Antwerp en KV Oostende zochten de voorbije weken naar kleine barstjes in het pantser van autoritair leider Club Brugge. Aartsrivaal KAA Gent, 21 op 21 in eigen huis, ging dezelfde weg op en probeerde de bezoekers op een agressieve manier in het defensief te dwingen. Een hoogstaande partij werd het zeker niet, een verdiende winnaar kreeg ze wel.

Gent-coach Yves Vanderhaeghe miste met Mitrovic, Neto, Esiti en Simon een aantal belangrijke figuren. Veel wijzigde dat niet aan het spelconcept een 4-3-3 met volgende elf namen aan de aftrap: Kalinic, Foket, Gigot, Bronn, Asare, Verstraete, Andrijasevic, Kubo, Kalu, Yaremchuk en Sylla.

Ivan Leko hield op zijn beurt opnieuw Nakamba op de bank, Vossen kreeg verrassend genoeg de voorkeur op Diaby. Poulain en Decarli waren geblesseerd. Ook hier de vanzelfsprekende 3-5-2/5-3-2 met Gabulov, Vanlerberghe, Mechele, Denswil, Clasie, Vormer, Vanaken, Limbombe, Tomecak, Vossen en Wesley.

Club startte het best aan de match vooral dankzij een aarzelende Kalinic in Gents balbezit, lang duurde de druk echter niet. De thuisploeg nam over en het echte gezicht van de wedstrijd werd snel duidelijk.

Gent ontwijkt Brugse pressing
De belangrijkste keuze van Vanderhaeghe was die om Asare en Foket als ‘lage backs’ te gebruiken. Beiden kregen duidelijk de opdracht om in balbezit breed en laag te blijven om zo voldoende tijd te krijgen aan de bal waardoor het moeilijk werd voor Club om snel hoog druk te zetten. Meer nog, het leek ook een duidelijk onderdeel van het gameplan om in balbezit eerst rustig richting de linkerkant op te bouwen om daar de bezoekers in de pressing te lokken om dan heel snel van flank te wisselen en de aanval op te bouwen via de rechterkant.

Doelman Kalinic en de beide Gentse centrale verdedigers speelden de bal zo snel mogelijk in de richting van Asare. Die stond uiteraard altijd moederziel alleen vanwege het 5-3-2 spelsysteem van Club. Wanneer de linksback laag de bal krijgt, ontstaat er ook altijd wat twijfel wie er effectief moet druk zetten op de bal: in het geval van Club was dit meestal de rechterspits (die net druk had gezet op een centrale verdediger: Wesley of Vossen) of Vormer als rechtercentrale middenvelder (die van een eind verder moest komen om deze druk te ontwikkelen). Daardoor kreeg Asare (de meest technische van de Gentse backs) voldoende tijd en ruimte om iemand uit te kiezen om in te spelen. Aangezien de Gentse middenvelders uiteraard de bal niet mochten krijgen, was het bovendien de taak van de Brugse spitsen om relatief laag te spelen en de passlijnen naar Andrijasevic en Verstraete af te zetten. Dat impliceert uiteraard dat de centrale verdedigers op hun beurt opnieuw vrijkomen en alle tijd krijgen om de bal terug van speelkant te wisselen.

En daar, op die rechterkant, wilde Gent het aanvallend duidelijk proberen forceren. Enerzijds met de vinninge Kalu in 1v1 situaties tegen Limbombe (van nature geen verdediger). Of het probeerde indien mogelijk met de steun van de lopende Foket een 2v1 situatie uit te spelen. Wanneer het dan tot een voorzet zou komen, hadden de Buffalo’s bovendien Yaremchuk (op papier de linkeraanvaller) mee in de box, eigenlijk meer een tweede spits. Hierdoor kon Club Brugge én de gewenste pressing niet ontwikkelen én kon het de Gentenaars hun plan om aan te vallen over rechts eigenlijk niet verhinderen. Na een twintigtal minuten probeerde Club tijdens die talrijke flankwissels al meer druk te ontwikkelen door Limbombe hoger te posteren waardoor er inderdaad sneller druk kwam op Foket. Dit zorgde er echter voor dat Denswil een (echte) linksachter werd en vaak tegen Kalu uitkwam in 1 tegen 1 situaties.

En die was wel degelijk een dreiging in de 1v1 situaties (zijn dribbelrapport: 10/13. Werd ook 5x foutief afgestopt) maar zijn laatste pass in de diepte of zijn voorzet was te vaak beneden alle peil. Meer vanuit de combinatie kregen de Gentenaars rond het halfuur een kans via een afstandsschot van Yaremchuk: opbouw op links en de snelle flankwissel naar rechts, om dan via Kubo opnieuw bij ‘finisher’ Yaremchuk uit te komen. Het plan werkte deels maar heel grote kansen bleven uit.

Lange ballen Club Brugge leveren niks op
De andere mogelijkheden die Gent creëerde, ontstonden er voornamelijk dankzij hun erg scherpe omschakelingen. Wanneer het de bal verloor, was het erg gretig om meteen vooruit druk te zetten op de balbezitter van blauw-zwart. Deze leden enorm veel balverlies, vooral Vormer scoorde hierin opvallend matig met een passzuiverheid van slechts 79%, waardoor Gent zeker in de eerste helft constant de bal had en in de omschakeling snel diep kon spelen, vooral via Sylla die de kansen miste.

Gent zette Club niet enkel in de omschakeling onder druk. Ook in meer georganiseerde situaties zoals de doeltrap, koos de thuisploeg voor hoge pressing waarbij het overal vaak man op man durfde te spelen. Wegens, de niet zo secure voeten van, Gabulov werd steeds voor een lange bal gekozen in de eerste of tweede fase richting de twee spitsen Wesley-Vossen. Dat duo stond eigenlijk erg vaak 2v2 tegen Gigot-Bronn omdat Asare en Foket de Brugse flanken Tomecak en Limbombe in eerste instantie in de gaten hielden. Toch slaagde Club er via deze weg nooit in paniek te zaaien, vooral vanwege de gebrekkige snelheid en balvastheid van Vossen. Hij verloor 8 kopduels & won er slechts 4 en slaagde er ook amper in de bal gewoon bij te houden waardoor Gent de bal steeds terug cadeau kreeg.

 

 

Omdat Club Brugge te weinig balvast was én het geen hoge druk kon ontwikkelen, moest het vooral de feiten ondergaan. Wat er uiteraard ook voor zorgde dat de vloeiende aanvalsgolven met de uitstekende combinatie tussen centrumspel (van Vanaken, Vormer en de twee spitsen) en het gebruik van de twee aanvallende backs op de flanken er nooit echt kon uitkomen. Die laatstes moesten namelijk steeds enorme afstanden afleggen en eens ze dan toch in een gevaarlijke positie kwamen, was er steeds dubbele dekking door de flankverdediger en flankaanvaller van Gent. Gevolg: op één afstandsschot na, geen dreiging. 0-0 ruststand.

Plan B Leko
Verrassend genoeg was het begin van de tweede helft een kopie van de eerste periode. Geen duidelijk zichtbare wijzigingen waardoor het wedstrijdbeeld uiteraard niet veranderde: Gent had het meeste van de bal met af en toe een kleine kans in een match die vooral bol stond van foute keuzes en verdedigers die de aanvallers de baas waren. In zo’n matchen zijn spelhervattingen vaak van cruciaal belang, ook nu. De zoveelste corner van Kalu die eindeljik kwalitatief was, leverde meteen de 1-0 op voor Gent.

Kort daarvoor haalde Leko nog Wesley, en niet Vossen, naar de kant om met Diaby voor meer snelheid te zorgen. De balvastheid voorin was nu echter compleet verloren het duo Bronn-Gigot won achterin zo goed als alle duels met voor hen ook Verstraete die liefst 9x de bal recupereerde. Rond de 75^e minuut gooide Leko de boel om door Vanlerberghe naar de kant te halen en met Dennis nog een spits in te brengen: een 4-4-2 in ruit met Dennis & Diaby voorin, en Vossen achter hen op 10. Snel diep spelen door het centrum leek de boodschap maar tijd om te renderen, kreeg de wissel niet. Binnen de minuut ging opnieuw Denswil in de fout: penalty en 2-0 voor de thuisploeg. Verder dan wat scrimmages en spelhervattingen kwam de leider niet meer. Een verdiende zege voor KAA Gent.

Opvallend was het duidelijke gameplan van Vanderhaeghe om de bal in de ploeg te houden en via de rechterflank aan te vallen. Tegelijk was het de ideale manier om de pressing van Club Brugge te ontwijken en zo niet te veel gevaarlijk balverlies te lijden voor eigen doel. Dat lukte met 53% balbezit voor Gent en 61 gewonnen duels tegenover slechts 43 van blauw-zwart. Club liet zich dus wel erg makkelijk naar de slachtbank leiden en moet terug op zoek naar zijn beste vorm voor de start van PO I.

Meer Belgisch voetbal