overleven. Ook voor deze positie is, niet verrassend, geen valabele back-up. De krapte in de rood-witte kern werd het best geïllustreerd door Pavlovic die dit seizoen al in de verdediging, op het middenveld en op de 10 speelde. Met de komst van Van Eenoo reageerde het bestuur alleszins al goed.

Voor diepgang op de flank en assists rekent men bij Kortrijk dan weer op Marusic (op rechts) en Ulens (in het begin nog linksachter). De 21-jarige Marusic is technisch niet de allersterkste, maar beschikt wel over snelheid, loopvermogen en een degelijk afstandsschot. Op links depanneert Ulens wanneer de blessuregevoelige Matton weer eens in de ziekenboeg vertoeft. Op de bank is er ook voor deze posities geen kwaliteit terug te vinden.

Voorin krijgt Santini de moeilijke taak om zijn topjaar te bevestigen. De kopbalsterke spits krijgt een pak druk op de schouders want in een kwalitatief beperkte groep verwacht iedereen doelpunten van hem. Zijn flauwe seizoensstart belooft niet veel goeds. Chevalier is een goed alternatief als het niet stormt in zijn bovenkamer.

Veel sterkhouders vertrekken en weinig geld om versterking te halen: het lijkt wel de definitie te zijn van KV Kortrijk. Met een vakman als Vanhaezebrouck liept dat steeds goed af, maar het is maar zeer de vraag of ook Vanderhaeghe zijn team naar veilige wateren kan loodsen. De kern is te krap en moet nog wennen aan de nieuwe aanpak.

De Vraag: komt er nog kwaliteit bij?
Prognose: 12e

KRC Genk, waar continuïteit, jeugd en familiegevoel centraal staat, ging het laatste jaar door meer dan één zware storm. Alex McLeish wordt de puinruimer van dienst.

Mogelijke elf KRC Genk

6 bekers en 3 titels in Engeland en vooral Schotland. McLeish mag dan pas de 3e keuze geweest zijn voor het Genkse bestuur, de Schots kan adelbrieven voorleggen aan zijn nieuwe spelersgroep. Het wordt afwachten voor welke formatie hij kiest, in zijn periode bij Aston Villa gaf hij al aan dat die keuze afhankelijk is van de eerstvolgende tegenstander. Laat ons er vanuit gaan dat hij, net zoals Genk de voorbije seizoenen, kiest voor een platte 4-4-2.

In Genk ontstond al vroeg in het seizoen een keepershetze. Köteles, de voorbije seizoenen erg secuur, werd bij de start van het seizoen opzijgeschoven voor Bizot. De jonge Nederlander kreeg lof voor zijn prestaties bij Groningen en startte, blijkbaar tegen het advies van keeperstrainer Martens in, toch als nummer 1. Hij maakte al snel 2 fatale fouten die een tegendoelpunt en puntenverlies inluidden. Het lijdt dat ook geen twijfel dat Köteles opnieuw in de basis komt, een ploeg onder druk heeft nu eenmaal nood aan ervaring en zekerheid achterin.

In de defensie lijkt de rolverdeling wel duidelijk. Kabasele en Kara zorgen voor power centraal achterin. Het vertrek van Koulibaly naar Napoli is een serieuze aderlating, Kabasele moet dat gat opvullen. Of het een kwalitatieve vervanger is moet nog blijken, hij verzamelde totnogtoe slechts 6 basisplaatsen op het hoogste niveau in Europa. Het beperkte voetballende vermogen in het hart van de verdediging was vorig jaar een groot pijnpunt bij de Limburgers. Ook dit seizoen bleek het al erg moeilijk om op een voetballende manier spelmaker Gorius te bereiken. De oorzaak hiervan is het beperkte technische vermogen van de centrale verdedigers, maar evenzeer een gebrek aan opbouwende automatismen. Anele en Tshimanga, intrinsiek de beste linksachter op de Belgische velden, zijn de backs.

Een complementair duo vinden centraal op het middenveld was voor Ferrera al geen sinecure: Gerkens, Gorius, Hyland en Kumordzi hebben allemaal verschillende kwaliteiten waarmee ze een basisplaats kunnen opeisen. Gorius kan het spel maken vanuit een diepere rol. Naast hem moet dan wel gekozen worden voor iemand met veel balrecuperatie in zijn spel. Kumordzi is een optie, hij voegt bovendien infiltratievermogen toe. Maar dan is het natuurlijk opletten dat het evenwicht niet zoek raakt. Zeker als ook de flankmiddenvelders te aanvallend meedenken, zorgt dat voor problemen. Hyland lijkt in dat opzicht de ideale optie: is voetballend sterk en heeft atletisch vermogen. Alleen beschikt Genk op het middenveld over erg weinig kopkracht. Gerkens zal geduld moeten oefenen.

Op de flank heeft McLeish kwaliteit met Buffel en Okriashvili. De eerste is erg belangrijk met belangrijke assists, doelpunten, temporiseren op het juiste moment en bespelen van de scheidsrechter. De Georgische nieuwkomer toonde al veel potentieel: hij loopt slim tussen de linies, heeft een individuele actie en schuwt het verdedigend werk niet. Vorig weekend speelde hij ook al als tweede spits, misschien een optie als Vossen nog zou vertrekken. Cisse, De Ceulaer en Monrose zijn de blessuregevoelige alternatieven op de flank. Het spitsenduo wordt Mboyo-Vossen, tenzij die laatste nog vertrekt. In dat geval wordt Mboyo mogelijk geflankeerd door Okriashvili, Schrijvers of Ojo. Veel wisselmogelijkheden zijn er dus niet voorin.

Eén ding is zeker: het kan alleen maar beter gaan met Genk. Met McLeish haalde het een coach met reputatie, Mr Discipline, binnen. Maar het zal noodzakelijk zijn om meer te doen dan alleen maar de Genkies in de pas te leren lopen. Het ontbeert deze groep namelijk ook aan defensieve en aanvallende automatismen. Wanneer de Schotse coach zijn naam echter alle eer aan doet, staat Genk straks gewoon in PO I.

De Vraag: wie wordt het spitsenduo?
Prognose: 6e