Play-offs of niet, naar topwedstrijden blijven alle fans uitkijken. Zeker de supporters van Anderlecht, paars-wit leek na lang aarzelen zijn draai gevonden te hebben, Club kampte nog steeds met een vertrouwenscrisis.

                           Startopstelling Anderlecht – Club Brugge

Hasi koos voor een verkapte 4-3-3 waarin het alle sterktes van zijn kern kon benutten: de snelheid van Ezekiel in combinatie met de kracht van Okaka, en de uitstekende wisselwerking op links tussen Praet en Obradovic. De namen: Proto; Gillet, Kara, Deschacht, Obradovic; Dendoncker, Tielemans, Defour; Praet, Okaka en Ezekiel.

Preud’homme paste zich eens niet aan de tegenstander aan en bracht zijn ploeg ook op de mat in een 4-3-3 met Bruzzese; Meunier, Duarte, Mechele, De Bock; Simons, Claudemir, Vazquez; Dierckx, Gedoz en Pereira.

Aanvallen via de linkerflank
Anderlecht startte furieus aan de wedstrijd, Club zorgde voor te weinig druk voorin. Daardoor kon de thuisploeg in de openingsfase voortdurend Okaka (in de voet) of Ezekiel (in de diepte) aanspelen. Een overtreding op de dieplopende Ezekiel leidde ook de eerste grote kans van de match in: Kara kopte de vrije trap te centraal op doel. Ezekiel stond op papier als rechterflankaanvaller maar was een gesel voor de Brugse defensie, hij dook voortdurend in de hoeken op links en op rechts in de rug van vooral Meunier & Mechele.

De troepen van Hasi verrasten eigenlijk niet in hun aanpak en knutselden aan heel wat aanvallen op de linkerflank, ook de 1-0 werd daar opgebouwd. Balbezit van Anderlecht in de defensie: Praet zakt diep in op links om Meunier uit zijn positie te lokken. Praet krijgt de bal ingespeeld, kaatst en speelt via een simpele pass Meunier uit en stuurt Ezekiel in de diepte. Hij houdt de bal bij en Obradovic komt met een underlap (infiltratie aan de binnenkant) vrij na een knappe pass van Praet. De voorzet van de Servische linksback wordt met wat geluk binnengewerkt door Okaka.

Het eerste doelpunt is meteen de samenvatting van het aanvalsspel van Anderlecht. Het teert op een no-nonsensverdediging die de bal meteen naar voor probeert te krijgen richting de sterke Okaka en snelle Ezekiel. Zij worden vooral gesteund op links door Praet die voortdurend naar binnenkomt en Obradovic die er aan de buitenkant overkomt.

Bij Club ligt de zwakte achterin: Meunier heeft vandaag opnieuw boter op het hoofd bij alle drie de tegendoelpunten, Mechele & Duarte toonden zich dramatisch bij het verdedigen op flankvoorzetten.

Mandekking op het middenveld
Na een snel openingskwartier zakte de thuisploeg iets meer terug en het liet de Brugse verdedigers aan de bal. Want ook uitvoetballen is een zwakte van Duarte en Mechele. Anderlecht zette intussen de centrale middenvelders vast (Dendoncker speelde mandekking op Vazquez; Defour ging heel snel druk vooruit zetten als Claudemir zich wilde inschakelen in de opbouw), waardoor de uitploeg amper een kans bij elkaar kon voetballen. Enkel Simons kreeg wat vrijheid van Tielemans en zocht regelmatig de diepte, een lovenswaardige poging die van inzicht getuigt maar uiteraard niet het sterke punt van Club Brugge.

Hun flankaanvallers maakten intussen geen gebruik van de ruimte die Anderlecht centraal liet door de mandekking, spits ‘Banana’ Pereira zat in de tang bij een heel sterke Kara. Via wat verre inworpen en een aantal vrije trappen kon Club de schijn wel hooghouden, maar eigenlijk voetbalde het amper een kans bij elkaar in de eerste helft.

In het begin van de tweede helft schakelde Anderlecht opnieuw een versnelling hoger. Al snel volgde een tweede goal die opnieuw op links werd opgebouwd: Praet kon heel makkelijk dieplopen in de rug van Meunier en voorzetten richting Ezekiel. De kleine Nigeriaan werd op zijn beurt te makkelijk losgelaten door Mechele en kon makkelijk binnen knikken, 2-0 match gespeeld.

Anderlecht duwde nog even door met een knappe flankwissel richting Praet (jawel, opnieuw op links). Hij kon opnieuw makkelijk naar binnenkomen voorbij Meunier en afwerken via de lat en Bruzzese.

Geen herkenbare speelstijl
Na de 3-0 voerden beide coaches heel wat wissels door, maar veel zoden bracht het niet aan de dijk.
Club Brugge kreeg de controle over de wedstrijd cadeau van Anderlecht dat diep terugzakte. Na de 3-1 wilde de thuisploeg vooral geen aansluitingstreffer weggeven waarin het uiteindelijk ook relatief makkelijk slaagde.

Een echte verrassing was de dominantie van Anderlecht niet. Het speelde niet op topniveau maar de automatismen worden stilaan zichtbaar: de samenwerking Praet-Obradovic, de complementariteit Ezekiel-Okaka en een schijnrechterflank die amper wordt gebruikt.

De gelatenheid bij Club wekte evenmin verbazing. Het kampt met een schrijnend gebrek aan individuele kwaliteit (en vertrouwen!) achterin. Bovendien slaagde Preud’homme er (door de vele blessures?) nog niet in een herkenbare speelstijl te ontwikkelen in balbezit.

Samenvatting RSC Anderlecht – Club Brugge via VTM

Meer Belgisch voetbal